การบ้านก่อนเดินทาง : ทำหนังสือสักเล่มดีมั๊ย

   ต๊ะว่า  เราลองทำเป็นแบบ แมกกาซีนออนไลน์  แซมเปิ้ล ก่อนดีไม้คะ  แล้วให้มีการVote ว่าชอบให้มี คอลัมน์ไหนบ้าง แล้วค่อยต่อยอดไปเรื่อยๆๆดีไม้คะ  (คิดเอา เล่นๆ นะคะ เผื่อทำได้)

เคยคิดเหมือนกัน....แต่คิดว่ามันคงยาก และต้องมีความพร้อมจริงๆถึงจะทำได้

แต่ถ้ามีคนนำก็พร้อมจะเป็นคนตาม...มาด้วยกัน..ไปด้วยกัน...เลือดสุพรรณเอ๋ย...(เฮ้ย..อันนี้ของจันทร์เจ้า)

เห็นด้วยค่ะ แต่อย่ามองไปถึงธุรกิจ  อยู่ในแนวทางวิทยาทาน เพราะหนังสือมีคุณค่า มีจินตนาการ โดยส่วนตัวเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือมากกกกกกกกกกก  ไม่ว่าหนังสือชนิดไหน

หนังสือดูมีเสน่ห์ที่สุด ในบรรดาสื่อ....ทั้งหลาย การเขียนหนังสือ บางครั้งไม่ต้องแต่งแต้มข้อความไม่ต้องปั้นแต่งให้สวยงามมากนักหรอก แต่หากข้อความและบทความ มาจากความเป็นจริง และตัวตนของผู้เขียนแล้วหละก็ นั่นเป็นหนังสือที่ยอดเยี่ยม

และยิ่งเกี่ยวกับเรื่องราวที่เป็นความจริง มาจากประสบการณ์ของแต่ละคน อาจจะเป็นหลักสูตรท้องถิ่นตามวิถีทางของท้องถิ่นนั้นๆ เพื่อเด็กและเยาวชนในแต่ละถิ่นนั้นได้ด้วยซ้ำค่ะ

ที่เห็นด้วยมากเรื่องหนังสือ เห็นด้วยในที่ว่าน้องโสทรมีแนวคิดที่เอื้อประโยชน์ของคนในสังคม ที่ด้อยกว่า ไม่มีโอกาสเข้าถึงอินเตอร์เน็ต ไฟฟ้าดับ อยู่บนเขา หนังสือก็ยังสามารถอ่านได้ค่ะ หากเป็นไปได้ ตัวหนังสือในรูปเล่มอาจเป็นลายมือผู้เขียนเอง ยิ่งมีมนต์ขลัง และมีคุณค่าค่ะ

   ดีค่ะ เห็นด้วยกับแนวคิดนี้ กำหนดหัวข้อ และรูปแบบหนังสือ จัดไปเลยค่ะ 

พูดถึงการทำหนังสือ

คำถามง่ายๆ...เพื่ออะไร

หากเป็นไปเพียงเพื่อการเผยแพร่....อันนี้เห็นด้วยอย่างยิ่ง

แต่หากเป็นไปตามมุมมอง เพื่อความต่อเนื่อง ในนิยามของรายปักษ์รายเดือนแล้วละก็...

อาจมี"รายเจ็บที่ต้องจ่าย”ค่อนข้างสูงมากทีเดียวในปัจจุบัน ..

ด้วยสารพัดเหตุอย่างที่ พี่ตั้มว่า......

(ตัวเราเอง)..เนื่องจากองค์ประกอบ สาระ ยังอ่อนและกระจัดกระจายอยู่มาก..และหากต้องใช้เวลารวบรวมก็คงต้องใช้เวลานานและต่อเนื่อง  ขณะเดียวกัน "ความเหมอต้นเหมอปลาย"อย่างต่อเนื่องของสรรพสาระ จะหยัดยืนเทียบเคียงได้อย่างคงเส้นคงว่าหรือไม่ยัง เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนยิ่ง

ดังนั้นหากจะทำกันจริงๆคือ(ต้องทำ)ตามความเห็นของผมคนเดียวนะ...ควรทำซัก เล่มในนึง

เป็นสาระเนื้อหา แนวคิด ของสมาชิกของเรานี่แหละ....หลักคิด คำคม ความเห็นต่างๆที่ทรงคุณค่าและใช่ตามความหมายของความพอเพียง(ที่สัมผัสได้) เป็น”แกนเรื่อง”

 ส่วน”แก่นแท้”ก็ให้ทีมงาน(ตามความเห็นของผม ลุงพูน พี่ตั้ม และหลากหลายท่าน)เป็นผู้ขับเขี่ยวตะกอนต่างๆให้เข้มข้นขึ้น...เปิด ปิดหน้าซะ

เนื้อหามิต้อง เจาะจง ยึดติด แต่เน้นอ่านได้ทุกวัย ทุกวัน ทุกโอกาส แม้ว่าคนที่อ่าน จะได้อ่านอีกสิบปีข้างหน้าหลังจากนี้

จะได้พิมพ์ครั้งเดียวหลายๆเล่ม โดยเริ่มแรก  เปิดให้สมาชิกจองก่อน....

จะกีหน้ายก...ก็ตามแต่ขอ ให้เล็กหน่อย

ราคาพอที่จะชื้อหาแจกจ่าย เป็นของที่ระลึก ฝากผู้ใหญ่ ส่งให้เพื่อน หน่วยราชการต่างๆ หรืองานบวช งานบุญ ทอดกระถิ่นผ้าป่าต่างๆ (แต่ราคาไม่ควรน้อยจนดูเหมือนจะไร้ค่าอันได้มาเปล่าๆ คนไทยมักเป็นแบบนี้ ของแพงเท่านั้นที่ทรงค่า คุณค่าอีกเรื่องหนึ่ง)

หากนี่คือการทำมาเพื่อการเผยแพร่...ต่อแข็งต่อขาให้กับ”บ้านสวนของเรา”

อาจจะขาดทุน...แต่หากเป็นไปเพื่อ”ขาดทุนคือกำไร”

ลองกันสักตั้ง..ก็ไม่น่าจะถึงกับ..หยังเขียด  กันหรอกนา...ครับ

เห็นด้วยค่ะ แม้ทุกอย่างจะมีข้อดี ข้อเสียเป็นของคู่กัน

แต่เราเลือกสิ่งที่ดีที่สุดได้ เพราะเรามีที่ปรึกษาอยู่ทั่วประเทศและทั่วโลก...อิอิ

ไม่ได้ปฎิเสธเรื่องการทำหนังสือนะ..อย่าได้เข้าใจผิด..แต่ที่พยามชี้ภาพให้เห็นถึงจุดแข็งว่าทำไมเวบเราได้รับความนิยม..แต่หากเป็นหนังสือคงอาจไม่ใช่ ..แม้ว่าจะไม่ใช่เพื่อการค้าก็ตาม...แต่หากคิดว่าเป็นการทำเพื่อเผยแพร่ไม่ได้คาดหวังเรื่องการตอบรับ..ประเด็นนี้ก็คงตกไป

อีกเรื่องที่ขอสะกิดเตือน..คือเรื่องกำลัง..(หมายถึงทรัพยากรทั้งหลายแหล่..คน..เงิน..ฯลฯ) จะมีผู้รับผิดชอบทำได้โดยไม่ติดขัดและกระทบต่องานประจำหรือไม่ ผมเคยท้วงเพื่อนที่หุ้นกันทำธุรกิจ(ผมเป็นกรรมการบริหาร) ซึ่งบริษัทมีอัตราการเติบโตสูงแล้วเพื่อนจัดตั้งบริษัทลูกเพิ่มเป็นเกือบอีกสิบบริษัท ทั้งที่เกี่ยวข้องและไม่เกี่ยวข้องตามโอกาสที่เข้ามา ผมติงเรื่องคนดูแล เค้าบอกจ้างคนได้ แต่สุดท้ายก็ต้องปิดบริษัทย่อยเสียเกือบหมดเพราะดูแลไม่ถึง พาลจะดึงให้ธุรกิจหลักเซเสียด้วยซ้ำไป แต่นั่นคือเรื่องธุรกิจ อาจไม่ใช่เรื่องเดียวกันกับหนังสือที่ไม่หวังผลประโยชน์หรือไม่ได้หวังผลการตอบรับ..แลกเปลี่ยนความคิดนะ..ไม่ซีเรียส..

ถ้าไม่รังเกียจ  ผมสามารถช่วยพิมพ์รวมรวบให้ได้นะครับ  ผมมีเวลาให้ได้ 5-10 หน้า กระดาษ เอ 4 ต่อวัน ครับ  ตามเมล์ที่ให้ไว้ครับ

ถ้าจะลงมือทำ ลองเก็บไว้พิจารณาดูนะครับ

ขอบคุณครับ

ทำเป็น e-book ดีมั้ยตรับ