….............ที่มา ๒๗ ขอแลก....................

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

ในยุคของสังคมเครือข่ายที่สามารถติดต่อกันได้อย่างรวดเร็วทันใจข้ามซีกโลกได้ภายในเสี้ยววินาทีแบบนี้ บางทีผมเองซึ่งร่ำเรียนมาทางสาขาวิชาอิเล็กทรอนิกส์ยังอดตื่นตะลึงไม่ได้

อาจเพราะเติบโตมากับกลิ่นโคลนสาบควาย ควันไฟจุดปรนเพื่อปลูกไร่ข้าว  ห้วย คลอง ภูเขา และโตรกธาร ไม่กี่วันที่ผ่านมาเพิ่งได้นั่งคุยกับดอกเตอร์หมาดๆ ซึ่งเกิดจากถิ่นเดียวกับผม เติบโตมากับเรื่องเล่าอันพิสดาร ดวงไฟยามพลบค่ำซึ่งลอยต่ำไปที่นั่นที่นี่ชวนให้ขนหัวลุก การเผาศพกลางแจ้งอุดจาดตา ความป่วยไข้ของผู้คนในยุคที่หยูกยาและหมอเป็นเรื่องห่างไกล

ดอกเตอร์หนุ่มเกิดในยุคโบราณร่ำเรียนในยุคสมัยใหม่ ใช้บีบีเป็นเครื่องมือสื่อสารประจำตัว - โลกเปลี่ยนไปแล้ว


ตอนนี้เป็นแบบไหนก็เป็นอย่างที่เราๆ ท่านๆ เห็นอยู่เป็นอยู่ ใครตั้งรับทันก็เป็นสุข ตั้งรับไม่ทันก็ทุกข์ถม

ต้นไม้หลายต้นในสวนผมถูกส่งมาจากถิ่นไหนแสนไกล มางอกงามเติบโตบ้าง ตายไปบ้าง ต้นไม้หลายต้นจากสวนผม ไปงอกงามในถิ่นไหนบ้างจำไม่ได้แล้ว

 

 

วันนี้ผมเห็นความเชื่อมร้อยกันของสมาชิกในสังคมเครือข่ายต่างๆ  ในระยะห่างที่พึงมีต่อกันได้ ก็ถือเป็นเรื่องงดงามอย่างหนึ่งของสังคมแบบนี้ ที่ได้เอาด้านดีมาสมานกัน

ชีวิตประจำวันของผมเปลี่ยนไปพอสมควร ทุกครั้งที่ถึงเวลาของหน้าน้ำ ผมจะเดินดูริมคันนา ดูต้นข้าวที่จมหายไปในสายน้ำ วันนี้ผมนั่งๆ เดินๆ อยู่ริมเตาเผาเหล็ก บางครั้งก็ปลีกเวลาไปปรุงยาสมุนไพรไว้ใช้เองบ้าง ขายบ้าง บางเวลาก็สะพายเครื่องตัดหญ้า ออกไปตกแต่งผิวโลกในสวน บางทีขุดดินปลูกต้นไม้ที่เพื่อนส่งมาให้

 

หลายครั้งที่การซื้อข้าวของจำเป็นบางอย่างเพื่อการประกอบอาชีพเป็นเรื่องไกลเกินฝัน จึงใช้ช่องทางของสังคมเครือข่ายในระบบอินเตอร์เน็ทป่าวประกาศถึงเพื่อนว่าใครที่สามารถส่งของที่ผมต้องการมาให้ผมได้ ผมจะขอแลกกับมีดซึ่งผมทำเอง

 

ขึ้นป้ายบอกไว้ไม่นานก็มีเพื่อนบางคนก็นำเสนอมาให้ ผมก็แลกไปตามสัญญาในถ้อยคำ  หลายครั้งที่หลายอย่างในชีวิตไม่อาจซื้อหาได้ด้วยเงิน

 

แน่หละ..ทั้งสุขและทุกข์

 

ใช่หรือไม่ที่ว่าการบริการ การซื้อ การขาย จุดจบอยู่ที่ความพึงใจของสองฝ่าย ที่ตกลงร่วม...การแลกเปลี่ยนก็เฉกกัน  

 

นี่ไม่นับเป็นเรื่องที่งดงามดอกหรือ? หากเราสามารถสร้างสังคมการแลกเปลี่ยนโดยความพอใจ ไม่เกี่ยวกับมูลค่าที่นับเป็นตัวเงิน หากแต่นับด้วยความพึงใจของคนที่เราแลกเปลี่ยนด้วย

 

พอใจ – จบ

 

 

 

ผมแลกต้นไม้บางต้นกับเมล็ดไม้บางสายพันธุ์

 

อยากได้เตาอบเพื่อนมาใช้ในการอบมีดในบางกระบวนการ ผมแลกด้วยมีดเล็กๆ เล่มหนึ่ง

เพื่อนพึงใจ ผมพึงใจ - จบ

 

ที่แถมมาคือมิตรภาพที่ต่อเนื่องยาวนาน

 

ตอนนี้ผมอยากได้น้ำยาล้างจานอเนกประสงค์ ผมจะขอแลกด้วยอะไรดี?

 

 

                  ........................................................................





ความเห็น

นึกว่าคนใส่หมวก

งานนี้อายเด็ก

ฉันจะปลูก ผัก ให้ลูกทาน

บอกแล้ว เด็กตาแหลม

ออกปากรุนท็อกที !!!

เด็กตาแหลม...มองควายเป็นควาย

เอิ๊กๆ

ออกปากรุนท็อกที !!!

แต่มาอ่านเฉยๆ นิ

ได้แหล๊ะ...

 

 

อ้อ..สาเม็ดลูกบ้าอิเน่าเสียแล้ว ฝนแรง น้ำเกิน

ออกปากรุนท็อกที !!!

เด่วนี้มีดของพี่สายลม มีตราประทับด้วย..


ยังไม่มีอะไรแลกเลย...เอาไว้รอบหน้านะพี่ >_< 

there is a will , there is a way .

ขอบคุณมากครับ - ผมเองก็ไม่ได้แลกอะไรอีกครับ...จนกว่าต้องการแลกก็จะมาบอกกัน

เพียงแต่อยากให้เกิดอะไรแบบนี้ที่นี่

แค่นั้นแหละ

ออกปากรุนท็อกที !!!

"นี่ไม่นับเป็นเรื่องที่งดงามดอกหรือ? หากเราสามารถสร้างสังคมการแลกเปลี่ยนโดยความพอใจ ไม่เกี่ยวกับมูลค่าที่นับเป็นตัวเงิน หากแต่นับด้วยความพึงใจของคนที่เราแลกเปลี่ยนด้วย"


หากเป็นได้ดั่งวลีนี้ สังคมทุกวันคงจะน่าอยู่ขึ้นมาก ไม่ถือเงินเป็นที่ตั้ง หากวางความพึงใจเป็นหลักหมาย ความอยากมีอยากได้ในมนต์เงินตราคงไม่เกิด และจะไม่มีความขัดแย้งใดๆ ในหมู่มวลมนุษย์


แต่...ยากเหลือเกินกับสภาพที่เห็น ทุกวันนี้ (หรือผมมองในแง่ร้าย มากไป)


ชอบทั้งงานเขียน และงานมีด เช่นเคยครับ

james - ขอบคุณมากครับ

ออกปากรุนท็อกที !!!

นี่แหละครับที่เขาเรียกว่า "คุณค่า ไม่ใช่ มูลค่า"


R-Boo

มหาสมุทรยิ่งใหญ่ได้ด้วยอยู่ต่ำกว่าแม่น้ำสายเล็กๆ!

หน้า