ปั่นจักรยานตามเก็บฝัน ตอน ดั่งต้องมนตรา

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

 

       ความสุขสามารถพบได้ แม้ในเวลาที่มืดมิดที่สุด ..หากเราไม่ลืมที่จะจุดไฟ

 

 

 

 แม้ในช่วงเวลาที่มืดมน หดหู่ เป็นทุกข์ที่สุดในชีวิต เราควรจะยกใจให้สูงไว้ ต้องมีความเชื่อว่าความสุขยังคงมีอยู่  และช่วงเวลาที่มืดมนกำลังจะผ่านไป

แสงเทียนน้อยๆ มีค่ามหาศาลในความมืด เพียงใด..

ในช่วงเวลาที่ชีวิตมืดมน หดหู่ เป็นทุกข์ ขวัญและกำลังใจ คือแสงเทียนเล่มนั้น

อย่าลืมหา 'แสงเทียนเล่มนั้น' มาเก็บไว้ เผื่อวันหนึ่งอาจจะต้องใช้

 

แฮร์รี่ พอตเตอร์ เป็นหนังสือและภาพยนตร์ที่มีชื่อเสียงมาก อ้อยหวานคงไม่ต้องกล่าวแนะนำมาก วันนี้ที่เอาคำคมจาก แฮร์รี่ พอตเตอร์ มานำหน้า เพราะวันนี้จะพาไปชม มหาวิหารกลอสเตอร์ (Gloucester Cathedral) ที่ใช้เป็นสถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์แฮร์รี่ พอตเตอร์

 


ปั่นจักรยานออกจากเมืองใหญ่แบบนี้ไม่สนุกแน่ เราจึงเข็นจักรยานขึ้นรถไฟออกจากเมืองบริสตอล เพื่อไปเริ่มปั่นที่นอกเมือง

 

 

รถไฟเกือบทุกขบวนในอังกฤษ จะมีที่ให้จอดจักรยาน แต่ต้องเป็นคันที่มีสัญลักษณ์จักรยานหรือรถเข็นติดอยู่เท่านั้น จักรยานขึ้นฟรีค่ะ

 


เริ่มต้นเราปั่นเรียบคลองกัน ตามแผนเดิม เราจะต้องปั่นเรียบคลองนี้ตลอด 25 กิโลเมตร ไปจนถึงเมืองกลอสเตอร์

 

 

แต่เริ่มกิโลเมตรแรก ก็ทำให้เราเปลี่ยนใจและเปลี่ยนแผนอีกจนได้ ทางเรียบคลองนี้ขรุขระ เป็นหินตระปุ่มตระป่ำ ทางแคบมาก ซ้ายคือรั้วต้นไม้มีเถาเบล็คเบอร์รี่ขึ้นแซมอยู่เต็ม ขวาคือคลอง หากพลาดนิดนึง ก็เลือกเอา ตกน้ำ หรือหนามแหลมคมของเถาเบล็คเบอร์รี่ อ้อยหวานเลยต้องปั่นไปอย่างช้าๆ ช้ามากๆ คนรอเลยได้เก็บเบล็คเบอร์รี่กินจนพุงกาง

 

เราเลยเปลี่ยนใจ ไปปั่นบนถนนแทน ถึงแม้จะเป็นการเพิ่มระยะทางอีกเกือบ 10 กิโลเมตร เป็นถนนเล็กๆ ที่รถวิ่งผ่านน้อยคัน แถมยังได้ชมชีวิตชนบท หมู่บ้านเล็กๆ กระท่อมน้อยๆ

ชนบทแถวนี้เป็นฉากที่ใช้ในการเขียนและวาดภาพประกอบ ของบีทริกซ์ พ็อตเตอร์ (Beatrix Potter ) ในหนังสือเด็กเก่าแก่และเรืองชื่อของอังกฤษ คือ ช่างตัดเสื้อของกลอสเตอร์  (The Tailor of Gloucester)  และ เรื่องของกระต่ายน้อยปีเตอร์ (The Tale of Peter Rabbit)

 

 

กระท่อมแต่ละหลังมีสวนดอกไม้หน้าบ้าน สีสันสดใส

 

 

กระท่อมหลังคาหญ้า มีให้ชมจนจุใจ หลังคาหญ้าทำให้บ้านดูสวย มีเสน่ห์ น่าอยู่ ให้บรรยกาศของความเป็นชนบท ความรู้สึกที่สงบ สบายๆ แถมยังโรแมนติก และคลาสสิคอีกด้วย

 


ในอังกฤษ การมุงหลังคาหญ้ามีมาตั้งแต่ยุคสำริด (Bronze Age) หลังคาหญ้าที่มุงด้วยช่างที่มีฝีมือจริงๆ สามารถอยู่ได้ถึง 40-50 ปีโดยไม่ต้องซ่อมแซมเลย

 


วัสดุที่ใช้ในการมุงหลังคาขึ้นอยู่กับวัสดุที่มีอยู่ในท้องถิ่นนั้นๆ ในภาคใต้ของประเทศอังกฤษส่วนมากใช้ฟางข้าวสาลี (wheat) และฟางข้าวไรย์ (rye)

 


แต่ละหลังมีการตัดแต่งหญ้า เป็นลวดลายงดงาม

 


หลังนี้เป็นกระท่อมชาวนาจริงๆ อยู่กลางทุ่ง ล้อมรอบไปด้วยโรงเลี้ยงสัตว์และโรงเก็บฟางหญ้า

 


โรงนากึ่งอิฐกึ่งไม้ บางช่วงมีไม้สานขัดกัน คล้ายๆกับฝาขัดด้วยไม้ไผ่ของบ้านเรา

 

ปั่นจักรยานไปเรื่อย บางช่วงปั่นริมแม่น้ำ บางช่วงเป็นทุ่งหญ้า สูดบรรยากาศไปจนฉ่ำปอด

 


บ่ายหน่อยก็มาถึงเมืองกลอสเตอร์ (Gloucester)

ท่าน้ำของเมืองเต็มไปด้วยคลังสินค้าเก่าแก่สมัยวิคตอเรีย ซึ่งเขากำลังพัฒนาให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว คลังสินค้าบางหลังกลายเป็นศูนย์การค้า, พิพิธภัณฑ์ และแหล่งขายของเก่า เสียดายที่ไม่ได้เดินชม เพราะกว่าจะหาโรงแรมเจอ ก็ต้องวนอยู่หลายรอบ เก็บจักรยาน อาบน้ำ แล้วรีบกลับเข้าเมือง กลัวว่าจะอดชม มหาวิหาร

 


มหาวิหารกลอสเตอร์ อายุกว่า 1300 ปี

เป็นสถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์แฮร์รี่ พอตเตอร์ หลายๆฉาก ทำให้วิหารกลอสเตอร์ โด่งดังไปทั่วโลก ดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาที่เมืองกลอสเตอร์มากขึ้น

 

ระเบียงวิหาร ..ระเบียงของโรงเรียนพ่อมดแม่มดฮอกวอตส์ในหนัง

 

 

ระเบียงวิหารอีกด้านหนึ่ง มีเพดานโค้งใบพัดที่สวยงาม เป็นสไตล์การตกแต่งเพดานทีเป็นเอกลักษณ์ของอังกฤษ

 

บริเวณกลางโบสถ์ภายในวิหารกลอสเตอร์ รายล้อมด้วยเสากลมขนาดใหญ่ มีซุ้มโค้งที่ตกแต่งอย่างสวยงาม น่าเสียดายที่ในคืนวันนั้นจะมีการแสดงดนตรีร็อค มีการซ้อมกันก้องกระหึ่ม เสียงดังมากๆ ถ้าเปลี่ยนเป็นดนตรีคลาสสิค คงจะเข้ากับบรรยากาศ

 


มหาวิหารกลอสเตอร์ค่อนข้างกว้างใหญ่ มีจุดเด่นๆ สวยๆ ให้ชมหลายจุด

ที่เด่นมากๆคือหน้าต่างประดับด้วยกระจกสีสีสวยๆมีเยอะมาก บานนี้เป็นหน้าต่างกระจกสีที่ใหญ่ที่สุดในประเทศอังกฤษ

 


รายละเอียด

 


อลังการงานศิลป์ หน้าต่างกระจกสีอีกบาน

 


อ้อยหวานชอบหน้าต่างบานนี้

 


ภายใต้ระเบียงวิหารมีหลุมฝังศพเกือบ 100 หลุม อ้อยหวานต้องคอยหลีกไม่เดินบนหลุม แต่คนอื่นเขาเดินไปบนหลุมกันปรกติ

 

 

สุสานเหนือพื้นก็มีเยอะ แต่ละอันแกะสลัก ประดับประดากันงามวิจิตร

 


แต่ละท่านก็เคยเป็นบุคคลสำคัญๆในอดีต เมื่อหลายๆร้อยปีก่อน

 

ดูรูปแล้วทำให้นึกถึงบทกลอนที่คุณอินเนียร์เคยบันทึกข้อคิดเห็นไว้ในบล็อกเก่าของอ้อยหวาน

ขออนุญาติคัดลอกบางส่วนมาให้อ่านกัน ขอบคุณคุณอินเนียร์มากค่ะ

 

              HEAR ME, STRANGER, WHO PASS ME BY;

              ท่านผู้ผ่านร่างข้า          จงฟัง

              WHAT YOU ARE NOW, SO ONCE WAS I.

              ครั้งหนึ่งข้า"เป็น"ดัง ท่านนี้

              WHAT I AM NOW, YOU SOON WILL BE;

              ไม่นานร่างท่านพัง ดังศพ เรานา

              SO PREPARE TO FOLLOW ME.

              เตรียมเถิด เตรียมตัวลี้ ติดต้อย ตามเรา.

 

อ่านฉบับเต็มๆได้ที่นี่

http://www.bansuanporpeang.com/node/25120

 

อ้อยหวานใช้เวลาเดินชมอยู่นานมาก มารู้สึกตัวก็เมื่อหมดแรง เดินไม่ไหวแล้ว เลยไม่ได้ไปเดินดูร้านค้า ข้าวของ

 


 

โปรดติดตามอ้อยหวานเล่าเรื่องปั่นจักรยานตามเก็บฝันในตอนต่อไป

 

อ่านปั่นจักรยานตามเก็บฝันที่อังกฤษตอนแรกๆได้ที่นี่่ค่ะ

http://www.bansuanporpeang.com/node/27323

http://www.bansuanporpeang.com/node/27341

http://www.bansuanporpeang.com/node/27359

http://www.bansuanporpeang.com/node/27387

http://www.bansuanporpeang.com/node/27405

http://www.bansuanporpeang.com/node/27428

http://www.bansuanporpeang.com/node/27439

http://www.bansuanporpeang.com/node/27447

http://www.bansuanporpeang.com/node/27460

 

ติดตามอ่านปั่นจักรยานตามเก็บฝันที่อังกฤษตอนต่อไปได้ที่นี่ค่ะ

http://www.bansuanporpeang.com/node/27481

http://www.bansuanporpeang.com/node/27493

 

 

ขอให้เพื่อนๆมีแต่ความสุข

 

ขอบคุณค่ะ

 

อ้อยหวาน

 

 

 

 

ความเห็น

ขอบคุณมากค่ะที่มาพาเที่ยวและเล่าเรื่อง คุณอ้อยหวานทำให้ป้าหญิงคิดถึงบรรยากาศที่อังกฤษชะมัด มันนานมากแล้ว จนไม่คิดจะไปเพราะติดใจเมืองไทยบ้านเกิดตัวเอง แต่พอมาเห็นงานเขียนของคุณอ้อยหวาน มันชวนให้คิดถึงอีกครั้ง สมัยที่ป้าหญิงไปนั้น ยังไม่มีอินเตอร์เน็ต อีเมล์อะไรทั้งสิ้น เวลาเหงาคิดถึงเมืองไทยมันคือน้ำตากับตู้โทรศัพท์สาธารณะ แต่พออยู่ไปได้ 3 เดือน เท่านั้น เลิกอาการ homesick  เลย สมัยนั้น ก็ไม่ได้มีโอกาสเที่ยวมากมายนัก มีแต่ตั้งหน้าตั้งตาเรียนเสียเป็นเรื่องใหญ่ พออ่านเรื่องของคุณแล้ว ก็ฝันตามมั่งละ หวังว่า สักวันหนึ่งจะได้กลับไปเที่ยวอีก

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องราว อ่านได้ไม่เบื่อค่ะ Laughing

ความสุขเป็นของคุณ เหมือนต้นไม้ที่ขึ้นอยู่ริมธารน้ำ ซึ่งออกผลตามฤดูกาล และใบก็ไม่เหี่ยวแห้ง ทุกสิ่งที่ทำก็เจริญรุ่งเรือง

ขอบคุณที่แวะมาชมค่ะป้าหญิง มาระลึกถึงวัยเรียนวัยหวานอีกครั้ง
ลูกสาวของอ้อยตอนนี้ก็เรียนอยู่ที่อังกฤษค่ะ จะเรียนที่นั่น 1 ปี เขาคิดถึงบ้าน (แคนนาดา) เหมือนกันค่ะ แต่ก็ได้ chat กันทุกวัน ขอบคุณอินเตอร์เน็ตจริงๆ สมัยนี้นักเรียนเขาไม่ค่อยเรียนในห้องเรียนเคร่งเครียดเหมือนสมัยเรา เห็นมีจัดทัศนศึกษากันทุกอาทิตย์ วันนี้เลยได้ดูรูป Bath จาก FB ของลูก
ขอบคุณค่ะ

คุณอ้อยหวานจะมีรายการรวมเล่ม หรือ ทำเป็นไฟล์รวมของ "ปั่นจักรยานตามเก็บฝัน" นี่บ้างมั้ยคะ...ชอบค่ะ คือทั้งดูภาพและอ่านคำบรรยายแล้วมันรู้สึกสบายใจดีค่ะ

ความสุขเป็นของคุณ เหมือนต้นไม้ที่ขึ้นอยู่ริมธารน้ำ ซึ่งออกผลตามฤดูกาล และใบก็ไม่เหี่ยวแห้ง ทุกสิ่งที่ทำก็เจริญรุ่งเรือง

ชอบบ้านในชนบทจัง

จะหลุมหรือสุสาน สุดท้ายก็หนีไม่ได้สักคน

" เราเคยเป็นเหมือนท่านมาแล้ว ต่อไปท่านก็จะเป็นเหมือนเรา "

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

บ้านเขาน่าอยู่นะคะ แถบนี้มีแต่เลี้ยงสัตว์กัน ไม่มีสวนหรือทุ่งข้าวสาลีเลย
ไม่มีใครหนีพ้นจริงๆ 1000 ที่แล้ว หรือในปัจจุบัน

ชนบทของเค้าน่านอนเกลือกกลิ้งทิ้งกาย

สูดอากาศแสนสบายให้ใจชื่น

ชมขนำหลังคาหญ้าอุราปลื้ม

เหมือนเพิ่งตื่นจากภวังค์ อลังการ

    ตามคุณอ้อยคล้อยตามาเข้าเมือง

ยิ่งเจอเรื่องตื่นตามหาวิหาร

กลอสเตอร์ คือชื่อระบือการ

ใหญ่โตมโหฬารตระการตา

   ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอชมอีก

อะไรที่ใหญ่ Peek peek ขออีกหนา

มีของดีมาแบ่งปันกันอีกครา

ไว้ประดับประดาค่าความรู้

              

 

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

คงต้องโดนมนตรา พาใจชื่น
ให้เป็นปลื้ม ตกภวังค์ และหลงไหล
ไม่อยากตื่น ก็ต้องปลุก ลุกไวๆ
เดี๋ยวบล็อกใหม่ ให้มา ร้อยกลอน..อีกนะเกลอ

อยากรู้เรื่องวิธีมุงหลังคาหญ้า(ฟาง) ของเขาจังทำไงถึงได้ทนทานแข็งแรงขนาดนั้น  ฝากคุณอ้อยหวานเขียนบล็อกให้อ่านหน่อยนะจ๊ะ 

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

อืม..ให้การบ้านยากมากๆ ค่ะป้าต่าย

ยืนบนถนนแล้วหันไปมองซ้าย ขวา หน้า หลัง เมืองนี้คงจะสวยงามไปทุกมุมเลยนะคะ 

หน้า