พาไปดูทุ่งนาของอารีย์ก่อนจะเกี่ยวข้าวค่ะ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

          สวัสดีค่ะพี่น้องบ้านสวนทุกท่าน  จากที่อารีย์เคยเขียนบล็อกพาไปชมทุ่งนามาแล้วครั้งหนึ่ง  เมื่อสัปดาห์ที่แล้วพาแม่และน้องพรีม (หลานสาว) ไปดูข้าวที่ทุ่งนากันมาว่าจะเกี่ยวได้เมื่อไร  แต่ขณะนี้เกี่ยวไปแล้วนะคะเมื่อวานนี้ค่ะ  แต่ก็อยากให้ดูรวงข้าวสีทองสวย ๆ ของท้องทุ่งนากับเขาบ้าง เชิญตามมาชมค่ะ

 

ให้ดูภาพแรกก่อนนะคะ นี่คือชาวนาตัวน้อย น้องพรีมค่ะ ถ่ายกลางคืนก่อนไปนาวันนึง ไม่รู้คิดยังงัย บอกว่าเอาเสื้อมามัดหน้าให้พรีมหน่อย พรีมจะเป็นชาวนา จะไปเกี่ยวข้าว พอตามัดให้แล้วแกก็ไปหาหมวกมาใส่เองด้วย ทุกคนในบ้านชอบใจกันใหญ่

มาถึงนาแล้วค่ะ ข้าวเริ่มเหลืองแล้วนะคะ  แต่ยังไม่เหลืองสุดรวงดี  แต่แม่จะได้นัดรถมาเกี่ยวข้าว เพราะต้องจองคิวไว้ก่อน เดี๋ยวนี้หาคนรับจ้างเกี่ยวข้าวไม่ได้แล้วค่ะ  ตรงนี้คือข้าวหอมมะลิที่ปลูกไว้กินเอง  

ให้ดูสองข้างซ้ายขวา ไม่ได้พาหลานเดินไปตลอดแถวนาหรอกค่ะ ตอนแรกก็จะเดินถ่ายรูปไปเรื่อย ๆ ยายเดินนำหน้าไปไกลแล้ว แต่หญ้าสูงเท่าหัวหลานพอดี เดินไปคุยไป ดอกหญ้าเข้าปาก แกอาเจียนใหญ่เลย น้ำก็ไม่มีให้หลานดื่มสงสารมาก ก็เลยถ่ายแค่ตรงนี้แหละ

ให้ดูรวงข้าวใกล้ ๆ 

เอ๊า...มองไปไกล ๆ บ้าง ไม่เดินไปถ่ายละ  เสียงหลานบอกว่าทำไมป้าถ่ายแต่ข้าวล่ะ ถ่ายรูปพรีมบ้างสิ เลยต้องถ่ายให้

แกถามว่าพรีมทำมือแบบนี้ได้ใหม  ป้าก็บอกว่าได้ เอ้อนี่ทำท่านี้เหมือนพี่โฟกัส ลูกลุงศิษฐ์เพื่อนป้าเลยนะ  แกก็เหรอป้า งั้นพรีมทำอีกนะ

คราวนี้ก็โพสที่ไปตามประสาแก  พอเหนื่อยแล้วก็บอกว่าป้า ๆ พรีมอยากถ่ายรูปกับป้าบ้างน่ะ  อ้าว....ทำไงล่ะทีนี้อยู่กันสองคนใครจะถ่ายให้ป้าล่ะ  เอ๊าลองถ่ายเองดูซิ จะได้ใหม

โอ๊ะ...พอไหว แต่จะมีจี้คางป้าทำไมล่ะเนี่ย คางยิ่งยาว ๆ อยู่ 555

ดอกหญ้าจากข้างคันนา น่ารักดีเหมือนกันเลยถ่ายมาให้ดู

มีข้าวเริ่มล้มบ้างบางส่วน

ตรงบริเวณนี้ที่เคยตั้งห้างนาอยู่สมัยเป็นเด็ก

แวะมาดูแปลงของอาบ้างค่ะ ข้าวหอมมะลิเหมือนกันแต่อาหว่านทีหลังยังเขียวอยู่

นาของอามีลิเกมาแสดงในนาด้วยเห็นใหมคะ  นี่ไงเจ้าที่ชูช่อไสวอยู่นี่ล่ะ หญ้าลิเก วัชพืชตัวฉกาจของชาวนาล่ะค่ะ


ชูช่อสวยงามเชียวนะ แต่ถ้ามีเยอะแล้ว จะทำให้เราไม่ได้ข้าวตามที่ควรจะได้ หญ้านี้จะโตเร็วกว่าข้าวและสูงกว่าข่มข้าวไว้หมด แล้วข้าวที่จะนำไปทำพันธุ์ต่อก็จะมีเมล็ดลิเกติดไปด้วย  ขึ้นง่ายตายยาก ถ้าขึ้้นมาแล้วถอนไม่ไหว ที่เขาใช้สารเคมีเขาก็จะฉีดยาคุมไว้เลยตอนหว่านใหม่ ๆ แต่พ่อจะมีเครื่องมือตัดรวงเหมือนเครื่องตัดหญ้าเล็ก ๆ ทำจากท่อพีวีซี ติดมอเตอร์และใบมีดเล็ก ๆ เท่าคัตเตอร์ใบใหญ่ เดินตัดยอดมันก่อนที่จะแก่แล้วร่วงลงนา (ลืมถ่ายรูปให้ดู)

กลับบ้านกันดีกว่า แม่กับพรีมกลับมาแล้ว อามาตัิดหญ้่ากลับไปก่อน ภูเขาที่เห็นข้างหลังนั่นคือเขาคีริส ที่หมู่บ้านอารีย์อยู่ค่ะ

เดิืนย้อนกลับมา ผ่านต้นพุทรานา ลูกเล็กแหงนขึ้นไปดู ว๊า ยังไม่สุก ยังกินไม่ได้

ผ่านต้นนี้รู้จักกันใหมคะ ต้นโทงเทง แต่ที่บ้านเรียกต้นอีโถ่ม ลูกสุกกินอร่อยเหมือนมะเขือเทศเลยค่ะ

กลับบ้านก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ  ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาชมค่ะ  ขอตัวไปประชุมก่อนะคะ 




ความเห็น

:admire2:


ชาวนาตัวน้อยน่ารักจัง (เหมือนนินจาเลยนะเนี่ย) ดีใจด้วยนะคะได้กินข้าวที่ปลูกเองแล้ว

"ความสุขของชีวิตในวันนี้ คือทำตามวิถีพอเพียงของพ่อ"

พี่บีฟู ขอบคุณค่ะ ข้าวใหม่จะเหนียว ๆ คล้าย ๆ ข้าวเหนียวเลยค่ะ แต่หอม แต่ของตัวเองยังต้องตากอีกหน่อยค่ะ ตอนนี้พี่สาวให้ข้าวสารมาค่อนกระสอบปุ๋ย (พี่ที่เลี้ยงน้องแพลนให้น่ะค่ะ)

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

มีถนนตัดผ่านกว้างขวาง ไม่เหมือนนาบ้านพี่ คันนาเดินอย่างเดียว:cheer3:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

ถนนภาพสุดท้ายที่กลับบ้านคือคันคลองค่ะ เกรดเป็นถนนด้วย ส่วนถนนในนาเราให้รถมาทำเองค่ะ  ไว้สำหรับรถอีแต๊กของเราเองวิ่งค่ะ

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

:cheer2: ขอบคุณครับ ดูแล้วมีความสุขมากเลยครับ


 

ขอบคุณค่ะ ดีใจที่ทุกคนมีความสุขค่ะ

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

ทุ่งรวงทองจริงๆด้วย ชาวนาตัวน้อยก็น่ารักกกกกกก   ลูกอีโถ่ม  ตอนเด็กๆเคยกินค่ะ  จำได้ตอนเด็กกินเยอะอ๊วกแตกเลย 55

แรงกาย+แรงใจ ลงมือทำในวันนี้ เพื่อชีวิตที่พอเพียง

ขอบคุณที่ชอบชาวนาตัวน้อยค่ะ  อารีย์กินได้เต็มที่ค่ะ ไม่เป็นไร ชอบมาก แต่หลัง ๆ มาไม่กล้ากินเพราะกลัวว่าแถวนั้นจะมีใครฉีดยากำจัดวัชพืชแล้วคิดไปเองกลัวมันจะสะสมอยู่ในลูกมันค่ะ

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

ต้นโทงเทง บ้านผมเรียก "พุ้งพิ้ง" ลูกสุกกินอร่อยจริง ๆ ครับ แต่ถ้ากินเยอะ รู้สึกเหมือนจะอ๊วก

เมื่อรู้สึกว่ากำลังแย่ จงให้กำลังใจตัวเอง ด้วยการคิดว่า "ยังมีคนอื่นที่แย่กว่าเราอีก"

เรียกชื่อลูกพุ้งพิ้งน่ารักดีค่ะ

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

หน้า