มนุษย์เงินเดือน

เขียนโดย วรพจน์ เอียดจันทร์ เมื่อ 21 กันยายน, 2011 - 00:31
หมวดหมู่ของบล็อก: 
ความรู้เกษตร

          เนื่องมาจากการที่ตัวกระผมได้พลัดหลงเข้ามาในบ้านสวนพอเพียงฯ ทำให้กระผมได้มองสำรวจตัวเองในหลาย ๆ ด้าน ซึ่งมีความรู้สึกขัดแย้งในตัวเอง ส่วนลึกในจิตใจอยากเป็นอิสระอยากปลดแอกให้กับตัวเอง แต่ในทางปฏิบัติมันกลับกัน หรือว่ามันยังไม่ถึงเวลาบางครั้งเมื่อได้มีโอกาสนั่งเงียบ ๆ คนเดียว จิตใจมันคิดคิดและก็คิด หาทางลงให้กับตัวเอง เพราะว่า อะไหรดี มันสับสน เบื่อคำสั่ง เบื่อการเดินทาง(บ้านกับที่ทำงานระยะทางไปกลับร้อยกว่ากิโล)นะทำงานมาก็นานโขแต่ก็ยังไปไม่ถึงไหนสักที ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าอยากไปให้ถึงไหน แต่เมื่อได้นำมาเปรียบเทียบกับการปลูกผัก ปลูกหญ้า สร้างสวนทำไร่ตัวเราเองกลับมองเห็น มองเห็นไดถึงความก้าวหน้าของเนื้องานที่เราได้สร้างทำ และมองเห็นโอกาส ซึ่งในที่ทำงานเรากลับมองไม่เห็นแถมยังมืดแปดด้าน แต่ก็แปลกตัวผมกลับอยู่มาได้สิบกว่าปี  ผมทำงานในโรงงานครับ โรงงานบีบสกัดน้ำมันปาล์มดิบของ บริษัท ทักษิณอุตสาหกรรมน้ำมันปาล์ม(1993)จำกัด ในตำแหน่งหากเรียกให้หรูสักหน่อยเขาเรียกว่า supervisor หรือหัวหน้ากะ เหนื่อยครับ เหนื่อยทั้งกายและใจ เขาเรียกหนังหน้าไฟ ตามใจเจ้านายมากก็ไม่ได้ลูกน้องด่า ตามใจลูกน้องเกินไปเจ้านายก็ดุ แต่ที่บ้านผมก็สร้างสวนยางตอนนี้อายุขวบกว่าแล้วกำลังน่ารัก ครับผม เมื่อใดที่ได้เข้วสวนตัดหญ้าใส่ปุ๋ย มันมีความสบายใจบอกไม่ถูกเหนื่อยเหมือนกันแต่มันก็เปรียบกันไม่ได้กับตำแหน่งหัวโขนที่เขาสวมให้ จึงอยากจะบอกว่า " รักบ้านสวนพอเพียง" ครับและทุกคนที่อยู่ภายใต้ชายคาเดียวกันครับผม ขอบคุณผู้ใหญ่ใจดี ขอบคุณเพื่อนสมาชิก ทุกท่านครับ

ความเห็น

ประไพ ทองเชิญ

21 กันยายน, 2011 - 09:49

คนเราต้องผ่านการขับเคี่ยวตัวเองอย่างนี้แหละ ทำสวนต้องรอผลผลิตที่จะได้กินได้ใช้ แต่ให้ผลทางใจทันที เกินคุ้ม ส่วนรายได้เฉพาะหน้าจำเป็นครับ ต้องมีรายได้ประจำ เพราะจ่ายประจำวัน ยิ่งลูกเรียนน่าเห็นใจ


แต่ขอให้ตั้งหลักทำงานให้ถูกต้องตามหน้าที่ และไม่จำเป็นต้องทำตามใจใครแม้แต่ตามใจตัวเอง พี่หยอยเองก็ฝึกฝืนใจตัวเองเท่าที่จะทำได้ และค่อยปลดพันธนาการวางไปทีละเรื่องๆครับ 


ความรู้เรื่องปัจจัยสี่คือหนทางลดค่าใช้จ่าย เรียนรู้ลองทำให้มากๆ ชวนลูกชวนเมียทำด้วยจะได้สนุกครับ ผ่านทางควนขนุนแวะได้ครับ 

แจ้ว

21 กันยายน, 2011 - 11:33

แวะได้ค่ะ ยืมเบี้ยกะได้ค่ะ ยินดีใช่ม่ายพี่

วรพจน์ เอียดจันทร์

22 กันยายน, 2011 - 22:48

     พี่หยอยหวัดดีครับ  บางทีเหนื่อยนะครับเลยแวะมาหลบร่มหามุมสบายใจ ก็ที่บ้านสวนฯนี่แหละครับ ร่มรื่นชื่นใจทุกทีที่ได้แวะเข้ามา อบอุ่นไปด้วยน้ำใจไมตรี ขอบคุณมาก ๆ ครับผม

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

คนหลังสวน

21 กันยายน, 2011 - 09:58

:uhuhuh: สิ่งไหนที่วาดีเราทำแล้วสบายใจ...ลุยเต็มที่เลยครับ

วิศิษฐ์

21 กันยายน, 2011 - 10:48

เป็นกำลังใจให้ครับ  อีกหน่อยยางโตก็สบายครับ ทน ๆ ไปก่อนครับ

 

วรพจน์ เอียดจันทร์

22 กันยายน, 2011 - 22:41

    คุณวิศิษฐ์ ขอบคุณ ๆ ยังสู้ได้สบายครับ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

sweet_pea

21 กันยายน, 2011 - 10:55

:admire:


เป็นกำลังใจให้นะคะ


ณี ก็ทำทั้ง 2 อย่าง ชาวสวน ชาวนา ข้าราชการ ก็ไปกันได้นะคะ


 แต่ดีหน่อยที่ ณี ไม่ต้องเดินทางไกลบ้านกับที่ทำงานห่างกันแค่ 3 กม.


เลยมีเวลากับเทือกสวนไร่นา


สู้ๆค่ะ :cheer3:

***Sweet pea***

ป้าลัด

21 กันยายน, 2011 - 11:10

:cheer3: เป็นกำลังใจให้ค่ะ :cheer3:

 

 

Sichai

21 กันยายน, 2011 - 11:19

เป็นกำลังใจให้สู้ สู้ นะครับ


คนเราแต่ละคนมีประสบการณ์ชีวิต และปัจจัยหล่อหลอมชีวิตที่แตกต่างกัน ทำให้วิธีการคิด การต่อสู้ชีวิตมีวิถีที่แตกต่างกัน


ขอเพียงให้ตัวเราเองเลือกทางที่ทำให้ชีวิตเราและครอบครัวมีความสุขอย่างพอเพียง ด้วยความมั่นคง เลือกทางที่ทำให้เรามีสุขภาพกายและใจที่แข็งแรง


เปลี่ยนของเล่นในชีวิตเท่าที่จำเป็นเท่านั้น (รถยนต์ บ้าน ฯลฯ) ลดภาระหนี้สินให้หมดและไม่ก่อหนี้ใหม่ เก็บออมเงินและทรัพย์สินลงทุนเพื่อให้เงินและทรัพย์สินนั้นสร้างรายได้ให้เราโดยที่เราไม่ต้องทำงานอีกเมื่ออายุยังน้อยและร่างกายแข็งแรงดี

แจ้ว

21 กันยายน, 2011 - 11:34

ทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ

หน้า