สวนสีธรรมชาติ ๑

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ได้จังหวะชีวิต แบ่งปันเรื่องราว ธรรมชาติให้สีสัน ภูมิปัญญาปัจจัยสี่บนฐานการพึ่งตนเองอย่างพอเพียงและยั่งยืน  อาหาร เครื่องเรือน ยา และเครื่องนุ่งห่ม พี่น้องชาวสวนพอเพียงเราค่อยๆทำ ค่อยๆเรียนรู้กันไป ทำกันเอง พี่หยอยเรียนรู้ปัจจัยสี่จาก"โรงเรียนใต้ถุนบ้าน"มานาน และสนใจเป็นพิเศษในปัจจัยผ้าทอพื้นบ้านย้อมสีธรรมชาติ พร้อมที่จะแบ่งปันประสบการณ์ค่ะ ลองเริ่มจากหอมแดงเพื่อเชื่อมโยงกับบล็คลุงพูนค่ะ


สีสันที่ได้จากธรรมชาติรอบตัว นำเงินจากต้นคราม เหลืองจากใบมะม่วง ชมพูจากใบไทร



สีธรรมชาติมีเสน่ห์เฉพาะตัว หลากหลาย ตามฤดูกาล และชนิดของพรรณไม้ ไม่ซ้ำ ดั่งสีท้องฟ้าที่ปรากฏความงามทุกลมหายใจ



หอมแดงหรือเทียมแดง(ลุงพูนป หรือหอมไก มีให้เห็นทุกภาค


การทำสี นำมาสับๆให้ละเอียด แล้วแช่น้ำไว้สักพัก ถ้าเป้นพวกเปลือกไม้แห้งๆแช่ค้างคืน



ต้มสกัดเอาน้ำสีประมาณสามสี่ชั่วโมง แล้วกรองเอาน้ำสี จึงนำผ้าใยธรรมชาติ


ทีย้อมในภาพ เป็นผ้าฝ้ายบางๆทำผ้าพนคอ



สีที่ได้จากน้ำหอมไกเพียวๆ เพื่อให้สีติดทน ในธรรมชาติมีมีให้ บรรพบุรษพาทำ


เขาใช้น้ำปูนใส น้ำขี้เถ้า(น้ำด่างธรรมชาติ) น้ำขี้โคลน สรุปว่าใช้ความเป็นกรด ด่างในธรรมชาติ



สีหอมไกกับน้ำปูนใสค่ะ ความมหัศจรรย์ในธรรมชาติยังมีไม่สิ้นสุด ศุกร์หน้าจะว่าด้วยแม่สีจากธรรมชาติ 


เชิญชวนน้องพี่ตั้งเป้าทำผ้าสีธรรมชาติใช้กันเอง  ใครพร้อมลงรายละเอียดในทางปฏิบัติ ยินดี ยินดี จะให้ช่วยพาเด็กๆในโรงเรียน ในหมูบ้านก็ได้ทั้งเพ รายการสร้างกุศลค่ะ 


 

ความเห็น

ขอบคุณครับ สำหรับการแบ่งปันภูมิปัญญา ^^

สีสวยนะครับ

ทำความดีนะครับ จะได้มีความสบายใจ   msn/krawmovie@hotmail.com

สีชมพูสวยจัง ยายอิ๊ด เคยทำตอนสมัย ทำงาน ป่าชายเลน กับกลุ่มเด็ก เยาวชนในป่าชายเลนค่ะ ได้หลายสี เช่นกัน  ทั้งแบบเย็น และแบบร้อนค่ะ แต่ส่วนใหญ่หากทำจากธรรมชาติ แมงชอบกัดกินค่ะ  ลองจนห้องน้ำ เลอะไปทั้งหมดเลย หวางขัดออก มีจำหน่ายมั้ยเนื่ย แล้วที่พี่หยอยจะไปคีรีวง เรื่องนี้ใช่ม้ายค่ะ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

ผ้าของสวนสีธรรมชาติมีฝากขายที่ราน๑๒นักษัติค่ะ เป็นชิ้นงานจากกลุ่มบ้านแพรกหาที่ควนขนุน เพราะพี่อยากเห็นวิถีทอผ้าคงอยู่ในบ้านเราหลังจากทำหน้าที่ยูยงให้ชาวบ้านใช้สีธรรมชาติแล้ว กะต้องแลๆเรื่องขายช่วยกันเล่าแหละ ผ้าที่ว่ากะสวนกระแสพอตัวอยู่ ทำไปเรื่อยๆเอาความสุขนำค่ะมีรายได้เสริมมั่งกะเรื่องจำเป็น พี่หยอยเป็นที่ปรึกษาของกลุ่มมัดย้อมสีธรรมชาติที่คีรีวง ไม่ได้ไปเยี่ยมนานแล้วตั้งใจไปหาพันธ์ไม้หายากไปโปลกในนาด้วยจ้า

โอ้โห กว่าจะได้ผ้าสวยๆมาแต่ละผืน เก่งจังเลยค่ะ

อยากใส่เสสื้อผ้าแบบนี้มั่งจัง แต่ว่าไม่โร้ไซ่เล็กใส่เสื้อผ้าตัดทุกทีเหมือนยายแก่เลย  เลยใส่เสื้อผ้าสำเร็จรูปมาตลอด...........:confused:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

ทอใดเล็กเอาพันธ์ถั่วครกไปให้พี่ จะหาชุดผ้าสีธรรมชาติที่ใส่แล้วใครเห็นร้อง ว๊าวๆๆเลยน้องพี่หยอยรับรอง

เล็กคล่าวถั่วครกสุก ไปหาถึงที่เลย อยากไปเที่ยวบ้านพี่แจ้วกัน...........:love:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

เป็นภูมิปัญญาที่สั่งสมแต่การก่อน เคยมีปัญหาในใจนะคะว่า ในเมื่อมันดี ผ้าฝ้ายใส่สบาย เนื้อนุ่ม ระบายอากาศดี รีดไม่ยากบางทีก็ไม่ต้องรีด สีก็ทำจากธรรมชาติเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม แล้วทำไมคนจึงไม่นิยมใส่ หรือใช้งานในวงจำกัด

โจทย์คงอยู่ตรงที่ทำยังไงคนจะนิยมใช้ผ้าแบบนี้ ถ้าเราสามารถนำมาใส่ได้ในชีิวิตจริง เช่นตัดเป็นเสื้อ กางเกง คงจะดีกว่าทำผ้าพันคอ เพราะเราใส่เสื้อ กางเกง กระโปรงทุกวัน แต่ไม่พันคอทุกวัน

Slowlife ว่านักอนุรักษ์ต้องคิดว่าทำยังไงถึงจะนำไปใช้งานได้จริง แพร่หลายและเป็นที่นิยม ทำยังไงให้ราคาถูก เหมือนเราซื้อเสื้อยืดได้ในราคา 99 บาท หรือ 199 บาท ของ handmade มักจะราคาสูงจนคนซื้อก็เก็บไว้อนุรักษ์เหมือนกัน คือไม่ใช้งานจริง ซื้อเป็นตัวอย่าง ไม่เหมือนพวกชาวเขาที่ทอผ้าใช้เอง เขาใช้จริงในชีิวิตประจำวัน ใส่ทำงาน ใส่อยู่กับบ้าน  เมื่อกำลังซื้อไม่มากพอที่จะผลิตในระบบอุตสาหกรรมสิ่งทอ ราคาผลิตภัณฑ์ต่อชิ้นก็สูง คนทั่วไปก็หาซื้อใช้งานไม่ได้เป็นวงจรอยู่แบบนี้

เป็นมุมมองของตัวเองกันงาน หัตกรรม งานอนุรักษ์ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นผ้าไหม ผ้าฝ้ายทอมือ ย่านลิเพา อาจจะผิดถูกอย่างไร ก็ต้องขออภัย แต่ก็ชื่นชมกับผลงานค่ะ

   น้องสโลไลฟ์ ที่รัก ในโลกนี้มีของดีแท้หลายประการมากที่เรารู้กันว่าดี แต่ไม่ได้อยู่ในวิถีชีวิตจริง เช่นการกินข้าวกล้อง การรักษาตนเองด้วยสมุนไพร การรักษาศีล ๕ ที่พระพุทธเจ้าประกาศมามากกว่า ๕๐๐๐ ปี ถ้ามาถึงเรื่องเครื่องนุ่งห่ม การนุ่งผ้าถุง ทำให้มีสติในการเดิน นั่ง ยืน แต่ทำไมมันหายไปจากสังคมบ้านๆ สังคมเมืองไม่ต้องไปถามถึง ลองคิดดูทำไมผู้หญิงอินเดียยังนุ่งสาหรีและทำงานได้ทุกสถานการณ์ ไม่เคยออกปากว่าไม่สะดวก พี่จึงเร่มที่ตัวเองก่อน โดยทิ้งผ้าโรงงานใช้แต่ผ้าสีธรรมชาติ  ถ้าเราอยากเห็นของดีคงอยู่เรานั้แหละต้องใช้ต้องทำก่อน ถ้าเรายังชอบกินข้าวหลาม ไม้ไผ่ก็จะคงอยู่ และหลายๆอย่างยังคงอยู่เหมือนพี่น้องบ้านสวนหลายๆคนพยายามทำกันอยู่ค่ะ


  สำหรับพี่ตอบตัวเองว่าเพราะสังคมใหญ่ติดค่านิยมสะดวกรวดเร็ว ราคาถูก เพราะนั้นจึงใช้รูปแบบนำ หรือมูลค่ามาก่อนคุณค่า(ทั้งที่บางครั้งก็ไม่รู้ว่าคุณค่าแท้หรือเทียม) ภูมิปัญญาผ้าทนอพื้นบ้านของบรรพบุรษไม่ได้ด้อยคุณค่าหรือมีจุดอ่อนตรงไหน มีความต่างกับผ้าโรงงานชัดเจน เราเองลังเลกลัวเพราะถูกชี้นำถึงเรื่องทันสมัยล้าสมัยในโลกของแฟชั่น


 พี่เองพยายามอธิบายเรื่องนี้มานาน ว่าถ้าเราเริ่มต้นมองผ้าพื้นบ้านด้วยแว่นของผ้าโรงงาน เราจะพัฒนามันไปอีกทาง บทเรียนของโอท๊อปทำแบบไฟไหม้ฟางมีให้เห็นมากแล้ว เรื่องเนื้อหาในรายละเอียดฝากเปิด "นี้คือผ้าทอพื้นบ้าน"ลองดูนะคะ ณ วันนี้เรื่องผ้าทอสีธรรมชาติมีคนใช้มากขึ้นค่ะ ราคาก็สมเหตสมผล เป็นnich market  แต่ในญี่ปุ่นนิยมมากเมืองหนาวใช้ผ้ามาก ความจริงวัฒนธรรมเอเชียใช้ผ้าผืนนะค่ะ เอนกประสงค์ดี


จะนุ่งจะพัน จะผูก แต่เราต้องไปให้พ้นโลกของแฟชั่น สาธยายมามาก ไว้ค่อยคุยกันใหม่ค่ะ

หน้า