กลับไปเมื่อบ้านกับความแห้งแล้งในพื้นที่

   ระหว่างวันที่10-13 ส.ค.ได้กลับไปเยี่ยมบ้านเกิดที่สุรินทร์ ความรู้สึกก็เหมือนกับทุกๆคนที่ได้กลับบ้าน แต่มีสิ่งหนึ่งที่พอเลี้ยวรถเพื่อวิ่งสายโชคชัย 24 ที่ได้เห็นคือความแห้งแล้งในนาข้าวไล่ตั้งแต่โคราช-บุรีรัมย์-สุรินทร์

                                 ต้นข้าวเหลืองรอรับน้ำด้วยความใจจดใจจ่อ

ที่เห็นได้รายทางคือต้นข้าวไม่มีน้ำอยู่ในนาเลยก็หวังว่าเมื่อไหร่น้องฝนจะตกมาหนอ น้องข้าวรออยู่นะจ๊ะ

ดอกหญ้าขึ้นเต็มไปหมด

ไปดูนาของตัวเองกับน้องสาวและหลานบ้าง หาน้ำสักหยดก็ไม่มี

เห็นเหลืองๆไม่ใช่ข้าวออกรวงนะครับอย่าเผลอเอาเคี่ยวไปเกี่ยวซะละ

     จากที่ได้เห็นต้นข้าวในที่ต่างๆไม่รวมภาคกลางและที่ติดกับแม่น้ำ โดยส่วนมากแล้วจะแล้งเหมือนกันหมดและก็คิดไปถึงเมื่อปลายปีที่แล้วหรือต้นปีนี้ที่ข้าวไทยตกจากอันดับโลก ก็ไม่ต้องไปหวังให้ใครมาช่วยหรอกครับเพราะเกษตรกรไม่รู้จะพึ่งใครเรื่องน้ำฝนสำหรับข้าวนาปี พอมีข่าวแห้งแล้งก็กระพือมาทีทำฝนเทียมบ้าง ส่วนตัวคิดว่าปีข้าวไทยก็มีไม่พอส่งออกอยู่ดี (อิงเศรษฐกิจนิดนึงเด้อ)อย่าเครียดพี่น้องบ้านสวนพอเพียง

     มาย้อนหลังกับความสุขเล็กน้อยที่ได้กลับบ้านไปไหว้แม่พ่อแค่นี้ก็มีแรงต่อสู้กับชีวิตข้างหน้าต่อไป

หลานๆ มาย่าก็ดีใจนะ

ปู่ก็เว้นงานมาเล่นกับหลานๆด้วย

ก็มีความสุขตามสภาพแหละครับนิดนึง

     สุดท้ายขอบคุณพ่อ แม่ พี่ น้อง ภรรยา ลูก หลาน ที่ทำให้พวกเราฟันฝ่ามาถึงทุกวันนี้และขอบคุณบ้านสวนพอเพียงที่ให้พื้นที่ในการแบ่งปันสิ่งเล็กๆน้อยๆให้แก่สมาชิกเรา  ขอบคุณครับ อำพลจ้า