ใคร ๆ ก็ต้องการสิ่งนี้ ... ?

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    หากมีใครสักคนมาตั้งคำถามท่านว่า “สิ่งที่ท่านต้องการที่สุดในขณะนี้ คืออะไร?”

     ข้าพเจ้า เชื่อโดยสามัญสำนึก ว่าคำตอบมีหลากหลาย

     เอาละ ข้าพเจ้า ไม่ติดใจ ที่จะทราบว่า ... ความต้องการสิ่งนั้นของท่าน คืออะไร ตั้งอยู่บนพื้นฐานเหตุผลใด

          แต่ ... สมมติว่า ... ใครคนเดิม ถามท่านต่อว่า ....

        “หากท่านได้สิ่งที่ท่านต้องการนั้นมาแล้ว ท่านจะรู้สึกอย่างไร?

     ท่านก็คงมีคำตอบ ที่แตกต่างกันไปตามจริตของแต่ละคนอีกนั่นแหละ ... แต่ ... บทสรุปของ ทุกคำตอบ ก็คงไม่พ้น “บายใจ”(สบายใจ)

     เอ้า ... สมมติใหม่ ... อ๊ะ ๆ ๆ ... อย่าเพิ่งเบื่อสมมติ นะครับ ... ก็เราตกจมอยู่ในสมมติอยู่แล้วนี่นา

            ครานี้ สมมติว่า ใครคนเดิมถามว่า ....

        “ถ้าท่านไม่ได้สิ่งที่ต้องการนั้นละ ... จะรูสึกอย่างไร?”

     คำตอบก็คงหลากหลายอีกนั่นแหละ ... แต่ ... บทสรุปของ ทุกคำตอบ ก็คงไม่พ้น “เสียใจ” ถึงแม้ภาษาที่สื่อบอก ออกมาจะแสดงอาการในทำนอง “ปลง”  ส่วน ... ลึก ๆ ลงไปในจิตแล้วไซร้ ... คงไม่สามารถซ่อนความรู้สึกที่แท้จริง คือ “เสียใจ” ได้ ... ใช่ไหมครับ

     ความรู้สึก ที่กล่าวมาข้างต้น คือ ทั้ง สบายใจ หรือ ดีใจ และ “เสียใจ” .... เกิดขึ้น และมีอยู่ ในบุถุชนทุก ๆ คน แต่เรา ... ตกจม เพลิดเพลิน อยู่จนเคยชิน ... จึงมองไม่เห็น แยกไม่ออก ถูกมันหลอกอยู่วันละไม่รู้กี่หน

     หยุด! ... แล้ว อดทน “แอบดูตัวเอง” สักหน่อย  ก็จะเห็นอาการ ประเดี๋ยวหัวเราะ ประเดี๋ยวร้องให้ แม้จะไม่แสดงอาการออกมาภายนอก ... แต่ก็จะค้นพบว่า ... มันซ่อนอยู่ในอก นะจะบอกให้ ... ก็ … ทั้งคู่ ... คือลูกของเรา

     ลูกที่ เราแจ้งจดในสูติบัตร ว่า “สบายใจ” และเรามักเรียกชื่อเล่นของเขา ว่า .... “สุข”  ส่วน

     ลูกที่เราแจ้งจดในสูติบัตร ว่า “เสียใจ”  เรามักเรียกชื่อเล่นของเขา ว่า  “ทุกข์

            ดู ๆ ไป เราเป็นพ่อแม่ที่ลำเอียง กันทุกคนเนาะ .... อ๊ะ ๆ ๆ ... อย่าปฏิเสธ ก็เห็นกันอยู่ จะ ๆ ว่า เรา

           รัก และต้องการ ........ “สุข”  แต่

                  เกลียด และ ผลักไส ...” ทุกข์”

     “ทุกข์”  เลยเป็นลูกขี้อิจฉา คอย เสนอหน้า ... สอดแทรก ... เข้าไปทุกโอกาส ที่เราโอบกอด “สุข” หรือแม้เพียงแค่คิดจะโอบกอด เขาก็วิ่งเข้าสู่อ้อมกอด ก่อน “สุข” จะมาถึงเสียด้วยซ้ำ เพียงแต่เรา ไม่เคย “สังเกต” ...  อาการอิจฉา  หรือ ... “อาทร” ต่อความรู้สึก  ของ “ทุกข์”

ทำใจ ให้รัก “ทุกข์” บ้าง แม้เพียงนิด ความเป็นลูกขี้อิจฉาของเขา ก็จะลดลง ...

อิสระของเราก็จะเพิ่มขึ้น!

ความเห็น

ยายเคยเตือนบ่อยๆตอนเด็กว่าอย่าหัวเราะมากเดี๋ยวจะมีเรื่องร้องให้นะเมื่อก่อนไม่เข้าใจเดี๋ยวนี้รู้แล้วค่ะสุขกะทุกข์มันอยู่ด้วยกันต้องมีสติเท่าทัน  แต่ก็ยังอยากรับแต่สุขอยู่นั่นแหละเฮ้อYell

    คนเฒ่า คนแก่ ... เขาสั่งสมข้อมูล และประสบการณ์ ไว้ถ่ายทอดให้แก่คนใกล้ชิด

       ถึงเขาจะไม่บอกตรง ๆ เพียงเขาบอกว่า "มีด น่ะอันตราย"

         ผู้ใช้ ก็ควร ทำความรู้จักมีด เสียก่อน ใช้

          และต้อง (ไม่ใช่ควร) ใช้ด้วย "สติ & สัมปชัญญะ"

ถ้าไม่เอาเลย ก็จะไม่มีทั้งสุขหรือทุกข์ มีแต่เฉยๆ

 

    ทุกข์ ... สุข ... มันมีอยู่ ... แหละ ...

       "ต้อง" มองให้เห็น ... ทุกขลักษณะ

          "แต่" ! ... อย่าเข้าไปปรุงให้เป็น .... ทุกข์อริยสัจ ? 

สุขและทุกข์เป็นเรื่องปกติของปุถุชนทั่วไป เมื่อมีสุขก็จะลืมทุกข์ แต่เมื่อมีความทุกข์ก็จะไม่มีสติ จะสุขหรือทุกข์ถ้ามีสติก็สามารถที่ควบคุมมันได้ และถ้าสามารถปล่อยวางได้ยิ่งดีครับ

ถ้ามองกันให้ลึก ๆ ความทุกข์หรือความสุขเกิดจาก รัก โลภ โกรธ หลง ถ้าตัดได้ก็ไม่มีสุขไม่มีทุกข์นะครับทุก ๆ ท่าน

    "สุขและทุกข์เป็นเรื่องปกติของปุถุชนทั่วไป เมื่อมีสุขก็จะลืมทุกข์ แต่เมื่อมีความทุกข์ก็จะไม่มีสติ จะสุขหรือทุกข์ถ้ามีสติก็สามารถที่ควบคุมมันได้ และถ้าสามารถปล่อยวางได้ยิ่งดีครับ"

         ก็อย่างนั้นแหละ ครับ

     "สุข" ก็คือ "ทุกข์" แต่เบาบางจนเปลี่ยน และ หลอนความรู้สึกเรา ไปอีกทาง นัยเดียวกับ

       "คัน" ซึ่ง จริง ๆ แล้ว มันคือ "ความเจ็บขั้นเบาบาง" ... หากเราไปเพิ่มความเจ็บ ด้วยการ "เกา" ... ก็ = บำบัดไม่ถูกทาง ...

   ขณะเกา ... ก็ "มัน" .... หยุดเกาเมื่อไร ก็ "หายมัน" ... ทีนี้แหละ จะ ...

      "ทั้งคัน ทั้งเจ็บ"

ขอบคุณค่ะคุณลุง ได้แง่คิดที่ดีมาก ๆ ค่ะ

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

   ด้วยความยินดีครับ ...

     ขอบคุณ ครับ ที่กรุณาอ่าน

หลายๆคนชอบความสุข  แต่เมื่อความ  ทุกข์  มาเยือน ก็ต้องใช้สติ

จากเหตุการคนฆ่าตัวตายเริ่มเยอะขึ้น  ก็คือความทุกข์ที่ไร้สติ หรือสติแตก เริ่มหาทางออกด้วยการหมดลมหายใจเพื่อให้ได้หนี้ ความทุกข์  บางคนก็เป็นบ้า

 

คงปฏิเสธไม่ได้ว่าตัวเองไม่ได้เคยพบ ความทุกข์...เลย 

แค่เพียงครั้งที่เราสามารถใช้สติ แก้ไขปัญหา  ก้าวผ่านความทุกข์ นั้นมาได้

ก็จะทำให้เราแข็ง แกร่ง..ขึ้น พร้อมที่จะกับอยู่กับความทุกข์ได้อย่างสุข ระดับนึงได้

 

เอาล่ะ เมื่อคุณสามารถ

   ตลอดเวลา ที่ก้าวไปบน "วิถีชีวิต" ...

     ต้องใช้ "สติ" เป็นตัวส่องทาง แหละ ...

      จะได้ไม่ต้องเหยียบ เอา "ตอทุกข์"

หน้า