นิราศดอนสัก

     นิราศดอนสัก ๑

     สัปดาห์นี้ผมต้องเดินทางไปอำเภอนบพิตำ จังหวัดนครศรีธรรมราช และมีแผนงานที่จะต้องเดินทางไปปฏิบัติภาระกิจต่อที่อำเภอดอนสัก จังหวัดสุราษฎร์ธานี ระหว่างนี้มีเวลาว่างหนึ่งวันที่จะแวะนมัสการพระบรมธาตุเมืองนคร

     ระหว่างที่พักอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่งในจังหวัดนครศรีธรรมราชก็ให้เกิดอารมณ์สุนทรีย์อยากเขียนกลอนนิราศ ก็จะลองเขียนดูสักยกว่าจะลงเอยได้หรือไม่

     กล่าวถึงกลอนนิราศแล้วเด็กรุ่นใหม่ๆ ไม่มีใครรู้จักเสียแล้วกระมัง หรืออย่าว่าแต่กลอนนิราศเลยครับ สารพัดวัฒนธรรมไทยทั้งหลายคนรุ่นใหม่ดูถูกดูแคลนว่าโบราณคร่ำครึ หลงใหลเพลงเกาหลีเพลงยุโรปหัวแดงกันไปหมดแล้ว นึกๆก็อนาจใจ

     แต่ก็ไม่ถึงกับวิกฤติเสียทีเดียว เมืองไทยยังมีคนไทยที่รักชาติรักวัฒนธรรมไทยอยู่อีกมากที่ยังคงธำรงรักษาสิ่งอันสวยงาม เป็นเอกลักษณ์ความเป็นไทยไว้

     นิราศ เป็นการแต่งบทประพันธ์ประเภทกลอนแปด ที่กวีในสมัยก่อนใช้เขียนบันทึกการเดินทางโดยพรรณนาชื่นชมธรรมชาติ และ สถานที่ และมักจะกล่าวประหวัดไปถึงหญิงอันเป็นที่รัก นิราศโดยมากจะแต่งเป็นกลอนแปด แต่มีกวีบางท่านที่ใช้โคลงสี่สุภาพในการแต่งนิราศ

     ลักษณะเด่นของนิราศนี้คือคำขึ้นต้นครับที่มักจะขึ้นต้นด้วยคำว่านิราศและมักจะบอกชื่อตัวกวีผู้แต่งด้วยเช่นกัน

บทนำ  -      นิราศเอย เคยชิด สนิทสมาน

               ไม่อาจแนบ นวลนิจ ชิดสุมาลย์

               ต้องรอนราน แรมไกล นัยนา

               เดือนสิบสอง ล่องกระทง บรรจงเสร็จ

               ระเหระเห็จ เดินทางไกล ในทิศา

               สู่นคร ธานี ใช่ปรีดา

               นบพิตำ นั้นหนา เจ้าอย่าแครง

               ภาระกิจ ครั้งนี้ มีที่สุด

               ต้องรีบรุด ต่อไป ใช่ระแหง

               สู่ดอนสัก พักหยุดไป ไม่เปลืองแรง

               หาได้แกล้ง ให้อยู่เดียว เปลี่ยวกมล

ภาระกิจครั้งนี้ผมต้องเดินทางไป อำเภอนบพิตำจังหวัดนครศรีธรรมราช กิจธุระหนึ่งวัน เสร็จภาระกิจแล้วจึงเข้าพักค้างแรมในตัวเมืองนครอีกหนึ่งวัน

              ออกเดินทาง แต่เช้า ราวตีห้า

              หมายมั่นว่า ถึงตอนสาย ที่ปลายหน

              เก้าโมงเศษ ต้องสอนงาน ทั้งการกล

             แต่กังวล กลัวผิดนัด ผัดเวลา

             จากนาหม่อม บ้านนี้ ที่เคยพัก

             มีตำนาน นานนัก พักปรึกษา

             ครั้งพวกแขก เป็นกบฎ อยุธยา

            แม่ทัพหน้า มารบทัพ นับไพร่พล

             ถึงแดนนี้ หาเสบียง ไว้เลี้ยงทัพ

             เตรียมรุกรับ สู้ศึก นึกฉงน

             ปลูกข้าวรอ ทัพใหญ่ ให้แต่งคน

             สู่สกล ปัตตานี ที่กรีฑา

             ครั้นเสร็จศึกอโยธยาหาได้กลับ

             เห็นที่ลับ สั่งข้าไท ไม่กังขา

             ลงเสาเรือนปลูกสร้างตั้งพารา

             เป็นด่านหน้า เฝ้าจับตา เมืองตานี (มีต่อ)