นิราศดอนสัก ถึงท่ามิหรำ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    ข้างนอกฝนกำลังตกพร่ำๆ  เจ้ากล้ากับแม่นอนดูทีวี  ยังพอว่างก็ลองต่อกลอนต่อ  แต่สำหรับวันนี้  คงจบไว้แค่ท่ามิหรำนี้แล  ......


 


รถวิ่งผ่านย่านนราท่ามิหรำ  


ยังจดจำคำโบราณเป็นงานหลวง



       ครั้งสงครามเก้าทัพจับกลลวง       


     ว่าเมืองหลวง สิ้นแล้ว พ่อแก้วเอย


 
         เจ้านคร นามพัด กษัตริย์ตั้ง       


  ไม่อาจยั้ง  พลสู้  อดสูเหวย



         ถ่ายครัวซ่อน ผ่อนภัย ใช่เชลย         


พม่าเคย การมุสา  ประสาพาล



        พ่อทวดช่วย ครองผ้า กาสาวพัตร์       


ท่านเจนจัด  วิชา อาคมขาน



            เรียนวิชา มาแต่ครั้ง ยังจำจาร             


ทั้งแช่ว่าน แช่ยา สารพัน
                      
        ศิษย์เขาอ้อ รอรบ ไม่หลบหลีก        


ทวดช่วยปลีก ลาสิกขา พาทหาร



              ออกตั้งรับ  รบพม่า คชาชาญ              


ทั้งรุกต้าน  รอท่า  ศึกชาตรี

               อันความดี ที่ทำ ยังจำจด                  


มหาช่วย ปรากฎ เป็นศิษย์ศรี


                ลูกหลานชาวพัทลุงประดามี                


อนุสาวรีย์ ปรากฎ ให้จดจาร



             เหลียวมองไป สองข้างทาง สว่างแล้ว       


ตลอดแนว ดูเขียวคร่ำ ดังคำขาน



       มีข้าวกล้า หว่านดำ ช่างชำนาญ                   


ตลอดย่าน น้ำชุ่ม ชะอุ่มดี

ทั้งสาวแส้ แลงาม ทรามกำดัด     


ดูอวบอัด คมขำ ดำมีศรี


           คิ้วโก่ง ทรงสวาท สะอาดดี                       


หัวใจพี่  นี้ร่ำร่ำ เอ่ยคำวอน



             แม้นไม่ติด เวลา จะคร่านัด                    


จะกล้อมแกล้ม  แจ่มจรัส สโมสร



           ไม่ทิ้งชาติ อาชา พญามอญ                     


แต่กาลก่อน เรียนวิชา มาพอตัว



             ทั้งนโม เมตตา นะปัทมัง                        


ยังต่อตั้ง เอหิ มิใช่ขรัว



แต่ไม่ทน คงกระพัน ฉันสิกลัว                 


แม่ทูนหัว เล่นปืนรัว กลัวฝืนใจ



แม่ซ่อนเก็บ เอาไว้ ไม่ให้รู้                    


แม่ยอดชู้ ดูประหลาด ฉันหวาดไหว


กลัวจะผิด อารมณ์ ไม่สมใจ                      


โอ้ทรามวัย ใจพี่ นี้หวั่นเกรง

                                                                         (มีต่อ)





ความเห็น

แต่งเพลงได้บายๆ เลยค่ะ พันนี้


ได้อารมณ์ค่ะ...

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

แค่ถึงลิกอร์บ้านยายอิ๊ดแล้ว

ตามหลังมาติดๆ เลยค่ะคุณนุ

หาความรื่มรมย์ ได้สมใจทีเดียว



ลูกอิสานกันดารแท้ แต่บ่อเหี่ยวทางน้ำใจเด้อ
หากแหม่นใหลหลั่งรินปานฝนแต่เมืองฟ้า
มาเด้อพวกพี่น้อง สานสัมพันธ์ให้มันแก่น
ให้ยืนยาวแนบแน่นพอปานปั้นก้อนข้าวเหนียว เด้อพี่น้อง

ภาษาไทย  นี่มีมิตินะครับ  ผมเสียดายยุคสมัย

ตามมาอ่านต่อค่ะ จะรอตอนต่อไปนะคะ

    แวะกินข้าวเช้าก่อนนะครับ  อีกหลายกิโลกว่าจะถึงนคร  แล้วต่อไป  สุราษฎร์ครับ

ถึงท่ามิหรำแล้ว ..... ไปไหนต่อหลาว  ไปกัน  ไปกัน

ขึ้นรถต่ะเจ้โส  อีกหลายโลเหลย  หวางอีถึงท่าเรือดอนสัก สุราษฎร์โด้

ตามอ่านทุกตอนว่าจะไปหยุดที่ไหน

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

หยุดดอนสักสุราษฎร์โน่นแล  อีกหลายกิโลเล็กเห้อ

หน้า