ไปวัด เที่ยวเกาะ ... 1

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    แค่เห็นจั่วหัวเรื่อง หลายคนคงรู้สึกระอาขึ้นทันใด ด้วยเหตุอย่างน้อย สองประการ

          ประการแรก ‘ไปวัด’ ... จะเพราะอะไร ก็สุดแท้แต่รัดดวงของแต่ละท่านล่ะ ...?

          ประการที่สอง ... เห็นอยู่จะ ๆ ว่า นี่มันตอนที่ 1 ... จึ่งให้คำนึงต่อว่า ‘แล้วมันกี่ตอนจบ วะ ... เบื่อนัก รายการ series เนี๊ยะ’ ...

     จึงเบื้องต้น ใคร่ขอเรียนว่า ตอนแรกตั้งใจจะนำเสนอรวดเดียว จบ เหมือนกัน ... แต่เขียนไป ๆ ... ทั้งภาพ ทั้งคำเพ้อเจ้อ ออกจะยาวไม่น้อย เลยตัดสินใจแบ่งเป็น ‘สองตอน’ ก็ละกัน และหากไม่มีเสียง ก่น บ่น ... ก็อาจแถมท้าย นำเที่ยววัดที่ อลังการ แถบเมืองนนท์ ให้อีกตอนสั้น ๆ

     เรื่องที่จะนำมาเล่าสู่กันฟังนี้ หากจะบอกว่าเพิ่งเกิด สด ๆ ร้อน ๆ ก็จะเป็นโกหก แต่ก็ใช่ว่าจะเอาของบูด มาให้บริโภค ก็หาไม่ ... เอาเป็นว่า ยังอุ่น ๆ ก็ละกัน

        เรื่องเกิดเมื่อ วันเสาร์ ที่ผ่านมานี่เอง ...

     เบิกเช้า เสาร์วันนั้น พระอาทิตย์ คงล้างหน้า ช้าหน่อย จึงดูประหนึ่ง จันทร์ค้างเวหา ...

     สืบเนื่องด้วย ค่ำวันศุกร์ สมาชิกครอบครัว เขามีมติ จะไปไหว้พระ และนำน้ำเต้าหู้ และเครื่องสังฆทาน ไปถวายสงฆ์ ณ วัดแห่งหนึ่ง ...

     ส่วนข้าพเจ้า แม้จะใช่หนึ่งในจำนวนสมาชิกครอบครัว ... แต่ ‘งดออกเสียง’ ... ครั้นเสียงส่วนใหญ่มีมติไปแล้ว เช้าวันรุ่ง ในรถที่มุ่งสู่วัด จึงมีข้าพเจ้าร่วมเดินทางด้วย

     หลังแหมะก้นอยู่ในเบาะด้านหลัง ประมาณ 45 นาที (เนื่องจากเป็นวันหยุด สภาพการจราจรจึงออกคล่องตัว) รถก็เข้าสอดสนิท ในบริเวณวัด

     หลังช่วยกันขนของที่ลูก ๆ และป้า นำไปถวายเป็นสังฆทานเสร็จ ข้าพเจ้า ก็ออกเตร่ ดูอะไร ต่อมิอะไร ไปเรื่อย ๆ

 

วัด ต้องมีพระอุโบสถ ... ดูผังข้างถนนในวัด แล้วมุ่งไปตามที่จำได้ ...

พระอุโบสถ ที่โอ่อ่า แต่ไม่อลังการ ก็ปรากฏ ณ เบื้องหน้า

 

 

ที่บอกว่า ‘โอ่อ่า แต่ไม่อลังการ’ เพราะจิตประหวัด ถึงที่นี่

 

นี่ไม่ใช่พระอุโบสถ ... ท่านที่เคยไป ... เห็นปุ๊บ ก็ร้องอ้อ ... สำหรับท่านที่ยังไม่เคยไป คลิกดูได่ตรงนี้ครับ

 

จากนั้น เท้าก็พาไปตามความจำที่บันทึกไว้ จากผังที่ดูมา ... แล้วก็มาถึง ตรงนี้ ...

 

ลานหินโค้ง ที่เมื่อครั้งพระเดช พระคุณท่านยังไม่ละสังขาร ท่านเคยนั่งแสดงธรรม เป็นประจำ

 

     ในบริเวณวัด เดินไปทางไหน Vinyl Banners ก็ปรากฏให้เห็นอยู่ทั่ว ... จะเรียกว่า ธรรมะจากลานวัด ก็คงไม่เป็นการฝืนกติกาหรอกนะ ... เลยเก็บภาพมาฝากพอเป็นกระสาย

 

 

 

 

                               อาทิ นี่ก็น่าสน

 

 

 

 

 

 

 

     ธรรมะ ที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อพุทธทาส (ไม่กล้าเรียกท่านว่า อาจารย์ เพราะท่านสั่งไว้) เคยแสดงไว้ ให้เตือนใจ ก็มี ณ ที่นี้ด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                          และนี่ก็ใช่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     แล้ว สะดุดความรู้สึก เมื่อสายตาที่แม้ไม่ดีนัก กระทบกับภาพนี้ ... ส่วนท่าน สุดแต่มุมแห่งความรู้สึก

 

 

 

 

 

     บริเวณสองข้างทางที่เดินผ่าน มีต้นไม้หลากหลาย ปลูกไว้เป็นระยะ ๆ

 

 

 

 

                   แล้วต้นนี้ ก็เข้ามากระตุกความสนใจ

 

 

 

 

 

     ขณะ ยืนมองด้วยความสนใจ อยู่ไม่ห่างนัก ก็ได้ยินเสียงผู้ชายจากด้านหลัง ...

          “เฟื่องฟ้าลายน่ะ”

     คิดว่าเขาบอกข้าพเจ้า เพราะเห็นหยุดดูอยู่ จึงหันไปหมายขอบคุณ ...

     แต่แล้ว ภาพจริงก็ปรากฏว่า เขาเดินมาพร้อมหญิงสาวคนหนึ่ง ซึ่งในเวลาไล่เลี่ยกันนั้น เธอก็กล่าวประหนึ่งคัดค้าน อย่างเบา ๆ กับเสียงที่ได้ยินตอนแรก

        “ไม่ใช่ นะพี่ ... หนูว่าต้นโพธิ์ มากกว่า”

     ..... ทั้งคู่ เดินห่างไปพอควรแล้ว ... ข้าพเจ้า เกิดกระหายอยากรู้ว่า อะไร มากกว่า ระหว่าง ... ‘เฟื่องฟ้าลาย’ กับ ‘ต้นโพธิ์’

 

 

 

 

                        จึงเข้าไปดูใกล้ ...

                          แล้วท่านล่ะ ว่าต้นอะไร ?

 

 

 

 

       นอกจากต้นไม้ประดับ และไม้เงา เพื่อความร่มรื่นแล้ว ไม้ดอกสวย ๆ ก็มีให้ดูครับ

 

 

 

 

 

     นี่ ก็หนึ่ง ในหลาย ๆ ชนิด

 

 

 

 

 

     ระหว่างรอ สมาชิกในครอบครัว สนทนาธรรม กับสมณะ อยู่นั้น ข้าพเจ้า ก็เถลไถล ไปเรื่อย ๆ จนถึงห้องสมุดของวัด ซึ่งเป็นที่จำหน่าย หนังสือ และสื่อ ธรรมะ รวมอยู่ด้วย

     ขณะ ยืนเลือกหาหนังสือ ให้ลูกอยู่นั้น (เพราะจำได้ว่า เขาปรารภอยากได้) เสียงเจ้าหน้าที่ประจำห้องสมุด คุยกัน จึงเหลือบไปดู ด้วยอยู่ใกล้กับที่ข้าพเจ้ายืนอยู่

        .... “เนี๊ยะ ... ก็คือคนเรานี่แหละ” คนหนึ่งกล่าว พร้อมชี้ลงบนเครื่องโทรศัพท์เคลื่อนที่ ซึ่งอยู่ในมือของอีกฝ่าย

     “อ้าว ... เหมือนเราได้ไง” อีกคน (อนุมานว่า น่าจะเป็นเจ้าของเครื่องโทรศัพท์) ถาม

     คนแรกจึงขยายความ “ก็ทุกอย่าง ทั้งดี ไม่ดี ... สวย ไม่สวย อยู่ในนี้ทั้งนั้น อยู่ที่ว่าเราเลือก ...”

     ไม่ทราบว่าเขาจบการสาธยาย ลงจริง ๆ หรือเป็นเพราะเหลือบเห็นข้าพเจ้า ยืนถือกล่องหนังสือ เดิน – มองไป ยังคู่สนทนา ... เขาจึงเปลี่ยนเป้าหมาย มายังข้าพเจ้า คงหวังให้ลงสนามสนทนาด้วย

          “เนาะ ลุง เนาะ”

     ข้าพเจ้า ไม่ได้ตอบ เป็น วลี หรือ ประโยคความใด ๆ มีก็เพียงเสียงออกมาจากลำคอ คล้ายฮัมเพลง ...

         “ฮึ ฮึ ...”

     แต่มีปุจฉาเอากับตัวเอง

        ‘เครื่องโทรศัพท์ ... คน ... เหมือน / ต่างกัน ตรงไหน ... เครื่องโทรศัพท์ กับ คน สิ่งใดสร้างอะไร ให้กับสิ่งใด ... แล้วสุดท้าย ใครที่ทุกข์

 

อ้อ ... เพ้อเจ้อมาซะนาน ยังไม่ได้บอกเลยว่า ... ‘ไปไหนมา’

 

นี่ครับ คือคำตอบ ... สวัสดีครับ

ความเห็น

ลุยมากเลยค่ะ คุณลุง มีอะไรปล่อยมาในบ้านสวนฯนี้ได้เลย รับรอง ไม่เบื่อหรอกค่ะ.ดีเสียอีก มีท่านผู้รู้อยู่ด้วย......น่ารักจัง ไปวัดกับครอบครัว....ภาพที่ไปกระทบโสต(คุณลุง)หนู มองไม่ชัดค่ะ  ขยายไม่ได้ อ่านไม่ออก ....(รู้ว่าเป็นรูปพระสงฆ์).....สำหรับต้นไม้ นั้น หนูเข้าไปดูใน "อากู๋"มาแล้ว เค้าบอกว่า เฟื่องฟ้าด่างค่ะ คุณลุง

    ขอบคุณมากครับหลานบัว

         ลุงพยายามจะเอาสาระมาแหละ แต่ช่วงหลัง ๆ สอง สาม ปีมานี่ บล็อกจากลุงไม่ค่อยจะเกิด เพราะสำนึกว่า สาระที่เราว่า บางครั้งอาจเป็นขยะใน ภูมิของบัณฑิต ก็ได้

      อาทิ ภาพที่หลานบัว บอกไปว่า ไม่ชัด ขยายไม่ได้ นั้น ลุงตั้งใจจะนำเสนอภาพ แห่ง สมานัตตา ของ 'อริยสงฆ์' ที่ท่านปฏิบัติต่อกัน มากกว่ามุ่งอักษรที่กำกับ ครับ

       ถึงกระนั้น ก็ต้องขอภัย ที่นำเสนอข้อมูลบกพร่อง นะครับ

ตามเที่ยววัดด้วยครับ

“นานุวัฒน์ ทำเกษตรให้สนุกและมีความสุข”

   ขอบคุณครับ ที่ร่วมเป็นเพื่อนเดินไปบนหนทางเดียวกัน แม้จะเพียงในบล็อก

ตามไปเที่ยววัดด้วยครับ

    ด้วยความยินดีครับ และ    ขอบคุณครับ ที่ร่วมเป็นเพื่อนเดินไปบนหนทางเดียวกัน แม้จะเพียงในบล็อก

 

เฟื้องฟ้าแต่ใบคล้าย ๆ ใบโพธิ์

      ขอบคุณ ที่ช่วยยืนยัน

         ลุงเข้าไปดูใกล้ ๆ แล้ว ... ไม่คล้าย ... แต่เหมือน เชียวหละ เพียงแต่ใบเขาลาย ซึ่งจะเรียกว่าด่าง แบบพลูด่าง ถึงไม่ใช่ ก็ไม่ห่างนัก

ผมว่าโพธิ์ด่างครับลุง

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

    ลุงไม่เคยเห็น จึงไม่รู้จัก ... แต่ก็ยังคิดว่าเป็น 'โพธิ' เหมือนกัน

หน้า