ปายฟอเรสต์โฮม ฝนฤดูร้อน กับบ้านหลังคาใบไม้

หมวดหมู่ของบล็อก: 

อีกวันในปลายฤดูร้อน  ที่เริ่มฝนมาเกือบเดือนแล้ว  ทำให้ปีนี้มีหนาวแล้วก็ต่อด้วยฤดูร้อนเลย

มุมมองเก่าจากบ้านหลังแรก  เมื่อก่อนเป็นข้าวสาลี  เพิ่งเก็บไป  เจอฝนหน่อยเดียวเขียวหมดเลย

ช่วงนี้รกมาก  มองแทบไม่เห็นลำธารข้างล่างแล้ว  แต่พอมีการลงถั่วเหลือง  วิวน่าจะดีไปคนละแบบ

ทางเข้าบ้านผมยังคงเป็นดิน  ฝนตกก็มีน้ำขังบ้าง   ช่วงนี้ฟ้าได้อีกอารมณ์เพราะมีใต้ฝุ่นเข้าพม่า

ลำรางที่เห็นใหลผ่านบ้านผมมา  หรืออีกแนวหนึ่ง  เดินทางย้อนทางน้ำขั้นไปก็จะไปถึง

ฝนฤุดูร้อนมาทดสอบบ้านหลังคาใบไม้

บ้านหลังแรกและหลังที่กำลังสร้าง  หลังคาใบตองตึงเหมือนกัน

ฝนมา

หลังคาใบตองตึง

เสียงฝนเบา ๆ กระทบหลังคาใบไม้

ดูหยดน้ำที่หยดจากหลังคา

ฝนมานานไม่ถึงเดือน ไม้ไผ่สีเปลี่ยน และมีไม้เลื้อยมาเยี่ยมเยือ

ผมถ่ายภาพนี้แล้วนึกถึงหนัง สือกวีสมัยก่อน มักมีภาพประกอบแนวนี้
รอบนี้ผมหอบหนังสือกวีมาเก็ บไว้ให้เพื่อน ๆ ที่มาที่นี่นั่งอ่านในเวลาว ่างด้วย
ตั้งใจให้เป็นบ้านพักใจ พักสมองจากงาน อ่านหนังสือ อยู่กับธรรมชาติ

ไฟฟ้า ยังไม่มี แต่สำหรับการพัก การทำใจให้ห่างความวุ่นวาย การเว้นจากการรับข่าวสาร อ่านข่าว ฟังข่าวหรือดูทีวีไปบ้าง ปล่อยใจปล่อยสมองให้ว่าง ๆ อย่างนี้บ้างก็รู้สึกดี
--------------------------------------------------
วันแรก ๆ นอกจากเก็บสถานที่  ถอนหญ้าบ้าง  เดินคิดว่าน่าจะทำอะไรตรงใหน  ต้นไม้และเมล็ดพันธ์ที่เอาไปยังไม่ได้ลงเลย  เหมือนจะว่างแต่ก็ไม่ว่าง   อยู่ระหว่างการจัดระบบการใช้ชีวิต  ตารางเวลาสำหรับการอยู่ที่นี่  เช่นการไปซื้ออาหาร  เตรียมลดการลงไปตลาดให้ไม่เกินหนึ่งรอบต่อวันเพราะครั้งหลัง ๆ ไปเพื่อหาอะไรกินหรือเสบียงอย่างเดียว  ไม่ต้องไปดูหรือสั่งวัศดุก่อนสร้างเหมือนเที่ยวก่อน  เสียเวลาและเปลือง
รอบนี้เห็นหญ้าแล้วอ่อนใจ  ไม่ถึงเดือนก็ขึ้นแน่นไปหมดแล้ว  อีกปัญหาหนึ่งที่ต้องจัดการ
สองวันแรกไม่มีจอบ  จัดการหญ้าด้วยมีด  ฟันลงไปบ้างแถวรอบบ้านและทางเดิน  และถอนออกทั้งรากด้วยมือ  ยังดีมีถุงมือผ้าแบบที่ใช้ก่อสร้างไปด้วย
1 พ.ค. 2554
นึกถึงวันแรงงานแล้วเพิ่งนึกได้ว่าวันนี้อ้วนที่ทำบ้านนี้หาด้ามจอบมาให้  เนื่องจากแถวนี้ไม่เหมือนภาคกลาง  เขาจะขายหัวจอบเปล่า ๆ ไม่มีด้าม  สงสัยว่าคนแถวนี้เขาคงหาไม้ทำเองประหยัดกว่า  ไม่ต้องขนด้ามมาขายด้วยให้แพงไปเปล่า ๆ

ความเห็น

หลังคาใบตองตึง อยากเห็นขั้นตอนการทำจังเลยคะ เหมือนตับจากหรือเปล่า ที่สำคัญ มันทนมั้ยคะ 

เพราะชีวิต...คนเรา    เกิดมา....ไม่นาน ก็ต้องตาย
ต้องกลายเป็นความว่างเปล่า
Cr. เ่ท่าที่มี - กางเกง

อย่างน้อยก็ได้สามปีสบาย ๆ

เห็นตัวอย่างบ้านใกล้ ๆ แล้ว

คือสามปียังไม่ต้องเปลี่ยน  คงได้เปลี่ยนตรงสี่ปี  หรือเปลี่ยนก่อนก็แล้วแต่อยากมั้ง

มันทำมาขายยาว ๆ แล้วเอามาวางบนโครงหลังคาแล้วใช้ตอกที่ทำจากไม้ไผ่มัด

บล๊อกต่อไปเดี๋ยวหาภาพที่เห็นการมัดชัด ๆ ลงให้ดู

เห็นหลังคาใบตองตึงแล้วคิดถึงชีวิตวัยเด็กขึ้นมาเลยค่ะ สมัยเด็กแหม่มเคยช่วยยายทำด้วยค่ะจำได้ว่าตอนนั้นที่บ้านยังไม่มีไฟฟ้า ไม่มีโทรทัศน์ เวลาทำนาเราก็ยังใช้วัวไถนาอยู่เลย ช่วงเวลาที่เหมือนไม่มีอะไรเลยกลับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขจัง เวลานี้อยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย มีความสะดวกสบาย การสื่อสารทุกอย่างรวดเร็ว ไม่น่าเชื่อน่ะค่ะสิ่งที่โหยหากลับเป็นอดีตที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากความสุขใจ (เป็นซะอย่างงั้น)


เมไปเหนือมาไม่รู้กี่ครั้งเเล้ว ไปเชียงใหม่เเล้วเลยขึ้นเชียงราย หลงมนต์เชียงใหม่ชนิดที่ว่า ไปเมืองไทยทีไรไม่เคยพลาด เเต่ไม่เคยได้เเวะไปปายสักที เเต่ปีนี้เห็นทีจะต้องไปให้ถึงปายให้ได้ ศิลปินหนุ่มเอารูปมาล่อตาล่อใจซะเหลือเกิน(เเอบไปค้นรูปกระจายใน FB มาเเล้ว :-)

เมชอบไปในที่เเบบนี้เเหละ ถ้าไม่เลาะตะเข็บชายเเดน ก็ไปบ้านเเม้วบ้านกระเหรี่ยง เป้สักใบ ผ้าใบสักคู่ เข้าป่าเข้าเขาไปเรื่อยเปื่อย ธรรมชาติเเบบนี้ อยู่กับมันเเล้วสงบ ไม่คิดอะไรเลย ว่างปล่าวสุดๆ

อิจฉาศิลปินหนุ่มสุดๆ เเค่นอนดูหยดน้ำจากใบตองตึง ก็สวรรค์บนดินเเล้ว กลับเมืองไทยคราวนี้ ปายจะเป็นอีกสถานที่ ที่ยังไงก็จะต้องไปเยือนให้ได้ กำลังทำการบ้านหารายละเอียดเพิ่มเติมอยู่คะ ขอบคุณศิลปินหนุ่มที่เเบ่งปัน..

ปายก็สนุกอีกแบบ  แต่ถ้ามีเวลาจะได้พบกับปายจริง ๆ ที่ 90 กว่า % ของคนที่บอกว่าเคยไปไม่เคยเห็นไม่เคยรู้จัก

คนส่วนมากก็ไปไม่กี่ที่ ที่เห็นในหนัง

มีเวลาให้มากพอ  สถานที่  ชีวิต  ผู้คนที่น่าสนใจ  มีมากมายที่นี่

บล๊อกต่อ ๆ ไปถ้ามีเวลา  จะลงเรื่องอื่น ๆ ไปเรื่อย ๆ   ก่อนไปจะได้ทำความรู้จักปายในความเป็นปายให้มากกว่าการเป็นแค่นักท่องเที่ยวแบบฉาบฉวยที่ผ่าน ๆ ไปแค่รีบ ๆ ถ่ายรูปให้ครบจุดเพื่อนเอาไปอวดคนอื่นว่าได้เคยไปแล้ว

สมัยก่อน แถวอีสาน เขาใช้ใบกุง(ต้นกุง) มาทำหลังคา ทำฝาบ้านครับ แต่เดี๋ยวนี้หาดูได้ยากครับ

ทำรีสอร์ทหรือบ้านตากอากาศครับ

อ่าน

ยังหานิยามอยุ่ว่าจะเป็นอะไร

เป็นบ้านที่มีบ้านพักสำหรับรับแขกรับเพื่อน  มีพืชผักปลูกเองเพื่อสุขภาพ  มีสวนสมุนไพร  ไม้ดอก  กล้วยไม้

มีดนตรี  บทกวี  รอบกองไฟ

กำลังหาแนวทางหานิยามของมันอยุ่

สวยจัดเลย  ไม่มีการสื่อสาร ไม่มีไฟ ธรรมชาติสุดๆ   โครตชอบเลยอ่ะ


มันเป็นความใฝ่ฝันเลยซ้กวันที่พร้อม ไม่ต้องห่วงใคร อยากไปอยู่เงียบๆในป่าหรือบนดอย ไม่มีแสงสี ผู้คนจริงใจ ไม่เสแสร้ง ทำงานอาสา แต่คงไม่มีโอกาศที่ฝันจะเป็นจริงแน่เรา  ได้แต่ฝัน

หลงรักเว็บนี้พอๆกับหลงรักการปลูกต้นไม้

เล่าให้อิจฉาอีกอย่าง  พอดึก ๆ สักสามทุ่มผมจะดับเทียนเหลือแท่งเดียว  และนั่งดูแสงหิ่งห้อยเป็นร้อยที่บินรอบ ๆ บ้าน

หน้าบ้านข้างล่างเป็นลำธารจากน้ำตก  เลยมีหิ่งห้อยเยอะ

ในกลางคืนที่มืด ๆ สว่างจนมองเห็นสภาพพื้นที่เลย

 

อีกอย่างกลุ่มเพื่อนที่อยุ่จะเป็นคนอีกแบบ  ผมตั้งใจจะให้มีสังคมในอุดมคติขึ้นที่นี่

หน้า