อีกหนึ่งวันของครอบครัว(ตอนที่1)
เมื่อวันเสาร์-อาทิตย์ (24-25) ที่ผ่านมาอิ๋วครอบครัวได้ไปเข้าค่ายที่จังหวัดมิเอะ เป็นประจำทุกปีที่ว่าเมื่อถึงช่วงปิดภาคฤดูร้อน เด็ก ก็จะมีการบ้านที่ต้องทำและหนึ่งในนั้นก็จะเป็นเรื่องสิ่งที่ประทับใจที่สุดในช่วงปิดเทอม ดังนั้นคุณพ่อ -คุณแม่ทั้งหลายก็ต้องทำการบ้านกันอย่างหนักเหมือนกัน ว่าจะทำอะไร จะไปไหน
เช่นกัน ครอบครัวของอิ๋วและเพื่อน ๆ อีกหลายครอบครัว รวมสมาชิกทั้งหมดที่เข้าค่ายด้วยกัน ก็ ประมาณ 150คน มาดูบรรยายกาศกันนะค่ะ
ขึ้นทางด่วน จากบ้าน 3ชั่วโมงค่ะ
ไปถึงสถานที่ 3ใบเถาก็ลงทะเลเลยค่ะ ไม่ยอมเลิก หนาวจนปากเป็นสีคล้ำเลยค่ะ
เทรุอะกิจับปลาและปูทะเลมาให้คุณแม่ค่ะ ผมเก่งไหมครับ
ตอนเย็น ๆก็ย่างเนื้อ บาบีคิว พ่อบ้านกำลัง เป็นผู้ช่วยที่ดีค่ะ เด็ก ๆ เยอะย่างไม่ทัน
ทางนี้ก็แม่ครัวกำลังเตรียมกันใหญ่เลย ขอถ่ายรูปหน่อยนะ (เดี๋ยวค่อยหั่นผักต่อค่ะ)
เข้าแถวนะลูกนะ อย่าแซงคิว (โยชิเอะและทาเกฮีโร กำลังมอง ๆ จะทานอะไรดี)
พี่น้องจะรับอะไรดีค่ะ เชิญตามสบายค่ะ ฝีมืออิ๋วก็หั่นผักและข้าวโพดค่ะ
- บล็อกของ amporn
- เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน เพื่อแสดงความคิดเห็น
- อ่าน 5567 ครั้ง
ความเห็น
จันทร์เจ้า
27 กรกฎาคม, 2010 - 15:41
Permalink
ชอบ ชอบค่ะ
ชอบปิ้งๆ ย่างๆ ขอเยอะๆเลยนะคะ อิอิ
พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า
amporn
27 กรกฎาคม, 2010 - 16:39
Permalink
เนื้อย่างเกาหลีค่ะ
ห่อด้วยใบผักกาดแก้วอร่อยมากเลยค่ะ คุณจันทร์เจ้า
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
สวนสุขารมย์
27 กรกฎาคม, 2010 - 15:45
Permalink
น่าสนุก
ดูแล้วน่าสนุกจัง....เด็กๆคงมีการบ้านส่งคุณครูนะคะ
เวลาพบกันสั้นนิดเดียว
amporn
27 กรกฎาคม, 2010 - 16:38
Permalink
กลับมาถึงบ้าน
ทาเก และเทรุก็ทำการบ้านเลยค่ะ สงสัยยังสนุกอยู่ แล้วบอกพ่อด้วย อยากไปอีกค่ะ
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
มานี มานะ วีระ ชูใจ
27 กรกฎาคม, 2010 - 15:46
Permalink
หกขวบอีกครั้ง...
ไม่ต้องคิดอะไร...กิน...นอน...เล่น..เที่ยว...
ทำไมมันชั่งรวดเร็วปาดฝันขนาดนั้นนะ...ช่วงชีวิตคนเราเนี้ย..
เกิด..เรียน..ทำงาน..มีครอบครัว..แก่...
แต่ชีวิตก็มีเกร็ดความหมายให้จดจำ ค้นหามากมายที่ผ่านมา
โอ้ชีวิตมีอะไรตั้งเยอะแยะ...มีเกิดแก่เจ็บตายคล้ายๆกัน....
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
จันทร์เจ้า
27 กรกฎาคม, 2010 - 15:49
Permalink
เคยได้ยินแต่ 14 อีกครั้ง
หกขวบอีกครั้ง พึ่งได้ยิน
พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า
มานี มานะ วีระ ชูใจ
27 กรกฎาคม, 2010 - 15:58
Permalink
สามสิบกว่า.....อีกครั้ง
ผม...หน้าตาจะเป็นอย่างไรจะให้ไม่ให้...ช่างมันเถอะครับ...
แต่ความคิดเราเนี้ย...เราอยากจะเป็นเด็กสักกี่ขวบก้ได้ครับ...
โลดแล่นไปตามจินตนาการ....
ตามหาความสุข...สุดขอปฟ้า
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
amporn
27 กรกฎาคม, 2010 - 16:36
Permalink
ริ้อฟื้นความทรงจำค่ะ คุณมานี มานะ
ทุกอย่างหมุนเวียน ไปตามเส้นทางที่ถูกกำหนด ถ้าอยากมองดูอดีต ก็ต้องมองดูชีวิต ของเด็ก ถ้าอยากมองดูอนาคต ก็ต้องมองดูพ่อแม่ปู่ย่า ตายายของเรา ค่ะ ทุกอย่างที่เห็นนั้นแหละค่ะ สิ่งที่เราต้องเรียนรู้
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
Nee
27 กรกฎาคม, 2010 - 15:47
Permalink
น่าสนุกนะคะพี่อิ๋ว
น่าทานจัง เด็กๆคงชอบน่าดูเลย น้ำก็ใสๆ น่าเล่น ถึงว่าเด็กๆไม่ยอมเลิก
amporn
27 กรกฎาคม, 2010 - 16:31
Permalink
คุณนี
เด็ก สนุกค่ะ แต่คุณพ่อก็เหนื่อยหน่อย เพราะ ต้องดูแลคนเดียว 3 คน ไม่รู้ลูกใครต่อลูกใครบางทีหาลูกตัวเองไม่เจอค่ะ (เห็นบอกว่าอย่างนั้น ) ส่วนอิ๋วก็อยู่ในครัวค่ะ
ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้
หน้า