...........ที่มา(๑๑)เสาะหา...........

 

อย่างที่ผมเคยเล่าถึงมิตรท่านหนึ่งจากเชียงใหม่ในบล็อกที่ผ่านมา เขาสั่งมีดจากผมเพื่อนนำไปใช้งานในสวน

เขาเป็นคนทำงานประจำที่มีวันพักและวันทำงานที่หลายคนอาจอิจฉา ทั้งแง่ของเงินเดือนประจำและเวลาที่จะปลีกตัวเพื่อมาทำการเกษตรไร้สารเคมีที่บ้านสวนแถบอำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย

ผิดกับคนทำงานประจำคนอื่นๆ โดยทั่วไป

ที่น่าสนใจมากกว่านั้น ผลผลิตที่ออกมาจากสวนของมิตรท่านนี้ผ่านการเพาะปลูกตามมาตรฐานเกษตรอินทรีย์ ซึ่งได้รับการรับรองโดยกรมวิชาการเกษตร รหัสรับรอง TAS : 3413 เป็นผลิตภัณฑ์อินทรีย์ ( Organic Thailand ) ใช้ตราสัญลักษณ์ได้ตามกฎหมาย

http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=pathumabaha&group=3

ในความเห็นส่วนตัวของผม...นอกเหนือจากการดำรงชีวิตเพื่อตัวเองแล้ว ผลผลิตที่เหลือก่อนแจกจ่ายทำบุญหรือแม้กระทั่งขายออกไปอย่างน้อยหากทำให้ได้เหมือนอย่างเขา นับได้ว่าได้ใส่ความรับผิดชอบในผลผลิตไปแล้ว อย่างน้อยก็ระดับหนึ่ง

ส่วนจะแตกยอดผลิใบไปเป็นอย่างอื่นในภาคหน้านั้น คงไม่ยาก

เราเคยแลกเปลี่ยนผลผลิตในสวน(สันป่ากายและสวนขี้คร้าน)ไปมาหลายครั้ง ครั้งหลังสุดคือข้าวเปลือกหมอนิล-เมล็ดพันธุ์อินทรีย์พร้อมปลูกในฤดูกาลนี้แลกเปลี่ยนกับน้ำมันมะพร้าวบริสุทธิ์จากสวนบ้านผม

นี่เป็นตัวอย่างเล็กน้อยของมิตรที่พึงกระทำต่อมิตรด้วยกัน ในขณะเดียวกันกับที่ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นผมกำลังอยู่ในภาวะขาดน้ำหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณอย่างหนัก การเงินร่อยหรอ จิตใจซึมเศร้าหดหู่ แทบมองไม่เห็นค่าของการมีชีวิตอยู่อีกแล้ว

ในนาทีนี้ ผมสงสัยตัวเองว่า.....ช่วงนั้นผมคิดว่าคุณค่าของการมีชีวิตอยู่คืออะไรกันแน่?  

อะไรกันหนอที่ไร้ค่าและมีค่าในสายตาตนเองในขณะชีวิตก่นเศร้าแบบนั้น?

น่าแปลก....คนใกล้ตัวหลายคนมองไม่เห็นผมในภาวะดังกล่าว แต่คนไกลซึ่งไม่ได้มีส่วนในการรับรู้กลิ่นอายของความทุกข์กลับยื่นมิตรจิตรมาให้อย่างถูกจังหวะเวลา เหมือนเชือกนิรภัยห้อยมาจากปากหลุมลึก เพื่อดึงผมออกจากที่นั่น มามองเห็นโลกในความเป็นจริงที่มีหลากหลายมิติมากกว่ามุมมองอันคับแคบของตนเองในช่วงเวลานั้น

ครับ....มิตรท่านนั้นไม่ได้มีส่วนในการรับรู้ว่าได้ช่วยเหลือผมอย่างไร กี่มากน้อย แต่เขาก็ทำหน้าที่ของพลเมืองที่ดีของโลกนี้แล้วอย่างน่าภาคภูมิ

สำหรับฤดูกาลเพาะปลูกในปีนี้ ผมได้คุยกับเพื่อนคู่หูที่เคยปลูกข้าวด้วยกันเมื่อสองปีที่แล้วว่าเราอาจจะไม่ทำนาอีก เพราะฝนฟ้าและที่นาไม่เหมือนกับหลายปีที่ผ่านมา

พื้นที่ในสวนของผมเองก็ยังไม่ได้รับการปรับให้เป็นผืนนาอย่างที่ตั้งใจด้วยงบประมาณที่ขาดพร่องทั้งแทบปี

ดังนั้นเมล็ดข้าวหอมนิลที่มิตรจากเมืองไกลส่งมาให้ผมจึงขอแจกจ่ายให้กับสมาชิกบ้านสวนฯ ที่พร้อมที่จะรับผิดชอบต่อการเกิดของเมล็ดพันธุ์ที่เพิ่มขึ้นตามมาในอนาคต เพื่อแจกจ่ายให้กับสมาชิกท่านอื่นๆ ต่อไปเพื่อรักษาทั้งมิตรจิตและเมล็ดพันธุ์นี้ให้คงอยู่อย่างบริสุทธิ์(ไม่กลายพันธุ์)สืบเนื่อง กลายเป็นห่วงโซ่ของการให้ต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดภายใต้เงื่อนไขนี้



.............................................................................................  

 

   ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐