หมู่บ้านอยู่เย็น เป็นสุข

หมวดหมู่ของบล็อก: 

             ปีนี้ต้องทำงานใหญ่ ชิ้นสำคัญมาก จะทำได้หรือไม่ อย่างไร ยังหาคำตอบตอนนี้ไม่ได้เลย....

การบ้านชิ้นใหญ่...ให้ทำหมู่บ้าน ๆ หนึ่ง ให้"อยู่เย็น เป็นสุข" ไม่ใช่ "อยู่ร้อน นอนทุกข์" เป็นต้นแบบให้กับหมู่บ้านอื่น ๆ ต้องทำในขณะที่ ต้องทำเรื่องอื่น ๆ อีก 108 ประการ จะไหวเร๊อะ...คิดมันง่าย แต่จะทำได้หรือไม่ได้ขึ้นอยู่กับปัจจัย หลายประการเหลือเกิน ต้องใช้เวลาและความต่อเนื่อง ไม่ใช่ทำตามกระแสเหมือนในอดีตที่ผ่านมา...นี่แหละค่ะ...ท่าน สมช.ทั้งหลาย ระบบราชการ มันเป็นแบบนี้เอง...(บ่น...แต่ก็ทำค่ะ เท่าที่คนตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง จะทำได้)

หลังจากคัดครัวเรือนต้นแบบได้แล้ว 30 ครัวเรือน ปูพื้นด้วยแนวคิด ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงแล้ว 1 วัน ก็เดินทางไปศึกษาจากแหล่งเรียนรู้ต้นแบบภายในจังหวัด วันแรกไปที่ "วัดป่ายาง"จ.นครศรี ฯ

เรียนรู้การทำไบโอดีเซลจากน้ำมันพืชใช้แล้ว

ฐานการเรียนรู้...คนเอาถ่าน รอบแรกเรียนรู้คร่าว ๆ ถึงขึ้นตอนการเผา การใช้ประโยชน์จากถ่าน(มากกว่าการเอาไปเป็นเชื้อเพลิงหุงต้ม)

เรียนรู้วิธีการ/ขั้นตอน การผลิตแก๊สใช้เองในครัวเรือน จากเศษวัสดุเหลือใช้

เรียนรู้...แลกเปลี่ยนความเห็นกับพ่อท่านวรรณ ท่านน่ารัก เป็นกันเองและเข้าใจในปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงอย่างลึกซึ้ง ทำให้ทราบว่าที่นี่...เป็นมากกว่าแหล่งเรียนรู้ธรรมดาๆ เหมือนที่เคยเข้าใจ อยากเข้ามาร่วมงานกับท่านมาก หากมีโอกาส

ทุกคนตั้งใจฟัง...ท่านก็ฟังพวกเราเช่นกัน อย่างเหตุผลที่เลิกทำนา...ท่านพร้อมที่จะเข้าใจพวกเรา เหมือนเป็นการปรับทุกข์ซึ่งกันและกัน ท่านเสนอตัวที่จะเดินทางไปช่วยเหลือ เพื่อจัดตั้งกลุ่มออมทรัพย์/กองทุนสวัสวัสดิการ ในหมู่บ้านด้วย ท่านเป็นพระนักพัฒนาจริง ๆ เหมือนยุคที่พ่อท่านคล้ายวาจาสิทธิ์ปฏิบัติ (ส่วนใหญ่จะพัฒนาแหล่งน้ำ,สะพาน สิ่งที่จำเป็นในยุคนั้น)

เดินชมบริเวณวัด บ้านพักรับรอง มีต้นจำปาป่าอยู่ทั่วไป มีพืชผัก สมุนไพร อาหารเที่ยงก็ปรุงจากวัตถุดิบที่มีอยู่บริเวณวัดเกือบทุกอย่าง รวมทั้งข้าวกล้องด้วย

ก่อนออกจากวัดก็ไม่ลืมที่จะแวะอุดหนุนสินค้าที่ร้านของวัด และเดินทางต่อไปดูงานอีก 4 จุด มีทั้งการเลี้ยงด้วงสาคู หมูหลุม ผึ้งโพรง และการบำบัดน้ำเสียจากการผลิตยางแผ่นโดยการนำไปหมักผลิตแก๊สหุงต้มในครัวเรือน...ถ้ามีโอกาสจะลงภาพให้ดูกันต่อนะคะ...โชคดี มีความสุขทุกท่านค่ะ

ความเห็น

มีหลายแบบค่ะน้อง...ที่วัดป่ายาง ลงทุน(วัสดุ)ประมาณ 2,500 บาท แต่ใช้ได้ตลอดไป ใช้แค่เศษอาหารมาเติมในถังหมักทุก ๆ วัน


คิดว่าต่อไปจะมีคนพยายามหาวัสดุ ที่สามารถประหยัดได้อีก ถ้ามีโอกาสจะเอาวิธีทำโดยละเอียดมาลงให้ค่ะ...เคยดูในรายการ กิน อยู่ คือ อ.ที่ ม.เกษตร ทำแบบมินิ ลองหาดูนะคะ พอดีจำชื่อ อ.ไม่ได้แล้ว

เปิ้ล แว๊ะมาเป็นกำลังใจคะ


นักพัฒนา มักจะคิดและทำอะไรที่แตกต่าง บนพื้นฐานของจริยธรรมและความถูกต้อง มากกว่าความสุข ความสบาย และผลประโยชน์ส่วนตัว


พวกเราต้องขอบคุณข้าราชการแบบคุณสร นี่แหละคะ


สู้ ๆ นะคะ


:cheer3: :cheer3: :cheer3:




Laughingอยากลงไปเป็นเกษตรกร แต่ยังไม่กล้าทิ้งชีวิตมนุษย์เงินเดือนคะ

ขอบคุณนะคะ...ที่เข้าใจ

เก่งๆ อย่างพี่สร ทำได้อยู่แล้วค่ะ...อัญเคยคลุกคลีกับพัฒนาชุมชนอยู่พักหนึ่ง เข้าใจการทำงานกับชุมชนได้ดีค่ะ...ว่าเป็นยังไง


เป็นกำลังใจให้นะคะ...:cheer3:


อยากเก่งเหมือนกันค่ะ...ชีวิตผู้หญิงสมัยนี้...ต้องรับภาระหนักกว่าเดิม ทั้งงานในบ้าน งานนอกบ้าน บางครั้งก็ต้องทำงานแทนพ่อบ้านด้วย แต่พี่ยอมรับว่า...ทำได้ไม่สมบูรณ์ทุกอย่างเลยจ๊ะ...น้องอัญ

ความตั้งใจจริงและความพยายามทุกอย่างต้องสำเร็จแน่นอนครับน้องสร ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่มนุษย์เราทำไม่ได้ แต่จะช้าหรือเร็วว่าไปอีกอย่าง เอาใจช่วยน้องเหอ


ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่มนุษย์เราทำไม่ได้ จริงอย่างพี่นิตย์ว่าจริง ๆ ด้วย

เอาใจช่วย ขอให้ประสบผลสำเร็จค่ะ แล้วแก๊สจะอันตรายไหม กลัวจะระเบิด อยากรู้วิธีทำ

แผ่นดินไหนก็ไม่มีความสุขเหมือนแผ่นดินเกิด อยากกลับบ้านจัง

ทดสอบ

แก๊สธรรมชาติ แรงดันต่ำ ขนาดหัวแก๊สยังต้องดัดแปลง ให้แก๊สไหลออกได้สะดวก สำหรับวิธีทำพี่เพิ่งเรียนรู้มาอย่างคร่าว ๆ โอกาสหน้าคงจะนำเสนอโดยละเอียดอีกครั้ง

ถ้าพี่มีโอกาสลงใต้ก็อยากไปเยี่ยมชมชุมชนพึ่งพาตนเองได้เช่นนี้เหมือนกันค่ะ  ชอบดูค่ะ  รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหามค่ะ

หน้า