พบกันครั้งแรก @ น้ำตกนกรำ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

วันนี้ที่พัทลุงฝนตกทั่วฟ้าค่ะ  สบายไปไม่ต้องรดน้ำต้นไม้ไปหนึ่งวัน


มาเล่าต่อบรรยากาศงาน กินดีมีสุข ภาคกลางวันกันอีกนิดดีกว่าค่ะ     


เมื่อมาถึงลานเวทีพวกเราต่างก็ส่งเสียงทักทายอย่างเป็นกันเอง   คนที่เคยเจอกันแล้วก็สอบถามสาระทุกข์สุขดิบกันตามธรรมเนียม ส่วนหมวยเล็กกับพี่โจนั้นถือว่าใหม่ทั้งคู่ก็แนะนำตัวเองค่ะ 


ท่านแรกที่ปะหน้าถึงกับกรี๊ดดดเลยก็คือพี่เสินค่ะ  เพราะเคยเห็นพี่เสินทำอาหารแปลกมาโชว์ในบล๊อกบ่อยๆ  เพิ่งรู้วันนี้นั้นเองว่าพี่เสินไม่ได้ทำเองสักอย่าง    แล้วก็เลยได้มารู้จักนางเอกตัวจริงของพี่เสินซึ่งยืนยิ้มหวานอยู่กับพี่เล็กคนที่สวยทั้งในจอและนอกจอ และน้องใจ (หมอตำแย) สาวพัทลุงที่ตัวจริงดูอ่อนเยาว์กว่าในรูปเยอะแยะ  พี่เก้ หน้าก็หวาน เสียงก็หวาน   เสียงหัวเราะของพี่เก้ช่างสดใสไร้มลภาวะจริงๆค่ะ หัวเราะทีพี่เสินหัวใจแทบละลายเลยมั้ง  55      สำหรับพี่เล็กหุ่นดีมากกกก   ขอบอก แบบว่าสูงยาว เข่าดี ใครโดนตีเข่าทีสงสัยลงไปนอนแบบไม่ต้องนับเลยแน่นอน !   


 สี่สาวรวมทั้งท่านประธานแจ้วกำลังยืนล้อมวงเด็ดยอดผักกูดสีเขียวสดในถาดใบใหญ่กันอยู่จ้า  เจอสาวๆๆๆล้อมวงผักกูดกันแบบนี้ เล่นเอาผักหมองไปเลยค่ะ  เพราะแพ้ความสดใสของสาวชาวบ้านสวน ที่ทั้งสวย... สดใส.... แบบไม่ต้องปรุงแต่งด้วยเครื่องประทินโฉมใดๆให้เสียเวลา


หันมาทางนี้เจอท่านผู้อาวุโสของบ้านแล้วค่ะ   ลุงพูนนั่งยิ้มละไมรอรับการคาราวะจากน้องๆ หลานๆ ที่วนเวียนเข้ามาถามนั่น นู่น นี่  จนแทบไม่ได้ลุกไปไหน  


อีกท่านนึงที่กำลังสาละวนกับกระทะใบบัวใบใหญ่คือพี่แก่ของเราเองค่ะ   ยอมรับว่ารู้จักพี่แก่จากในเวปน้อยมากค่ะ   พอมาเจอตัวจริงเสียงจริง หมวยเล็กยืนตะลึงไปหนึ่งนาทีค่ะ   พี่แก่ หล่อ  สมารท์  สง่างาม ช่างเหมาะสมกับการเป็นรั้วของชาติที่สร้างความอบอุ่นใจให้กับคนในชาติจริงๆค่ะ    แต่วันนี้เจอพี่แก่ในอีกบทบาทหนึ่งซึ่งคงไม่ง่ายนักใช่ไหมคะ  ที่เราจะได้สัมผัสอีกมุมหนึ่งของใครได้ลึกซึ้งถึงเพียงนี้  ถ้าเราไม่ได้มาร่วมชายคาบ้านสวนฯแห่งนี้ด้วยกัน


หนุ่มหล่อ สุขุม ลุ่มลึกอีกท่านนึงที่หมวยเล็กและพี่โจได้รู้จักคือคุณอติศัยค่ะ   คราวนี้ได้คุยกับคุณอติศัยน้อยมาก     ประเด็นที่คุยกันคือคุณอติศัยถามว่าตอนที่หมวยเล็กมาคราวก่อนมีภาพการหั่นยาเส้นด้วย    แต่วันนี้เค้าบอกว่าหั่นไว้หมดแล้วเตรียมตัวที่จะเอาไปตากแห้ง   แต่เราก็ขอซื้อจากชาวบ้านได้ในราคาถุงละ  20 บาท   คุณอติศัยซื้อเพราะจะเอาไว้เป็นสแปเผื่อยาสูบหมดในระหว่างที่เราอยู่บนเขา   หมวยเล็กก็ซื้อไว้ถุงนึงค่ะ  แต่จุดประสงค์ต่างจากคุณอติศัยคือซื้อเอาไว้เผื่อเจอทากข้างบนค่ะ   เพราะเค้าบอกไว้ว่า  ฝนตกแบบนี้อาจจะมีทาก  !   บรื๋ออออ  !!     สุดท้ายก็ไม่ได้ใช้ค่ะ เพราะทากบนเขาคงกลัวหัวหดมุดเข้าไปอยู่ในรูกันหมดแล้ว      ก็จะไม่ให้กลัวได้ไงละคะก็เสียงสาวๆชาวบ้านสวนฯเจี๊ยวจ๊าวกันลั่นป่าออกขนาดนั้น     อย่าว่าแต่ทากเลยค่ะ   ชะนีเองก็คงได้แต่มองค้อนตาแป๋วที่ต้องเสียแชมป์ให้สาวๆกลุ่มนี้ ไปเสียแล้ว   ห้า ห้า ห้า  !!


หลังจากนั้นหมวยเล็กก็จูงมือพี่โจให้ไปคาราวะเจ้าที่ค่ะ   คราวนี้พี่โจโชคดีมากที่ไม่ต้องไปคาราวะเจ้าที่เจ้าทางถึงนาโยง เพราะวันนี้เจ้าที่เดินสายมาที่น้ำตกนกรำด้วยค่ะ    ลืมถามเจ้าที่ไปว่าชอบเครื่องเซ่นแบบไหน   เลือดเป็ด  เลือดไก่   หรือเลือดใคร  ???  เอาเป็นว่าค้างไว้ก่อนนะคะเจอกันคราวหน้าจะดับเบิ้ลให้เป็นสองเป๊กก็แล้วกันค่ะ


หลังจากเป็นนางแบบ (จำเป็น)ให้พี่เสินไปหลายรูป   ก็เหนื่อยพอดี ได้เวลาอาหารเที่ยงค่ะ  พี่หยอยประกาศออกไมค์ให้มารับประทานอาหาร  แต่ก่อนที่จะล้อมวงก็ได้มีการพูดคุยแนะนำตัวทั้งจากฝ่ายเจ้าของพื้นที่และผู้มาเยือน    ทำให้เราได้รู้จักหน้าค่าตาของน้องๆที่จะพาเราขึ้นไปผจญภัยบนเขา  บอกตามตรงว่าเห็นแล้วอุ่นใจค่ะ    ก็แหมมม...... แต่ละคน  หล่อ เข้มไปคนละแบบ    เรียกว่าอยากให้เจอทากเยอะๆยิ่งดี     เพราะคิดว่าคงมีคนช่วยจับ (ทาก) ให้ไปตลอดทาง   คริ คริ 



ไม่มีใครคุยกับใครเลย อิอิ !



คนนำทางที่เต็มใจเป็นผู้ตามอย่างไม่มีเงื่อนไข



นี่ก็อีกหนึ่งหนุ่มหล่อเข้มมาตรฐานหนุ่มใต้



......ร่วมวงกันรับประทานอาหารด้วยความเอร็ดอร่อย  หลังจากนั้นก็ได้เวลาล่ำลากับสมาชิกที่ตามมาที่หลัง  คือป้าเกี้ยวซึ่งได้ยินเสียงแนะนำตัวมาแต่ไกล   มาพร้อมกับน้องปรี้ยวส้ม  และใครอีกคนน้า  สาวผิวเข้ม ตาคม ผมยาว แล้วไซไม่มีพี่บ่าวตามมาด้วยหล่ะ ?   สาวน้อยนั่นเอง   เคยคุยกันแต่ในเวป   วันนี้เจอตัวจริงทั้งทีมโชคดีจริงๆ  ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ


น้องไก่ (นาทาน)   และลุงพูน (อิอ เรียกชื่อผิดอีกแล้ว  ขอโทษค่ะ ) คืออีกคนที่เราร่ำลากันตรงนั้น       พวกเราทยอยเดินเรียงแถวมุ่งหน้าขึ้นเขาโดยมีทีม ส.ม.ชที่ไม่ได้ขึ้นไปด้วยยืนโบกมาเป็นกำลังใจให้พวกเราประหนึ่งว่าพวกเราจะไปแนวหน้างั้นแหละ 


เดี๋ยวมาต่อบรรยากาศบนเขากันนะคะ 

ความเห็น

ไม่ใช่ลุงพี เล่าเสียทุกคนที่ไม่ได้ไปเห็นภาพเลยนะนี่...............:sweating:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

แก้แล้วคะพี่เล็ก   ทำไมเรียกผิดทุกคนเลย  อิอิ 


ขออภัยลุงพูน  และลุงพีด้วยค่ะ    สมาชิกฉับฉน !!

ชอบพี่หมวยเล็กบรรยาย ได้อรรถรสเหมือนได้ไปด้วยงั้นแหละ 

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

เก๋ดี ที่สำคัญฉายภาพได้ชัดมาก มีแววๆ นักเขียน

ตามมาดู :wow2: :wow2: :wow2:

ชอบภาพกินข้าวจัง  ไม่ได้ยินเสียงคุยเลยใช่มั้ย

เขียนเรื่องได้สนุกน่าอ่านมากจ้า...

คารวะเจ้าที่ จอก สองจอก จะพอเร้อ ฮ่าๆๆๆ

:confused:

 เขียนได้ดีมากเลย รวบรวมเรื่องราวทำเป็นเรื่องสั้นคงจะได้สักหนึ่งเรื่องนะ แล้วเอามาก็อบปี้แจก (โหด มันส์ ฮา)อย่างนี้หาได้จากที่ไหน ถ้าไม่ใช่สมาชิกบ้านสวนฯ......:bye: :bye: พี่เก้

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ตามมาอ่านตอนเหลิดผึ้งนะคะ     คืนนั้นหนูนั่งติดกับพี่เก้  ฟังไปถามไป คุยไป  ได้อะไรมาเยอะค่ะ

รอบนี้พูดกันน้อย ดูแล้วหมวยเล็กยุ่งๆ ไม่อยากกวนนะครับ แก้ไขชื่อกระผมนิดนึง  อติสัย  ครับไม่ใช่ อดิศัย 


หวังว่าได้พบกันอีกครับ

หน้า