วันวาน ไม่เคยพรากเราจากกัน....

หมวดหมู่ของบล็อก: 

วันวาน ไม่เคยพรากเราจากกัน ทุกวันผ่านไป เหลือเก็บไว้แค่ความทรงจำดี ๆ  ทุกช่วงเวลา ของชีวิต ที่ผ่านมาแล้วผ่านไป...ทุกอย่างยังเก็บไว้เหมือนเดิม บางอย่าง อาจคง สภาพ ไว้เหมือนเดิม ใช้ได้ ใช้ไม่ได้ หรือไม่ กาลเวลาเปลี่ยน อะไร ๆ ก็เปลี่ยน...เก็บเรื่องราวเอาไว้.. วันวาน ถึงวันนี้... 

 ตุ๊กตาตัวน้อย นานมากแล้วที่ไม่ได้จับ..ตุ๊กตา ตัวแรก ที่ได้เล่น แม่ซื้อให้เมื่อตอนงานวัด แม่บอกว่า อย่าเล่นให้หยาบ(พัง)..เล่นอย่างดี ตอนเด็ก ๆ คิดว่าตุ๊กตาเป็นน้อง ดูแลน้องอย่างดี หารองเท้าและชุดใหม่ ให้น้องใส่ แต่งหน้า ทาปาก ตัดผม หวีผม ทักเปียจนน้อง ผมหลุดหมด Laughing  ตอนมัธยมเรียนงานฝีมือ

เลยหาผมใหม่ให้น้องใส่.. Smile


น่ารักมั๊ย...Laughing

ตอนเด็ก ๆ แม่สั่งหนัก สั่งหนาอย่าหักแขนหักขาน้อง.......จนถึงทุกวันนี้..Wink

พี่คนกลาง..

เป็นตุ๊กตาหมี .เมื่อบีบที่ท้องจะมีเสียงดัง ปี๊บ ๆ..

..เมื่อก่อนคงบี๊บดังได้ไม่กี่ครั้ง Laughing 

หมีน้อยของพี่ชาย....

เมื่อก่อน มีตา และปาก แต่เล่นและดึงออกหมด แม่เลย เอากระดุมมาติดใหม่ให้ Laughing

ตอนเด็กๆ .คิดว่าตุ๊กตาผี Yell

ใช้อยู่ถึงทุกวันนี้

เก้าอี้ มีพนักพิง กับเก้าอี้ หัวล้าน....

เก้าอี้ จากบ้านยายกับเก้าอี้ หัวล้านของแม่ ใช้นั่งเย็บผ้า..คู่กับพี่จักรเย็บผ้า...Smile

ทีวี ขาวดำ ในสวนซอ ยังคงดู ใช้คู่กับหนวดกุ้ง ....

 ทีวีเครื่องแรก...ทน และ ถึกมาก...Laughing

พริกขี้หนูกับหมูแฮม ละครเรื่องแรกที่จำความได้ Kiss

..... 

ไม่ใช้ แต่ขอ เก็บไว้

กล้องโบ.....เดี่ยวนี้ก็เปลี่ยนไป...   Laughing

... 

 

เชี่ยนหมาก ยาย... ตอนเด็ก ตำหมากให้ยาย.....

...... ขอเก็บไว้ ....Smile


พิมพ์ขนม .....

... อันนี้ นานจนแม่ก็จำไม่ได้ พิมพ์ขนม......หรือเปล่าไม่แน่ใจ..Undecided.

ไม่มีไฟฟ้า ก็ต้องพึ่งตะเกียง...

ไฟฟ้าเข้ามาถึงเขาซอ ตอนอยู่ มัธยม 3 ก่อนหน้านั้น อยู่ในความมืด จนชิน Cool

เตารีด ไม่มีสาย......

 มีสองตัวให้เลือก... ตัวแรก ร้อน ช้า แต่ร้อน นาน ....Laughing

อีกหนึ่ง ร้อน เร็ว แต่ ร้อนไม่นาน....

เมื่อเวลาเปลี่ยน อะไร ๆ ก็เปลี่ยน

ครกบด จากที่เคยเป็น ครกบด วันนี้กลายมาเป็นน้ำตกน้อย ๆ

เมื่อก่อน กว่าจะได้ทำขนมแต่ละครั้ง ต้องแช่ ข้าวสาวไว้หนึ่งคืน แล้วนำมาบดเอาน้ำ กว่าจะกลายเป็นขนม.. .... หากได้กิน ก็จะกลายเป็นขนมที่อร่อยมาก เช่น ขนมเปียกปูน กลิ่นใบเตย....Laughing

มอไซ ของพ่อ ที่พาทั้งห้า ชีวิตไปไหนไปด้วย.......

รถคันแรกที่ขับได้... 

ตอนนี้ กลายเป็นรถพ่วงข้างจอมพลัง...LaughingWink

........................วัน วาน ยัง หวาน อยู่ Embarassed






ความเห็น

น้องแอนเอาของเก่ามาโชว์ชอบทุกอย่างเลย เคยมีแบบนี้เหมือนกันตอนเป็นเด็กเลยทำให้คิดถึง ตุ๊กตาตัวแรกหน้าตาคล้ายๆเจ้าของนะฮิฮิ....

อาจดูธรรมดา เวลาผ่านไป มีค่าทางจิตใจ...Smile

เก็บไว้ในความทรงจำ ...

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

ดีจัง แอนยังเก็บความทรงจำเป็นสิ่งของได้ ของบางอย่างมีให้จำแต่...


บางทีก็ไม่มีตัวตนให้เห็น  ขอซึมซับความทรงจำ วัน วาน ที่ยังหวานอยู่ ด้วยคนจ๊ะ

เก็บไว้ในความทรงจำที่สวยงาม...Smile

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

พูดเรื่องเก่า เล่าความหลัง เขาว่า คนนั้น....  แต่เป็นของที่ดูแล้ว ทำให้ อมยิ้ม สมัยยังเยาว์  วัยที่มีแต่ สุข ไม่มีความโกรธ ไม่ต้องคิดไร เล่นกะเพื่อนได้ทุกวันหลังเลิกเรียน โดดยาง ปาตัวตุ๊กตายาง  ทอยลูกแก้ว ฯลฯ อิอิ  (ความสุขของเด็กบ้านนอก ไม่รู้จักคอมฯ) 

ขอพื้นที่ เล็ก ๆ ยังเป็นเด็กอยู่ได้มั๊ย.... :embarrassed:

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

พูดเรื่องเก่า เล่าความหลัง เขาว่า คนนั้น....  แต่เป็นของที่ดูแล้ว ทำให้ อมยิ้ม สมัยยังเยาว์  วัยที่มีแต่ สุข ไม่มีความโกรธ ไม่ต้องคิดไร เล่นกะเพื่อนได้ทุกวันหลังเลิกเรียน โดดยาง ปาตัวตุ๊กตายาง  ทอยลูกแก้ว ฯลฯ อิอิ  (ความสุขของเด็กบ้านนอก ไม่รู้จักคอมฯ) 

ดีจังน้องแอน พี่ชอบบล๊อกนี้ของน้องแอนมากเลย (ถึงมากที่สุด) น่าเปิดพิพิธภัณฑ์ของเก่านะน้องแอน หาดูยากแล้วเดี่ยวนี้ ตะเกียงขวดกระทิงแดงพี่ก็เคยใช้นะน้อง


เห็นเตารีดแล้วคิดถึงพ่อเลย พี่ใช้รีดผ้าไปโรงเรียนทุกวัน แล้วอยู่ดีๆ มันก็หายไป พี่ถามพ่อว่า "เตารีดหายไปใหนอ่ะพ่อ" พ่อตอบแบบไม่รีรอเลยว่า "กูเอาไปขายแลกเหล้ากินแล้ว" ฮ่าๆๆ

จากรุ่นสู่รุ่น....บางอย่างก็หายอย่างพี่อ๊อดว่า... :sweating:

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

เก็บได้ดีจัง   เสียดาย  ป้าเล็กเป็นคนไม่เก็บของ  แต่จะพยายามไม่สร้างของที่เกินจำเป็น  พอมันพังแล้วก็เสียดาย

หน้า