เศร้าใจอย่างสุดซึ้ง

หมวดหมู่ของบล็อก: 
Keywords: 

    ผมเพิ่งจะเดินทางกลับถึง อำเภอนาหม่อม (จังหวัดสงขลา) เมื่อตะกี้นี้เองครับ  ขณะนี้เวลา 22.05 น.   กลับมาถึง ด้วยหัวใจแผ่วๆ  น้ำตาคลอๆ  เรื่องของเรื่องเกิดขึ้นเพราะ  ได้สัญญิงสัญญากับ นายบ้าน  ประธาน และ ยายอิ๊ดไว้อย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไปพบปะสมาชิก ที่สวนพฤษศาสตร์ภายหลังเสร็จภาระกิจงานที่ อำเภอ  สิเกา 


    ย้อนเวลากับไปเมื่อวันที่ 15  ตุลาคม ที่ผ่านมา(เมื่อวานนี้) ผมเดินทางไปจังหวัดตรัง  โดยมีน้องสาวเป็นสารถี และ มีบ่าวกล้า เป็นเด็กสะพายกระเป๋า  ซึ่งมีภาระกิจไปให้คำปรึกษางานด้านระบบความปลอดภัยที่โรงงานบีบน้ำมันปาล์มแห่งหนึ่งแถบอำเภอสิเกาติด  ในเช้าวันที่ 16 และตั้งใจว่าเย็นวันที่สิบหกจะได้พบปะสมาชิกที่สวนพฤษศาสตร์  กะช่อง   เราออกเดินทางจากสิเกาห้าโมงตรงเป๊ะครับ   ขับรถกระย่องกระแย่งแบบคนไปรู้ทางตัดไปทางอำเภอห้วยยอด  อ้อมเขาพระสุเมรุ ไปออกจังหวัดตรัง  แล้วไปหลงเขาวงกตอยู่ในตัวเมืองตรังอีกรอบก่อนจะหาทางออกไป  ไปถึงอำเภอนาโยงได้    พระเจ้าจ๊อดดดดดดด    เราไปถึงนาโยงตอนหนึ่งทุ่มสิบหน้านาที  รวมเวลาสองชั่วโมงสิบห้านาที  


    ไปพบสวนพฤษศาสตร์ แล้ว ดีใจมากๆๆ  ขับรถเข้าไปปั๊มเห็นไฟสว่างๆ ก็มั่นใจว่า ทีมสมาชิกแน่แล้ว  ครั้นเข้าไปถาม  เขาตอบว่าไม่ใช่ครับ  ผมเพิ่งมาพัก  แฮ่ๆๆๆๆ  คนงานครับ  ไม่ใช่ชาวบ้านสวน    เอ้าวนใหม่เข้าไปในแนวป่าครึ้มๆอีกรอบ  คราวนี้ พบบ้านพักเป็นแนว เข้าไปป๊าบบบบบบ  ถามดูเป็นบ้านพักพนักงานครับ  ไม่ใช่  ชาวบ้านสวน     โชคดีครับเขาใจดีบอกทางว่า  อ้อ  วันนี้ เห็นรถตู้สามคันใหญ่เข้ามา  ลองขับรถผ่านสะพานเข้าไปดูสิ    คราวนี้  ขับรถผ่านความมืดและป่าเปลี่ยวเข้าไปอีกราวกิโลเมตรเศษ  ไปพบบ้านพัก  ดีใจครับ  เห็นรถตู้  ครั้นเข้าไปถามไม่มีใครรู้ว่า  นายบ้านโสทรอยู่ใหน   เจ้าหน้าที่ชี้ไปที่อาคารในแนวป่าอีกฟากหนึ่งที่เห็นแสงสว่างแวบๆๆๆ   ขับรถวนผ่านคลองและน้ำตกตื้นๆไป  ดีใจมากครับคนนั่งกับเต็มเอี๊ยดดดด  ครั้นน้องสาวเข้าไปดู  กลายเป็น คณะเยาวชนเสียนี่   ใจเสียครับ  เอ......นายบ้านและคณะอยู่ใหนหว่า    


    หาไม่เจอ   ทำไงดี  นี่ก็สองทุ่มเข้าให้แล้ว  ตกลงกะน้องสาว  ทนเสี่ยงขับรถผ่าดงอันตราย  เขาพับผ้ากลับเถอะ  ท่าไม่ดีแล้ว   สุดท้าย  เรากระย่องกระแย่งขับรถผ่านเขาพันผ้ากลับหาดใหญ่ครับ    รถตามหลังเราเป็นขบวนเลยละครับ  ไม่มีใครกล้าแซง  เราขับแค่หกสิบ เจ็บสิบ ครับ  คันๆหลังๆคงด่ากันขรม  ไม่กล้าไปเร็วกว่านี้ 


    ย้อนกลับไปคืนวันที่สิบห้าครับ  ผมโทรหานายบ้านโส   นายบ้านบอกว่า  ที่สวนพฤษศาสตร์ไม่มีสัญญาณนะพี่  ให้เบอร์ผมไว้อีกเบอร์  แต่นึกไม่ถึงว่า  โทรไม่ติดเอาเลยจริงๆ   สัญญาณที่สวนพฤษศาสตร์เป็นศูนย์ครับ  โทรหาน้องแจ้วก็ไม่ติด  โทรหานายบ้านก็ไม่ติด   กรรมมมม  ก๊ำ  กรรรมมมมม   ไว้โอกาสหน้าเถิดพี่น้อง


    จึงขอโทษสมาชิกมาอย่างสุดซึ้ง  และ เสียใจจริงๆครับ


 


จาก  น้าณุ

ความเห็น

คงจะเสียใจอย่างสุดซึ้งถึงขึ้นมาเยอะ Laughing เสียดายนะคะ ไปถึงแต่ไม่ได้เจอ เศร้าเลย

แล้วตอนนี้ถึงบ้านเรียบร้อยดีนะคะ...

เวลาพบกันสั้นนิดเดียว

ดีที่ตามไป  ไว้วันหลังค่อยไปหาใหม่ตอนสว่างๆนะคะ  ถ่ายรูปมาให้ดูบ้างล่ะ

อย่าเศร้ามากเลยนะคะ มาอยู่เป็นเพื่อนกันค่ะ

 

เอาน่ะน้านุ มาดูถ่ายทอดเทบด้วยกัน

ไม่ต้องเสียใจ อยู่แค่ๆ

กิจกรรมหน้าว่ากันใหม่ค่ะ

ลูกอิสานกันดารแท้ แต่บ่อเหี่ยวทางน้ำใจเด้อ
หากแหม่นใหลหลั่งรินปานฝนแต่เมืองฟ้า
มาเด้อพวกพี่น้อง สานสัมพันธ์ให้มันแก่น
ให้ยืนยาวแนบแน่นพอปานปั้นก้อนข้าวเหนียว เด้อพี่น้อง

ไม่เป็นไรครับ  โอกาสหน้ายังมี

  เรียกง่ายๆว่า ขวัญก็ได้นะครับ my nickname

ไปจนเกือบจะเจอกันแล้วเชียว...ฟังแล้วลุ้นระทึก..ตอนอ่านยังไม่จบ..อ่านไปคิดไปว่าคงขับรถไปทับหมาเลยเสียใจและยังคิดว่าบทสรุปต้องได้เจอ..แต่ดันไม่ใช่..โชคดีที่ไม่ทับหมา..โชคไม่ดีคือไม่พบเจอกับใครเลย..อุตส่าห์ไปตั้งไกล..เฮ้อ..ทั้งเหนื่อทั้งเสียดายแทน..ไม่เป็นไร..งวดหน้าวางแผนดีๆ..ติด GPS.จะได้ไม่ต้องพึ่งโทร..ที่ไร้สัญญาณ

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

ไม่เป็นไรค่ะ  พี่นุ คราวหน้าค่อยเจอกันใหม่ได้ค่ะ

นึกภาพออกเลย  สงสารมาก   ทีหลังหาเบอร์  ไว้หลายๆคน  เมื่อคืน ป้าเล็กโทรหาโสทรตอน5ทุ่ม(เวบมีปัญหานิดหน่อย)   ติด แต่สัญญาณขาดหาย  แต่ก็พอรู้เรื่องนะ

ความรู้สึกแห่งความพยายามในการไปเพื่อที่จะเจอพี่น้องสมช.บ้านสวน  แต่เมื่อไม่ได้เจอกันครั้งนี้ ..ไม่เป็นไรนะคะ.. ครั้งหน้ายังมีค่ะ 


ปล. ขอบคุณมากๆ กับความตั้งใจที่อยากไปพบเจอพี่น้อง

there is a will , there is a way .

หน้า