มีใครบ้างที่อยากร้องไห้ในวันเงินเดือนออก

เข้าใจ ได้ ดี มากครับ ปรกติ ที่นี้จะ หัก แค่ สิบห้า เปอร์ เซนท์ เป็น ภาษี รวม หมด แล้ว ถ้า หา เงิน ได้ มากก็จะ หัก เพิ่ม ส่วน เงินกองทุน หลังไม่ทำงานแล้ว นั้น เก้า เปอร์ เซนท์ นายจ้างจะ เป็น คนออก แต่เราใส่เพิ่มได้ ส่วนรักษาพยาบาลนั้น รวมอยู่ใน ค่าภาษี แล้ว แต่บางอย่างต้อง จ่ายเพิ่ม เองในส่วนที่รัฐไม่ช่วย เช่น ค่ารถฉุกเฉิน ดังนั้น ผม จึงทำ ประกัน สุขภาพ เพิ่ม แต่ ประกน ส่วนตัว ไม่ได้ หักออก จาก รายได้เงินเดือน แต่ รวมๆ แล้ว ทั้ง ประกัน ส่วนตัว และ ที่รัฐหัก สิบ ห้า เปอร์ เซนท์ ไม่เกิน ยี่สิบเปอร์ เซนท์ ของ รายได้ ต่อ อาทิตย์ ครับ

แต่สิบห้าเปอร์ เซนท์ ที่รัฐหักไป สวัสดิการสังคม ดีมากๆ เรียนฟรี ถึง ปีที่สิบ อายุ ประมาณ สิบห้า ถึง สิบหก เท่าที่จำได้ นะครับ ไม่แน่ใจ รักษาพยาบาลฟรี ถ้าไม่มีเงินจ่าย ส่วนที่ รัฐไม่ได้ ออก ให้ ก็จะมีการช่วยเหลือ ด้วยกองทุน อื่นๆ รวมๆ แล้วไปหา หมอ โรงบาลรัฐ ด้วย การผ่าตัด ใหญ่ จะไม่เสียเงิน แต่โรงพยาบาล รัฐมีข้อ จำกัดดั้ง นั้น รัฐจึงสนับสนุนให้คน หันไปใช้โรงพยาบาล เอกชนกัน จึงออก กฏมาใหม่ ว่า ประกันสุขภาพ ส่วนตัวที่ออก เอง ลดหย่อน ภาษีได้

กล่าวถึง ปีภาษีที่นี้ เรียก ภาษีกลับได้ เยอะ ครับ เพราะ รัฐ ลดหย่อน ภาษี ให้ เยอะ รวมๆ แล้ว สิบห้า เปอร์ เซนท์ ที่เสียไป สวัสดิการสังคม ที่ได้มา คุ้มค่า บริการครับ  ไม่ทราบ คุณ ยุพิณเรียกกลับ มาได้เยอะ ไหม ครับ เมื่อ สิ้นปี ภาษี

ถามว่า รัฐที่นี้ให้ เยอะแยะ เอาเงิน มาจากไหน ประเทศนี้คนน้อย และ รายได้ มวลรวมของรัฐ ต่อปี หลังจากหัก ค่าใช้จ่ายแล้ว ยังมี เหลือ เก็บ ไว้ใช้ ยามฉุกเฉินเช่นภัยพิบัติ อีก เยอะ เลย ครับ รวมแล้ว เงินงบปรมาณ เป็นกำไร ไม่ติดลบ

ต้อง ยกความดี ความชอบ ให้ กับ ระบบบริหาร ประ เทศ ครับ ตอนผม ตัดสินใจ ย้ายถิ่งฐาน ไม่่ค่อยมีใคร สนับสนุนให้มา อยู่ ที่นี่นะครับ เพราะ เขาคิดว่า เป็น ประ เทศ ธรรมดา ไม่ได้ หรู หรา อะไร และค่าเงินไม่ได้ ใหญ่โต  แต่ ส่วนที่ผม ชอบ ที่สุด คือ ความเรียบง่าย และ เป็นกันเอง ของผู้คนที่ ตอนรับ ผู้ มาอยู่ ใหม่ แบบผมสองคน ครับ ทำไม ผู้ คนที่นี่ ถึง เป็น กันเอง และ มี คนทำผิด กฏ หมายไม่มาก นะ หรือ ครับ เพราะ รบบ สงคมที่ให้ การช่วยเหลือ ประชากร มั่นคงครับ มี ระบบลองรับ ช่วย เหลือ ใน หลาย รูป แบบ สังคม มั่นคง มี ผู้ร้ายไม่มาก  ผู้ คน ก็ เป็น กัน เอง ครับ

อย่าเข้าใจผิด นะครับ รักและ ชอบ เมืองไทย เหมือน เดิม แต่ด้วยปัจจัยส่วนตัว หลายๆ อย่าง ขอใช้ ชีวิต เรียบง่าย ของผม แบบนี้ที่นี้ต่อไป ครับ

ยิ้มไว้ค่ะ  เงินเดือนเหลือเท่าไรช่างมัน  สำคัญตรงทำอย่างไรให้ใช้

ไอ้ที่เหลืออยู่นี่ให้คุ้มค่าต่างหาก  ทำอย่างไรจะลดรายจ่ายได้แบบพอเพียง

และเลี้ยงครอบครัวให้สุขสบายได้ด้วย  สู้  สู้ ค่ะ

ป้าขอเล่าให้ฟังนิดหนึ่ง  พี่สาวป้าจี๊ดก็ทำงานที่อเมริการ่วม40ปี

เรื่องภาษีคนไทยที่ไปตปท.ก็ย่อมรู้กันดีว่ามากแค่ไหน  ตอนนี้พี่สาวป้า

กลับมาอยู่เมืองไทยเพราะถึงอย่างไรอยู่ที่ไหนก็ไม่มีความสุขเท่าบ้านเราหรอกค่ะ

แล้วทางโน้นเข้าก็ส่งเงินมาให้ใช้ทุกเดือน  ก็เหมือนเป็นการสะสมนะ 

เมื่อเราไปอยู่บ้านเขาก็ต้องทำตามกฎของเขา  แต่ว่าเราจะทำอย่างไรได้บ้าง

ก็ต้องประหยัดไงคะ  อย่าคิดมากเลยค่ะเรายังสบายมากกว่าคนอีกตั้งมากมาย

ถ้าอยู่บ้านเขาแล้วเราไม่มีความสุขก็เก็บเงินสะสมเอาไว้แล้วค่อยกลับมาอยู่บ้านเรา

นะคะ....อดทนค่ะ  ป้าเป็นอีกคนหนึ่งนะที่เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ

    ไม่มีอะไร ได้มาโดยไม่ยอมเสีย หรอก จ้าาาาา ....

 คิดให้เป็น "บวก" ว่าเป็นการสร้างบารมี สำหรับสู่ Utopia ซะก็แล้วกัน

   ไม่มี "เงินฝาก" ธนาคารไหน ๆ เขาก็ไม่มีให้ถอน ใช่ไหมเอ่ย ... 

     ถึงแม้จะกู้ก็เหอะ ... ต้องเปิดบัญชีก่อน และต้องชำระคืน แถม ดอกอีกซ้ำ

         ยิ้มไว้ก่อน .... เก็บน้ำตาไว้ยามจำเป็น ยิ่งไม่ให้มันร่วง ยิ่งประเสริฐ

ผมอยู่อเมริกาจ่ายภาษีเงินได้ประมาณ 35% หักอะไรแทบไม่ได้เลยเพราะมีสถานะโสด แต่ก็พออยู่ได้ครับเพราะกินอยู่แบบไทย ห่อข้าวไปทานทุกวัน เก็บเงินให้ได้สักนิดนึง แล้วก็จะกลับไปอยู่เมืองไทยแล้ว น่าจะมีความสุขกว่า อยู่เมืองนอกถ้าไม่มีเงินก็อดจริงๆ

กุ้งมีคนรู้จักแต่งงานกับคนเยอรมันค่ะ....เขาอายุ 50 กว่าแล้วไม่ได้ทำงานค่ะกินเิงินที่รัฐจ่ายให้ทุกเดือน  ถ้าอยากมาเมืองไทยก็ไปทำงานเช่น ทาสี  ไม่เท่าไหร่ก็ได้เงินแสนกลับมาเที่ยวไทยแล้ว   ตอนนี้เขารอถึงเวลาที่จะได้เงินจากรัฐก้อนใหญ่ (กุ้งไม่ทราบว่าเขาเรียกว่าเงินอะไร)  แล้วเขาจะกลับมาอยู่ที่เมืองไทย...

กะติกาการออกแบบของสังคม...(เราดันยอมรับเขา..มันก็เป็นซั้งนี้แล)..ถ้าพร้อมแล้ว..เราก็มาแหกกะติกาใหม่ได้ เขาเปิดรออยู่แล้ว กลับสู่ชนบท บ้านเรา สู่บ้านสวน(แฟนก็บ่นอยู่ทุกวัน รถติดจัง-เวลาน้อย-เดี๋ยวป่วย-ตื่นก่อนไก่-ไม่ได้ออกกำลังกาย-แพ้นู่นแพ้นี่-เป็นหมู5555-เซ็งเป็ด....ผมบอกว่า มะขายให้หมด แล้วไปอยู่ตรัง ได้เยอะนะ(เธอว่า..เอาไว้ก่อน-พอทนได้-ห่วงลูก-ฯลฯ)..ผมว่าแล้วพูดทำมะ.....อิอิอิ ....เงียบฉี่..55555

เห็นด้วยกับทุกความเห็น นี่แหละชีวิต...เป็นกำลังใจให้เจ้าของบล๊อค..เข้าใจมากมายกับชีวิตเมืองนอก..  

   อยู่ด้วยตัวเอง   พึ่งพาตนเอง  จะทำให้เป็นสุขค่ะ