ปั่นจักรยานท่องเที่ยวไทยไปได้ค่ะ ตอนสุดท้าย

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

   ขอขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามอ่านบล็อคปั่นจักรยานท่องเที่ยวไทยของอ้อยหวานมาถึงบล็อคสุดท้าย เป็นเรื่องเล่าเมื่ออ้อยหวานกลับไปเยี่ยมบ้านเดือนที่แล้ว ได้ความทรงจำดีๆกลับมา ให้ระลึกถึงอยู่มิวาย

สำหรับคนที่ชอบดอกไม้อย่างอ้อยหวาน ก็พลาดไม่ได้ที่จะหยุดชื่นชม ดอกไม้ริมทาง

 ขอเอาเนื้อเพลง “ไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง” ของคุณพนิดา เศรษฐบุตร มาลงคลอให้อ่านเคล้ากับภาพดอกไม้ริมทางค่ะ ส่วนชื่อดอกไม้บางอย่างก็รู้จัก บางอย่างก็ไม่รู้จัก รอให้ผู้รู้มาบอกค่ะ

ดอกแพงพวย

อย่านึกว่าฉันไม่มีหัวใจ จะทำอะไรกับฉันก็ได้ทุกอย่าง

รู้ไว้ไม่เลยไม่มีทาง อย่าหวังว่าใครจะง่ายเสมอ

ดอกขี้เหล็กหวาน..ขอบคุณคุณจ๋า

อย่าคิดว่าเธอเป็นคนสำคัญ อย่านึกว่าฉันเป็นตัวอะไรของเธอ

ถึงฉันไม่ดีไม่เลิศเลอ ก็มีศักดิ์ศรีเหมือนเธอทุกอย่าง

ดอกชบา

ผู้หญิงถึงแม้อ่อนไหวผู้หญิงไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง

ดอกต้อยติ่ง..ขอบคุณคุณนัท

ถ้าอยากจะรักก็เอาหัวใจมาแลกใจ ไม่อยากจะรักก็ปล่อยฉันไปตามทาง

ดอกไมยราพ..หรืออีกชื่อหนึ่งที่ลุงเรินบอกมา ดอกจิยอบ

ก็อย่าได้หวังว่าฉันจะยอม ให้เธอทุกอย่างไม่มีทาง ผู้หญิงก็คนเหมือนกัน

ก็แค่ต้องการให้เธอเข้าใจ จะเอาอย่างไรสุดแท้แต่ใจเธอละกัน

ดอกตะแบก....ขอบคุณคุณนัท

ดอกอินทนิล..ขอบคุณคุณเหมียว (อินทนิล เสลา ตะแบก ดอกจะใกล้เคียงกันมาก ต้องคนที่รู้จริงๆถึงจะดูออก)

ถ้ารักฉันจริงไม่ต้องหวั่น อยากได้ชีวิตจากฉัน ฉันยอม

ผู้หญิงถึงแม้อ่อนไหว ผู้หญิงไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง

   

ดอกปอเทือง..ขอบคุณคุณเหมียว

ถ้าอยากจะรักก็เอาหัวใจมาแลกใจ ไม่อยากจะรักก็ปล่อยฉันไปตามทาง

ก็อย่าได้หวังว่าฉันจะยอม ให้เธอทุกอย่างไม่มีทาง ผู้หญิงก็คนเหมือนกัน

   

ดอกผักบุ้ง..ขอบคุณคุณเหมียวและคุณภา

คนเราถึงแม้จะรักกันแค่ไหน แต่ไม่ใช่จะอดทนได้ทุกอย่าง

ก็อยากให้เธอเห็นใจฉันบ้าง อย่ากดดันอย่าบีบคั้นกันอีกเลย

ดอกโมกแดง..ขอบคุณคุณเหมียว

ถ้าอยากจะรักก็เอาหัวใจมาแลกใจ ไม่อยากจะรักก็ปล่อยฉันไปตามทาง

 

ข้อคิดและข้อแนะนำจากอ้อยหวาน

   ขอยืนยันว่า ปั่นจักรยานท่องเที่ยวไทยไปได้ค่ะเมืองไทยเรามีหลายสิ่งหลายอย่างที่งดงาม


ทั้งทัศนียภาพและวัตณธรรม ถนนหนทางก็ใช้ได้ ส่วนมากมีไหล่ทางกว้างปั่นจักรยานสบาย คนไทยส่วนมากขับรถมีน้ำใจค่ะ ขับรถผ่านจักรยานก็ชลอความเร็วลง

 

ไปไหนก็ไม่ต้องกลัวอด มีของหรอยๆให้ลองให้แวะชิม


  ปั่นจักรยานท่องเที่ยวไทยของอ้อยหวานครั้งนี้เป็นครั้งแรกค่ะ (และจะมีครั้งต่อๆไป) แต่อ้อยหวานมีประสพการณ์ปั่นจักรยานเที่ยวที่แคนนาดามาหลายปีค่ะ จึงขอเล่าข้อคิดและข้อแนะจากประสพการณ์ ข้อสำคัญที่สุดสำหรับการปั่นจักรยานเที่ยวมี 2 อย่างค่ะ ความมั่นใจ และ ความปลอดภัย ทั้งสองอย่างเป็นตัวช่วยตัวเสริมให้กันและกัน

  ความปลอดภัยอันนี้จะเน้นมากๆคือ หมวกจักรยาน ต้องมีใส่ค่ะ แรกๆที่เริ่มปั่นจักรยานที่แคนนาดา อ้อยหวานพกเอานิสัย “ไม่เป็นไร” มาจากเมืองไทย ไม่ยอมใส่หมวกจักรยาน

เวลาออกไปปั่นจักรยานกับลูกๆและสามี ก็ต้องโดนลูกค้อนและสั่งสอนเป็นประจำ เพราะที่นี่เขามีคนมาให้ความรู้เด็กๆเกี่ยวกับการใช้จักรยาน (อย่างไรให้ปลอดภัย) ที่โรงเรียนทุกปี สอนละเอียดถึงวิธีใส่หมวกจักรยานที่ถูกต้อง ไปจนถึงการใช้สัญญานมือขณะขับขี่จักรยาน

แล้ววันหนึ่งก็ต้องรีบไปหาหมวกจักรยานมาใส่ เพราะได้ข่าวของเพื่อนที่ทำงานนอนแบบอยู่ที่โรงพยาบาล คนนี้เป็นเซียนจักรยาน มีประสพการณ์ปั่นจักรยานมานานเป็น 30 ปี และปั่นจักรยานมาหลายแห่งทั่วโลก แต่ไม่เคยใส่หมวกจักรยาน ครั้งนี้ถึงคราว..มีคนไปเจอหมดสติอยู่ข้างทาง ขี่จักรยานไม่ได้ไปเป็นปี เจ้าตัวเล่าให้ฟังว่า ต้องแบรกกะทันหันเพราะมีกระรอกวิ่งตัดหน้า เลยทำให้เสียหลักและล้ม พิมพ์มามากมายเพราะอยากจะบอกว่า หมวกจักรยานมันสำคัญค่ะ

  หมวกจักรยานราคาค่อนข้างสูง ของอ้อยหวาน (หมวกจักรยานที่ใช้ที่เมืองไทย) ซื้อที่ภูเก็ต เกือบถูกสุดก็พันกว่าบาท ไหนๆก็อยู่บ้านสวนพอเพียง ขอนำเสนอหมวกจักรยานกะลามะพร้าว จาก ThaiMTB.com

ดูวิธีทำที่นี่ค่ะ

http://www.thaimtb.com/cgi-bin/viewkatoo.pl?id=61989&st=31

 ขอขอบคุณทรงศักดิ์แห่ง ThaiMTB.com ค่ะ

    …เมื่อมีความปลอดภัยก็เสริมให้มีความมั่นใจเมื่อมีความมั่นใจก็เสริมให้มีความปลอดภัย.. อีกอย่างหนึ่งที่นักปั่นจักรยานเที่ยวจะต้องมีคืออาวุธสำหรับจัดการกับ “หมา” โดยเฉพาะเมืองไทยขึ้นชื่อมากๆในหมู่นักปั่นต่างชาติ ตัวอย่างก็นี่เลย “คุณยายจิลล์” ที่ อ้อยหวานกล่าวถึงในบล็อกแรก ปั่นจักรยานท่องเที่ยวไทยไปได้ค่ะ ตอน 1 คุณยายไปเริ่มขี่จักรยานเที่ยวไทยที่อยุธยา วันแรกก็โดนหมากัดเลย แต่นั่นก็ไม่ได้หยุดยั้งคุณยาย ยังไปต่อลาว เขมร เวียตนาม ฯลฯ ติดตามอ่านเรื่องราวการผจนภัยของคุณยายจิลล์ที่นี่ค่ะ และขอบอกว่าคุณยายไปเดี่ยวค่ะ


http://www.crazyguyonabike.com/directory/?o=1&user=jilllundmark&v=6#pic_...

 

 

ที่นี้มาถึงอาวุธสำหรับจัดการกับ “หมา” ค่ะ ที่อ่านมามีหลายอย่าง คุณยายจิลล์พกปืนฉีดน้ำ นักปั่นบางคนพกก้อนหินก้อนเล็กๆ บางคนพกไม้ตีหมา ส่วนอ้อยหวานวันแรกที่ได้จักรยานก็ไปหาสเปรย์ฉีดกันยุงขนาดเหมาะมือมาพกไว้ในกระเป๋า คนที่ร้านจักรยานยังทักว่า “ไม่โหดไปหรือครับ?” ขอบอกว่าไม่โหดค่ะไม่โหดเลย อย่างเมตตาหน่อยก็เลือกแบบสมุนไพร  สเปรย์ฉีดกันยุงและหมาของอ้อยหวานใช้กับคน (ร้าย) ได้ด้วยนะ ฉีดไปเลยที่ตาค่ะ แต่โชคดีที่มีโอกาสได้ใช้กับยุงและหมาเท่านั้น โดนหมาไล่ 4-5 ครั้งค่ะ ใช้สเปรย์ไป 2 ครั้ง ก้อนหิน 1 ครั้ง อีก 2 ครั้งใช้ขวดน้ำตีหัวค่ะ ขออโหสิกรรมกับเจ้าหมาๆด้วย ณ.ที่นี้ …จงเป็นสุข เป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียน ซึ่งกันและกันเลย..  ที่จริงก็สวดแผ่เมตตาทุกครั้งที่เจอหมา แต่มีแค่บางตัวเท่านั้นที่รับ และให้เมตตาตอบ

 

    ขอจบทริปปั่นจักรยานท่องเที่ยวไทยของอ้อยหวานไว้แค่นี้ค่ะ

 

ขอขอบคุณน้องสาวสุดที่รัก น้องวิภาดา สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้เกื้อกูลแก่พี่คนนี้ ตั้งแต่ขับรถไปรับส่งที่สนามบินภูเก็ต พาไปซื้อจักรยาน พาไปนคร ให้ยืมโทรศัพย์มือถือ และรับดูแลจักรยานด้วย ขอบคุณมากจ้ะ

  

ขอบคุณค่ะ

 อ้อยหวาน

ความเห็น

ขอบคุณค่ะคุณเหมียว ว่าแต่จะไม่ลองปั่นดูบ้างรึคะ เชียร์ค่ะ

ที่เห็นแถวบ้านส่วนมาก จะปั่นเล่นออกกำลังกาย เช้า เย็น หรือถ้าเป็นกลุ่มใหญ่ๆ ก็วันอาทิตย์

แต่ลุยๆแบบอ้อยหวาน นานๆเจอครับ เก่งมาก

รู้ว่ามันดีนะ แต่ยังไม่ได้เริ่มเลย. 

:love: ขอบคุณน้องอ้อยที่พาเที่ยวค่ะ

หน้า