คิดถึงบ้านจัง..
หมวดหมู่ของบล็อก:
ฤดูใบไม้ร่วงมาเยือน..บรรยากาศเหมือนลมหนาวเมืองไทย..ใจห่อเหี่ยวยังไงก็ไม่รู้..คิดถึงบ้านจัง..บ้านน้อยๆของเรา ที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์
มะละกออร่อยข้างบ้าน จากลูกนั้น..มาเป็นจานนี้
สวนมะพร้าวหลังบ้านที่แม่ปลูกไว้
พ่อไก่โต้ง..เพื่อนยามเช้าของรูดี้
สวนหลังบ้านยังว่างอยู่เลย รอเวลากลับไปอยู่...
ลูกหมากำพร้าสี่ตัว..เลี้ยงไว้เฝ้าบ้าน
ต้นพลู ทั้งสำหรับเคี้ยว ชะพลู และดีปลี แข่งกันเป็นเจ้าของต้นมะพร้าว
เราสร้างในบริเวณที่ของพ่อที่ยกให้ เลยได้ต้นไม้มากมายมาเป็นของแถม..
ทำตะแกรงไว้แขวนกล้วยไม้.. แต่ตอนนี้ให้ม่านบาหลีใต่เต้าไปก่อนปีเดียวคลุมไปทั้งหลังคา..ต้องตัดออกบ่อยๆ
- บล็อกของ ป้าตู้_ตะวัน
- เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน เพื่อแสดงความคิดเห็น
- อ่าน 11144 ครั้ง
ความเห็น
KASETMCOT
23 ตุลาคม, 2010 - 01:10
Permalink
ป้าตู้
บรรยากาศรอบๆบ้านร่มรื่นน่าอยู่จังเลยครับ
bnakorn
12 ตุลาคม, 2010 - 08:41
Permalink
บ้านและสวนน่าอยู่มากครับ
บ้านและสวนน่าอยู่มากครับ สัตว์เลี้ยงเฝ้าบ้านก็น่ารัก
เรียกง่ายๆว่า ขวัญก็ได้นะครับ my nickname
ป้าตู้_ตะวัน
24 ตุลาคม, 2010 - 03:31
Permalink
ตอนนี้ก็โตๆกันหมดแล้ว..ไม่ค่อ
ตอนนี้ก็โตๆกันหมดแล้ว..ไม่ค่อยน่ารักเท่าไรแล้วค่ะ...
ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ
lekonshore
12 ตุลาคม, 2010 - 08:53
Permalink
บ้านน่าอยู่
มะละกอก็น่าทานค่ะ
msn:lekonshore@hotmail.com
ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร
ป้าตู้_ตะวัน
24 ตุลาคม, 2010 - 03:32
Permalink
แวะมานะคะ..ยังมีอีกหลายต้นค่ะ
แวะมานะคะ..ยังมีอีกหลายต้นค่ะ
ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ
pomcob
12 ตุลาคม, 2010 - 08:56
Permalink
บ้านน่าอยู่จังเลยคับ
สวนก็ร่มรื่นน่าดูมากเลยคับ
ป้าตู้_ตะวัน
24 ตุลาคม, 2010 - 03:30
Permalink
ก่อนผ่านไปร้อยเอ็ดก็แวะมาเติม
ก่อนผ่านไปร้อยเอ็ดก็แวะมาเติมน้ำมันก่อนนะคะ..
ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ
มานี มานะ วีระ ชูใจ
12 ตุลาคม, 2010 - 09:15
Permalink
ไม่มีที่ไหนเหมือนบ้าน...
จะฝรั่ง เทศ ไทย..ถือเป็นหลักการสากลก็ว่าได้..
มันเหมือนความรักของแม่...
คิดถึงเสมอ...อ้อมอุ่นคุ้นกอด...
โหยหา....อาจินต์
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
ป้าตู้_ตะวัน
24 ตุลาคม, 2010 - 03:29
Permalink
นี่ก็นอนร้องไห้..ยิ่งแม่บอกว่
นี่ก็นอนร้องไห้..ยิ่งแม่บอกว่า จะหนาวแล้วนะ..น้ำท่วมเขื่อนป่าสัก....ยิ่งคิดถึงเมืองไทย...
ตะวันลาลับกับขอบฟ้าไกล แล้วเริ่มต้นใหม่กับขอบฟ้ากว้าง ทุกชีวิตก้าวเดินบนหนทาง ที่ตนได้วาดวางอย่างตั้งใจ
แดง อุบล
12 ตุลาคม, 2010 - 09:17
Permalink
คิดถึงบ้าน
ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเราค่ะ
"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"
หน้า