สวน๙ตารางวาลดรายจ่าย#4 ตอน เกิดไม่เลือกที่และสิ้นสุดการรอคอย

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ที่ว่าเกิดไม่เลือกที่คือผักกาดครับ เมล็ดหล่นตรงไหนเกิดตรงนั้น และที่ว่าสิ้นสุดการรอคอย คือมะเขือเทศครับ ลุ้นจนเหนื่อยกว่าจะรอดมาได้ขนาดนี้



เมล็ดผักกาดหล่นลงตรงขอบแปลง



เมล็ดผักกาดหล่นใกล้ตะไคร้





การรอคอยสิ้นสุดลงเมื่อมะเขือเทศออกลูกโตและสุกพอให้เก็บกินได้


การสิ้นสุดในที่นี้ไม่ได้หมายถึงว่าเลิกทำต่อแล้ว แต่การสิ้นสุดครั้งนี้คือปฐมบทในขั้นต่อไป


ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงครับ

ความเห็น

มีมะเขือเทศที่ปลูกเองกินได้แล้ว  กินให้แก้มแดงเหมือนมะเขือเทศไปเลย     :shy:

จ๊าบบบบบบนี่หว่า น่ากินชะมัดเลยผักที่ปลูกกับตระไคร้น่ะ ท่าทางจะกรอบเนาะ ฮืม ส้มตำ :uhuhuh: :uhuhuh: :uhuhuh:

ทางทางลูกจะใหญ่พันธุ์อะไรค่ะ น่ากินเชียว

มะเขือเทศลูกงามดี น่ากินซะจริง "อย่างนี้ตำบักหุ่งแซ่บ" พูดได้แค่นี้แหละค่ะ

มะเขือเทศน่ากินจังเลย

"ความสุขของชีวิตในวันนี้ คือทำตามวิถีพอเพียงของพ่อ"

ผักงามจริง ๆ

จะปลุกทุกอย่างที่กิน แม้จะไม่ได้กินทุกอย่างที่ปลูก

มะเขือเทศงามๆๆๆ ได้ใจ  :good-job: :good-job:

ทำยังไง ถึงปลูกได้มะเขือเทศลูกโตจังเลย น่าทานมากค่ะ

หน้า