เปรตา

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ประเพณีเดือนสิบ ถือเป็นเดือนที่สำคัญของชาวนครศรีธรรมราชและคนที่อยู่ทางปักษ์ใต้ ถือเป็นงานบุญที่ยิ่งใหญ่สุด เพื่อให้เราได้รำลึกและได้แสดงออกถึงความกตัญญูกตเวทิตาจิต ต่อบรรพบุรุษผู้ล่วงลับ


เราเรียก ทวด ปู่ ย่า ตา ยาย หรือแม้กระทั่งพ่อแม่หรือใครก็ตามที่จากโลกนี้ไปแล้วว่า เปรต(เปรตา)  เปรตที่ถูกปล่อยออกมาเพื่อมารับของ รับส่วนบุญที่ญาติพี่น้องจัดทำไปให้ จนมีคำกล่าวว่า หากเปรตตนใดที่ญาติพี่น้องไม่ทำบุญไปให้ในช่วงแห่งเดือนนี้ จะต้องกลับเมืองผีไปอย่างมือเปล่า และอายเพื่อนเปรตด้วยกันที่หอบหิ้วข้าวของเครื่องใช้ต่างๆตอนกลับเมือง จนถึงขนาดที่ต้องรูดใบไม้ห่อผ้าขาวม้าเก่าเพื่อให้เห็นว่าตนก็มีของติดไม้ติดมือมาเหมือนกันเพื่อไม่ให้อับอายเปรตร่วมทาง (ขนมพอง- เรือ/ขนมลา -ผ้าหม่ /ขนมบางชนิด-ใช้แทนเงิน เป็นต้น) ฟังดูเหมือนกับญาติเราไปติดคุกอย่างนั้น แต่ที่จริงแล้วเหมือนเป็นการกลับมาเยี่ยมพวกเรามากกว่า เหมือนเป็นเดือนที่ทุกคนในตระกูลจะรอคอยเพื่อได้มาพบปะกันของทั้งคนเป็นและร่วมรำลึกถึงคนที่จากไป แม้แต่คนที่ยังอยู่เราก็นิยมเอาพองเอาลาไปให้กันในช่วงนี้..(ความเห็นส่วนตัว) ดังนั้นจะยากดีมีจนสิ้นไร้ไม้ตอกอย่างไร การทำบุญเดือนสิบนี้จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ญาติพี่น้องในสายตระกลูต้องมารวมกลุ่มตั้งกอง รวมพล เพื่อจัดสำรับ(หมับ)อย่างละเว้นเป็นตายมิได้เลยทีเดียว (นี่ถ้านครศรีธรรมราชเป็นเมืองหลวงของประเทศนี้ ประเพณีงานเดือนสิบจะเป็นประเพณีประจำวันชาติอีกวันเลยทีเดียว เพ้ออีกนิด ประเทศนี้จะใช้ภาษาใต้เป็นภาษากลาง  ท้องถิ่นนิยมสุดโต่ง ฮา...)


เอาหละก่อนที่จะสเหร่อไปมากกว่านี้ วันนี้ผมมีบรรยากาศการแห่หมรับที่วัดข้างบ้านมาฝากกันครับ..ในฐานะคฤหัสถ์ผู้มีกามาวจรจิตปุถุชนเป็นเครื่องเคียง การได้เหยียดกลายเฉี่ยวขอบขันธ์พัทธสีมาวันนี้ จึงรู้สึกเอมใจ


(รูปกระผมจะทยอยลงเรี่อยๆนะครับ กลัวบูด)


                            


                                                                        มีหมับกุฎิด้วยครับ...(หนักมาก)


                          


                                            นี่ก็หมับ ศาลา(หนักมากเช่นเดียวกัน)


                       


                                        


นี่...พระเอกของงานครับ (โทงเทง ทองโยง เป็นรูปสมมุตเปรต สานด้วยไม้ไผ่ ขึ้นเป็นตัว ใช้ผ้าจีวรเก่ามาห่อ หน้าตาทำด้วยลูกมะพร้าว ถือเป็นไฮไลร์ควบคู่ไปกับหมับ(จาด) คนที่อยู่ด้านในต้องแข็งแรงมา และอินเตอร์เทนเก่งพอควร)


                                


                                            โม่ง..โมงแทงโมง...แทงโมง..แท้งโม้ง


                                    


รอยยิ้มที่อิ่มบุญเหนื่อยหนักแต่ก็หนุกแห่มาสามเกือบสองกิโลครับ..(เมื่อคืนผมก็ไปมางานตั้งจาดนี่)


                                     


ทักขิณาวัฎ สามรอบ ถือว่าเป็นการเวียนด้วยความเคารพ คือให้สิ่งที่เราเคารพอยู่ด้านขวามือ(เหมือนเรารับของจากผุ้ใหญ่ ต้องรับด้วยมือขวา ถือว่าเป็นการรับด้วยความเคารพ)


                                         


                                          อันนี้พาไปด้วย..ไม่พลาดครับ


    


                     งานนี้ ฟรีขนมจีนครับ...เชิญครับเชิญ ใครที่หมดน้ำยาเลยเติมได้ครับทางนี้


                             


                                            จุดสังเกตอีกอย่างหนึ่งคือ..สังเกตนะครับ


                       


                สายน้ำย่อมไหลสู่ห้วงมหาสมุทรฉันใด มักผลทานที่ได้ทำในวันนี้ย่อมไหลสู่ห้วงภพหน้าฉันนั้น ไม่มีอะไรในชีวิตที่จีรังยั่งยืนเป็นแก่นสาร  ความดีที่งดงามหากเล่าที่คงทนถาวร เรามาเพียงเพื่อพักอาศัยทิ้งภาชนะเอาไว้แล้วจากไป แค่เท่านั้นจะเอาอะไรกันนักหนา.....


ผมโชคดีที่ได้อยู่กับสิ่งที่งดงาม ความงดงามที่มิได้ถูกปรุงแต่งจนขาดแหว่งคุณค่าของความงดงามแท้ดั้งเดิม ความงดงามตามธรรมชาติที่อยู่และสัมผัสต่อผมทุกวัน จนถือเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ ความงดงามที่ไม่ต้องหาวันเวลาหรือวางแผนล่วงหน้าที่จะเดินทางเสาะหาสัมผัส เป็นความงามที่ผมพอใจและหลุ่มหลงใหล ชึมซับอย่างล่องลื่นสู่หัวใจ .....และขอบคุณทุกคนที่เหนื่อยมาด้วยกัน ขอบคุณชุมชนที่ทำให้ผมเห็นความงดงามและกล้าการันตีสิ่งนั้น.....ขอบคุณ

ความเห็น

เข้ามาชม ประเพณีแต่ละท้องถิ่นไม่เหมือนกันค่ะ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

หิว

 

อิอิ 

ไม่ใช่ แล้ว 

คือจะถามว่าเขามีโห่ แบบนี้ด้วยเปล่าคับ

 

ที่บ้านก็ มี แซนโฎนตา ( ดุที่ blog คุณ สวนฝักแฟงแตงไทย ) เมื่อวาน คับแต่ผมกะไมไ่ด้ไป

มันต้องลา หลาย วัน ไม่สามารถคับ

 

รอภาพ อยู่คับ .. ที่มีอยู่ ส่งกลิ่นหน่อยนึง แล้ว คับ จัดมาเลย คับ อิอิ

 

ไม่ได้กลับบ้านไปทำบุญเดือนสิบกับเขาเลย โทรกลับบ้านญาติมาทำบุญกันเต็ม อยากหายตัวได้จังตัวอยู่ที่ทำงานแต่ใจอยู่นครศรีฯ พ่อ,แม่,ปู่,ย่า บ่น ทำมัยหลายกรูไม่กลับ ...

ดูสนุกสนาน อิ่มบุญกันถ้วนหน้า ขออนุโมทนาด้วยนะครับ 

ทำความดีนะครับ จะได้มีความสบายใจ   msn/krawmovie@hotmail.com

คนเยอะดี  แสดงว่า   ประเพณี งานบุญนี้  ท้องถิ่น  ยังช่วยรักษาไว้  อย่างเหนียวแน่น  ขอให้มั่นคงสืบไป

ประเพณีท้องถิ่น อิ่มบุญตามๆกันเลย ท่าทางมีความสุขสนุกสนาน ขอรับบุญด้วยค่ะ สาธุ

ดีจังเลยค่ะ ประเพณีดีๆ คนก็มาทำบุญกันเยอะเลย เหนียวแน่นกลมเกลียวดีจัง

สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี

ตามมาชมค่ะ วันนี้ไปส่งตายายแล้ว.... แต่วัดแถวบ้านแอนไม่ได้แห่กันแบบนี้ .....

...ขอบคุณรูปสวย ๆ

>>>>>>> (รูปกระผมจะทยอยลงเรี่อยๆนะครับ กลัวบูด)  รีบลงนะคะ เสียดายค่ะ..Smile

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

ดีมาก  ได้ความรู้ใหม่  มองในแง่ของความมั่นคงและสังคม เป็นประเพณีที่ควรรักษาไว้

หน้า