หายคิดถึง (รึเปล่า?)
ไม่ได้กลับบ้านตั้งเดือนกว่าๆ ก็ต้องมีคิดถึงบ้านเป็นธรรมดา อาทิตย์ที่ผ่านมา มีโอกาสได้กลับบ้านก็ดีใจสุดๆ ไม่รู้ว่าคนที่บ้านจะดีใจกับเรามั้ย ได้กลับบ้านทั้งที ก็ต้องเอาการบ้านมาส่งคุณครูซะหน่อย อิิอิ มาดูกันดีกว่าว่ามีอะไรบ้าง (ดองไว้อีกเพียบ
) เริ่มกันที่ มะเขือกินใบ ของ คุณครูจันทร์เจ้า มีอยู่สามต้น งามสุดๆก็ต้องสองต้นนี้เลย ต้นหนึ่งกำลังจะออกดอก ส่วนอีกต้นกำลังจะได้แจกเมล็ดพันธุ์ ถ้าน้องหนอนไม่กินเรียบไปซะก่อน(ใครสอบไม่ผ่าน บอกมาโลด อิอิเลียนแบบเจ้โส)
ต่อมาก็เป็นการบ้านจากพี่กลอย สุชญา ฟักทองยักษ์ (อันนี้ฝากน้าปลูก 555) ตอนนี้ก็ออกดอกตัวผู้แล้ว ดอกตัวเมียอยู่ที่ไหน...ใครรู้บ้าง มีอยู่สองต้นค่ะ
ยังมีการบ้านอีก ทับทิม USA ของพี่กลอย แล้วก็เสาวรสสีม่วงของพี่โสทรอีก
ส่งการบ้านแต่เพียงเท่านี้ก่อน กลับบ้านทั้งทีก็ต้องสำรวจกันหน่อยว่ามีอะไรให้ดูบ้าง แหะๆ มีอย่างละต้นสองต้นแค่นี้ก็สุขใจแล้ว เริ่มกันที่หน้าบ้านเจอดอกกล้วยไม้บานนนนน
เดินไปหลังบ้านก็เจอกับเจ้าต้นนี้...มะม่วงเขียวเสวยจากสามพราน ถ่ายมาฝากพี่ก้อย SATJANG ดูรูปไปก่อนเด้อพี่ก้อย อิอิ ของจริงรอไปก่อน....
ต่อมาก็ฟ้าลั่น...เปรี้ยงปร้าง รูปขวามือใครนับถูกว่ามีกี่ลูกจะเอา (เมล็ด)ไปฝาก อิอิ
น้ำดอกไม้...อะรูมิไร้ พี่สาวซื้อมาปลูกเมื่อหน้าฝนที่ผ่านมา กับน้ำดอกไม้สีทองต้นริมบ้าน
เดินกลับบ้านดีกว่าเหนื่อยแล้ว... ระหว่างเดินกลับก็เจอเจ้าต้นนี้ และมีของติดไม้ติดมือมาบ้าง อิอิ
เดินจนเหงื่อหยดไปสองหยด กลับมาถึงบ้านก็ได้รับข่าวดีว่าวันนี้จะไม่มีใครอยู่บ้าน...ได้ฟังแบบนี้งานก็เข้าสิคร๊าบบบ แล้วใครจะทำกับข้าว กลับมาบ้านวันแรกก็ต้องฉายเดี่ยวซะแล้ว แต่ไม่เป็นไร วันนี้เรามีเหยื่อหลายราย หลานๆ มาบ้านพอดี เช้าและกลางวันจะทำเมนูอะไรดี...มาดูกัน
ทำออกมาแล้วผ่านหรือไม่ผ่าน นั่นมันอีกเรื่อง 555++ เริ่มกันที่ยำถั่วพู ถั่วพูสั่งตรงสดๆมาจากสวน
วิญญาณไก่กระเทียม
น้ำพริก ผักต้ม มีผักเสี้ยนดองที่อยากกินมานานแสนนานด้วย
ปลาช่อนต้มยำน้ำใส...เผ็ดไม่มากเพราะมีเด็กๆทานด้วย
ไข่น้ำใส่ใบโหระพา...อันนี้ให้หลานตัวเล็ก เพราะยังทานเผ็ดไม่ได้
น้าข้างบ้านเอาผักบุ้งมาให้...จัดการผัดซะเลย
มื้อเที่ยง (บ่าย)แม่กลับมาพอดี...ก็เลยมีของแถม เป็นเป็ดพะโล้...หลานๆดีใจนอกหน้านอกตา 55
มาทานผลไม้กันบ้างนะคะ กลับบ้านทั้งทีต้องเต็มที่ซักหน่อย...เรื่องน้ำหนักค่อยว่ากันอีกที
ร้อนๆ แบบนี้ ทานแตงโมแช่เย็นดับร้อนกันดีกว่า
วันนี้โชคดีได้ทานส้มโอ...แต่ทำให้รู้ว่าการปอกส้มโอไม่ง่ายอย่างที่คิด
ผ่านจากส้มโอก็เจองานหินอีกงาน ทำให้รู้ว่าปอกส้มโอง่ายกว่าขนุนเยอะเลย
มะขามหวานพันธุ์สีชมพูต้นหน้าบ้าน...ฝักออกแนวผอมๆ แต่หวานที่สุด
ตบท้ายด้วยอันนี้...มะม่วงน้ำดอกไม้สีทอง ลูกนี้ยังอ่อนอยู่ จะำทำน้ำปลาหวานก็กลัวจะช้าไป พริกกับเกลือธรรมดาก็พอ...เปรี้ยวสะใจไปเลย
กลับบ้านคราวนี้ ถึงจะ(กินจน)เหนื่อย แต่ก็ถือคุ้มสุดๆ
รูปสุดท้ายเอามาฝากพ่อดงดม ว่างๆมาขนเองนะ...แต่ถ้าทำผัดไทยให้ชิม จะยอมขนมาจากคอนถมเลยนิ อิอิ...พอดีมีคุณลุงใจดีเอามะขามเปรี้ยวมาฝาก งานนี้แกะเปลือกจนเมื่อยยยเลย
ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ด้วยนะคะ
- บล็อกของ มะโหน่ง
- อ่าน 9901 ครั้ง
ความเห็น
lekonshore
15 กุมภาพันธ์, 2011 - 10:21
Permalink
ทำกับข้าวเก่งนี่น่า
แล้วบอกว่าทำไม่เป็น ทำโชว์แบบนี้ไม่ต้องกลัวแล้วเดี่ยวก็ขายออก...........:uhuhuh:
msn:lekonshore@hotmail.com
ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร
มะโหน่ง
16 กุมภาพันธ์, 2011 - 18:07
Permalink
ขายออก
ขายออกหรือถูกบอกให้ไปไกลๆ กันแน่พี่เล็กเหอ :uhuhuh: :uhuhuh:
สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี
แดง อุบล
15 กุมภาพันธ์, 2011 - 10:32
Permalink
ลูกมะ
รู้แล้ว คนทำกับข้าวประจำครอบครัว เห็นแบบนี้พ่อเวทย์คงสบายใจ ปอกขนุน ที่บ้านจะเป็นหน้าที่พ่อเวทย์ เอากระดาษซับยางออกให้หมดก่อน แล้วค่อยแกะ ดูแล้วง่ายมาก :admire: ฮ่า ฮ่า ๆๆ
"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"
มะโหน่ง
16 กุมภาพันธ์, 2011 - 18:08
Permalink
พ่อเวทย์สบายใจ
แต่ถ้าได้ชิมรสชาติแล้วอาจจะหนักใจก็ได้นะคะคุณแม่ :admire:
สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี
นิกกี้
15 กุมภาพันธ์, 2011 - 12:31
Permalink
ู^_^
ถามคำเดียว กินได้รึเปล่าน๊า?
ไม่ว่าวันนี้มันจะดี....หรือร้าย จงระลึกไว้เสมอว่า "แล้วมันจะผ่านไป"...
มะโหน่ง
16 กุมภาพันธ์, 2011 - 18:10
Permalink
กินได้มั้ย
นิกก็ต้องลองชิมดูสิ :uhuhuh:
สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี
บุญพา
16 กุมภาพันธ์, 2011 - 14:56
Permalink
มะโหน่ง
ฝีมือทำกับข้าว..น่าหรอย
ฝากบอกแม่ รอฤกษิ์ดี จะไปขอ..(มาช่วยล้างจาน)
มะโหน่ง
16 กุมภาพันธ์, 2011 - 18:12
Permalink
ไม่ต้องขอ
ไว้ไปเอง บอกแล้วว่าอดใจรอน้องหน่อยนะ คอนถม คอนศรี ห่างกันแค่อึดใจเดียว :uhuhuh:
สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี
กุ้งบางบัวทอง
16 กุมภาพันธ์, 2011 - 14:57
Permalink
มะโหน่ง
รู้แล้วทำไมเด็ก ๆ เห็นเป็ดถึงดีใจขนาดนั้น :confused: อ่ะ...ล้อเล่นจ้า
มีความสุขกับการที่ได้ให้มากกว่าการที่ได้รับ
มะโหน่ง
16 กุมภาพันธ์, 2011 - 18:14
Permalink
อย่าคิดดัง
พี่กุ้งๆ อย่าคิดดังเดี๋ยวคนอื่นรู้ความลับหมดว่าทำไมหลานๆ ถึงได้ดีใจ :uhuhuh:
สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี
หน้า