….............ที่มา ๒๗ ขอแลก....................
ในยุคของสังคมเครือข่ายที่สามารถติดต่อกันได้อย่างรวดเร็วทันใจข้ามซีกโลกได้ภายในเสี้ยววินาทีแบบนี้ บางทีผมเองซึ่งร่ำเรียนมาทางสาขาวิชาอิเล็กทรอนิกส์ยังอดตื่นตะลึงไม่ได้
อาจเพราะเติบโตมากับกลิ่นโคลนสาบควาย ควันไฟจุดปรนเพื่อปลูกไร่ข้าว ห้วย คลอง ภูเขา และโตรกธาร ไม่กี่วันที่ผ่านมาเพิ่งได้นั่งคุยกับดอกเตอร์หมาดๆ ซึ่งเกิดจากถิ่นเดียวกับผม เติบโตมากับเรื่องเล่าอันพิสดาร ดวงไฟยามพลบค่ำซึ่งลอยต่ำไปที่นั่นที่นี่ชวนให้ขนหัวลุก การเผาศพกลางแจ้งอุดจาดตา ความป่วยไข้ของผู้คนในยุคที่หยูกยาและหมอเป็นเรื่องห่างไกล
ดอกเตอร์หนุ่มเกิดในยุคโบราณร่ำเรียนในยุคสมัยใหม่ ใช้บีบีเป็นเครื่องมือสื่อสารประจำตัว - โลกเปลี่ยนไปแล้ว
ตอนนี้เป็นแบบไหนก็เป็นอย่างที่เราๆ ท่านๆ เห็นอยู่เป็นอยู่ ใครตั้งรับทันก็เป็นสุข ตั้งรับไม่ทันก็ทุกข์ถม
ต้นไม้หลายต้นในสวนผมถูกส่งมาจากถิ่นไหนแสนไกล มางอกงามเติบโตบ้าง ตายไปบ้าง ต้นไม้หลายต้นจากสวนผม ไปงอกงามในถิ่นไหนบ้างจำไม่ได้แล้ว
วันนี้ผมเห็นความเชื่อมร้อยกันของสมาชิกในสังคมเครือข่ายต่างๆ ในระยะห่างที่พึงมีต่อกันได้ ก็ถือเป็นเรื่องงดงามอย่างหนึ่งของสังคมแบบนี้ ที่ได้เอาด้านดีมาสมานกัน
ชีวิตประจำวันของผมเปลี่ยนไปพอสมควร ทุกครั้งที่ถึงเวลาของหน้าน้ำ ผมจะเดินดูริมคันนา ดูต้นข้าวที่จมหายไปในสายน้ำ วันนี้ผมนั่งๆ เดินๆ อยู่ริมเตาเผาเหล็ก บางครั้งก็ปลีกเวลาไปปรุงยาสมุนไพรไว้ใช้เองบ้าง ขายบ้าง บางเวลาก็สะพายเครื่องตัดหญ้า ออกไปตกแต่งผิวโลกในสวน บางทีขุดดินปลูกต้นไม้ที่เพื่อนส่งมาให้
หลายครั้งที่การซื้อข้าวของจำเป็นบางอย่างเพื่อการประกอบอาชีพเป็นเรื่องไกลเกินฝัน จึงใช้ช่องทางของสังคมเครือข่ายในระบบอินเตอร์เน็ทป่าวประกาศถึงเพื่อนว่าใครที่สามารถส่งของที่ผมต้องการมาให้ผมได้ ผมจะขอแลกกับมีดซึ่งผมทำเอง
ขึ้นป้ายบอกไว้ไม่นานก็มีเพื่อนบางคนก็นำเสนอมาให้ ผมก็แลกไปตามสัญญาในถ้อยคำ หลายครั้งที่หลายอย่างในชีวิตไม่อาจซื้อหาได้ด้วยเงิน
แน่หละ..ทั้งสุขและทุกข์
ใช่หรือไม่ที่ว่าการบริการ การซื้อ การขาย จุดจบอยู่ที่ความพึงใจของสองฝ่าย ที่ตกลงร่วม...การแลกเปลี่ยนก็เฉกกัน
นี่ไม่นับเป็นเรื่องที่งดงามดอกหรือ? หากเราสามารถสร้างสังคมการแลกเปลี่ยนโดยความพอใจ ไม่เกี่ยวกับมูลค่าที่นับเป็นตัวเงิน หากแต่นับด้วยความพึงใจของคนที่เราแลกเปลี่ยนด้วย
พอใจ – จบ
ผมแลกต้นไม้บางต้นกับเมล็ดไม้บางสายพันธุ์
อยากได้เตาอบเพื่อนมาใช้ในการอบมีดในบางกระบวนการ ผมแลกด้วยมีดเล็กๆ เล่มหนึ่ง
เพื่อนพึงใจ ผมพึงใจ - จบ
ที่แถมมาคือมิตรภาพที่ต่อเนื่องยาวนาน
ตอนนี้ผมอยากได้น้ำยาล้างจานอเนกประสงค์ ผมจะขอแลกด้วยอะไรดี?
........................................................................
- บล็อกของ sailomloy
- อ่าน 8759 ครั้ง

ความเห็น
มนต้นกล้า
17 พฤศจิกายน, 2010 - 14:08
Permalink
อ้าวควายหรอ
นึกว่าคนใส่หมวก
งานนี้อายเด็ก
ฉันจะปลูก ผัก ให้ลูกทาน
sailomloy
20 พฤศจิกายน, 2010 - 21:57
Permalink
มนต้นกล้า
บอกแล้ว เด็กตาแหลม
ออกปากรุนท็อกที !!!
sailomloy
20 พฤศจิกายน, 2010 - 21:57
Permalink
คุณแจ้ว
เด็กตาแหลม...มองควายเป็นควาย
เอิ๊กๆ
ออกปากรุนท็อกที !!!
ดงดม
17 พฤศจิกายน, 2010 - 13:43
Permalink
ไม่มีให้แลก
แต่มาอ่านเฉยๆ นิ
sailomloy
20 พฤศจิกายน, 2010 - 21:56
Permalink
ได้แหล๊ะ... อ้อ..สาเม็ดลู
ได้แหล๊ะ...
อ้อ..สาเม็ดลูกบ้าอิเน่าเสียแล้ว ฝนแรง น้ำเกิน
ออกปากรุนท็อกที !!!
มาย
17 พฤศจิกายน, 2010 - 15:19
Permalink
มีตราด้วย
เด่วนี้มีดของพี่สายลม มีตราประทับด้วย..
ยังไม่มีอะไรแลกเลย...เอาไว้รอบหน้านะพี่ >_<
there is a will , there is a way .
sailomloy
20 พฤศจิกายน, 2010 - 21:55
Permalink
มายครับ
ขอบคุณมากครับ - ผมเองก็ไม่ได้แลกอะไรอีกครับ...จนกว่าต้องการแลกก็จะมาบอกกัน
เพียงแต่อยากให้เกิดอะไรแบบนี้ที่นี่
แค่นั้นแหละ
ออกปากรุนท็อกที !!!
james
17 พฤศจิกายน, 2010 - 17:29
Permalink
แลกของ สานต่อน้ำใจ
"นี่ไม่นับเป็นเรื่องที่งดงามดอกหรือ? หากเราสามารถสร้างสังคมการแลกเปลี่ยนโดยความพอใจ ไม่เกี่ยวกับมูลค่าที่นับเป็นตัวเงิน หากแต่นับด้วยความพึงใจของคนที่เราแลกเปลี่ยนด้วย"
หากเป็นได้ดั่งวลีนี้ สังคมทุกวันคงจะน่าอยู่ขึ้นมาก ไม่ถือเงินเป็นที่ตั้ง หากวางความพึงใจเป็นหลักหมาย ความอยากมีอยากได้ในมนต์เงินตราคงไม่เกิด และจะไม่มีความขัดแย้งใดๆ ในหมู่มวลมนุษย์
แต่...ยากเหลือเกินกับสภาพที่เห็น ทุกวันนี้ (หรือผมมองในแง่ร้าย มากไป)
ชอบทั้งงานเขียน และงานมีด เช่นเคยครับ
sailomloy
20 พฤศจิกายน, 2010 - 21:54
Permalink
james - ขอบคุณมากครับ
james - ขอบคุณมากครับ
ออกปากรุนท็อกที !!!
R-Boo
20 พฤศจิกายน, 2010 - 22:04
Permalink
คุณค่า หรือ มูลค่า
นี่แหละครับที่เขาเรียกว่า "คุณค่า ไม่ใช่ มูลค่า"
R-Boo
มหาสมุทรยิ่งใหญ่ได้ด้วยอยู่ต่ำกว่าแม่น้ำสายเล็กๆ!
หน้า