เรื่องเล่า เย็นนี้

หมวดหมู่ของบล็อก: 

จันทร์เจ้าไปอ่านเจอค่ะ แล้วมันก็เป็นเรื่องที่น่าคิด เพราะเดี๋ยวนี้ ใครๆก็บ้างานกันหมดเลย รวมถึง..ผู้คุม..ของจันทร์เจ้าด้วย

อ่านให้จบนะพี่น้องบ้านสวนที่รักทุกท่าน........................

มีชายหนุ่มไฟแรง ที่มุมานะทำงานอย่างมุ่งมั่นเขามีความฝันจะสร้างครอบครัวที่สมบูรณ์กับแฟนสาว
เธอจะมารอ..ที่หน้าประตูบ้าน..ของเขา หลังจากที่เขาเลิกงาน
เขาพบเธอ..ก็ยิ้มแย้ม ..ยินดีต้อนรับ.. สนทนากัน..แล้วเธอก็กลับไป
วันนี้เขากลับถึงบ้าน ช้ากว่าปกติมาก
แต่แปลกที่ยังเห็นเธอยืนรอที่หน้าบ้านเขา.. เช่นทุกวัน

“โทษทีนะที่รัก วันนี้มีงานด่วน เลยกลับมาช้าไปหน่อย”

เธอยังยิ้มให้เขา “คุณทำงานจนมีรถ มีบ้านอย่างที่ตั้งใจแล้ว
ทำไมยังทำงานหนักอีกล่ะ?”

“ผมอยากมีบ้านที่มีบริเวณมากกว่านี้ มีรถที่ดูโอ่อ่ามากกว่านี้
..เพื่อคุณนะจ๊ะ”

เวลาผ่านไป 1 ปี
หญิงสาวมาหาเขาบ้าง ไม่มาบ้าง แต่เขาไม่มีเวลามาใส่ใจกับเรื่องอย่างนี้

วันหนึ่งเธอเอ่ยถามเขา

“คุณมีเงินมากพอจะซื้อบ้านหลังใหญ่รึยัง?”

“ขอเวลาอีกสักหน่อย ผมอยากซื้อแหวนวงใหม่ มาเปลี่ยนให้คุณด้วย”

เขาจุมพิตมือที่สวมแหวนทองวงเล็กเบาๆ

“ฉันบอกหรือว่า ฉันอยากได้แหวนวงใหม่?”

“ผมอยากให้สิ่งที่ดีที่สุดเสมอ...ที่รัก”
3 เดือนแล้ว..ที่เขาไม่เห็นเธอที่หน้าประตูบ้าน วันนี้เขามีบ้านหลังใหญ่
เขาจึงตัดสินใจลางาน 1 วัน เพื่อไปหาเธอ
เขาขับรถคันหรู ผ่านเส้นทางที่ขรุขระ อย่างยากลำบาก

‘เธอต้องใช้ทางเส้นนี้มาหาเราทุกวันเหรอเนี่ย?’ เขารำพึง

เมื่อมาถึง แม่ของเธอออกมาต้อนรับและมอบกล่องไม้ใบหนึ่งให้เขา
และบอกเส้นทางที่เป็นสถานที่ ที่เธออยู่ ที่ซึ่งเขาจะพบเธอได้

เนินเขาเล็ก ๆ รายล้อมไปด้วยดอกไม้ มีแท่นหินสลักชื่อหญิงสาว ตั้งอยู่กลางเนิน

น้ำตาของลูกผู้ชายไหลรินออกมา มือสั่นเทาของเขา เปิดกล่องไม้อย่างช้า ๆ

ข้างในกล่องอัดแน่นไปด้วยกระดาษแผ่นเล็ก ๆ

เขาเริ่มอ่านข้อความ..ทีละใบ...ทีละใบ....

“วันนี้ ..คุณกลับมาช้า ..ฉันรอ 2 ชั่วโมง ..ไม่เป็นไร ..ฉันรักคุณ”

“วันนี้ฝนตก ..ฉันยังรอ ..แต่ไม่เจอคุณ.. ไม่เป็นไร ..แต่ฉันยังรักคุณ”

“ฉันเริ่มป่วย.. จนไปหาคุณไม่ได้ ..คุณคงไม่ทันได้สังเกต.. ไม่เป็นไร..
แต่ฉันยังรักคุณ”

“วันนี้ ..คุณบอกจะเปลี่ยนแหวนวงใหม่..
คุณคงลืมว่า..ฉันตอบตกลง..จะแต่งงานกับคุณ ..เพราะแหวนวงนี้
แต่ไม่เป็นไร..ฉันยังรักคุณ”

ชายหนุ่มได้เรียนรู้แล้วว่า.......
บางทีสิ่งที่เขาไขว่คว้ามาตลอดชีวิต
อาจเทียบไม่ได้กับสิ่งเล็กน้อย ที่เขาเคยได้รับ จนเป็นเรื่องปกติของทุกวัน

รถคันหรูแล่นไกลออกไป เหลือไว้เพียงกล่องแหวนเพชร ราคาแพง หน้าหลุมศพ
ที่ดูไม่เหลือค่าอะไร ..สำหรับเขา..อีกต่อไป

“ผมมีบ้านหลังใหญ่..แต่คงกว้างไป สำหรับการที่จะต้องอยู่คนเดียว
ผมมีรถราคาแพง แต่ไม่รู้จะขับไปรับใคร ให้มานั่งเคียงคู่ ..เพื่อไปที่ไหน ๆด้วยกัน

ผมมีเวลาอยู่กับงานครึ่งชีวิต แต่ไม่เคยมีเวลา ที่จะได้อยู่กับคนที่..ผมรัก

ตอนนี้ผมมีเงินมากมาย แต่ไม่อาจซื้อเวลาเพียง 1 นาที ที่จะบอกว่า ‘รักเธอ’..

ผมมีทุกอย่างเพียบพร้อมตามที่ผมฝัน แต่ขาดส่วนที่สำคัญที่สุด ..ที่อยากให้ย้อนกลับมา..จะได้ไหม?”
ลองก้าวออกจากโต๊ะทำงานก่อนตะวันจะตกดินสักวันสองวันต่อสัปดาห์
หันกลับไปเอาใจใส่คนที่รักเราบ้าง อาจจะไม่ใช่แค่แฟนหรือคนรัก
บางที พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย ก็เฝ้ารอ 1 นาทีจากเราเหมือนกัน

ณ วันนี้...อย่างน้อยเราก็ยังมีเวลาเหลือมากกว่า 1 นาทีที่บางคนโหยหา...

อย่าปล่อยให้อะไรๆ มันสายเกินไป...
ชีวิตคน...ถึงมันจะไม่สั้นนัก...แต่มันก็ใช่ว่าจะยาวนานตลอดไป

.............
เงินทองที่มากมายจากการทำงานหักโหม...
บางทีอาจได้คืนกลับมาเพียงแค่โลงราคาแพงจากน้ำพักน้ำแรงในครึ่งชีวืตที่ผ่านมา

....................

 

 

 

ความเห็น

คิดแล้วเศร้า....แต่พี่แจ้วอยากให้คนที่บ้านพี่บ้างานมั่งล่ะ...ทำงัยดี....ไม่ยอมบ้างานสักที....

จันทร์เจ้าว่านะ...บ้าแต่พอสมควร แล้วมีวันหยุดให้กับตัวเอง และ คนรอบตัวบ้างก็ดีนะ

นี่ผู้คุมเล่น 365-366 วัน ไม่มีวันหยุดให้จันทร์เจ้าได้ไปไหนเลย จะตายวัน ตายพรุ่ง

ยังไม่เคยเจอโลกภายนอกเลย เศร้าจังCry

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

สักวันมันต้องมีนะคะ ตอนนี้พี่จันทร์เจ้าทำรายการไว้ก่อนว่าจะไปไหนบ้าง อิอิ พอผู้คุมพร้อมก็แค่เก็บกระเป๋าตะลอนเที่ยวเลย... ก้อยกะแฟนเที่ยวกันปีละครั้งคะ ทริปแบบพิเศษปีล่าสุดไปเทียวน่านก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ...แต่ปีนี้ว่าจะงดเอาเงินที่จะเที่ยวมาลงทุนทำสวนแทนนะคะ

 

...2553 ปีที่ 1 ที่เริ่มเดินตามรอยพ่อ...

แก้จนปวดหัวแล้วเนี่ย ยังตัวเล็กจิ๊ดเดียวเอง เป็นห่วงสายตาท่านประธานเหมือนกัน แต่จันทร์เจ้าแก้ไม่ได้ค่ะ ต้องรอผู้ใหญ่มาก่อน อิอิ

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

บางที สิ่งที่มีอยู่เหมือนไม่มีค่า

พอขาดหายไป แม้แต่โอกาสแก้ตัวยังไม่มีเลย

ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก........นะพี่จันทร์เจ้า

Laughingทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน

เขาคงจะรู้สึกจริงแหละ  รูสึกสบายที่สุดในโลกไง(ที่ไม่มี นังจันทร์เนี่ย!!! อิอิ)

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

รู้ไหมบางทีผมอิจฉาไอ้หนุ่มที่ซิ่งมอเตอร์ไซค์แล้วมีสาวกอดเอวอยู่ข้างหลัง ไอ้หนุ่มปิกอัพอย่างเราไม่มีใครกอดเลย นั่งห่างไปเกือบวา

สวนเกษตรบุรีรมย์การเกษตรแบบเสาร์เว้นเสาร์ เน้นที่เราปลูกเองกินเอง
บริการจัดทำและดูแลเว็บไซต์ ถูก ดี มีประสิทธิภาพ

รถถีบร้ายๆของผม

ยังมีสาวนั่งกอดเลย

อิอิ

กระบะผมก็ไม่จำเป็นต้องขับ

55+

ตัวแค่เนี๊ยะ มีสาวกอดเอวแล้วเหรอ Laughing

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

มีเยอะเลยและ

งั้นและ

พอจากกันไปมองหน้ากันไม่ค่อยติด

หน้า