น่าคิดตาม

หมวดหมู่ของบล็อก: 

พอดีไปเจอข้อความนี้ได้เว็บก็เลยอยากจะเอามาเล่าสู้กันฟังคะ ยาวหน่อยนะคะ


จอร์จ คอลลิน เขียน ณ   วันที่ 11กันยายน (ตึกเวิรด์เทรดถล่มและ ภรรยาเขาตาย)
แปลกไหมที่ จอร์จ   คอลลิน ซึ่งโด่งดังในฐานะดาราตลกจะสามารถเขียน
อะไรบางอย่างที่ซาบซึ้ง  และเหมาะสมกับวันนั้น
.....
นี่คือข้อความที่วิเศษ   โดย จอร์จ คอลลิน.....

นี่เป็นความขัดแย้งอัน  ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ของเรา

เรามีตึกที่สูงเสียดฟ้าแต่อารมณ์ที่ฉุนเฉียวง่าย มีถนนที่กว้างใหญ่ แต่ความคิดที่สั้นแคบ

เราใช้จ่ายมาก แต่มีสมบัติน้อยลง เราซื้อมากแต่มีความสุขน้อยลง  
เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่มีครอบครัวที่เล็กลง

มีความสะดวกสบายมากขึ้น  แต่มีเวลาน้อยลง  
เรามีการศึกษาสูงขึ้นแต่มีความสำนึกที่น้อยลง

มีความรู้มากขึ้น   แต่มีเหตุผลน้อยลง

มีผู้เชี่ยวชาญมากขึ้น   และก้อมีปํญหาที่ตามมามากขึ้นยิ่งกว่า  
มียารักษาโรคมากขึ้น แต่ร่างกายเราก้อปราศจากโรคน้อยลง

เราดื่มเหล้ามาก   สูบบุหรี่มาก ใช้จ่ายอย่างไม่ระมัดระวัง และ หัวเราะน้อยมาก

ขับรถเร็วเกินไป โกรธง่าย นอนดึก และ ตื่นเช้าด้วยความอ่อนเพลียทุกวัน
อ่านหนังสือน้อย   ดูทีวีมาก และ สวดมนต์ภาวนา น้อยมาก
เราได้เป็นเจ้าของสิ่งของมากมาย   แต่ก้อต้องสูญเสียคุณค่าของชีวิต
เราพูดมาก รักน้อยลง   และเกลียดคนโน้นคนนี้บ่อยบ่อย


เราเรียนรู้ที่จะดิ้นรน  เพื่อมีชีวิตอยู่แต่ไม่ได้เรียนรู้ชีวิตเลย
เราเพิ่มเวลาเข้าไปในชีวิต   แทนที่จะเพิ่มชีวิตเข้าไปในเวลาที่เหลืออยู่
เราสามารถไปถึงดวงจันทร์และกลับมาโดยไม่มีอุปสรรค
แต่มีอุปสรรคมากมายที่ขวางเราไว้จากการเดินข้ามถนนไปคุยกับเพื่อนบ้านที่ย้ายเข้ามาใหม่ฝั่งตรงข้าม
เราพิชิตอวกาศ   แต่ไม่สามารถพิชิตสิ่งที่อยู่ในใจเรา
เราสร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่ แต่ไม่ใช่สิ่งที่ดีกว่า

เราได้พยายามทำความสะอาดสิ่งแวดล้อมรอบรอบตัวเราในขณะที่เราทำให้จิตใจเราสกปรกขึ้น

เราสามารถค้นพบสิ่งมองไม่เห็นเช่น อะตอม   แต่ไม่สามารถค้นพบความอคติและความลำเอียงในใจเรา
เราเขียนมากขึ้น แต่เรียนรู้น้อยลง
เราวางแผนมากขึ้น   แต่ประสบความสำเร็จน้อยลง
เราถูกสอนให้เร่งรีบขึ้น   แทนที่จะถูกสอนให้รอคอย

เราสร้างคอมพิวเตอร์ขี้นมากมายพื่อบันทึกข้อมูล   และเก็บสำเนาข้อมูลไว้เพื่ออ่าน
แต่เราพูดคุยติดต่อสื่อสารระหว่างกันน้อยลงเรื่อยเรื่อย


 


 


 


นี่เป็นเวลาของการกินอาหารจานด่วน และ   ระบบย่อยอาหารที่ต้องทำงานช้าลงเพราะอาหารจานด่วนนั้น
นี่เป็นเวลาของผู้ยิ่งใหญ่และคนที่ไม่มีความหมายอะไรเลยบนโลก
นี่เป็นเวลาของการทำการค้าแบบเน้นทำกำไรสูงแต่   ความสัมพันธ์ทางการค้าที่มีต่อกันนั้นตื้นเขิน
นี่เป็นเวลาของการทำงานหลายอาชีพเพื่อเงินมากขึ้น   และก้อการหย่าร้างที่มากขึ้นตามไปด้วย
นี่เป็นเวลาของการมีบ้านที่สวยงาม แต่มีครอบครัวที่แตกสลาย
นี่เป็นเวลาของการเดินทางแบบรวดเร็ว กระดาษชำระแบบใช้แล้วทิ้ง ไม่มีศีลธรรม   ความสัมพันธ์แบบชั่วค่ำคืน
คนที่มีน้ำหนักเกิน   ยาที่สามารถให้คุณทุกอย่าง ตั้งแต่เสียงหัวเราะ ความเงียบ   หรือ แม้แต่ความตาย
นี่เป็นเวลาที่คนจะโชว์สมบัติมากมายเพื่อแสดงออกทั้งทั้งที่ไม่มีสมบัติอะไรหลงเหลือเก็บไว้เลย
เวลาที่เทคโนโลยี่สามารถทำให้คุณได้เห็นจดหมายฉบับนี้
และเวลาที่คุณสามารถที่จะอ่านและแบ่งปันความรู้สึกนี้ให้กับเพื่อนคนอื่น หรือ   ลบทิ้งไป

จงจำไว้ว่า   คุณควรใช้เวลาอยู่กับคนที่คุณรักให้มากมาก   เพราะเวลาเหล่านี้ไม่ได้คงอยู่ชั่วนิรันดร์

จงจำไว้ว่า   คุณควรพูดจาอ่อนโยนให้กับลูกลูกที่หวาดกลัวคุณ   ก่อนที่วันหนึ่งเขาเหล่านั้นจะโตขึ้นและจากคุณไป
จงจำไว้ว่า   คุณควรกอดคนที่คุณรักด้วยความอบอุ่นบ่อยบ่อยเพราะนี่คือสิ่งที่คุณทุกคน  สามารถให้กับคนที่คุณรักได้ด้วยใจ
และไม่ได้ทำให้คุณเสีย  เงินแม้บาทเดียว

อย่าลืมที่จะพูด?ผมรักคุณ? ให้แฟนของคุณหรือคนที่คุณรัก

และสิ่งมากไปกว่านั้น  คือ แสดงให้เขาเห็นตามคำที่คุณพูด
การกอดจูบและแสดงความ  รักจะช่วยประสานความรู้สึกที่เจ็บปวดในใจของคนที่คุณรัก
เมื่อการกระทำนั้นมาจากก้นบึงของหัวใจคุณ
อย่าลืมที่จะกุมมือ และถนุถนอมความรู้สึกที่ดีดีและแสดงให้เขาเห็นว่าคุณมีความสุขกับเขาในเวลาที่คุณมีความสุข
เพราะคนคนนั้นและเวลาเหล่านั้นจะไม่ย้อนกลับมาอีก
ให้เวลากับความรักให้เวลาที่จะพูดที่จะแสดง   และให้เวลาที่จะแบ่งปันความรู้สึกดีดีในใจของคุณกับคนที่คุณรัก

ชีวิตไม่ได้ถูกวัด   ด้วยจำนวนครั้งของลมที่เราหายใจ

แต่ถูกวัดด้วย   จำนวนครั้งที่เราลืมหายใจเพราะความดีใจต่างหาก


ความเห็น

อ้างอิงที่มาของข้อมูลด้วยค่ะ

มันเป็น Forword mail นะคะ เว็บ sanook.com ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าไม่ได้บอกที่มา

Forword mail ส่งต่อให้เพื่อนก็ดีครับ

ได้แง่คิดดี ๆ ค่ะ....

มีความสุขกับการที่ได้ให้มากกว่าการที่ได้รับ

:confused:


จริงๆด้วยเนาะ

***Sweet pea***

ขอบคุณค่ะ :admire:

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

ปรัชญาของความพอเพียง....คำสอนของพระพุทธเจ้า....อย่าให้เราต้องสูญเสียแล้วค่อยรู้คุณค่าของเวลาและของที่เรารัก

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

มีมาแบ่งปันอีกแล้ว....ขอบคุณนะค่ะ..:admire2: :admire2:

MSN/MAIL/HI5 : Tongau_oomsin[at]hotmail[dot]com

บวกให้ ๆ ถูกใจครับ ขอสำเนาไปส่งต่อเลยนะ :admire2:

เป้าหมายสูงสุดของเกษตรกรรม ไม่ใช่การเพาะปลูกพืชผล แต่คือการบ่มเพาะ ความสมบูรณ์แห่งความเป็นมนุษย์.... มาโซโนบุ ฟูกูโอกะ

หน้า