เชิญชวนแสดงความคิดเห็นเนื่องในโอกาสครบรอบ 6 ปี

หมวดหมู่ของบล็อก: 

สมาชิกที่ได้แสดงความคิดเห็นทั้งหมด
กรุณาส่งชื่อที่อยู่ ไปที่นี่ คลิก

เนื่องจากวันนี้เป็นวันครบรอบปีที่ 6 ของเว็บบ้านสวนพอเพียง จึงอยากสำรวจความคิดเห็นจากสมาชิก โดยการเขียนเรียงความในความคิดเห็นในบล็อกนี้ โดยที่เนื้อหามีประมาณนี้ รู้จักเว็บนี้ได้อย่างไร มีความประทับใจอะไรบ้าง ข้อเสนอแนะเพื่อการพัฒนาปรับปรุงเว็บไซต์ หรืออื่นๆ ที่อยากจะบอกกล่าว เขียนให้มากที่สุดเท่าที่จะเขียนได้ เนื่องจากมีรางวัล 6 รางวัล(รางวัลเหมือนกัน 6 ชิ้น) โดยที่เจ้าของรางวัลจะเข้ามาให้คะแนนความเห็นเอง สามารถส่งความเห็นได้จนถึงสิ้นเดือนนี้

เชิญแสดงความคิดเห็นได้เลยครับ รางวัลรออยู่ 

ความเห็น

สมัครเป็นสมาชิกมา 3 ปี 10 เดือน  ถือว่าไม่ได้นานเท่าไหร่  และจำไม่ได้ว่าเข้ามาได้อย่างไร หาข้อมูลอะไรถึงได้มาอยู่ตรงนี้  แต่ที่แน่ๆ คือ ประหลาดใจเล็กน้อยที่ได้อ่านบล็อกความคิดเห็นต่างๆ การแจกเมล็ดพันธ์การแบ่งปัน เกิดขึ้นตลอดเวลา แรกๆ ก็เป็นคนแปลกหน้าแหละ สักพักหนึ่งก็เริ่มได้รู้จักพี่แจ้ว  ขอเมล็ดพันธ์จากธนาคารบ้าง รู้สึกว่าทึ่งมากที่มีการส่งอะไรมาให้เยอะแยะมากกมาย ตอนนั้นไม่รู้จะตอบแทนยังไง ก็เลยส่งแสตมป์ไปให้เพื่อตอบแทนที่พี่เค้ามีน้ำใจส่งจดหมายน้อยพร้อมสิ่งที่มีค่าในซองนั้นมาถึงมือ  แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไม เมื่อเราขออะไรจากใครทั้งๆ ที่ชื่อ อ แอ๋ว ยังใหม่เหลือเกิน แต่กลับได้รับการแบ่งปันมามากมาย จนไปรษณีย์ต้องถามว่าใครส่งอะไรมาให้บ่อยจัง ก็เลยเล่าให้ฟัง ไปรษณีย์เลย อ๋อ ยาวๆ  ต่อมาก็อ่านบล็อกใครก็ขอ เนื่องจากเราไม่มีจริงๆ แต่อยากปลูก (เกรงใจมากแต่อยากได้) ตอนนั้นขอพี่เสิน พี่เสินส่งมันมือเสือ และมันหลายชนิดไปให้ ตอนนี้ก็ยังปลูกอยู่  และเพื่อนสมาชิกหลายๆ คนที่เผื่อแผ่มา ผ่านไปสักพักหนึ่งกับการที่ได้เป็นผู้รับอย่างเดียว  แต่มาวันหนึ่งเราอยากแบ่งเมล็ดพันธุ์ให้สมาชิกท่านอื่นบ้าง รู้สึกจะแจกมะเขือกินใบ ตื่นเต้นมาก คิดในใจใครจะอยากได้มั๊ยน้อ ตอนนี้นี่เองถึงได้รู้ว่าการให้ชื่นใจกว่าการเป็นผู้รับ เรารู้สึกดีใจที่ได้รับเมล็ดพันธุ์จากใครสักคน แต่การให้ผู้อื่นมันมากว่าความดีใจ มีความภูมิใจอย่างบอกไม่ถูก แม้เป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆ ยิ่งครั้งแรกที่มีสมาชิกส่งการบ้าน โอ้โห หัวใจพองโต  ก็เลยเริ่มส่งเมล็ดฟักเขียวคืนธนาคาร ส่งสติ๊กเกอร์ไปถึงเมืองนอกเมืองนา รู้สึกดีกับการแบ่งปัน  เราเริ่มได้ แบ่งปัน แล้ว ด้วยความรักในการปลูกผัก  การทำเกษตรแม้สถานที่ เวลา ไม่เอื้อให้กับตัวเองเลย แต่ก็พยายาม  จนรู้สึกว่าการปลูกผักกินเองเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเราไปแล้ว พ่อ แม่ ลูก พร้อมหน้าในแปลงปลูกผัก จนค่ำมืด เปิดวิทยุทรานซิสเตอร์ในแปลงผัก รู้สึกมีพลังที่จะทำการเกษตรขึ้นมาตลอดเวลา  เริ่มปลูกผักที่บ้านพักสวัสดิการ ได้เยอะจนกินไม่หมด ต้องแจก ต้องขาย เลยเริ่มปลูกสิ่งที่อายุยืน แม้จะย้ายไปก็คงเหลืออะไรไว้ข้างหลังบ้าง เลยเริ่มปลูก มะนาว ชมพู่ มะเหมี่ยว มะม่วง ขี้เหล็ก ใบเตย ฟักข้าวฯลฯ จนตอนนี้ให้ลูกให้ผลได้กินแล้ว หลังจากนั้นไม่นาน คำว่า สร้างสรรค์  เริ่มมา เริ่มลดปุ๋ยเคมี เริ่มทำปุ๋ยหมัก น้ำหมัก ได้ความรู้จากเวปบ้านสวนพอเพียงแบบเต็มๆ เริ่มรู้จักพืชผักมากขึ้น เริ่มอยากไปพบปะสมาชิกบ้างแล้ว สมาชิกคนแรกที่ได้พบคือ ลุงพูน  (Poon Chan) เนื่องจากนัดกันจะเอาต้นจิงจูฉ่ายไปให้กันที่ริมถนน  ตอนนั้นได้พูดคุยกันไม่มาก  แต่ความคิดที่จะมาร่วมงานวันเกิดเวปก็เกิดขึ้น เมื่อเรารู้สึกว่าเราผูกพันธ์กันแล้ว เพื่อนสมาชิกเริ่มชักชวน เริ่มไปดูภาพวันเกิดปีที่ผ่านๆมา  ตอนแรกก็ทำตัวไม่ถูก แต่เอาว่ะ ปีแรก ก็คงมีคนรู้จักเราบ้างแหละ แม้ว่าวันนั้นจะป่วย แต่ใจจะไปแล้ว แม้ว่าจะกินเจ แต่ใจจะไปแล้ว  เลยตัดสินใจไปหนำตาซ่ง  ซึ่งไปถึงเป็นคนแรก จากวันนั้นก็ได้แบ่งปันมาอีกรอบ และแล้ววิถีชีวิตก็เปลี่ยนไป เริ่มมองหาคำว่า พอเพียง พออยู่ตรงไหน เท่าใดถึงจะพอ งานประจำต้องทำ รายได้เสริมต้องหา เหน็ดเหนื่อยจนพักผ่อนน้อย เลยพยายามเข้าใจว่าพอแค่ไหน  ถ้าไม่รู้จักพอคงเหนื่อยไปอีกนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ เลยให้พ่อบ้านตัดสินใจออกจากงานประจำ เมื่อ 1 ต.ค. 57 นี่เอง  อาจจะดูแปลกที่สวนกระแสเศรษฐกิจแบบนี้ ในยามที่คนอื่นมองหางานประจำทำ ซึ่งตอนแรกทางบุพการีก็ไม่เห็นด้วย  แต่คำว่าพอเพียงทำให้เข้าใจได้ว่า เราอยู่ได้ เรามีความสุขได้ เราหาได้พอกับสิ่งที่จำเป็นต้องจ่าย  และแล้วเราก็ได้รู้ว่าสิ่งต่างๆที่ได้จากเวปบ้านสวนพอเพียง จากเพื่อนๆ สมาชิก ทำให้เราคิดค่อนข้างแปลกออกไปจากการเพื่อนๆ ที่ทำงานในรูปของมนุษย์เงินเดือน  ขอบคุณทุกๆท่านที่ทำให้มีเวปบ้านสวนพอเพียง ทำให้การ แบ่งปัน ได้เกิดสิ่งที่สร้างสรรค์ และวันนี้สมาชิกหลายๆท่านก็ได้เข้าใจคำว่าพอเพียง ไม่จำเป็นต้นทำสวน ทำไร่ ไม่ว่าจะเป็นเพศใด อาชีพใด จบสูง หรือเรียนมาน้อย  ถ้ารู้ว่าพอเพียงคืออะไรคุณและคนที่ได้มาสัมผัสกับคุณจะสุขมิใช่น้อย  ถึงแม้ อ แอ๋ว จะเป็นสมาชิกได้ไม่นานนัก แต่ชีวิตก็จะเปลี่ยนไปอีกด้าน เพราะเกิดแรงบันดาลใจจากเพื่อนๆ ที่น่ารักทุกคน  และชีวิตมีความสุขมากๆ แม้จะเปรียบเทียบกันไม่ได้ว่า ได้สุขกับได้เงินสิ่งไหนมากกว่ากัน แต่เราได้เลือกอย่างแรกไปแล้ว คือ สุข


แค่คุณ แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง คุณอาจจะไม่รวย คุณอาจจะไม่หล่อ/สวย แต่คุณจะเป็นคนที่มีความสุขไม่แพ้ใครในโลกใบนี้เลย


อ แอ๋ว (facebook= kannika Rattanabanterng)

ความพอเพียงจะทำให้ชีวิตมีความสุขแบบยั่งยืน

เข้ามาเป็นสมาชิกบ้านสวนพอเพียงได้ เกือบ 5 ปี จำได้ว่าเขียนบล็อกแรกก็เขียนผิดที่ น้องโสทรต้องย้ายมาลงในบล็อกให้ หลังจากนั้นก็ไม่ไปไหนเลย มีเวลาว่างไม่ได้เขียนบล็อกตลอด วันดีคืนดีเห็นภาพในบล็อกเยอะไปหน่อยก็กดลบแบบมั่ว ๆ แบบไม่รู้ รูปในบล็อกหายไปตั้งเยอะ สมาชิกบ้านสวนส่งลูกฟักแม้วมาให้ปลูก ด้วยความไม่รู้ก็ปลูกแบบกลับหัว รากชี้ฟ้า คิดแล้วขำไม่หาย พี่น้องสมาชิกบ้านสวนพอเพียงก็มากด้วยน้ำใจ ญาติก็ไม่ใช่ เป็นใครก็ไม่รู้ แต่มาอยู่มาเจอกันแล้ว รักสนิทใจ อยากได้หมาก็ได้หมามาเลี้ยง ไม่มีลูกก็ได้ลูก สรุปว่ารักครอบครัวบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้มาก    

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

แอบแซว รับเพิ่มอีกไหมค่ะลูกจะสมัคร

มีคนเดียวก็แย่แล้วค่ะ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

โผล่หัวมาได้สะที ต้องใช้เครื่องคอมฯเครื่องเก่า เพราะมันจำรหัสได้ ตัวเจ้าของจำไม่ได้

สวัสดีค่ะ ห่างหายไปนานมากๆ จากบ้านใหญ่แห่งนี้  รู้จักบ้านหลังนี้ ก็คงคล้ายคนอื่น ๆ คือหาที่พักพิงยามแก่เฒ่าแบบคืนสู่สามัญ ปลูกผัก อยู่ขนำในบั้นปลายชีวิตวัยชรา โพสน์หาซื้อที่ดินในบ้านเกิดตัวเอง จนได้เจอกับพี่กลอย สุชญาพามาเข้าบ้านหลังนี้  และก็ติดบ้านหลังนี้มาก ชักชวนคนอื่นตามมาอีกหลายต่อหลายคน จากบ้านจัดสรร ก็กลายเป็นป่ารกและก็กลับไปสร้างขนำน้อยปลายนาได้ตามใจหวัง และได้รับโอกาสเป็นเจ้าภาพจัดงานเลี้ยงต้อนรับ สมช.ครั้งที่ 5 มาแล้ว ถามว่าได้อะไรจากเวปนี้บ้าง ได้ในสิ่งที่โลกออนไลน์หาไม่ได้ คือความจริงใจ จากคนทั่วทุกสารทิศ ได้มารู้จักกัน สนิดสนมกัน แบ่งปันกัน โดยไม่คิดหวังประโยชน์อื่นใด นอกจากความชอบที่เหมือนกัน สำหรับบุคคลที่มีความคิด หวังผลประโยชน์ หรืออย่างอื่นแอบแฝงจะค่อยหายไปเอง เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ใจคน ว่าเขาเข้ามาเพื่อเหตุผลใด ตอนนี้การพบปะ เลี้ยงวันเกิดเวป กลายเป็นประเพณี เหมือนเลี้ยงรุ่นที่ต้องไปทุกปี  จนคนทั่วไปสงสัย กันไปหมดแล้วว่า..... ไอ้เวปนี้มันลูกใครหลานใคร ทำไมมีคนรัับเป็นเจ้าภาพจัดงานวันเกิดให้ทุกปี คนมาจากทั่วสารทิศ แม้แต่ต่างประเทศ... สิ่งที่อยากให้ปรับปรุงคงเป็นเรื่องการโหลดภาพมั้งค่ะ เพราะจะช้าไม่ทันใจเหมือนเฟสบุ็ค สุดท้ายนี้ ก็ขอให้พวกเราชาวบ้านสวนพอเพียงทุกคน รักษามิตรภาพอันนี้ไว้ตลอดไปค่ะ

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

 

โอ้  เป็นสมาชิกบ้านสวนฯ มาจะ 5 ปีแล้วหรือนี่  

ได้มิตรภาพที่แสนจะน่ารัก  อบอุ่นเหมือนพี่น้อง จริง ๆ 

เรียงความ เรื่อง " ความประทับใจในการเป็นสมาชิกเวปบ้านสวนพอเพียง "

             ตลอดระยะเวลา 3 ปี 6 เดือน 2 วัน ที่ฉันได้เป็นสมาชิกเวปบ้านสวนพอเพียง ซึ่งฉันเอง ไม่เคยเป็นสมาชิกที่ไหนมาก่อนเลย ฉันเริ่มจากการมีความคิดที่อยากจะเป็นนายตัวเอง ปลูกต้นไม้ ดูแลสวน แต่ฉันไม่มีที่ดิน ทรัพย์สมบัติใดๆ นอกจากการศึกษา ฉันได้ปรึกษากับเพื่อนสนิทว่า ฉันต้องการเก็บเงินซื้อที่ดิน และอยากจะปลูกอะไรก็ได้ ที่ไม่ต้องดูแลมาก  และเพื่อนร่วมงานคนนั้น ได้บอกกับฉันว่า ให้ปลูก "ยางพารา "  ในความคิดของฉัน ก็มีแต่ยางพาราตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

             ฉันไม่เคยมีความรู้เรื่องเกษตรเลย อินเตอร์เนต เฟสบุ๊ค ก็ไม่ค่อยได้ใช้ ฉันเริ่มสืบหาราคาที่ดิน และเข้าอินเตอร์เนตเพื่อจะค้นหาความรู้ในการปลูกยางพารา จนมาเจอกับ "เวปบ้านสวนพอเพียง" และฉันก็ดูแต่เวปนี้เท่านั้น ไม่ได้สืบหาความรู้จากเวปไหนอีกเลย เพราะในแต่ละบล้อกของเพื่อนๆ ก็มีความรู้มากมาย และเพียงพอที่ฉันจะเอาไปต่อยอดได้ไม่ยาก อ่านแล้วสนุก ไม่เครียด มีการพูดคุยกัน ทำให้ฉันรู้สึกชอบมาก   

                 ที่เวปบ้านสวนพอเพียง ฉันเคยคิดว่าเป็นเวปเกษตรที่ส่วนใหญ่มีแต่ชาวไร่ ชาวนา ชาวสวนที่เป็นสมาชิก แต่พอฉันเริ่มทำความคุ้นเคยกับเวปได้ระยะหนึ่ง และจากคำบอกเล่าของเพื่อนๆ ถึงได้รู้ว่า เวปนี้ มีสมาชิกหลากหลายอาชีพจริงๆ บ้างก็เป็นข้าราชการ ทหาร ครู และเจ้าของกิจการใหญ่ๆ หรือข้าราชการระดับสูง บางคนก็ดังขนาดได้ออกทีวีผ่านสื่อต่างๆ เลยทีเดียว แต่พวกเขาเหล่านั้น พอมาอยู่รวมกันที่นี่ เราเท่ากันหมด เรามีแต่การสอน แบ่งปัน เอื้อเฟื้อ และให้ความกันเอง พูดคุยกันเสมอเป็นญาติพี่น้องเลยทีเดียว ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นใจ และอิ่มเอม  

                  และด้วยความรักในงานเกษตร ฉันเริ่มเข้าไปดูข้อมูลข่าวสารจากเพื่อนๆ ทุกครั้งที่เลิกงาน แม้ฉันจะยังคงไม่มีที่ดิน ไม่มีต้นยางพาราไว้ปลูก แต่ฉันมีความสุขในทุกๆ ครั้งที่เข้าไปอ่านบล็อกของเพื่อนๆ ยิ่งอ่าน ก็ยิ่งเห็นว่า มีการแลกเปลี่ยนความรู้ เเบ่งปันเมล็ดพันธ์ุ และนัดพบปะสังสรรค์ระหว่างสมาชิก

        พออ่านบล็อกของเพื่อนๆ เพียงไม่กี่เดือน ได้เห็นการนัดพบปะ ชวนกันไปเยี่ยมชม ตามสวนของเพื่อนๆ พร้อมให้ข้อมูลต้นไม้หายาก สรรพคุณของพืชแต่ละชนิด ก็รู้สึกอยากไปบ้าง และฉันก็เริ่มนำพาตัวเองเข้าสู่การพบปะกับเพื่อนๆ ครั้งแรก ที่ จ. นครปฐม โดยการชักจูงจากเพื่อนคนหนึ่ง และเมื่อมีครั้งแรก ก็มักจะมีครั้งต่อไปเสมอ

         และจากการเรียนรู้ที่จะพัฒนาตนเอง ฉันเริ่มเอาความรู้ที่ได้จากการอ่านๆๆ จากบล็อกของเพื่อนสมาชิบ้าง สืบค้นจากอินเตอร์เนตบ้าง มาสร้างอาชีพเสริมหารายได้พึ่งตนเอง ก็คือ "การทำสบู่" ฉันเริ่มพัฒนาฝึกมือตัวเองมาเรื่อยมา ซึ่งในตอนแรก ก็ไม่มั่นใจว่าจะขายได้หรือไม่ แต่ฉันก็มีเพื่อนๆ ในเวปบ้านสวนคอยให้การสนับสนุน ให้กำลังใจ และช่วยอุดหนุนผลิตภัณฑ์ จนทำให้หลายๆ คนในโลกออนท์ไลท์ รู้จักชื่อผลิตภัณฑ์ของฉัน ภายใต้แบลนด์ " Nusita_angel "

         ตั้งแต่เป็นสมาชิกเวปบ้านสวนพอเพียง นอกจากความรู้ทางด้านเกษตร ต้นไม่แปลกๆ หายาก วิธีการปลูก การบำรุงดิน การทำปุ๋ย และน้ำยาต่างๆ  ยังมีอีกสิ่งหนึ่งเหนือสิ่งอื่นใดที่ฉันได้รับจากเพื่อนๆ คือมิตรภาพทางโลกออนท์ไลท์ ที่มีอยู่จริง ในบางครั้งที่ฉันห่างหายไป ด้วยเหตุผลส่วนตัวต่างๆ มากมาย แต่ฉันก็ต้องกลับมา อ่านบล็อกของเพื่อนๆ ทุกครั้ง เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกสบายใจ และมีคำพูดหนึ่งที่ผุดขึ้นในใจ คือ " ไม่เป็นไร ยังงัยเราก็มีพวกเขาอยู่ทั้งคน ไม่เป็นไร เหนื่อยก็แค่กลับมา " มันทำให้ฉันไม่รู้สึกโดดเดี่ยว จะกลัวอะไร ที่ตรงนี้ยังมีเพื่อนๆ รอเราอยู่

          ที่เวปนี้ จะมีการทำบุญวันเกิดเวปเป็นประจำทุกปี ซึ่งฉันไม่คิดว่าตัวเอง จะมีโอกาสได้ไป เพราะอยู่ไกล แต่แล้ววันหนึ่ง ในช่วงเวลาที่เหมาะสม ฉันรู้สึกว่า อยากจะออกไปเผชิญโลกกว้าง พบปะสมาชิกที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน ซักครั้งหนึ่ง ร้อยคนพูด ก็ไม่เท่าหนึ่งใจรับรู้สึก ลองไปดูซักครั้ง จะเป็นไร

          ฉันรู้สึกตื่นเต้นกับการเดินทางครั้งนี้มาก โดยเฉพาะการเจอผู้คนที่ฉันไม่คุ้นเคย เพราะฉันเป็นคนค่อนข้างออกไปไหนยาก และขี้กลัว แต่วินาทีแรกที่ฉันเดินทางไปถึง ฉันกลับได้รับการต้อนรับอย่างดีเยี่ยม จากสมาชิกทุกคน โดยเฉพาะเจ้าภาพ เจ้าภาพอายุมากกว่า แต่กลับเข้ามาทักทายฉัน ถามสารทุกข์สุกดิบ ความสะดวกสบายตลอดการเดินทาง และดวงตาที่เป็นมิตรและใสซื่อ  จนฉันรู้สึกอบอุ่นใจเสมือนอยู่กับญาติพี่น้องเลยทีเดียว ทุกคนดูแลฉันดีมาก จนฉันไม่รู้สึกเหมือนอยู่ไกลบ้านเลย

           ที่นี่ นอกจากที่พวกเราจะมาร่วมกันทำบุญวันเกิดเวปแล้ว ยังมีกิจกรรมการละเล่นต่างๆ มากมาย ทุกคนพูดภาษากลาง ฉันสัมผัสรับรู้ได้ว่า เขาให้เกียรติแขกผู้มาเยือนและปฏิบัติตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดีเยี่ยมจริงๆ ที่แห่งนี้ฉันได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ เห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็น และได้ลิ้มลองในสิ่งที่ไม่เคยกิน ฉันหลงเข้ามาเจอเวปนี้ได้ ช่างโชคดีซะเหลือเกิน ระหว่างอยู่ในงาน ฉันแอบคิดว่า ที่แท้โลกช่างกว้างใหญ่นัก ฉันคงต้องหัดเรียนรู้อะไรอีกมากมาย และพบผู้คนมากหน้าหลายตา

           ฉันเชื่อว่า การที่เราหลายๆ คน ซึ่งมาจากหลายๆ แห่ง  ต่างวัฒนธรรม ต่างภาษา เดินทางมารู้จักกันได้ หรือแม้แต่จะเป็นเพื่อนแต่เพียงในเวป ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อนก็ตาม มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ขอบคุณอะไรก็ได้ ที่ทำให้พวกเรา ได้มาพบกันค่ะ

 

ขอบคุณที่ทนอ่านมาเนิ่นนาน 555

Nusita_angel

          

         

      

        

เป็นสมาชิกใหม่หมาดๆ แต่หยบอ่านมานานแล้ว ..ขอแสดงความรู้สึกที่ได้สัมผัสมาจาก web.บ้านสวน ดังนี้คับ..

     ...ผมเป็นเด็กบ้านๆ

     ...ยืนอยู่กับสังคมบ้านๆ ที่มีแต่ความเอื้ออารีย์ แต่ไม่มีความร่ำรวย

     ...ผมเรียนมัธยม สังคมเมืองเรี่มคืบคลานมาพร้อมๆกับเสาไฟฟ้าและเครื่องอำนวยความสะดวก

     ...สิ่งที่มีในรูปแบบเดิมๆ  เริ่มเปลี่ยน ความอยากมี อยากได้เพื่อตัวเองสูง ไม่สนใจคนรอบข้าง

     ...ความเห็นแก่ตัวในรูปแบบ..กุเหนือหวา.กุเก่งหวา.กุทำได้ดีหวา ตามมาติดๆ

     ...ผมเรียนจบ ได้ทำงานอยู่ในสังคมเมือง แบบคนเมืองมาพอสมควร ทั้งๆที่ไม่รู้อนาคต

     ...เริ่มคิดได้ว่าเราทำไปเพื่อใคร ..เพื่อไหร แล้วสักวันหนึ่งถ้าเขาเลิกจ้าง เราเอาตัวรอดได้ไหม

     ...หวนคิดถึงความเป็นจริงในสังคมบ้านๆที่เป็นตัวตนของคนบ้านเรา..ไม่ต้องรวยเงิน แต่รวย น้ำใจ..มีไหมทุกวันนี้

     ...โชคดี ที่ได้มาเจอ _web_นี้ แล้วเห็นในสิ่งที่อยากเห็น

 ..ขอให้ สมช.ทุกท่านเดินต่อไปตามหวังในเป้าหมายที่มี และขอขอบคุณ จากใจจริง โดยเฉพาะ ผญ. โสทร

ไม่รู้จะเขียนยังไง แต่เจอกันเมื่อไหร่มีความสุข สนุกทุกงาน พร้อมกับความอบอุ่นที่รับ มันเกินคำบรรยาย

ส่วนเรื่อง การปลูกผักก็เป็นไปตามความสะดวก แรก ๆ เป็นสมาชิกก็ขอรับทุกอย่างเมื่อมีการแจก พอมาหลัง ๆ เริ่ม

จะปฏิเสธ เพราะบริเวณมีน้อย จึงเอาเท่าที่จำเป็น ขอบคุณที่ได้มาอยู่ร่มกันในบ้านหลังนี่ บ้านสวนพอเพียง 

ถ้าชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อ

E-mail : pinit25@hotmail.com

บ้านสวนพอเพียง

           บ้านฉันเริ่มมีเน็ตใช้ ตอนนั้นเห่อละครเก่า ๆ ดูละครย้อนหลัง 3 วัน 3 คืน กว่าจะจบ ดูไปดูมาเริ่มเบื่อ สิ่งที่ตัวเองรู้สึกไม่เบื่อเลย คือการได้ปลูกต้นไม้ ไม่ว่าไม้ดอกไม้ประดับ ปลูกสารพัด ประกอบกับช่วงนั้นที่สวนน้ำคลองเอ่อนอง กัดเซาะริมฝั่ง ทำให้พื้นดินริมคลองหายไปเยอะมาก ก็เลยอยากแก้ปัญหา เลยหาข้อมูลในเน็ต วนเวียนอยู่กับเวปต่าง ๆ ชื่อโสทร รอดคงที่ ก็ได้ผ่านหู ผ่านตา มาเป็นระยะ เกือบสิ้นปี น้ำก็ได้ท่วมบ้านครั้งใหญ่ ต้นไม้ที่ปลูกไว้ โดนน้ำซัดหายไปเป็นจำนวนมาก พอน้ำแห้ง ล้างบ้าน กวาดบ้าน เร่ิมต่อเน็ตใช้ ตอนนั้นเอง ที่ทำให้อยากหาเวปบ้านสวนฯ แต่ดันจำชื่อเวปไม่ได้ นึกอยู่นาน มาก ค้นหาคำว่าพอเพียง บ้าง ชื่อโสทร รอดคงที่ ก็จำได้ลางเลือน ตอนนั้น ใส่มั่ว ๆ เอา พอเจอดีใจมาก ตอนนั้นเอง ที่ตัดสินใจสมัคร พี่ ๆ ให้การต้อนรับที่ดีมาก ตัวเองไม่คุ้นเคยกับเวปไซด์ เล่นไม่เป็น ข้อตกลงร่วม ก็ไม่ได้อ่าน ไม่รู้อะไรเลย งม ๆ เอา เพ แม้แต่กระทู้แนะนำตัวเอง ก็ไม่ได้โพส โพสได้มั่วมาก กว่าจะผ่านตรงนั้นไปได้ เล่นเอามึนมาก ๆ  จะแนะนำตัวเองก็กล้า ๆ กลัว ๆ จะบอกชื่อจริงดีมั้ย บอกไปจะเป็นไรหรือเปล่า เพราะข่าวเกี่ยวกับโลกออนไลน์ตอนนั้นน่ากลัวมาก ก็เลยใส่ชื่อตั้งเอาเองไป พอเริ่มคุ้นเคยก็ได้เขียนบล็อกแรก โดยเป็นบล็อกที่ได้เล่าถึงเหตุการณ์หลังน้ำท่วม ที่มีต้นไม้หลงเหลืออยู่ไม่มาก และก็ได้มีบล็อก ต่อ ๆ มา อย่างลำบาก แต่อยากเสนอ เพราะตัวเอง ติดขัดกับเครื่องมือที่ใช้สื่อสาร โทรศัพท์ถ่ายรูปไม่ได้ กล้องก็ไม่มี และเริ่มที่จะขอเมล็ดพันธ์ุ แจกเมล็ดพันธุ์  ส่งการบ้านเป็นลำดับ

         เกือบ 4 ปี ที่ได้เป็นสมาชืก สิ่งแรกที่ได้ทำให้รู้สึกเชื่อใจ คือการที่เราได้รับการแบ่งปันน้ำใจ จากเมล็ดพันธุ์ที่ได้ทำการขอ สิ่งที่สองที่ดีใจสุด ๆ ทำอะไรไม่ถูก คือการได้พบกับเพื่อนสมาชิก ที่ได้มางานศพพี่ชาย ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ เพราะชีวิตของตัวเอง ไม่เคยได้เจอคนแปลกหน้า อยู่แต่บ้าน เป็นคนบ้าน ๆ ตอนนั้นมีอะไรขาดตกบกพร่องต้องขออภัยจริง ๆ  ค่ะ หลังจากนั้น ได้มีโอกาสไปร่วมงานวันเกิดเวป ที่กระแสสินธุ์ ตื่นเต้นยิ่งกว่าเพราะได้เจอเพื่อนสมาชิกมากขึ้น เห็นคนโน้น คนนี้ เหมือนได้เจอดารา เป็นอันไม่กิน ไม่ได้ถ่ายรูป งานวันเกิดเวปที่คูขุดคราวนี้ ตั้งใจดิบดี แต่ก็ไม่ต่างอะไรกับครั้งนั้น ได้มาแค่ 5 ภาพเองนิ เวลาพูดกับคนแถวบ้าน ว่าเพื่อนในเวป เค้าจะรับไม่ค่อยได้กัน แต่พอบอกว่าเมล็ดพันธุ์ไม้แปลก ๆ ได้มาจากในเวป เค้าบอกว่าดีจังนะ 

        อยู่มานานมีเหตุการณ์มากมายที่เกิดขึ้นในเวป สิ่งที่ชอบอีกอย่างคือเจ้าของเวป เป็นคนเด็ดขาด แก้ปัญหาอย่างตรงไปตรงมา ไม่เห็นแก่โน้นนี่นั่น ได้ความรู้จากเพื่อน ๆ ที่นำเสอนผ่านทางบล็อก ถึงแม้ปัจจุบันนี้ สิ่งที่มุ่งหวังจะทำไม่ได้เป็นรูปเป็นร่าง แต่ก็ยังมุ่งมันที่จะทำตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียง  ในส่วนของเวปสิ่งที่ควรจะปรับปรุงคือ ทำยังไงให้คึกคักเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้สมาชิกหันไปเล่นเฟสกันส่วนใหญ่ ทำให้การเขียนบล็อก การคอมเม้นเงียบหายไปเยอะมาก ๆ ตัวเองอยู่ตรงนี้ทุกวัน ไม่เคยห่างหายไปไหน เมื่อก่อนอยู่ยังไง เดี๋ยวนี้ก็อยู่อย่างนั้น ที่นี่เป็นที่ ๆ ให้ความสุขในยามที่ตัวเอง ต้องอยู่เพียงลำพังที่บ้าน ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนก็รู้สึกใจหายเหมือนกัน

 

เพราะชีวิต...คนเรา    เกิดมา....ไม่นาน ก็ต้องตาย
ต้องกลายเป็นความว่างเปล่า
Cr. เ่ท่าที่มี - กางเกง

หน้า