นางฟ้าชมพูพันธ์ทิพย์

หมวดหมู่ของบล็อก: 


เคยอ่านบล็อกยายอี๊ดที่เล่าตำนานดอกกุหลาบวันนี้เมื่อเจอหนังสือเล่มเก่าในชั้นหนังสือเป็นหนังสือเกี่ยวกับนิทานดอกไม้ชนิดต่างๆจึงเอามาเล่าสู่กันฟังเพื่อบ้านไหนมีเจ้าตัวเล็กๆ จะได้เล่าให้ลูกฟังก่อนนอน


+++====+++++++++=========++++++++=========++++


นางฟ้าชมพูพันธ์ทิพย์


กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในสมัยที่โลกยังไม่มีมนุษย์ ต้นไม้ส่วนใหญ่เป็นไม้ยักษ์ลำต้นหนาเตอะ ใบกว้างใหญ่เหมือนร่ม มันขึ้นอยู่เต็มพื้นดิน  ในสมัยที่ พืช  สัตว์ แม่น้ำ  ลำธารและท้องฟ้ามี


เทพคอยดูแลรักษาแทบทั้งสิ้น เทพเหล่านั้นมีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ในบรรดาเทพเหล่านั้นมีเทพผู้หญิงที่เรียกว่า เทพธิดาน้อยผู้คอยดูแลรักษาดอกพลับพลึงป่า เธอเป็นเทพธิดาที่บอบบาง งดงามแล้วก็อ่อนโยน เธอจึงเป็นที่รักใคร่ของใครๆ ตลอดจนราชินีแห่งเทพธิดา ในสมัยนั้นเทพที่ดูแลต้นไม้และแม่น้ำเป็น ผู้หญิง ส่วนภูเขาและท้องฟ้าจะมีเทพผู้ชายเป็นผู้ดูแล มีหัวหน้า คือราชาแห่งเทพ ในสมัยนั้นเราก็มีเทพแห่งสายลมทำหน้าที่ เทพที่ห้ามอยู่กับที่ เดินทางไปยังทุกพื้นที่ของโลก  เพื่อทำให้เกิดฤดูกาลต่าง เทพแห่งลมนั้นเป็นเทพหนุ่มที่รูปงาม ปราดเปรียว


                วันหนึ่งถึงคราวที่เทพหนุ่มต้องพัดเข้าไปในป่าเพื่อให้ต้นไม้เล็กๆซึ่งอยู่ใต้ต้นไม้ยักษ์ได้รู้ว่าถึงเวลาผลัดใบแล้วจนกระทั่งเลยเข้าไปถึงดงพลับพลึงป่าที่เทพธิดาน้อยผู้งามผุดผาดนั่งร้องเพลงอยู่บนก้อนหินอย่างเดียวดาย เทพลมนั้นเคยอยู่ในท้องฟ้าที่อบอุ่บเจิดจ้า  เคยเห็นแต่เทพิดาแก้มแดงสดใสบนยอดไม้ยักษ์ เขาไม่เคยเห็นเทพธิดาที่ผิวขาวเผือดดุจดอกพลับพลึงเช่นนี้มาก่อน เทพธิดาน้อยดูเศร้ามาก เทพแห่งลมซึ่งเทพหนุ่มที่มีจิตใจดีงามเห็นใจในความทุกข์ของเทพธิดาน้อยจึงเป็นเพื่อนกับเทพธิดาน้อยทำให้เธอคค่อยร่าเริงและมีความสุขขึ้น จนในที่สุดทั้งสองก็รักกัน


เวลานั้นทั่วพื้นโลกเกิดความผิดปกติขึ้นเพราะเทพลมไปหาเทพธิดาน้อยบ่อยเกินไป ทำให้ฤดูกาลของผืนโลกเปลี่ยนแปลงไปไม่เป็นตามฤดูกาล เพราะเทพแห่งฝนไม่ได้รับสัญญาณจากเทพแห่งลม


เกลียวคลื่นในมหาสมุทร ซัดสาดไม่เป็นทิศ สัตว์ทะวุ่นวายกันทั่วทั้งทะเล ในที่สุดความก็ทราบถึงราชาแห่งเทพ และราชินีแห่งเทพ เทพแห่งลมและเทพธิดาน้อยถูกห้ามพบกัน ยกเว้นในเวลาที่เทพลมต้องพัดเข้าไปในป่าดอกพลับพลึงแห่งนั้น


    แต่ไม่นานเทพแห่งลมก็ทนความคิดถึงเทพธิดาน้อยไม่ไหวในวันหนึ่งของฤดูฝนขณะที่เทพแห่งลมกำลังพัดเมฆฝนให้กระจายทั่วท้องฟ้า โดยได้พัดผ่านดงพลับพลึงป่าพอดี เขาก็เหาะลงมาหาเทพธิดาน้อยที่กำลังระทมทุกข์เพราะคิดถึงเทพแห่งลม ทั้งสองโอบกกอดกันโดยลืมสิ้นทุกอย่าง


เทพแห่งลมนั้นลืมไปว่าตนเองนั้นเพิ่งเกลี่ยเมฆดำไว้ครึ่งฟ้า และแล้วทันใดนั้นก็มีเสียงดังครืนมาใกล้ทั้งสอง  ฝนจากฟ้านั้นเองมันกำลังตกจนท่วมโลกไปครึ่งหนึ่ง ราชาลาชินีแห่งเทพทรงโกรธมาก


แม้จะซ่อมภูเขาและป่าไม้ เพื่อมิให้เป็นเยี่ยงอย่างของการละเลยหน้าที่ของเหล่าเทพ ทั้งหลาย


ทั้งสองถูกสั่งห้ามพบกัน ห้ามถูกเนื้อต้องตัวกัน ทั้งสองจึงต้องคำสาปโดยเทพแห่งลมถูกสาปให้เป็นก้อนเมฆสีดำ ส่วนเทพธิดาน้อยถูกสาปเป็นดอกไม้ชนิดหนึ่งมีดอกสีชมพูซีดจางเหมือนสีผิวของเธอซึ่งก็คือ ชมพูพันธ์ทิพย์นั่นเอง


ทั้งสองได้รับอนุญาตให้พบกันเฉพาะยามฝนตก เมื่อฝนหลั่ง ชมพูพันธ์ทิพย์บานสะพรั่งรอคนรักแต่ก็บานอย่างเศร้าๆ เมฆฝนก็เหมือนกันมองลงมาดูคนรักด้วยดวงตาเศร้าสร้อย แต่ด้วยคำสาปที่ห้ามมิให้ถูกเนื้อต้องตัวกัน เมื่อฝนหยดลงมา ต้องดอกชมพูพันธ์ทิพย์ก็ร่วงจากกิ่งสู่พื้นดิน โดยไม่ทันได้โอบกอดหรือพูดคุย ฝนตกทุกครั้งดอกชมพูพันธ์ทิพย์ก็จะร่วงหล่น จนกระทั่งเมฆดำในฤดูฝนหมดไปดอกไม้ก็ร่วงหมดต้น


=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=++==++==++==++==

ความเห็น

สีชมพูอ่อนๆแบบนี้สวยสมชื่อเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าน่ารักก่อนนอน ดึกแล้วยังไม่นอนอีกหรอจ๊ะ

ชอบมากเหมือนกันค่ะช่วงนี้กำลังบานเลย ที่นี่จะบานช่วงหน้าหนาว ชมพูสวยเลย ดวงชอบเรียกชื่อเก่า Tabebuia(ตาเบบูย่า) เพราะชอบเรื่องสั้น คิดถึงทุกปี เศร้าโรแมนติกดีค่ะ เลยพลอยทำให้ชอบตาเบบูย่าเพราะเรื่องนี้ ลองหาอ่านกันนะคะ :bye:

:dreaming:


ทำไมเศร้าอย่างนี้นะ คิดถึงแย่เลย

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

:dreaming: ..................

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

เพราะว่ามันสนุกน่ะซิคะ  ชวนติดตาม  แล้วก็ได้รู้สักทีว่าชมพูพันธ์ทิพย์ที่อยู่ในสนามเด็กเล่นกับในบ้านของเพื่อนบ้าน  รวมทั้งหน้าบ้านเรามีความเป็นมาอย่างไร  อย่างนี้นี่เองเนอะ......

ชมพูพันธ์ทิพย์ ยอมรับเลยว่าสวยมากๆโดยเฉพาะถ้าออกดอกในป่า แทปจะไม่มีใบปนมาเลย..และเป็นจุดสังเกตในการเดินป่า กันหลง...(เหมือนดอกพญาเสือโคร่งเนอะ)

อ่านแล้วเศร้าจัง :crying2:

"ความสุขของชีวิตในวันนี้ คือทำตามวิถีพอเพียงของพ่อ"

ใครหนอช่างแต่งนิทานให้มันเศร้าขนาดนี้  ถ้าเป็นพี่แต่งรับรองทุกคู่แฮปปี้เอ็นดิ้งแน่...

มีความสุขกับการที่ได้ให้มากกว่าการที่ได้รับ

เศร้าจัง...คนแต่งนิทนาเกี่ยวกับเทพนี้ชอบแต่งเรื่องเศร้าๆอยู่เรื่อยเลย แงะๆๆ:crying2:

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

นี่ถ้าปุ๊กอ่านตอนเป็นเด็กปุ๊กต้องร้องไห้สงสาร


ดอกชมพูพันธ์ทิพย์แน่เลยค่ะ


แบบว่า เป็นเด็กช่างจินตนาการ


ขนาดสงสารก้อนหินที่ต้องตากแดด5555

ทำแค่...พอดี  


ใช้อย่าง...พอเพียง  


เก็บออม...พอสมควร


3 พอ...เพื่อความสุขในชีวิต


msn  kra_pook@hotmail.com

หน้า