เ็ป็นห่วงหลานชายมาก

หมวดหมู่ของบล็อก: 

วังดาวมีหลายชายลูกของน้องชาย เรียนปี  2 คณะวิทยาการคอมฯ  มหาวิทยาลัยราชภัฏสารคาม เขาเป็นลูกคนโตของน้องชาย  และ(มีน้องสาวอยู่คนเป็นเด็กพิเศษหูหนวกเป็นใบ้พูดได้คำเดียวสั้นๆ)พอขึ้นปีสามจะไม่ไปเรียนต่อเขาบอกว่าดรอปไว้ และเพื่อนที่สนิทออกไปสมัครเรียนอย่างอื่น  หลานชายบอกกว่าคงเรียนไม่ไหวเพราะเพื่อนกลุ่มที่พอจะดึงกันได้ออกไปหมด  คงเหลือเพื่อนคนละกลุ่มกับหลาน  ก็เลยเป็นห่วงไม่ไดไม่รู้จะใช้วิธีการอะไรที่จะโน้มน้าวให้เขาเเรียนต่ิออีก 2 ปีก็จะจบแล้วนี่ไม่ยอม  บอกว่าคณะนี้เพื่อเป็นโปรมแกรมเมอร์ไม่ไ้ดเป็นช่างซ่อมคอม  วังดาวก็ไม่ได้อยู่กับเขา  เพราะเขาอยู่บ้านตายายต่างอำเภอกัน  พ่อเขาก็เป็นตำรวจที่สภ.ปอพาน  บ้านเขานั่นแหละ  แม่กับพ่อแยกทางกัน  ส่วนแม่ทำงานร้ายอาหารที่ภูเก็ตนึกดูแล้วเขาคงขาดคามอบอุ่นหาคนเอาใจใส่เหมือน  วังดาวก็มีครอบครัวแต่ไม่มีลูกและไม่ได้เลี้ยงดูเขาตั้งแต่เด็กคือตายายเขาดูแลได้ดีกว่า  พ่อก็ทำแต่งานมีบ้านเล็กบ้านน้อยก่อนที่เขาจะแยกกับน้องสะไภ้ๆทนไม่ไหวจึงหย่ากันนานๆแม่หลานจะมาบ้านสักที  ดาวเป็นป้าเขาบ้นเราก็บุรีรัมย์ ไม่รู้จะพูดโน้มน้างอย่างไร จึงขอคำปรึกษาจากสมาชิกที่เป็นผู้รู้  เป็นครู  อาจารย์หรือใครก็ได้ที่สามารถแนะนำวังดาวคิดหาทางออกช่วยหลานหน่อย  เขาไม่อยากเรียนที่เดิม  ถ้าเปลี่ยนใหม่ก็ต้องเสียเวลา  ใจอยากให้เขามีความอดทนเรียนให้จบอีกสองปีเอง  หลานชายเป้นคนไม่ดื่มเหล้าและไม่สูบบุหร่ีเลย ก็แค่น้ำอัดลมบางเวลา  พอสงกรานต์ก็เลยไปแวะรับหลานมาค้างที่บ้านอำเภอนาโพธิ์  บุรีรัมย์ห่างจากบ้านหลาน  15  กม.  ท่านผู้รู้  ที่มีหลักจิตวิทยาหรืออะไรที่เแนวคิดสอนหลานชายได้  ช่วยหน่อยนะคะ่ๆได้โปรด

ความเห็น

บางทีคำพูดของเรา  ไม่ได้มีความหมายเลยนะ  ตอนนี้  มีเด็กเรียนไม่จบถึง50%ในแต่ละระดับ  เช่น 

เด็กเรียน ม.4จำนวน40คน  เด็กชุดนี้จะจบ  ม.6  เพียง  20  คน 

เด็กเข้าเรียน  ปวช.1   40คน   ก็จะจบ  ปวช3 เพียง20  คน

เด็กที่เรียน  ป.ตรี  4  ปี   หนักสุด   เพราะช่วงเรียน  มันยาวไป  เข้าเรียน  100  คน  อาจจะอยู่ถึงปี4  แค่ 40  คน  แค่นั้น   ทุกที่เป็นเหมือนกันหมด  ไม่ว่า  ที่เรียน  จะดังหรือไม่ดัง  ใช้เงินมาก  ใช้เงินน้อย  เด็กจบก็ไม่เกินจากนี้ค่ะ

วังดาว  ต้องถามเขา  ว่าเขาจะอยู่ในกลุ่มไหน  กลุ่มที่เรียนจบ  หรือกลุ่มที่เรียนไม่จบ   กลุ่มที่จบก็ไปสอบ  เข้าระบบราชการ  หรือ  บริษัทที่ทำงานเบา   ส่วนผู้ที่ไม่จบ  ก็ว่างงาน   ไม่มีเงินที่จะดำเนินชีวิต   พอหลายปีเข้า  ก็ไปทำงานโรงงาน  เช่น  โรงงานเชือดไก่  โรงงานเย็บผ้า   ซึ่งไม่ต้องใช้วุฒิ  ได้ค่าแรงขั้นต่ำ  ทำงานรายวัน  ส่วนคนที่จบ  ก็  สมัครงานทางอินเตอร์เน็ต  เข้าสัมภาสงานด้วยชุดนักศึกษา  ของ  สถาบัน  ไปฝึกงานกับรุ่นพี่  ได้รับการดูแลเป็นทอดๆ  แล้วก้าวขึ้นสู่ระดับหัวหน้า ไปคุม  คนที่เรียนไม่จบ 

ขอบคุณสำหรับแนวคิดดีๆแบบนี้เข้าใจหัวอกคนเ็ป็นครูคะคุณครูป้าเล็ก

ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อจริงๆ น่าหนักใจ ขึ้นอยู่ที่ภูมิคุ้มกันทางอารมณ์ของเขาแล้ว 

ต่อให้เราพูดสักเท่าไหร่ เขาก็ไม่รับฟังอยู่แล้ว เขาคิดว่าเขาโตแล้ว และเชื่อในการตัดสินใจของตัวเองมากกว่า

ทางออกที่ดี คือ จัดการให้เขาเลย เช่น ไปจ่ายค่าเทอมเลย พาเขาไปซื้อชุดนักศึกษา ซิ้อหนังสือเลย หาที่เรียนติวให้เขา และชักชวนเขาทำแบบทดสอบตามอินเตอร์เน็ตต่างๆ เพื่อให้เขารู้ตัว ว่ายังด้อยเรื่องอะไรบ้าง 

เด็กรุ่นใหม่ เขาจะไม่สนใจผู้ใหญ่อยู่แล้ว ผู้ใหญ่ต้องง้อสนใจเขา อาจจะลำบากใจผู้ใหญ่ เพราะเราถูกเลี้ยงมาอีกแบบ

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน วิธีการที่ใช้ได้ผลก็คงต่างกันค่ะ แต่ลองๆดูเอาว่า เผื่อได้ผลดี ก็ดีใจด้วยนะคะ 

 

 

ใช่เลยเด็กๆหลานจะใช้ไหว้วานเขาแต่ละทีต้องโทรไปง้อเขาต้องค่อยพูด  อย่างหลานชาย  เขาถูกยายสปอยมา  อาหารพื้นบ้านที่เราทานกันทุกวันแต่เขาไม่ยอม  ต้องหาไข่เจียวหรือหมูทอด  แต่ลูกพี่สะไภ้คนที่ดูแลพ่ออยู่ที่บ้านอะไรก็ได้ขอให้เขามีกินเพื่ออยู่ ส่วนหลานคนที่พูดถึงนั้น  มีคนคอยเอาใจคือ เมื่อเงินหมด  ก็ขอจากยาย  ขอจากพ่อ  ขอจากแม่  ได้เงินสามทาง  แต่ก็นั่นแหละเขาไม่เคยสร้างปัญหามากมาย  มีก้เรื่องดรอปเรียน ที่เป็นห่วงเพราะนั่นคืออนาคตของเขา  เมื่อเขาไม่มียายตาแล้ว  แต่อยากให้เขาสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเขาเองเอาตัวให้รอด  เพราะถ้าจะเรียนก็คงเป้นสถาบันอื่น

มาแสดง ความเห็นใจ ให้ กับ คุณ วัง ดาว และ เห็น ด้วยกับ ข้อ ความ ท่านอื่นๆ บางครั้ง เรามี จิต เมตาอยาก ช่วย เหลือ คนอื่น เราก็ ต้อง ดู ด้วย ว่า เขาช่วยตัวเอง แค่ไหน ไม่มีประโยชน์ ที่จะ ช่วยใครที่ไม่ ช่วยตัวเอง ก่อน บ้างครั้ง เขาอาจจะ หลงผิด หรือ หาทางช่วยตัวเอง ไม่เจอ เราก็ อาจช่วยได้ แต่ ผม ก็ ไม่ทราบว่า คุณ วังดาวสนิทกับ หลานชายแค่ ไหน ถ้า ไม่ค่อย สนิทเลย ไปผูด คงดู แปลกๆ ถ้า สนิทบ้างและ อยากูด วิธี ผูด มี หลายแบบ ง่ายๆถ้า ไม่ สนิทเลย ไปผูด เพราะ อยาก ช่วย จริงๆ วิธีีผูด ก็ต้อง เป็น อีก แบบ แต่ทั้งนี่ทั้ง นั้น อีกฝั่ง ต้อง ฟัง เราด้วย  ยังไง มอง หา ปัญหา ที่แท้จริง ดู นะครับ ว่า เขาไม่ อยากเรียนเพราะ อะไร ไม่ชอบวิชาชีพ ที่เรียน อยู่ หรือ เปล่า ที่ไม่เรียน เพรา ไม่มี เพื่อนช่วย เรียน นี่เป็น ข้อ อ้างที่ไม่แข็ง แรงเท่าไหร่ เพราะ ถ้าใจ รัก อยาก เรียน ทำ ยังไง ก็ อยาก เรียนจนจบ เวลาสอบก็ สอบคนเดียว เพื่อน ช่วยไม่ได้ อยู่ แล้ว


โดย ส่วน ตัว แนะนำว่า คนเรามี ปัญหา ครอบครัว ด้วยกัน ทั้งนั้น อยู่ ที่เรา จะ จัด การปัญหา อย่างไร การทำให้ ใครจัด การ ปัญหา ครอบครัว และ ส่วนตัว ได้ อย่างมี ประสิทธิ ภาพ เรา ต้อง ใช้ เวลา เข้าใจ กัน ไป โนมน้าว ให้ เขามาเป็น อย่างที่เราหวัง ป็น มาก็อยู่ ได้ ไม่ นาน นะครับ


ยังไง เป็น กำลังใจให้ คุณ วังดาวหา ทางแก้ ปัญหา และ ช่วย เหลือ หลานชายได้ ครับ แก้ ปัญหาให้ ตรงจุด กลับ เข้า เรียนเมื่อ ไหร่ไม่ สาย ใช่ว่าเรียน สูง จบมาจะ ได้ ดี ทุกคน ครับ คนส่วนใหญ่ที่ได้ ดี คือ คนที่หาตัวเอง เจอ และ ทำงาม มุ่งมั่น ตามฝัน ทีวางไว้ ครับ


ผมเอง ก็ ใช้ เวลาล้มลุก คลุก คลานเหมือนกัน ได้ เรื่อง อย่างไร อย่าลืม เล่า สู่ กัน ฟัง บ้าง นะ ครับ

สำหรับหลานแล้วก้สนิทมาก  เพราะเขามีความรู้สึกว่าคุยกับป้าได้ทุกเรื่องก็สังเกตุอาการของเขาคงเป็นภาวะที่อยู่ในจิตใจเขา  น่าจะประมาณว่าถ้าพ่อรู้สึกผิดหวังที่ไม่ตามใจเขาเขาก็ไม่ทำตามใจพ่อเหมือนกัน  เขาคงมีความขัดแย้งในใจ  แต่เขาไม่มั่วกับสิ่งเสพติดทุกอย่าง  เด็กขาดความอบอุ่นในการมีครอบครัวเหมือนคนอื่น  แต่ความรักจากตายายคนละแบบกัน  และขอบคุณสำหรับทางออกที่ดีดีนะคะ่ขอบคุณมากๆ  เรียนเมื่อไหร่ก็ไม่สายแต่เขาค้นหาตัวเองไม่เจอ

ครับ คุณ วัง ดาว ยังไง ค่อยๆ ผูด ค่อยๆ คุยดู ผม ว่า แนะนำตรงไป ตรงมา ก็ ดี นะครับ ผม เป็น คนหนึ่ง ไม่ ชอบ อ้อม ค้อม เด็ก วัย รุ่น ที่เริ่ม เค้วงขว้าง อาจมี การ ปลีก สังคม หรือ หันไป หา สิ่ง ไม่ดี ได้ ยังไง พยายาม ให้ เขา อยู่ กับ เพื่อน ดีๆ พี่ น้อง ไว้ ครับ การ เข้า โรงเรียน ก็ ดี ไปอย่างเราได้ รู้ ได้ ว่า เขา อยู่ ที่ไหน ถ้า เขาไม่ อยาก เรียน ตอนนี้ ลอง หา งานเล็กๆ น้อยๆ ให้ ทำ ดู ก่อน ครับ ทำ งานเล็กๆ น้อยๆ อะไร ก็ ได้ อาจ จุด ประ กาย ความฝัน ที่มี ลึกๆ ให้ กระ จ่างได้ ครับ


ถ้า เขาคุมตัวเอง ให้ ไม่ติด ยาเสพ ติด ได้ น้อง เขาคงใฝ่ ดี เหมือน กัน ถ้า มี โอกาศ ได้ เจอ โลคกว้าง เช่น สัง คมทำ งานอาจเห็น อะไร มาก ขึ้น ครับ ผม แนะ นำ ตาม ความคิด เห็น ส่วนตัว ครับ

มาเป็นกำลังใจให้คะ...ไม่กล้าแนะนำเพราะหลานชายป้าเองเกเรทุกคน..เพราะพ่อแม่สปรอย มากๆๆๆๆ ผลสุดท้ายเกเรียบ...ก็เลยตัดหางปล่อยวัดหมดแล้วเรื่องจริงนะไม่ได้ล้อเล่น...ฉะนั้นคุณวังดาวต้องทำใจคะเอาเท่าที่เหลืออย่างเครียด เวลาจะสอนเขาเองคะ

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

สำหรับคนที่เป็นป้านะคะ่  ไม่ถึงขั้นเกเร  แต่อยากให้เขาเดินให้ถูกทาง เราเป็นผุ้ใหญ่เอาตัวรอดแล้ว  ถ้าวันใดขาดพวกเราก้ต้องยู่ในสังคมอย่างน้อยๆไม่เท่าเราก็ให้ดีกว่าพวกเราเนาะ 

สบายใจขึ้นสำหรับคำแนะนำของผู้ใหญ่ใจดีทุกคนจะนำแนวคิดไปให้เขาอ่านจะได้รู้ว่าเราเป็นห่วงนะ

หน้า