จำต้องขายไอ้ป๋อง

          เช้านี้ไปสวน อากาศเริ่มเย็นลงอีก ในสวนเงียบมาก ลูก ๆกินข้าวเสร็จก็รีบวิ่งเข้าไปในป่ายาง แม่เอื้องกับพ่อรามกำลังเก็บน้ำยางอยู่ มะพร้าวลูกนี้ น้องเอื้องบอกว่า บักฮวกเป็นคนปอก เวลาได้มะพร้าวมา ฮวกจะปอกให้ มะพร้าวลูกนี้เอื้องเอาไว้ให้ดูว่าฮวกปอกมะพร้าวได้ เมื่อก่อนพี่หมี กับอ้วนดำก็ปอกมะพร้าวได้ แต่พอโตมาก็เลิก ฮวกฟันแท้ขึ้นเต็มปาก คงกำลังมันเขี้ยว 

                    อากาศเย็นแบบนี้ปลูกผักอะไรก็งาม

                   เช้านี้อากาศเย็น ได้ยินแต่เสียงลมพัดใบยาง

                ใช้เวลารดน้ำผักไม่เกิน 20 นาทีก็เสร็จ

                       เน้นปลูกกินเอง เหลือก็แบ่งปัน

ผักโขมลูกมะโหน่งให้เม็ดมา พ่อกับแม่ชอบลวกจิ้มน้ำพริก ต้องปลูกไว้ประจำ

          แม่กับพ่อไม่ได้มาสวนหลายเดือนแล้ว พรุ่งนี้วันเสาร์ไม่ได้ไปทำงานจะพาแม่มาเก็บผัก อยากให้แม่มาดูความเปลี่ยนแปลงในสวน อยากให้แม่มาเก็บผักเอง เดินดูต้นไม้ ดูนั่นนี่ในสวน แม่อยู่แต่บ้าน เฝ้าแต่ร้านสะดวกขาย

                  มะเขือกินใบ ปลูกไว้กลัวว่าจะสูญพันธุ์

               เอาต้นมะเขือไปแบ่งให้น้อง ๆที่ทำงานปลูกด้วย

            เมื่อวานนี้ตอนเที่ยง อ้ายเวทย์ตัดสินใจขายไอ้ป๋องไปด้วยราคา 1,000 บาท  ความจริงลูกมะโหน่งเคยขอให้เลี้ยงไอ้ป๋องไว้เป็นพ่อพันธุ์  เราเลี้ยงไอ้ป๋องไว้ 2 เดือน แต่เมื่อคิดดูแล้ว เราคงเลี้ยงไอ้ป๋องต่อไม่ได้ เพราะถ้าไอ้ป๋องโตเต็มที่ เราต้องพาไอ้ป๋องไปผสมให้หมูชาวบ้าน ซึ่งเราไม่มีเวลา อีกอย่างครอบครัวเราเดินทางบ่อย ถ้าเราไม่อยู่ ทุกอย่างในสวน จะเป็นภาระทั้งหมดของเอื้องกับราม แค่หมาสามตัว หมูเป๊บซี่ แฟนต้า เราก็เกรงใจเอื้องกับรามจะแย่อยู่แล้ว ถ้าเลี้ยงไอ้ป๋องอีกตัว คงไม่ไหว การเลี้ยงสัตว์ก็แบบนี้ เวลาขายไปก็ลำบากใจ สงสาร 

                                                                        โปรดติดตามตอนต่อไป.................