ณ.แห่งนี้ ที่พักใจ

เขียนโดย อินเนียร์ เมื่อ 5 พฤษภาคม, 2015 - 19:57
หมวดหมู่ของบล็อก: 
ข้อคิดสะกิดใจ
Keywords: 
ถามข่าวเพื่อนๆ

ภาพแทนลานแลกเปลี่ยนความคิด 

 

 

นับเวลาได้หลายเดือนแล้วจากที่อินเนียร์เขียนบล๊อกครั้งล่าสุดก่อนหน้านี้ ไม่ได้เขียน แต่ได้อ่านที่เพื่อนๆเขียนบล๊อกให้อ่านอย่างสม่ำเสมอไม่ได้ห่างไปไหน ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้แสดงความคิดเห็น แต่ได้ติดตามตลอด

     อินเนียร์เคยเขียนความรู้สึกว่า บ้านสวนพอเพียงฯเป็นเหมือนลานนั่งพูดคุย ปรับทุกข์ เล่าเรื่องของคนยุคก่อน อาจเป็นเรื่องดินฟ้าอากาศ ปัญหาการปลูกข้าว-การเก็บเกี่ยว แมลงศัตรูพืช การร่วมมือกันในการทำกิจกรรมชุมชน เชื่อว่าหลายๆคนคิดคล้ายๆกับที่อินเนียร์คิด แต่บัดนี้เพื่อนๆหายหน้าหายตาไปจนน่าตกใจ มันเกิดอะไรขึ้น หรือกระแสการบริโภคยุคใหม่มาทำให้เปลี่ยนไป พยายามคิดหาเหตุผลว่าอะไรบ้างที่ทำให้เพื่อนๆหายไป หายไปเยอะมากๆ อินเนียร์พยายามจะเขียนบล๊อกบ้าง แต่คิดไม่ออกว่าจะเขียนเรื่องอะไร ลองกลับไปอ่านบล๊อกเก่าๆที่เคยเขียน ยิ่งพบว่า เรื่องที่คิดจะเขียนเคยเขียนมาแล้วทั้งนั้น จึงจนใจจริงๆด้วยความรู้ความคิดที่มี อยากให้เพื่อนสมช.เก่าๆกลับมาเขียนบ้างเพื่อให้เกิดความหลากหลายในมุมมองมุมความคิด เพื่อนสมช.ใหม่ๆก็พยามเขียนเล่าเรื่องนะครับ อะไรที่ยังขาดก็เติมใส่เข้าไป การพูดคุยเล่าเรื่องราวการปลูก-ปัญหา-หรือมีอะไรอยากเล่าสู่กันฟัง เพื่อนๆก็ยินดีรับฟังครับ เพื่อนๆที่หายหน้าหายตาไป รีบกลับเข้าบ้านนะครับ 

 

ความเห็น

อินเนียร์

6 พฤษภาคม, 2015 - 19:58

สวัสดีครับคุณนานุวัฒน์ ในเฟสใช้สำหรับทักทายพูดคุยสั้นๆเป็นเรื่องราวทั่วๆไปที่เกิดขึ้นเป็นกระแสในสังคม แล้วก็แล้วกันไป สำหรับเวบบ้านสวนฯเหมาะสำหรับพูดคุยเรื่องการเกษตร และคนในกลุ่มก็สนใจเรื่องนี้เป็นหลัก แม้ว่ามีเรื่องอื่นบ้างก็ตามแต่จะเป็นข้อคิด แนะนำฯและสามารถสืบค้นย้อนหลังได้ง่าย ที่สำคัญคือเพื่อนๆหลายๆคนหายหน้าไป จากเดิมที่มีเพื่อนๆเขียนเรื่องราวต่างเป็นความรู้ที่หลายๆคนไม่เคยรู้มาก่อน มันคล้ายๆกับภาพที่ผมนำมาประกอบการเขียนบล๊อกนี้ คือเป็นลานว่างจากผู้คนที่เคยมาพูดคุยกัน ผมดูยอดการเข้ามาอ่านแต่ละบล๊อกก็ไม่ใช่น้อย หากเป็นเฟสก็คงเป็นการกดไลค์ แต่จะมีชื่อของคนที่มากดไลค์ให้คนเขียนเห็นได้เป็นกำลังใจ หากมีการแสดงความเห็นก็ตอบกันไป สังคมทุุกวันนี้ผู้คนรู้สึกเหงาจึงหันมาใช้การสื่อสารพูดคุยกับคนอื่นทางสื่อออนไลน์ และแน่นอนว่าการเป็นเพื่อนกับใครก็จะมีความชอบเหมือนๆกันคล้ายๆกัน ผมไม่ได้ปฎิเสธการสื่อสารทางเฟส เพียงแต่เห็นว่า เพื่อนๆในบ้านสวนฯหายไปมาก 

     จำเดิมเร่ิ่มแรก บ้านสวนพอเพียงฯเกิดจากผู้คนรู้สึกเบื่อหน่ายจากงานที่ทำ รู้สึกว่ามันไม่มีความสุขแต่ต้องทำเพราะเป็นรายได้เลี้ยงตัวเองและครอบครัว รู้สึกเครียด คิดอยู่ตลอดเวลาที่จะลาออก หาหนทางที่จะประกอบอาชีพอื่นที่ทำแล้วไม่เครียดและพบว่า อยากทำเกษตรและเป็นเกษตรอินทรีย์ที่ตัวเองกินด้วย ขายคนอื่นก็ไม่เป็นทุกข์เพราะไม่ใช้สารพิษ แล้วก็พบว่ามีคนคิดเหมือนๆกัน บางคนไม่เคยทำเกษตรมาก่อนเช่นผมเอง พอได้พูดคุยกันก็เลยไปกันได้ ได้เรียนรู้จากเพื่อนๆ มีบ้างที่ติติงแนะนำกัน ให้ข้อมูลกัน ผมเชื่อว่าอีกหลายคนในสังคมทุกวันนี้เต็มไปด้วยความเครียดจากการทำงานที่ทำอยู่และอยากลาออกมาทำเกษตร*ขอโทษทีเขียนยาวไปแล้ว ผมรู้สึกว่าเพื่อนๆหายหน้าหายตาไปเยอะ เลยอยากชวนให้กลับมาบ้าง อย่าหายเงียบไปน่ะครับ คุณนานุวัฒน์ก็เขียนบล๊อกเรื่อยๆนะครับ  

Sopha B'

6 พฤษภาคม, 2015 - 20:25

เด๊ะเข้ามาอยู่เหมือนกัน แต่ไม่ได้เขียนบล็อกเลย เพราะไม่ได้มีอะไรคืบหน้าไปมากกว่าเดิม คือยังเหมือนเดิม ฮิฮิฮิ จริงอยู่ว่าที่นี่เงียบไปมาก แต่ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ส่วนตัว ก็ยังวนเวียนอยู่แถว ๆ นี้ล่ะค่ะ ไม่ไปไหน คิดถึงลุงนะค่ะ สบายดีม้าย

เพราะชีวิต...คนเรา    เกิดมา....ไม่นาน ก็ต้องตาย
              ต้องกลายเป็นความว่างเปล่า    
                    Cr. เ่ท่าที่มี  -  กางเกง

อินเนียร์

6 พฤษภาคม, 2015 - 20:36

สวัสดีครับ บางทีก็คิดแบบที่เด๊ะว่าคือไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไร มันอาจขาดแรงบันดาลใจก็ได้เนาะ แต่ทำไมมันถึงเกิดขึ้นพร้อมกันหลายๆคน จนคนที่เคยเขียนเรื่องราวต่างๆให้เพื่่อนๆได้อ่านหายเงียบไปเยอะเลย เขียนกันอยู่ไม่กี่คน เมื่อก่อนมีเพื่อนๆเขียนกันหลายๆคนหลายๆมุม คิดถึงคนที่หายหน้าไปนะครับ *ครับผมสบายดี ขอบคุณมาก เด๊ะก็บายดีหนา ว่างๆลองเขียนมั่งล่าวตะ*ขอบคุณครับที่คิดถึงกัน คิดถึงเช่นกันครับ 

nipa

7 พฤษภาคม, 2015 - 08:31

สวัสดีค่ะ คุณอินเนียร์ และเพื่อนๆ สมช ทุกคนด้วยคะเข้ามาอ่านข้อความคิดเห็นของทุกคนเขียนได้ดีมากค่ะ นิภาเลยนึกไม่ออกเลยแหะๆ เข้ามาทักทายแค่นี้ก่อนนะคะเพือนึกได้แล้วค่อยเข้ามาไหม่นะค่ะ 

อินเนียร์

7 พฤษภาคม, 2015 - 12:39

ดีใจครับคุณnipa ผมตั้งท่าอยู่นานมากๆที่จะเขียน หลายครั้งที่คิดจะเขียนบล๊อกแต่คิดไม่ออกว่าจะเขียนอะไร เพราะการเขียนให้คนอื่นอ่านมันอดหวังผลไม่ได้ว่า คนอ่านจะต้องไม่อึดอัดที่จะอ่าน และปัญหาเร่งด่วนคือ อยากจะเรียกร้องเชิญชวนเพื่อนให้มาเขียนบล๊อกกันมากๆ ยังจำได้ว่าเมื่อก่อนมีเพื่อนๆเขียนบล๊อกหลายคน อ่านแล้วเพลินได้ความรู้ สนุก เปิดประตูเข้าบ้านสวนพอเพียงแล้วมีเรื่่องราวมากมาย ไม่เพื่อนคนนี้ก็เพื่อนคนนั้นเขียนและมีภาพให้ดู แต่ละคนมีวิธีการเขียนต่างๆกันครับ แต่รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้เงียบไป(ผมใช้เวลานานพอสมควรที่เก็บข้อมูลว่า เพื่อนๆหายไป) ผมเองก็มีส่วนผิดที่เงียบไป*ครับคุณnipa คงเป็นเหมือนผม เวลาห่างไปนานๆ ก็คิดไม่ออก ลังเลว่าจะเขียนอะไรดี แล้วยังไงมีเวลาก็เขียนบล๊อกเล่าเรื่องบ้างนะครับ 

paloo

7 พฤษภาคม, 2015 - 12:02

สวัสดีครับ ...

     ดีใจที่ได้เห็น และได้อ่านบทความของ FC ผู้เหนียวแน่น มั่นคง ของบ้านสวน

     ขออนุญาต แสดงความคิดเห็นสักสองประเด็นนะครับ ... ประเด็นแรก ที่บอกว่า "แต่บัดนี้เพื่อนๆหายหน้าหายตาไปจนน่าตกใจ มันเกิดอะไรขึ้น" จากที่ผมติดตามอยู่เป็นระยะ ๆ ผมว่าโดยข้อเท็จจริงแล้ว สมช. บ้านสวน ฯ เราเพิ่มจำนวนขึ้นทุกวัน ... เพียงแต่ไม่ค่อยปรากฏบทความของสมาชิกใหม่ให้อ่านเท่านั้นเอง ซึ่งจะด้วยสาเหตุอันใด ก็ยากจะเดาครับ

     ประเด็นที่สอง เรื่องการ หด ... หาย ไปซึ่งบทความของ สมช. หน้าเก่า ... ก็ยากจะเดาอีกนั่นแหละ

      พูดอย่างนี้ อาจฟังประหนึ่งเป็นการก่อกวน ...แต่ใคร่ยืนยันว่าพูดด้วยความบริสุทธิใจจริง ๆ ... มิใช่กวน เพราะผมเองก็หวังจะได้รับความรู้จาก ท่านเหล่านั้น ดังที่เคยได้รับในอดีต เช่นกัน แต่ยากจะคาดเดาความรู้สึกของท่านผู้อื่น

     แต่สำหรับผม มีเหตุผล สามประการหลัก ที่ต้องห่างจากการนำเสนอบทความไประยะหนึ่ง

     ประการแรก เกิดจากเครื่องมือสื่อสาร ที่ผมถนัดใช้ คือ PC ที่ถูกใช้งานมานานเสียลง แก้ไขก็ไม่ฟื้น ... เพิ่งหาซื้อตัวใหม่มา และได้เขียนขึ้นบล็อก ไปแล้ว 2 - 3 เรื่อง เมื่อเร็ว ๆ นี้เอง

     ประการที่สอง ... ก็ดังที่ทราบมาก่อนแล้วนั่นแหละครับ ว่า ผมมีปัญหาเกี่ยวกับจอรับภาพชัด ของตาทะลุ จึงมีปัญหาเรื่องการจิ้มแป้นพิมพ์ กังวลว่าการสื่อออกมา จะไม่สมบูรณ์

     ประการสุดท้าย เกิดความ ลังเล ต่อสาระบทความที่จะนำเสนอ ว่าจะก่อเกิดประโยชน์แก่ผู้อ่านได้หรือไม่ ด้วยว่ามีสมาชิกเพิ่มมาใหม่เยอะ ๆ อาจสร้างความรำคาญให้บางท่าน บางกลุ่ม แทนที่จะเป็นสาระ

     ขออภัยที่ เพ้อเจ้อเสียยืดยาว ... เพี่ยงแค่จะเข้ามารายงานตัว และแก้ตัวไปแบบน้ำใส ๆ นี่แหละ ... และขอบคุณที่ให้โอกาสแก้ตัวนะครับ

อินเนียร์

18 พฤษภาคม, 2015 - 17:38

ครับก่อนอื่นขออนุญาตไหว้ครูก่อน สวัสดีครับคุณลุงพาลู สวัสดีแล้วมาปุจฉา-วิสัชนากันครับ

*สมช.ใหม่เพิ่มขึ้นมา น่ายินดีครับ(ขออนุญาตกล่าวต้อนรับสมช.ใหม่ทุกๆท่านตรงนี้ก่อนนะครับ ไม่ได้เขียนคำต้อนรับแต่ละท่านในบล๊อก) *ทีนี้ผมว่าสมช.ใหม่ที่เข้ามาก็คงเหมือนผมตอนที่เข้ามาเป็นสมช.ใหม่ๆ หรือเข้าโรงเรียนใหม่ ก็ยังเคว้งคว้าง ห้องเรียนอยู่ตรงไหน ห้องน้ำอยู่ไหน โรงอาหารไปทางไหน รำเก๊อะรำเก้ย ยังไปไม่ถูกเลยไม่กล้าเขียนบล๊อก ส่วนสมช.เก่าที่เขียนให้เพื่อนๆอ่าน หายไปจริงๆครับ สงสัยต้องกางบัญชีเช็คชื่อ ฮ่ะๆ(ขออนุญาตหัวเราะ-เสียมารยาทกับผู้ใหญ่)

*ปัญหาที่คุณลุงพาลู กล่าวมา ผมขออนุญาตวิสัชนาดังนี้

-ประการที่หนึ่ง ..คอมพ์เก่ามีปัญหา อันนี้เป็นเหตุสุดวิสัย เป็นไปตามกฏเกณฑ์แห่งธรรมชาติ เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไป ก็แก้กันไปตามวิสัย ซึ่งคุณลุงฯได้แก้โดยหาตัวใหม่มาแทน และผมได้อ่านบล๊อกของคุณลุงทั้งเนื้อหา รวมทั้งความเห็นของเพื่อนๆและการตอบของคุณลุงฯ แต่มิได้แสดงความเห็น ซึ่งก็ต้องขออภัยคุณลุงฯด้วยครับ 

-ประการที่สอง ปัญหาก็คล้ายๆกับข้อแรกคือ ลักษณะการเสื่อมของสังขารซึ่งเป็นทุกคน เพราะ "เรามีความเสื่อมเป็นธรรม" ตรงนี้ผมพลาดไปไม่ได้ทราบมาก่อนครับว่าคุณลุงมีปัญหาเกี่ยวกับตา ขออนุญาตแสดงความเป็นห่วงตามวิสัยของผู้ที่ยังตัดไม่ขาดครับ

-ประการที่สาม ผมยังจำที่คุณลุงพาลูว่าไว้ ทั้งยังจดเอาไว้เตือนใจตัวเองเสมอ เอาแบบย่อๆนะครับ"ที่จริง...คิดหนัก คิดมากทุกครั้งก่อนตัดสินใจเขียนบล๊อก หรือเข้า comment แต่ละครั้ง...เพราะต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เขียน ฯลฯ" เอาแบบย่อๆนะครับ ผมเองก็ค่อนข้างจะเขียนตามใจตัวเอง ครั้นเวลาผ่านไปมาคิดจึงเห็นว่าไม่เหมาะสมยังมีข้อผิดพลาดบ่อยๆจึง ระวังที่จะเขียนออกไปครับ เพราะรู้ตัวเองว่าเขียนพลาดพูดพลาดบ่อยๆครับ

ขอขอบพระคุณ คุณลุงพาลูมากครับที่กรุณามาชี้แนะ ถือเป็นมงคลอย่างยิ่งครับ ดังคำ"ปัณฑิตานันจะเสวนา ปูชาจะปูชนียานัง เอตัมมังคลมุตตัมมัง" คำสั่งสอนด้วยเมตตาของผู้อาวุโสน้อมรับด้วยนอบน้อมครับ

paloo

7 พฤษภาคม, 2015 - 13:58

ขอบคุณครับ ที่ให้สติ และแสดงความอาทร ... อาการทางดวงตาที่ว่า มีมา นานพอควรแล้วครับ แต่ไม่ได้คิด กังวลแต่ประการใด ดีเสียอีก ที่เขาแสดงให้เห็นว่า ความเสื่อมย่อมเกิดกับทุกสรรพสิ่ง

     ผมเคยนำมาเล่าไว้ใน http://www.bansuanporpeang.com/node/11779 แล้วครั้งหนึ่งครับ

อินเนียร์

7 พฤษภาคม, 2015 - 14:45

ผมเข้าไปอ่านหน้าเพจที่คุณลุงพาลูเอามาทำให้สะดวก เป็นบล๊อกที่เขียนไว้เมื่อ24 เมษายน 2011ก็อีกนั่นแหละตามวิสัยที่ตัดไม่ขาด คงห่วงใยอยู่ดี อย่างไรก็ช่วยถนอมสายตานะครับ คนที่ห่วงใยก็ย่อมต้องห่วงใยโดยเฉพาะลูกหลานและคุณป้า ไม่ต้องตอบก็ได้นะครับ (จะได้ไม่ต้องเพ่งจอและแป้นพิมพ์นานๆ) แต่เข้าไปดูแล้วเห็นสมช.เก่าแล้วก็คิดถึงครับ

หนุ่มบ้านนอก

7 พฤษภาคม, 2015 - 23:45

สวัสดีพี่ๆ เพื่อนๆ ทุกคนครับ อยากบอกว่าตลอดเวลาที่ผ่านมายังคงแว่ะเวียนเข้าบ้านตลอดครับ ติดตามข่าวสารพวกเราตลอด แต่ด้วยสาเหตุใดไม่ทราบ ผมจะมีปัญหาในการพูดคุยกับทุกคนอย่างมาก ทุกครั้งที่เข้ามา จะต้องล็อคอินใหม่ทุกครั้ง ทั้งๆ ที่คลิกเครื่องหมายถูกไว้ให้จำรหัสผ่านของเรา จึงทำได้แค่เข้ามานั่งอ่าน (คนเดียว เงียบๆ 555) บล็อคที่เคยเขียนไว้ ก็ยังเขียนค้างไว้ ถ้าใครที่เคยอ่านบล็อคของผม ลองสังเกตุเวลาที่ผมเขียนบล็อคจะเป็นเวลาที่ค่อนข้างจะดึกมาก พอมีเวลาว่างก็จะเป็นเวลาพักผ่อนของทุกคนซะส่วนใหญ่ และด้วยภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ จีงทำให้ลำบากในการทักทาย แลกเปลี่ยนความรู้มาสักระยะหนึ่ง แต่ไม่เคยลืมบ้านนี้เลย และยังเข้ามาตลอดไปครับ คิดถึงทุกๆ คนครับ

 

"what a wonderful world"

หน้า