กินอาหารตามฤดูกาล

หมวดหมู่ของบล็อก: 

           

         มะค่าโมงในสวนป่า เป็นต้นไม้ที่เหลือจากโครงการปลูกป่า คัดไปปลูกในโครงการ ที่เหลือปล่อยให้ตาย ไม่มีใครสนใจ เห็นแล้วสงสารเลยขอมาปลูกทำสวนป่า มะค่าโมงต้นนี้น่าจะอายุร่วม 3 ปี ตั้งแต่วันแรกที่ปลูกไม่เคยรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยเลย ตอนจะเอามาปลูก น้องที่ทำงานที่เป็นคนภาคเหนือบอกว่า ต้นมะค่าโมงแมงคามชอบมากินน้ำเลี้ยง ปลูกแล้วแมงคามจะมาเองพี่

              ปีนี้เห็นผลอย่างที่น้องบอกแล้ว ผลผลิตจากสวนป่า

            จับแมงคามได้ทุกเช้ามาอาทิตย์กว่าแล้ว เช้าละ 20-50 ตัว แมงคามจะมากจะน้อยขึ้นอยู่กับสภาพอากาศ อากาศเย็นหน่อยจะได้เยอะ ถ้าอากาศร้อนหรือฝนตกแมงคามจะไม่ออกมา

            ร่องรอยการกัดเปลือก ดูดน้ำเลี้ยงจากต้นมะค่าโมง

           เช้านี้เอื้องมาช่วยเก็บด้วย เอื้องกินได้แต่ไม่ถึงกับชอบ กินครั้งละไม่กี่ตัว ส่วนน้องรามไม่กินเลย สำหรับแดงกับอ้ายเวทย์ ถือว่าเป็นของโปรด 

                       วันฝนตกจะได้ไม่มากนัก

                      อากาศเย็นหน่อยได้เยอะ

      บางวันก็ไปดูข้าวในนา ซึ่งไม่ห่างจากสวนมากนัก ปีนี้เราทำนาดำ ข้าวงาม กอใหญ่  ข้าวกำลังตั้งท้องหญ้าในนาแทบไม่มีเลย

                  พ่อดักปลาไว้ บางวันก็ได้ปลาเป็นกิโลก็มี

                             วันนี้ได้ปลาตัวเดียว

          หน้าที่เด็ดปีกแมงคามอ้ายเวทย์ถนัดนัก ถ้าใครทำไม่เป็น เสี่ยงที่จะโดนขาแมงคามเกี่ยว ปวดเหมือนกันถ้าขาที่เป็นหนามหักติดเนื้อ

บางคนชอบใส่ซอส โรยพริกไทย แต่สำหรับแดง แค่คลุกเกลือทอดให้กรอบก็พอ

          แมงคามทอด ปลาทอด เราหาได้เองไม่ต้องซื้อ

         มาอยู่บ้านเกือบอาทิตย์ น้องนัจจะกินมะพร้าวอ่อนทุกวัน มะพร้าวข้างบ้านเรา น้องนัจชอบกินเนื้อมะพร้าวมาก น้ำจะไม่กิน 

    เช้านี้น้องนัจจะกลับบ้าน ลุงเวทย์เลยปอกมะพร้าวเป็นของฝากหลาน

            ปลาที่พ่อหามาได้ ไม่ตายจะขังไว้ ตายก็จะแช่แข็ง เก็บไว้เป็นของฝากลูก บางครั้งได้เยอะหน่อยก็ขายแต่ไม่บ่อยนัก ไม่ก็ส่งไปให้ลูกกับรถล่อง ค่าบริการอุบล-กรุงเทพ เริ่มต้นที่ครั้งละ 300 บาท แล้วแต่ของมากของน้อย ใกล้ไกล

                        ปลากด ของฝากจากพ่อ

                  ใส่กล่องโฟม เททับด้วยน้ำแข็ง

                        ของฝากจากลุงเวทย์

                     หน่อไม้ถุง ของฝากจากแม่

               อาหารการกิน ครอบครัวเราจะไม่ค่อยซื้อกับข้าวจากตลาดมากิน จะเป็นของที่หาได้เอง จากป่าจากสวน ห้วยหนองคลองบึง ตามแต่จะหาได้ ตามฤดูกาล

     จิโป่มทอด หน้านี้เป็นหน้าจิโป่ม แม่จะไปขุดในสวน ขุดไม่นานนักพอกินแม่ก็กลับ ถ้าเป็นจิโป่มจากริมฝั่งแม่น้ำโขงจะตัวใหญ่กว่านี้ แต่ไกลบ้านหน่อย ต้องนั่งรถไปกันแต่เช้า แม่จะไปขุดทุกปี นัดกับเพื่อน ยายนาง ยายน้องแพร ลุงกับป้าบ้านใกล้ ๆกัน บางครั้งก็จะห่อข้าวไปกินด้วย พวกผู้หญิงจะขุดจิโป่ม เก็บผักตามริมแม่น้ำโขง พ่อจะหาปลา กว่าจะกลับก็บ่าย ๆ  

            บักหุ่งสุกในสวน บักหุ่งตำเอง ทอดจิโป่ม อ่อมกบ ตอนกลางคืนพ่อจะไปยิงกบตามห้วย ได้มามีแต่ตัวใหญ่ ๆ วันก่อนได้เกือบสิบตัว

                    นี่เป็นครั้งแรกที่น้องนัจกินแมงคาม

           อยู่ในเมืองกินแต่อาหารตลาด มาบ้านนอกก็ต้องแบบนี้

          ก่อนกลับแม่น้องแพรกับน้องแพรมาหา บ้านเราอยู่ตรงข้ามกัน มาทุกครั้งถ้าไม่พาไปสวนน้องนัจชอบไปเล่นบ้านพี่แพร ถ้าอยู่กับป้าแดงก็จะพาไปสวนไปดูต้นไม้ ดูหมู ดูข้าวในนา

         ไปส่งน้องนัจกับแม่ขึ้นรถในตัวเมืองอุบลราชธานี เพื่อเดินทางกลับ กรุงเทพมหานคร ค่ารถ อุบลราชธานี-กรุงเทพ 803 บาท  บ้านเราห่างจากตัวเมือง 115 กม.

           ตอนนี้น้องนัจอายุ 4 ขวบครึ่ง  น้องนัจจะเรียนหนังสือตั้งแต่อายุ 3 ขวบ มีเรียบพิเศษอีก สำหรับแดงดูว่ามันหนักเกินไปสำหรับเด็ก น้องนัจยังเด็กมาก เด็กวัยนี้น่าจะอยู่บ้านเล่นสนุกตามประสาเด็กมากกว่า ที่จะต้องมาโดนบังคับไปโรงเรียน ให้เรียบพิเศษอีก ชีวิตในเมืองต้องดิ้นรนแข่งขันกันทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่เด็ก ๆที่พ่อแม่จะคอยบอกคอยบังคับว่าต้องเรียนหนังสือให้เก่ง ๆเข้าไว้ จะได้สู้กับคนอื่นได้

              ชีวิตคนบ้านนอก ไม่ต้องรีบเร่งแข่งขันกับใคร ชีวิตในสวน มันเงียบสงบ มันมีความสุขที่ได้อยู่กับสิ่งที่เราชอบ ปลูกผักปลูกต้นไม้ เวลาอยากปลูกผักก็แค่เดินเข้ามาในคอกหมู ขี้หมูเป็นปุ๋ยชั้นยอดสำหรับต้นไม้ ไม่มีกลิ่นไม่มีแมลงวัน เพราะเราจะรดด้วยอีเอ็มอาทิตย์ละครั้ง 

               วันนี้จะปลูกเสาวรส เป็นเสาวรสสีเหลือง

                     ง่าย ๆ ขี้หมูจากคอกหมูหลุมเราเอง

           คลุกขี้หมูกับดินให้เข้ากัน ปลูก รดน้ำ เป็นอันเสร็จ

       ลูกหมูตัวน้อย ๆโตวันโตคืน อายุประมาณ 2 เดือนก็เริ่มขายได้

วันก่อน ลูกหมูโดนแม่ทับตายไป 1 ตอนนี้เหลือลูกหมูทั้งหมด 2 แม่ 20 ตัว

            หมูลูกผสมจะเลี้ยงง่าย ทนโรค กินง่าย โตเร็ว สำหรับแดงตั้งแต่เลี้ยงหมูมา ไม่เคยให้หมูกินหัวอาหารเลย จะมีแค่รำ เศษอาหารในครัวเรือน วัชพืช หญ้า ใบกล้วย หยวกกล้วย

             ชีวิตเรามันเป็นเรื่องง่าย ๆ ทำอะไรก็ให้มันง่ายเข้าไว้ อะไรก็ตามถ้าเริ่มแล้วมันยุ่งยาก มันลำบาก แสดงว่ามันผิด คำพูดนี้จำมาจาก คุณโจ จันได ผู้ที่แดงได้อ่าน ได้รู้เรื่องราวการดำเนินชีวิตจากท่านแล้ว ชีวิตมันปล่อยวางไปได้เยอะ คนเราที่ลำบากที่ยุ่งยากอยู่ทุกวันนี้เพราะใช้จ่ายเกินความจำเป็น ดิ้นรนทำตามความอยากของตนเอง ถ้าเราใช้เราดำเนินชีวิตแค่สิ่งที่จำเป็นจริง ๆชีวิตเราจะไม่ลำบากเลย

 

                                                                      โปรดติดตามตอนต่อไป................

ความเห็น

มีความสุขไปด้วยเลย

อาหารการกินอุดมสมบูรณ์ คนก็อุดมสมบูรณ์ 555+

""

 

คนอุดมสมบูรณ์กับอ้วน คือสิคนละแนวกันน้ออีฟSealed

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

เป็นชีวิตที่เรียบง่ายดีครับ อาหารพื้นบ้านแต่คุณค่าอาหารสูง โปรตีนทั้งนั้น เด็กในเมืองได้มีโอกาสเรียนรู้และสัมผัสกับชีวิตบ้านๆ โตขึ้นเขาก็จะเข้าใจในวิถีชีวิตทั้งสองแบบ ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนเขาก็อยู่ได้โดยไม่ยากลำบากอะไร การให้เขาเรียนรู้แบบนี้เป็นสิ่งที่ดีมากครับ

แต่การที่ให้เด็กตัวเล็กๆ คร่ำเคร่งกับการเรียนมากจนเกินไปอันนี้ผมไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง ลูกผม 2 คน เริ่มเรียนในต่างจังหวัด(ปากช่อง) และย้ายเข้ามาเรียนในกรุงเทพตามผมที่ย้ายเข้ามาทำงานในกรุง ผมไม่เคยให้ลูกคนไหนเรียนพิเศษเลยสักคน ให้เขาเรียนตามที่เขาอยากเรียน บอกให้ตั้งใจเรียนในห้องเรียนให้เต็มที่ ทั้ง 2 คน ก็สามารถสอบเข้าเรียนในระดับอุดมศึกษาได้ทั้งคู่ ปัจจุบันคนโตเรียนจบแล้ว คนเล็กอีก 2 เทอมจบ จะว่าทั้ง 2 คน เรียนเก่งก็ไม่ใช่ แต่เขาได้ทำในสิ่งที่เขาชอบมากกว่าจึงประสบความสำเร็จ โจทย์ก็คือ ทำอย่างไรจึงจะทำให้เขาเรียนได้อย่างมีความสุขและรู้สึกสนุกไปกับสิ่งที่ได้เรียน อันนี้ต้องถามความรู้สึกและความต้องการของเด็กครับ 

สงสารหลานเหมือนกันค่ะ แต่ลูกของเค้า เราทำได้แค่ทำให้หลานเห็นในแบบของเรา ดีหน่อยที่ตอนนี้ มีลูกค้าที่มาใช้บริการล้างรถในร้านพ่อน้องนัจ เห็นที่ข้างบ้านว่างไม่ได้ทำประโยชน์เท่าที่ควร เลยมาขอใช้พื้นที่ปลูกต้นไม้ ปลูกผัก ทำน้ำหมัก  พี่คนนี้อยู่ในกลุ่มสวนผักคนเมือง เวลามาปลูกต้นไม้ ทำกิจกรรมในสวนก็ชอบพาน้องนัจทำด้วยค่ะ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

คิดฮอดตอนเป็นเด็กคือกันเอื้อยไปเลี้ยงควาย หาแมงคาม จิโป่ม ใส่เบ็ด ของกินบ้านเฮาเก็บผักริมห้วย กินง่ายอยู่ง่าย บ่ได้คิดหลายคือคนในเมืองเพิ่นดอกครับ 

ดีหรือชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงหรือต่ำอยู่ที่ทำตัว


บุคคลจะล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร

น่าอร่อยทั้งนั้นเลยค่ะ น่ายินดีที่เมืองไทยอุดมสมบูรณ์

แมงคาม  เขาขายเป็นตัวนะน้องแดง  ยิ่งถ้ามีเขายิ่งราคาดี  แต่ป้าเล็กไม่เอาเรื่องสัตว์ค่ะ  เอาแต่พืชผัก    น้องนัชต้องเรียนพิเศษ  ก็เป็นเรื่องปกติของเด็เดี๋ยวนี้  แต่ว่าก็แล้วแต่พ่อแม่  ป้าเล็กเองก็ไม่บังคับลูกเลย    แต่ลูกบอกว่าขอเรียนพิเศษเอาใจคุณครู  ไปบ้างไม่ไปบ้าง  แล้วแต่ความสุขของลูก

อ่านครอบครัวของน้องแดงทีไร มีความสุขตามอย่างบอกไม่ถูก


แมงคามทางใต้ไม่รู้จักกิน 

วิถีชีวิตแบบง่ายๆตามท้องถิ่น ทุกวันกำลังจะเลือนหายไปจากชนบท

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ครบวงจร อาหารการกินพื้นบ้าน แทบไม่ต้องซื้อหา ดีจังค่ะ แต่ไม่เคยกินแมงคาม เมื่อก่อนแถวบ้านจะจับแมงจิ๊ดจี่(ด้วยสีน้ำตาลมีหัวยาวปากหนีบได้) ซึ่งมีเยอะยามคำจับมาคั่วกิน แมงเม่า แมงอีนูน แมงดาที่บินมา แต่ตัวเองกินแต่แมงจิ๊ดจี่ Laughing 

หน้า