ลูกแป้ง
มาเล่าความหลังให้ฟังอีกครั้งค่ะ ไม่ใช่เป็นคนแก่หรอกค่ะ แค่เกิดนานเท่านั้น (555) ตอนเด็กๆ แม่ทำขนมขายค่ะหลังจากออกจากครู เพราะครูสมัยก่อน เงินเดือน 6 บาทค่ะ แม่ว่าไม่พอกิน(แม่เล่าให้ฟังค่ะ)เพราะตอนตัวเองเกิดเห็นแม่ขายขนมแล้ว ตัดยางด้วย สอนสาวๆตัดผ้าด้วยที่บ้าน สาวๆ มาเรียนเย็บผ้ากับแม่เป็นสิบๆ บ้านยายอิ๊ดหัวไดไม่แห้งหรอก เราเป็นเด็ก ก็ลัก แล หนุกตามประสาเด็ก แม่ทำหนมขายด้วย ขายดีซิ เป็นแบบนี้ ไม่ดีได้ไง หนุ่มๆ มาจีบสาวค่ะ เขาก็ซื้อเลี้ยงสาวกันซิ( หรือเป็นแผนของแม่เรา 555) เอ้า..เข้าเรื่อง รู้จักกันม้าย ....ลูกแป้ง
เวลาแม่ทำขนมขายนะ เจ้านี่แหละเป็นสิ่งสำคัญมาก แม่ต้องแอบซื้อ คนขายก็แอบขาย มีอยู่เจ้าเดียวค่ะ บางทีเห็นแม่ ไป ซื้อ ขายกันในห้อง ต้อง หยบ(ซ่อน)อย่างแรง แล้วพูดกันเสียง หุบหิบหุบหิบค่ะ กลัวนายจับ นายที่เขาเรียกว่าตำรวจ (หรือตำรวจที่เขาเรียกว่านาย) คนขายคือป้าทับค่ะ บอกชื่อไปได้เลย เพราะหากถ้านายจะจับ สงสัยต้องจุดธูปนานหิด 5+++++ แกชอบเล่นไพ่ตองกัน(นินทาได้กระทั่งคนไม่มีชีวิต นี่คือความสามารถของยายอิ๊ด) เอ้า เขว... อีกแล้ว กลับมา ๆ แม่ใช้ลูกแป้งเพื่อทำเชื้อขนมค่ะ แม่บอกว่าทำยากมาก ป้าทับแกทำแล้วขนมแม่ว่าขนมแม่ขึ้นดี(ฟูดี) บางทีหากป้าทับไม่ได้ทำแม่ต้องเดินไกลอีกแล้ว เพราะจะไปหาคนที่ทำนั้นยาก แม่เคยเปรยให้ฟังว่า ป้าทับก็ต้องหยบๆ ซ่อนๆในการทำค่ะ กลัวทั้งนาย และกลัวเพื่อนเห็นสูตรด้วยค่ะ...(มากกว่า)แต่ตอนนี้เขาไม่จับกันแล้ว ตอนสมัยทำงานพาชุมชนไปดูงาน แอบจดมาค่ะ
กระเทียม 6 กรัม ขิง6 กรัม ข่า6 กรัม ชะเอม6 กรัม พริกไทย 6 กรัม ดีปลี 2 กรัม แป้งข้าวจ้าว 400 กรัม
*ผสมแป้งกับน้ำ นวดให้น้ำซึมไปทุกส่วนของแป้ง
*ผสมทุกอย่างด้านบน ตามสูตร ให้เข้ากัน บดละเอียดนะคะ แต่คนสมัยก่อนเขาตำกันค่ะเตาเข้ากับแป้งเลย โรยแป้งเชื้อหรือลูกแป้งเก่าที่บดละเอียดแล้ว นวดให้ส่วนผสมและแป้งเชื้อเข้ากัน ทิ้งไว้ให้แป้งชื้นสักครู่
*ปั้นเป็นก้อนวางบนถาดถ้าให้ดีเขาว่าต้องเป็นกระด้ง และต้อง โรยด้วยแป้งเชื้อปนไว้แล้ว วางลูกแป้งแล้วโรยแป้งเชื้อทับอีกครั้ง ปิดด้วยกระด้งคลุมด้วยผ้าหนา ๆ บ่มไว้ประมาณ 1วัน 1 คืน หรือ 24 ช.ม. เพื่อเส้นใยราขึ้นและต้องให้ขึ้นเต็มก้อนแป้ง...
*เปิดผ้าคลุมออกผึ่งให้แห้งในที่ร่ม ตากแดดจนแห้งสนิท แล้วเก็บในภาชนะที่ปิดมิดชิดค่ะ ลองดูนะคะ...
แต่ยายอิ๊ดยังไม่เคยทำเลยค่ะ วันนี้ว่าง เลยเปิดอ่านสมุดที่บันทึกของตัวเองค่ะ ไปเจอเจ้าสิ่งนี้ก็นำมาฝากกันค่ะ
ภาพนี้ถ่าย ที่เขาตั้งที่ในวัดพระธาตุค่ะ ไม่เห็นใครเลยเลย ก็ตั้งอยู่ก็ถ่ายรูปมาค่ะ สงสัยคนขายปวดท้องฉี่ ..ว่าจะคุยด้วย คอยนาน..เลยกลับ แต่ไม่ได้ขโมยมาค่ะ 5+++(ลืม)สันดานดีจ้า กร๊ากกกกกกก
มีความสุขค่ะ ยายอิ๊ดคนงาม...
- บล็อกของ ยายอิ๊ด
- อ่าน 17871 ครั้ง
ความเห็น
lekonshore
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:05
Permalink
ยายอี๊ด
ลูกแป้ง ที่เอามาทำแป้งข้าวหมากม้ายห่ะ
msn:lekonshore@hotmail.com
ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร
ยายอิ๊ด
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:09
Permalink
เล็กค่ะ หมันแหละ
แป้งข้าวหมากค่ะ แต่แม่ แกเอาใส่หนมฟูได้ ด้วยค่ะ ไมรู้แกสมพรือ
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
จันทร์เจ้า
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:07
Permalink
ยายอิ๊ด
ที่เอามาทำแป้งข้าวหมากใช่มั้ยคะ
พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า
ยายอิ๊ด
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:10
Permalink
จันทร์เจ้าค่ะ
ใช่ค่ะใช่
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
ไอรินลดา
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:15
Permalink
ลูกแป้ง VS หนมผิง
เมื่อก่อนแม่เฒ่าก็ทำหนมจีนขายค่ะ บางวันก็ทำหนมกวน
หนมเปียกปูน ฯลฯ และบางวันก็มีแป้งข้าวหมาก
มีอยู่ครั้งนึงแม่เฒ่าจะทำแป้งข้าวหมากนี่แหล่ะ เลยซื้อลูกแป้งมาวางไว้
ดีนะพ่อแม่สอนมาดี ว่าถ้าใครวางอะไรไว้ จะกินให้ถามก่อนว่ากินได้มั๊ย
ของใคร อะไร ยังไง เห็นลูกแป้งวางอยู่ถุงใหญ่ ดีใจดีดติ้งกลับจากโรงเรียน
เนือยๆ อิได้กินหนมผิง เดินไปถามแม่เฒ่า แม่เฒ่าบอกว่านั่นมันลูกแป้งไม่ใช่
หนมผิง !!!!!
ไอรินลดา
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:18
Permalink
สงสัยนิ
พี่อิ๊ดค่ะ สงสัยนิ
ซิ้อ-ขายลูกแป้งทำไมต้องแอบๆ นาย(ตำรวจ)
ยายอิ๊ด
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:29
Permalink
น้องจ๋า
เพราะสามารถที่จะทำเหล้าเถื่อนได้ค่ะ เหล้าซึ่งเป็นอบายยมุขที่ถูกกฏหมายค่ะ ต้องเสียภาษี ให้รัฐ 5+++
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
ไอรินลดา
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:43
Permalink
อ๋อ...
อ๋อ... มิน่า
บางครั้งเห็นแม่เฒ่าลักหยบมาได้หาบหนมจีน
เอาถาดผักปิดๆ ไว้
ยายอิ๊ด
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:45
Permalink
น้องจ๋า
แต่แค่อยู่ เขาไม่จับแล้วนะ เพราะเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นค่ะ
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
ยายอิ๊ด
17 พฤศจิกายน, 2010 - 10:29
Permalink
น้องจ๋าอีกครั้ง
กร๊ากกกกกกกกกกกก โฉน่าน่า
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
หน้า