สี่สิบวันแห่งความทรงจำ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกนะคะพี่น้อง     เผลอแป๊บเดียวก็ย่างเข้าวันที่สี่สิบแล้วค่ะ   สังเกตไหมคะว่าตั้งแต่ผ่านวันคล้ายวันเกิดของท่านประธานแจ้วมาเมื่อไม่กี่วันมานี้  คำว่าสี่สิบหรือหลักสี่ก็ได้ยินหนาหูขึ้น หรือแม้แต่บางท่านที่ก็ไปรออยู่แถวห้าแยกปากเกร็ดแล้ว ก็ยังกลับมาเดินเล่นแถวหลักสี่บ่อยๆก็มี   เพราะหลักสี่มีอะไรที่น่าสนใจเยอะแยะน่ะสิคะ  !!!

แต่มิเป็นไรค่ะ   ทุกคนมีโอกาศมาถึงหลักสี่ด้วยกันทั้งนั้นค่ะ ไม่ต้องรีบไม่ต้องร้อน   ช่วงที่จะผ่านหลักสี่การจราจรอาจจะติดนิดนึงนะคะ เนื่องด้วยถนนช่วงนี้มีลักษณะทางกายภาพที่แตกต่างจากช่วงสามแยกเกษตรนิดหน่อยค่ะ   ถนนช่วงสามแยกเกษตรเป็นถนนใหญ่กว้างขวางข้างละสี่เลน รถราวิ่งผ่านไปมาได้สะดวกสบาย   แยกหรือเลี้ยวต่างๆก็มีที่มีทางให้ตีวงได้อย่างสบายๆ ซ้ำจาราจรที่คุมสี่แยกไฟแดงก็ไม่ใคร่จะเข้มงวดเท่าไหร่  ใครขับรถผ่านไฟแดงก็หยวนๆกันไปด้วยเพราะจับไม่ได้ไล่ไม่ทันกับพวกที่ชอบอ้างว่า'ขับตามน้ำ' เหล่านั้น 

แต่พอมาถึงหลักสี่นี่สิคะ   กฏจราจรจะเข้มงวดขึ้นและรู้ทันเล่ห์เหลี่ยมเขี้ยวเล็บของพวกชอบทำผิดกฏหมายมากขึ้นแล้ว เห็นรถวิ่งมาไกลๆ   ก็รู้ทันแล้วว่าพวกนี้เห็นไฟเหลืองไม่ได้ แทนที่จะรีรอเพื่อจอดรอไฟแดง   แต่คนเหล่านี้กลับเร่งความเร็วเพื่อผ่านไฟเหลืองแล้วก็ผ่าไฟแดงในที่สุด แต่บางที่ก็หาได้ จับ  ปรับ ทำโทษอะไรหรอกนะคะ   ด้วยเพราะใจอ่อนหากเจอผู้ขับขี่ที่ยังไม่มีประสบการณ์บนท้องถนนเพราะยังผ่านชีวิตไม่ถึงยี่สิบพรรษา  อย่างนี้ก็ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจค่ะ 

ช่างบังเอิญเหลือเกินที่การเขียนบล๊อกวันนี้เป็นวันที่สีสิบที่เราได้กลับมาอยู่บ้านพอดี   เป็นสี่สิบวันที่มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายค่ะ  ทั้งหัวเราะ ร้องไห้ สุข ทุกข์ โศก เศร้า เคล้าน้ำตาทุกอย่างผ่านมาหมด 

การตั้งใจกลับมาอยู่บ้านนอกในครั้งนี้  ก็ด้วยเพราะเราถึงจุดอิ่มตัวในการใช้ชีวิตในเมืองกรุง ดังที่เคยเขียนไปแล้วในบล๊อก 'สูงสุด คืนสู่สามัญ'  แล้ว  และตั้งใจไว้ว่าจะกลับมาปรับปรุงพื้นที่บ้านซึ่งอยู่ติดกับบ้านคุณแม่ที่ถูกปล่อยให้รกร้างไว้นานแล้ว  จึงได้เข้ามาหาข้อมูลเรื่องการปลูกต้นไม้  และการทำเกษตรแบบพอเพียงจนได้มารู้จักกับบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ค่ะ 

ช่วงสี่สิบวันที่ผ่านมานี้   เราได้รับน้ำใจจากสมาชิกบ้านสวนฯมากมายอย่างคิดไม่ถึงค่ะ  ไม่ว่าจะเป็นเมล็ดพันธ์จากป้าต่าย ,   รางจืด  และ  พด1   จากคุณอ้วน   และยังเมล็ดผักจคุณศิษย์  และคุณลำใย ,  ดอกไม้จากป้าปุก  และเมล็ดทานตะวันจากคุณอวยพร    และ ฯลฯ   แต่ทั้งหมดทั้งปวงเราก็ยังไม่ได้ส่งการบ้านเลยสักวิชาเดียวเนื่องจากเราสอบตกทั้งหมดค่ะ   พูดแล้วมันน่าเศร้านะคะ  แม้กระทั่งวิชาปลุกบวบที่ใครๆบอกว่ามันปลูกง่ายหนักหนา   เรายังไม่ผ่านเลยค่ะ

เคยคิดจะใช้เคล็ดของคนโบราณที่บอกว่าถ้าปลุกอะไรไม่ขึ้นเลยให้ปลูกกล้วย  เพราะชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่า 'กล้วย'  แต่ก็อย่างที่เล่าให้ฟังในบล๊อก  'มหัศจรรย์แห่งชีวิต'  หน่ะค่ะ  ว่าเรื่องกล้วยๆของเรา  มันมิได้กล้วยดังที่คิดเล้ยยยย 

แม้กระทั่งจนวันนี้    เรากลับไปเอากล้วยที่ตรังอีกครั้ง  แต่ก็ยังไมมีกล้วยน้ำว้าพันธ์ที่เราต้องการให้เราเลยค่ะ   

และวันพรุ่งนี้ก็ถึงเวลาทีเราต้องกลับกรุงเทพอีกแล้ว   สรุปก็คือว่าเรายังไม่ได้ทำอะไรสักอย่างที่บ้านสวนในฝันของเราเลย  ดินก็ยังแข็งเหมือนเดิม   ต้นข่อยก็โค่นไปแล้ว   กล้วยก็ยังไม่ได้ปลูก   ผักสวนครัวก็ตายเกือบหมด   และกว่าเราจะกลับมาอีกครั้งก็คงต้องกลับมานับหนึ่งใหม่อีก  

ชีวิตทำไมมันเศร้าอย่างนี้  !!!  

ความเห็น

ตอนนี้ไม่เย็นก็ต้องเย็นค่ะ  เพราะไม่มีเวลาแล้ว  ต้องทิ้งบ้านไปสักพัก  แล้วจะกลับมาเย็นใหม่ค่ะ 


ขอบคุณค่ะ


 

ร่ายยาวมาแล้ว...จะท้อแล้วเหรอ..ยังเพิ่งเริ่มใจเย็นๆพี่เป็นกำลังใจให้น่า ทำน้อยใจไปได้ อยู่ท่ามกลางชาวสวนพอดี ใครจะใจร้ายไม่ช่วยน้องได้นะ....เป็นหมวยต้องใจเย็นๆๆๆๆๆๆๆ...คุยกันก่อนน่า..บ่น งุงิๆๆๆๆไปได้

หนูก็ลองบ่นๆดู  ว่าพี่แซมจะว่ายังไงบ้างหน่ะค่ะ


 


สรุป!:  พี่แซมยังเป็นกำลังใจให้ใช่ไหมคะ:uhuhuh:

เป็นกำลังใจให้นะคะ  ลองผิดลองถูก  ดีมั่งไม่ดีมั่ง   ดีกว่าไม่ทำนะคะ ในสวนฯ  คุณครูใจดีเยอะคะ

ทำไม่ได้  ดีกว่าไม่ได้ทำนะคะ 


ขอบคุณค่ะ

คุณเพ็ชรี ที่จริงแล้ว สิ่งที่ได้ทำคือได้ทำนะคะ งานนอกบางทีก็เป็นสื่อให้เรียนรู้อารมณ์จิตใจในตัวเรา ... หลายครั้งเคยได้ยินคำบอกสอนเสมอว่าให้ระวังอารมณ์ก่อนงาน ... เวลาทำงานใจวิ่งไปที่งานก่อน พอไม่ได้งานใจก็หาย เมื่อใจหายเราก็เสียไปแล้วสองส่วน หากงานไม่ได้ก็เสียแต่งานแต่ว่าได้ใจมาเต็มๆ ได้ประสบการณ์มาเต็มๆ ... เอาใจช่วยนะคะ บางทีการกลับมากรุงเทพฯอาจเหมือนเป็นแรงอัดดันขับเคลื่อนจรวดให้พุ่งขึ้นในอวกาศก็ได้นะคะ ... เอาใจช่วยอย่างยิ่งค่ะ

จริงค่ะ   ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว   ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ใจค่ะ


ตกลงค่ะ  !!!   จะกลับมาสู้อีกครั้งค่ะ 

แล้วก็สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ แล้วปล่อยลมหายใจออกช้าๆ ผมก็เป็นครับคนใจร้อน ปลูกอะไรก็เดินดูทุกวัน ยังไม่ไปถึงไหนอีก คุณเพชรลองเอาที่ละอย่างนะครับ ปลูกแล้วดูแลให้สำเร็จ สักอย่างนะครับ ก็มีหลายท่านเกิดจากการลองผิดลองถูก พยายามอีกครับ :cheer3: :cheer3: :cheer3:

EAKAPONG_36@hotmail.com Tel 087 959 9004

สิ่งนี้แหละค่ะ   ที่เราหาที่ไม่ได้จากที่อื่น นอกจากในบ้านสวนพอเพียง


ขอบคุณค่ะ

พี่หยอย ไม่ถนอมน้ำใจล่ะนะ โตแล้ว คำว่า "ยังไม่มีกล้วยน้ำว้าพันธุ์ที่เราต้องการให้เราเลย" อยากให้เปลี่ยนมุมมองและเปิดใจบอกตัวเองว่าฉันจะปลูกทุกอย่าง หน้าที่ของฉันคือนำเมล็ดพันธุ์ทุกประเภทลงสู่ดิน  แล้วเรียนรู้มันไปจากที่เห็นด้วยตัวเอง


"ในตัวเราเองมีโลกทั้งใบอยู่


และถ้าคุณรู้ว่าจะมองดู และเรียนรู้อย่างไรแล้ว


ประตูก็อยู่ที่นั่น กุญแจก็อยู่ในมือคุณ


ไม่มีใครในโลก  สามารถมอบกุญแจ


หรือช่วยเปิดประตูให้คุณ  ยกเว้นตัวคุณเอง"

หน้า