เยี่ยมชม ภูมิปัญญาท้องถิ่น

หมวดหมู่ของบล็อก: 

     Laughing สวัสดีครับทุกท่าน...เมื่อคืนเปิดมาเห็นบล็อกผู้ใหญ่ เปิดใจครบรอบ๔ปี อย่างสู่ปีที่๕ ชวนให้เขียน "ได้อะไรจากการเป็นสมาชิกเวบบ้านสวนฯ" ทำให้ลังเลอยู่พักหนึ่ง เพราะเรื่องที่ผมจะเล่าต่อจากตอนที่แล้วยังไม่จบ แต่ก็คิดได้ว่ายังมีอีกหลายวันและไม่ได้ระบุวันหมดอายุ จึงตัดสินใจเล่าต่อ...เปิดคอมฯเลยครับ เข้าไปที่เวบบ้านสวนพอเพียง 

ในชื่อเรื่อง http://www.bansuanporpeang.com/node/24371

    หลังจากอาหารเช้า ตกลงกันว่าจะไปเก็บ(งม)หอย

ที่คลองนี้ข้างบ้าน

 

แต่แม่เร็วกว่า รู้ว่าหลายคนชอบหอย จึงสั่งให้คนประจำจัดมาให้เสียก่อน ๖กิโล ฮ่า ฮ่า...พี่แก่และผมจึงไม่มีกิจกรรม จับหอย ให้ได้ดูกัน

วางไว้แป๊บเดียว หอยจะหนี ซะแล้ว อิอิ..

   Laughing พี่แก่ว่า อยากไปชมภูมิปัญญาท้องถิ่น จัดให้ครับ ไปชมกัน

   

การเลี้ยงด้วง...โดยใช้ต้นลาน แต่เพิ่งเริ่มจึงยังไม่มีด้วง 

กะทกรก ข้างท่อนลานเลี้ยงด้วง ยอดกำลังสวยน่าแกงเลียง

 

ชมการเคี่ยวน้ำตาลโตนด 

แลกเปลี่ยน สนทนา ภูมิปัญญาท้องถิ่น

 

ของกินของใช้ประจำที่ ที่เอามารับแขก

   

และอุปกรณ์ที่ใช้ในการขึ้นตาล 

 

เล่าสู่กันฟังว่า

คลอง หรือที่นี่เรียกว่า เหมืองอาทิตย์ สายนี้ขุดเมื่อสมัยพลเอกอาทิตย์ กำลังเอกดำรงตำแหน่งอะไรสมัยนั้นผมก็ไม่แน่ใจ ตั้งแต่สงขลาไปจดเขตนครศรีธรรมราช ความยาวหลายกิโลเมตรทีเดียว  

มองเลยคลองไปข้างหน้า ก่อนหน้านี้เป็นทุ่งนาในดงป่าตาล ตอนนี้เป็นสวนผสมที่ปลูกปาล์มน้ำมันเป็นหลัก แล้วอนาคต?..ต้นตาลที่ยังเหลืออยู่ตอนนี้...จะ... ?

 

ใกล้เที่ยงแม่ครัวเริ่มเตรียมอาหาร แกงส้มปลา

แล้วก็มาปิดท้ายกับภาพ น้องคนตัดหญ้าให้วัวคนนี้ 

   ขอขอบคุณเจ้าของภูมิปัญญา และสถานที่ มา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ สวัสดี..

   ปล.ตอนจบ โปรดอย่าพลาด...

ความเห็น

ตามมาเที่ยวชมเห็นแล้ว เพลินเลยครับ

บล็อกต่อไปอย่าพลาดนะครับ สนุก

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ธรรมชาติน่าเที่ยวจังเลยพี่เสิน เที่ยวแบบวิถีไทยนี้ชอบมากค่ะ

ตอนนี้ยังมีโอกาส เที่ยวชมไว้ก่อน ในอนาคตอาจจะไม่ได้เห็นอีกก็ได้นะน้องจิต

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

เห็นบรรยากาศคิดถึงตอนเด็กเลยค่ะ

 

 

ตอนเด็กเป็นยังไงครับย่าวรรณ... เล่นน้ำ จับปลา หาหอย

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ผลิตภัณฑ์จากตาล เท่าที่เห็นยังขาดไป ๒ สิ่งนะครับ


พี่เสิน เอาภาพมายั่วน้ำลายผมซะแล้ว

จะปลูกต้นไม้ในใจเธอ


น้ำหวาก กับน้ำตาลแว่นใช่ม่ายน้อง :uhuhuh:

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

:love: ภาพที่ชาวบ้านพายเรือผ่านคงน่าดูนะค่ะธรรมชาติจริงๆ

ที่นี่คนพายเรือมีน้อยแล้วครับ เพราะความสำคัญทางน้ำลดน้อยลง จะมีเรือเครื่องเป็นส่วนมาก เรือพายจะใช้เวลาแข่งกันเท่านั้น

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

หน้า