มาขอโทษคณะกรรมการหมู่บ้านครับ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

หลังจากผมหายหน้าหายตาไปจากเวปบ้านสวนของเรา 

เนื่องจากบล็อก  http://www.bansuanporpeang.com/node/1853   เอาความรู้สึกผมก่อนน่ะครับ หลังจากอ่านบล็อกน้องโสทรจบ ผมก็แค่สงสัยว่า น้องเค๊าหมายถึงใคร ก็คิดๆอยู่นะครับว่าหมายถึงผมหรือเปล่า ไล่ตามข้อกล่าวหา สมาชิกบางคนใช้เวปเพื่อเป็นเครื่องมือ เพื่อ

       1   สร้างความลำบากใจให้สมาชิกด้วย  msn โดยใช้อีเมลล์ที่ได้จากเวปนี้    ก็เข้าเค้าน่ะครับ ผมเป็นคนที่แอดเมลล์คนอื่นไป 3 คน  แต่การแอดทางเอ็มไม่ได้บังคับว่าต้องรับน่ะครับ หรือรับไปแล้วไม่ใช่คนที่คุยกันรู้เรื่องหรือน่าเบื่อ น่ารำคาญก็สามารถ บล็อกได้  ไม่น่าจะมีใครลำบากใจได้มากมายจนเป็นปัญหาใหญ่ 

       2 . การแสดงความคิดเห็นที่น่าเกลียดในเวปนี้   ก็ไล่อ่านน่ะ ที่ผมแสดงความคิดเห็นไป  ก็เห็นน่ะครับมีบ้างที่ผมแสดงความคิดเห็นไปแบบเอาสนุกสนาน ไม่เป็นสาระอะไรมากมาย แต่น่าเกลียดหรือไม่ ด้วยปัญญาอันน้อยนิดของผม ผมก็คิดว่าไม่น่าจะน่าเกลียดอะไรมากมายนัก  จะว่าทะลึ่งไป ก็แค่ขำๆ ซึ่งชาวบ้านธรรมดาๆก็น่าจะรับได้ถ้าไม่อคติกับผมจนเกินไป  หรือว่าผมจะเป็นชาวบ้านธรรมดาคนเดียว

        3.  การแสดงความคิดเห็นที่สร้างความรำคาญใจให้กับผู้อื่น  ข้อนี้ยิ่งนึกไม่ออกเป็นอย่างยิ่งครับ  สำหรับตัวผมน่ะครับ แต่สำหรับเจ้าของบล๊อคที่ผมแสดงความคิดเห็นไปคงจะรู้สึกน่ะครับกับการแสดงความคิดเห็นของผม เพราะไม่เช่นนั้นคงไม่มีเหตุผลข้อนี้มา  

      หลังจากผมได้อ่านการแสดงความคิดเห็นลงมาเรื่อยๆ ผมก็มาแน่ใจว่าเป็นผมในความหมายของบล็อกนี้ เอาเมื่อน้องโสทรตอบข้อคิดเห็นของยายอี๊ด ว่า    “  ไม่เกี่ยวกับยายอิ๊ดหรอกครับ ทำใจสบายๆได้เลยครับ
ที่ผ่านมายายอิ๊ด ก็ไม่เคยทำอะไรเสียหาย แค่ความเห็นคนอื่นมันทำให้เสียหาย คงยังจำได้อยู่”  นี่คือที่มาทำให้ผมแน่ใจว่าในความหมายคือผม เพราะครั้งหนึ่งเคยโพสเรื่องขำๆต่อจากยายอี๊ดแล้วโดนลบกระทู้  โพสโดยไม่รู้น่ะครับก๊อปมาจากเน็ต พอยายอี๊ดแย้งมาผมก็พยายามลบ แต่มันลบไม่ได้ ก็เลยบอกฝากให้น้องโสทรลบให้ด้วย ซึ่งต้องบอกตรงนี้น่ะครับ ว่าผมกะยายอี๊ดไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน เป็นการแสดงความคิดเห็นเป็นเรื่องเล่าขำขัน ส่วนตัวก็ รักนับถือน้ำใจกัน คุยเอ็มกัน ไม่ได้กินแหนงแคงใจกันน่ะครับ ผมนับถือยายอี๊ดเหมือนพี่สาวครับ

      เมื่อแน่ใจว่าหมายถึงผม ก็อ่านทุกความคิดเห็น อ่านแบบตั้งใจสุดๆ ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกตัวว่าผมเป็นคนเลว สร้างความเดือดร้อน ให้กับสมาชิกในบ้านสวนอย่างไม่น่าจะให้อภัยได้

        ผมมาเป็นลูกบ้านของบ้านสวน ผมก็รักเวปบ้านสวนเหมือนกับที่ทุกคนรักแหละครับ  ผมมาเป็นสมาชิกเพราะผมรู้สึกว่าเป็นเวปที่ดี  มีคนเก่งๆดีๆอยู่แยอะ มีความรู้มากมาย  เป็นแรงบันดาลใจให้ใครต่อใครที่หลงระเริงไปกับระบบทุนนิยม กลับมามองรากเหง้าของสังคมไทยเราเอง     

         ผมไม่เคยรู้สึกไม่ดีกับใครเลยแม้แต่สักคนเดียวในเวปบ้านสวน  กลับชื่นชมทุกคนที่ผมเข้าไปแสดงความคิดเห็น รู้สึกอบอุ่น รู้สึกเหมือนพี่เหมือนน้อง  ไม่ได้เข้ามาเพื่อแอบแฝงไดๆในเวปบ้านสวน ถ้าผมมีจุดประสงค์ไม่ดีต่อสมาชิกบ้านสวน ผมไม่แสดงตัวตน ผมออกไปหรอกครับ ในบล็อกของผม มีทั้งรูปผม รูปภรรยา รวมทั้งลูกๆ ของผมด้วย  ผมไม่เคยปิดบังว่าผมเป็นใคร อยู่ที่ไหน ทำงานอะไร     ผมจริงใจน่ะครับ ไม่ใช่ว่ามาสมัครเพื่อวัตถุประสงค์ อยากจะมากอบโกย อะไรเลย  ไม่ได้ปิดบังซ่อนตัวถึงขนาดต้องเช็คหา ไอพี ด้วย เพราะผมก็ได้ไปแสดงตัวถึงบ้านน้องโสทรมาแล้ว   

          ผมไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจอะไรน่ะครับ โดยเฉพาะน้องโสทร ผมเข้าใจถึงสภาพของน้องที่ต้องเป็นคนดูแลให้เวปบ้านสวนเป็นไปในทิศทางที่ถูกต้องที่ดี  อะไรที่ทำให้ชุมชนในเวปไม่เรียบร้อยไม่สงบสูขน้องก็ต้องจัดการ แก้ไข ให้เป็นไปในทิศทางที่ถูกต้อง  ผมขอโทษน้องไปว่าหากผมทำอะไรให้น้องรู้สึกลำบากใจ น้องบอกว่าขอโทษผมมันไม่มีประโยชน์หรอกพี่  เพราะหมู่บ้านเรามีประธาน มีคณะกรรมการ  ผมก็ขอถือโอกาสนี้ ขอโทษคณะกรรมการหมู่บ้านทุกคนด้วยน่ะครับ ถ้าท่านเห็นว่าผมทำอะไรที่ไม่สมควรลงไป ผมจะพยายามปรับปรุงตัวเองให้เป็นคนที่ไม่เป็นที่รังเกียจของสังคมต่อไป หวังว่าคณะกรรมการหมู่บ้านจะไม่ไล่ผมออกจากหมู่บ้านน่ะครับ  ถ้าหากท่านหนึ่งท่านใดเห็นว่าผมได้ทำผิดอะไรตรงไหน ขอร้องน่ะครับช่วยเมลล์มาบอกผมเถิด ผมจะได้รับรู้และแก้ไข  ผมมันติดนิสัยเด็กเทคนิคมาน่ะครับ  ตรงๆ มีอะไรก็บอกกัน ช่วยได้ก็พร้อมจะช่วย แต่ข้อเสียของเด็กช่างเหมือนพวกผมคือ ถ้าไม่บอกกันตรงๆมาพูดแบบผู้ดีๆผมฟังไม่เข้าใจ นี่ก็อ่านตั้งนาน ถามคนอีกหลายคน ถึงจะรู้ว่าเค๊าหมายถึงผม 

            สุดท้ายก็จะขอขอบคุณผู้ใหญ่บ้าน ที่ทำเวปนี้ขึ้นมา ให้ผมได้รู้จักทำน้ำยาล้างจานไว้ใช้ไว้แจก ให้ผมได้ เริ่มปลูกต้นไม้ ปลูกผัก  ขอบคุณพี่สุรพล สำหรับความคิดเห็นที่เป็นผู้ใหญ่สมแล้วครับที่เป็นที่นับถือของบ้านสวน ขอบคุณ น้อง pakdee809 สำหรับความเห็น ที่สร้างสรรค์ และขอบคุณ น้องก้อย สำหรับความเห็นที่เป็นผู้ใหญ่มากๆเลย น้องมีความคิดดีจัง ทั้งที่อายุยังน้อย นี่แหละอายุมันไม่ใช่ตัวบ่งบอกว่าคนคนนั้นน่านับถือแค่ไหน  มันอยู่ที่ว่าคนคนนั้น คิดอะไรได้แค่ไหน อายุขนาดพี่ เป็นพี่เองพี่ไม่แน่ใจว่าพี่จะซ้ำเติมหรือคิดแบบแง่ดีเหมือนน้อง  พี่นับถือครับ

ความเห็น

มาร่วมต้อนรับกลับบ้านสวนค่ะ...เจอกันแล้วอยากให้อยู่นาน ๆ สำหรับคนแปลกหน้า... แต่แนวคิดเดียวกัน... ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงมาเจอกัน...หากว่าได้มาเจอแล้ว....

.อย่าไปไหนอีกนะค่ะLaughingLaughing

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

ต้องอย่างนี้สิคะพี่นุ... ยินดีต้อนรับกลับบ้านสวนฯค่ะSmile

พี่นุไม่ออกมา ดวงก็ไม่รู้เรื่องหรอกค่ะ ตอนแรกก็คิดว่าเป็นตัวเอง นับถือความกล้าหาญค่ะ คำนับหนึ่งจอก

เขานอนกันหมดแล้ว นอนไม่หลับเหรอคะ

พอดียุ่งๆเรื่องเตรียมตัวไปส่งลูกชายที่กรุงเทพฯอยู่ครับ ต้องเตรียมของ จัดการให้ลูกหลายอย่าง เลยเพิ่งได้เข้าเน็ตมาครับ

msn ครับ ยินดีรับการแอดพี่น้องบ้านสวนทุกคนครับ   trang_ch@hotmail.com

ไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็อ่านคร่าวๆ ก็ขอนับถือคุณนุที่มีความกล้าหาญดี คนเราถึงแม้จะเข้าใจผิดกันไปบ้างแต่ถ้ามีเจตนาดีก็รับฟังคำอธิบายกันก็ไม่เห็นมีอะไร นับถือน้ำใจค่ะ ได้เห็นอีกมุมดีๆอีกมุมหนึ่งของบ้านสวนเรา ยิ่งดูอบอุ่นขึ้นไปอีก

อีกมุนหนึ่งของคนบ้านสวน  ยินดีต้อนรับกลับบ้านจ้า

      ขอมีส่วนร่วม  (บ้านเราเรียกทำเฒ้าหงิดนะ)  ความจริงเหตุเกิดจากการพิพ์ลงเป็นตัวหนังสือ ที่ถ่ายทอดออกไปล้วนๆ ของผู้สื่อและผู้รับสาร เริ่มจากความรู้จัก ให้ความวางใจสนิทสนม ให้ความเป็นกันเอง แต่ฝายหนึ่ง เป็นชาย อีกฝ่ายเป็นหญิง การสื่อสารไปมา ที่มีแต่ตัวหนังสือ กับความตั้งใจที่จะสื่อถึงกัน แต่หมันขาด องค์ประกอบอยางอื่น เช่น ภาษากาย สีหน้าท่าทาง อยู่ในอารมณ์ที่ต่างกันบ้าง  ตอบไปตอบมาทางนี้ไม่รู้ทางโน้นเริ่มไม่พอใจแล้ว (เข้าใจไปคนละอย่างกัน)แต่อีกฝ่ายไม่รู้ยังเดินหน้า แหย่ต่อ มันก็ไปคนละทางกันละทีนี้ .. ต่อกันไม่ติด  มันก็เป็นเรื่องละทีนี้

      ลูกทุ่ง คนท้องถิ่น เด็กช่าง ตรงไปตรงมา  อันนี้เห็นใจเราก็เป็นเหมือนกัน บางที  ไม่มีหวาน เลย ขมล้วนๆ แต่พอมาอยู่เมือง หลายปี ก็มี คาวหวานบ้างหนิดหน่อย พอทำเนา แต่เกือบทั้งหมดยังเกือบเหมือนเดิมพอเจอกรณี พีนุ (ตอนนั้นแค่สงสัย ว่ามีอะไรกัน ) เราก็แหยงๆ เหมือนกันแหละ  หายไปช่วงหนึ่ง พอดีเอาลูกเข้ารร.ใหม่ด้วยสอบไม่ได้  ไม่ชอบยัดตังค์  ผมว่าไม่แฟร์กับคนอื่น (เด็กคู่แข่ง) แต่ลืมไปว่าเขาคิดไม่เหมือนเรา (เขาจ่ายจริงๆนะ) ตอนนั้นลูกเราสอบตกแล้ว ฮ่าฮ่า.. (ไม่เคยเสียดายตังค์  มีอยู่เคสหนึ่ง แฟนเขาไปติดต่อจนลงเอยทุกอย่างหมดแล้วผมตัดสินใจยกเลิกก่อนวันสอบหนึ่งวัน ..เพราะมันทำใจไม่ได้ที่ต้อง ทุจจริต ติดสินบน เจ้าพนักงาน ..ที่เราไม่รู้จักมัน แล้วต้องเอาตังค์ไปให้มันอีก เพื่อให้ลูกเราได้เรียน พอพูดเรื่องนี้ แล้วมันเขี้ยว ลืมเรื่องพี่นุไปชั่วขณะเลย  เอ้ากลับมาต่อ   ผมเห็นพี่มีความจริงใจ อย่างกล้าหาญที่กล้าทำกล้ารับ เขียนออกมาอย่างจริงใจเปิดเผย (จากคำโพสที่ยาวพอสมควร )  อันไหนไม่เข้าใจก็อธิบายกัน หลายคนทะเลาะก่อนจะมาเป็นเพื่อนซี้ปึ๊กกัน และเข้าใจกัน  เพื่อนซี้ส่วนใหญ่ ก็ผ่านการต่อสู้มาด้วยกันก่อนทั้งสิ้น  ........กว่าจะเป็นคู่ทุกข์คู่ยาก ก็ล้วนผ่านการทะเลาะ กันมามากมายหลายเรื่อง  อันนี้ใช้ไม่ได้เด๊ยวอาจมีคนเข้าใจผิดอีก กาทิ้งเลย นี่คือตัวอย่างที่บางคำเรานึกได้ทันทีว่า เอ๊ะ ทีพิมพ์ออกไป นั้นผู้รับสารบางท่านอาจ จะคิดไปอย่างอื่นไม่เหมือนดังที่ใจเราต้องการสื่อ ก็เป็นไปได้  มันขึ้นอยู่กับการตีความของผู้รับสื่อเองด้วย เมื่ออ้างอิงกับผู้ส่งสื่อ และ ภาษาเขียนของผู้ส่งสื่อ ในครั้งก่อนๆมา ว่าเป็นเช่นไร  ผมอาจจะเรียกว่า "บุคลิก ลักษณะ ของตัวละครในภาษาเขียน"  แตกต่างกันกับ ตัวละครที่เราเห็นในทีวี  เพราะเราไมสามารถ สื่อสารตอบโต้ได้ทันทีทันใด มันก็จะสื่อกันยากหน่อย ฉะนั้นการสื่อด้วยภาษาเขียน ต้องระมัดระวัง ...ขนาดคำพูดที่ผู้รับสื่อฟังไม่เข้าหู ก็สามรถทำให้ผู้สื่อบางคนก็ไปวัดก่อนกำหนดกันมามากแล้ว ด้วยเหตุผิดหู ผิดตากัน ด้วยเรื่องขี้ผงหรืน้ำผึ้งหยดเดียวนั่นเอง

     ผมเองไม่รู้จริงว่ามันมีกี่ครั้ง พลั้งไปพลั้งมาก็ขอโทษขอโพย และไม่กระทำซ้ำผมถือว่า ผู้นั้นน่านับถือยกย่อง และ หากผู้ได้รับการกระทบกระเทือน ได้ยกโทษ ไม่โกรธเคืองนั่นหมายถึง การได้รับการยอมรับนับถือยกย่อง ในน้ำจิตน้ำใจไม่แพ้กัน...

      หาก ถ้อยคำอันใดผิดพลาด พลั้งไปต้องขอ พระอภัยมณี    ไว้ ณ ทีนี้ด้วยนะคับน้า   หวังว่าคณะกรรมการหมู่บ้าน คงจะเข้าใจทั้งหมดดีแล้ว...

 

ตามรอยพ่อคิด ด้วยวิถีชีวิต ที่เพียงพอ

เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำความเข้าใจกัน มีการขอโทษแล้ว ก็แล้วกันไป  เป็นเพราะน้องนุเล่าเรื่องต่าง ๆ อ่านแล้วเห็นภาพพจน์ภาษาที่ใช้อาจจะตรงเกินไปทำให้ดูแล้วเหมือนทะลึ่ง ลามก  เจ้ว่าเป็นเรื่องธรรมดาคนเราถ้าตึงจนเกินไปชีวิตไม่มีรสชาดได้หัวเราะบ้าง ขำบ้าง แซวกันนิด ล้อเล่นกันหน่อย มันก็ไม่เซ็ง  (ไม่ใช่ว่าจะสนับสนุนให้ลามกน่ะ)  ถ้าคุยแต่วิชาการรับรองไม่เกินสองบรรทัดจบ  สมาชิกบ้านสวน ฯ ทุกคนทั้งใหม่ ทั้งเก่าน่ารักทุกคน  ถ้ามีอะไรที่รู้สึกว่าเกินไปหรือรู้สึกว่ามันล้ำเส้นไปก็สะกิดกันได้  เจ้เองยอมรับว่าเมื่อก่อนไม่ค่อยสนใจเรื่องเน็ต เรื่องเวบหรอกแต่เป็นคนชอบต้นไม้ ปลูกผักกินเอง ก็เลยสมัครเป็นสมาชิกบ้านสวน ฯ ได้เรียนรู้เรื่องคอม ฯ การลงรูปจากบล็อกของน้องโสทรบ้าง ลูกสอนบ้าง รู้เรื่องต้นไม้หลายอย่างที่สมาชิกเอามาทายกัน ...........  สรุปว่าได้ความรู้เพิ่มขึ้น

   ยังไม่ได้ทันอ่านของเพื่อนเลย  คอมเม้นท์ ทันที  พอกลับไปอ่านเสร็จ เอ้ากะเมอ่เขาจบกันแล้ว  ทำเฒ้าเปลาเราตกลง  แล้วเลิกกันปาใด ...โอเค..จบแล้วก็จบด้วยดี  ..มาไม่ทันโหย

ตามรอยพ่อคิด ด้วยวิถีชีวิต ที่เพียงพอ

หน้า