วิถีแห่งเกษตรกร

        สวัสดีครับผม คิดถึงทุก ๆ ท่าน ณ บ้านสวนพอเพียงครับ ทั้งที่การพบปะสังสรรค์ในงานครบรอบเวป ฯล. ยังไม่ทันจางหายไปจากใจเลยครับ อบอุ่น อิ่มเอม กับเพื่อน พี่  น้อง ลุง ป้า ที่พร้อมใจกันมาร่วมกิจกรรม ภูมิใจมากครับ กับการพบเจอ ได้พูดได้คุย หลากหลายอรรถรส ขอบคุณทุกคนเจ้าภาพที่ทำให้มีวันนี้ครับ แม้ว่ากระผมเองไม่ค่อยจะทั่วถึงเท่าที่ควร ( ด้วยความรู้สึก ) แต่ก็ภูมิใจครับ ที่มีโอกาสได้ร่วมสังสรรค์กับทุกครอบครัวทั้งไกลและไกล้ครับ

        ผมไม่ค่อยได้เก็บภาพเท่าที่ควรครับ ด้วยความตื่นเต้นยินดีแต่ก็เก็บไว้ในความทรงจำไว้ตลอดครับ คืนนี้มีเวลามาเขียนบล็อก เพื่อที่จะบอกกล่าวเรื่องราวความเป็นอยู่และเป็นไปในฐานะลูกบ้านสวนพอเพียง ว่ายังคงดำรงอยู่ในการทำเกษตรกรรมเป็นอาชีพ และพร้อมที่จะพัฒนาไปสู่วิถีของความพอเพียง ตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในต่อ ๆ ไป

      หนึ่งภาพจากการล่องทะเลสาบสงขลาครับ สมมุติให้เป็นเป้าหมาย

        และนี่คือหัวใจที่จะนำพาไปสู่เป้าหมาย ( ในวันนั้น ) ต้องยอมรับว่าศักยภาพสูงส่งกว่าที่คาดหมายครับ

           อ้าว...ต้องขอโทษทุกท่านนะครับ สองผู้อาวุโสแห่งบ้านสวนฯ กล่าวปิดงานครับ

          เป็นไปได้อีกแล้วครับ เก็บภาพก่อนแยกย้ายกลับภูมิลำเลาครับ

     ณ ที่แห่งนี้ อุทยานนกน้ำคูคุด สะทิงพระ สงขลา ครับ

           มีงานเลี้ยงก็ต้องก็ต้องมีเลิกรา ฉันใดก็ฉันนั้น ต่างคนก็ต่างต้องประกอบสัมมาชีพ กันต่อไป ไม่ว่าอุปสรรคข้างหน้าจะเป็นเช่นไร ความสุขที่คนบ้านสวนฯพอจะหาได้ก็คือ การได้ปลูกได้สร้าง นั่นเอง

      ต้นกล้าเทพธาโร ของลุงพูน ครับ ลงดินแล้วหนึ่งต้นเหลืออีกสองเลี้ยงให้แข็งแรงก่อนครับ

    ต้นกล้าตะเคียนทองครับจากงานเช่นกันครับ

       แก้วมังกรทั้งขาวและแดง เจตนาให้อยู่ร่วมกันครับ จากงานเช่นเดียวกันครับ

      ตรงนี้เป็นสวนหลังบ้านครับ เพิ่งจะเริ่มลงทั้งถั่วค้าง ถั่วพุ่ม มะเขือ และกระวานที่ได้มาจากงาน จัดโซนนิ่งให้อยู่รวมกันครับ

   มะละกอท้ายสวนครับ

       กลับมาจากงานฯ ก็ลงมือตัดหญ้าในสวนยางครับ ช่วงนี้ฝนตกกรีดยางไม่ได้ มีเวลาพักผ่อนเยอะหน่อย หาเวลาว่างจากงานประจำตัดหญ้าในสวน ตัดง่ายหน่อยฝนตกหญ้ากรอบ อากาศก็ไม่ร้อน

  ในสวนยางริมแดนผมปลูกต้นตะเคียนทอง สลับห่าง ๆ ครับ รุ่นนี้เริ่มโตมาบ้างแล้ว

    ต้นสักทองต้นนี้ปลูกซ่อมแทนต้นยางครับ อายุน้อยกว่าต้นยางเกือบสองปีแต่โตกว่าต้นยางมากครับ

  ที่มองเห็นพันอยู่รอบ ๆ ต้นยางนั้นคือ เถาของกลิ้งกลางดงครับเยอะมาก ๆ

แม้ว่าราคายางทุกวันนี้เหลือแค่ 40 กว่าบาทก็ตามแต่ ก็ต้องบำรุงรักษากันต่อไป

  ในระหว่างที่ผมตัดหญ้า มีเจ้านี่คอยเป็นเพื่อนตลอดครับ เค้าคอยสังเกตุการณ์ ดูว่าเมื่อไหร่มีแมลงบินหนีออกจากพงหญ้าเมือ่ไหร่ก็เมื่อนั้น ถือว่าสมประโยชน์ร่วมกัน

   ตามผมตลอดแหละครับ ยิ่งตรงหญ้ารก ๆ ยิ่งกระโดดเข้าไกล้ใบมีดตลอด ผมละกลัวจริง ๆ กลัวว่าจะเบรคไม่ทันขณะเหวี่ยงเครื่องตัดหญ้า จะขาดสองท่อนเอาได้

เซฟความปลอดภัยเต็มที่ครับ จะได้ไม่ต้องกังวล จากเศษหิน ดินและเศษไม้ ฯลฯ

 นี่แหละครับมือกดชัตเตอร์ล่ะครับรับรองได้ว่าติดทุกสถานี

ที่มองเห็นทะมึนนั้นน่ะครับ ฟักข้าว ผมตัดใจไม่ลงซักกะที่ว่าจะโค่นทิ้ง กระทั่งคลุมระรานไปทั่วก็ต้องยอมครับ เพราะเจ้าฟักข้าวนี่และครับที่ทำให้ได้มารู้จักบ้านสวนฯ หลังนี้จนทุกวันนี้

เริ่มมีดอกมีผลให้ได้ชมอีกแล้วครับ ต้องยอมตลอด แม้ไม่มีดอกผล ยอดฟักข้าวทั้งต้มจืด ทั้งแกงเลียง ทั้งผัดอร่อยทั้งนั้น

     บล็อกนี้ก็ขอเพียงแค่นี้ก่อนนะครับ ราตรีสวัส ครับผม

                        ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง ขอบคุณครับ