มาแล้ว ๆ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

กลับมาแล้วพร้อมเสียงหัวเราะ

มาแบบนอบน้อม ก้มแทบคลาน

ดูหน้าพี่เสริฐซิคะ...

ทุกท่านบอกว่าช่วงล่างพังหมดแล้วจ้า แต่ยังมีเสียงหัวเราะตลอดเวลา


ความเห็น

ทุกคนมีแต่เสียงหัวเราะค่ะ คงเก็บความประทับใจกลับมาเต็มกระเป๋า

:embarrassed:


ครั้งหนึ่งในชีวิต ที่มากกว่าทิวทัศน์ของเขาเจ็ดยอด

คือมิตรภาพของเราชาวบ้านสวน :cheer3:

ใช่เลยน้อง อย่างอื่นจะได้เท่าไหร่พี่ไม่รู้ แต่ที่เห็นคือ มิตรภาพที่เหนียวแน่น แถมมีการระลึกไปถึงชาติก่อนด้วย ได้ยินแว่ว ๆ ว่าแต่ก่อน พี่หยอยเป็นผู้นำเผ่า ที่เคยไปอยู่บนเขาเจ็ดยอด.....และทุกคนที่ไปคือสมาชิกเผ่าจ้า

:uhuhuh:


หัวเข่าก็อกแกร๊กกันทุกคนแหม่น   :cheer3:

ไม่ค่ะ ไม่ได้ยินก๊อกแก๊กแล้ว....เพราะแลท่าทางยืดไม่ออก แต่ที่สำคัญ เล็บเท้า ไม่สามารถใส่รองเท้าผ้าไบได้ค่ะ...เพราะขาลงมันลื่นมาก 

รองเท้าที่ดีที่สุดในการเดินป่า คือ เท้าเปล่า หลายคนฟันธง

:uhuhuh:


ต้อง หลบไปเช็คช่วงล่างกันหล่าว

:uhuhuh:

คนอื่นไม่เท่าไหร่ แต่ 2 คนที่นอนอยู่แถว ๆ บ้านแจ้วนี่สิ...ถึงขนาดขับรถไม่ไหว....เหยียบเบรคไม่ได้.....จะให้ลุงพีขับ ลุงพีบอกว่าขนาดนั่งสมาธิเฉย ๆ ขายังชา แล้วนี่เดินมา 4 วัน เต็ม ๆ แล้วจะไหวเหรอ

:sweating:

 

ขอชมว่าเก่งกล้าสามารถกันทุกคนเลยค่ะ โดยเฉพาะสาว ๆ ต้อง :good-job: :good-job: :good-job:

ทุกคนเก่งมากค่ะ  แต่พนิดาบอกว่าตอนนี้เดินแบบเดียวกับ นกเพนกวินแล้วค่ะ เช้านี้สาว ๆ ไปล่องเรือแลนกที่ทะเลน้อยต่อแล้วค่ะ

ส่วนลุงพีกับพี่เสริฐ น้องโสโทรไปหาแล้ว ไม่มีใครรับสายสักคน....สงสัยยังไม่ตื่น

:love:


ไปซ่อมช่วงล่างกัน เดี๋ยวต้องใช้งานอีกเยอะ   :uhuhuh:

หน้า