ขอเป็นโสดซัก 2-3วันค่ะ

ชีวิตคนเรา หมุนเวียนไปตามเส้นที่ถูกกำหนดเวลาเป็นเด็กอยากรีบโตเป็นผู้ใหญ่ เวลาเป็นผู้ใหญ่ก็อยากกลับมาเป็นเด็ก เวลาเป็นโสดก็รีบอยากมีครอบครัว พอเวลามีครอบครัวแล้ว ก็นึกอยากกลับมาเป็นโสด อะไรไม่ค่อยแน่นอน ช่วงนี้ที่ญี่ปุ่นมีวันหยุดติดต่อกันหลายวัน นัดกับพี่ดาไว้ตั้งนานว่าจะๆไปเรียนแกะสลัก ได้เวลาและโอกาสเสียที

   ทีแรกก็ตั้งใจที่จะปล่อยเด็กๆ ไว้กับคุณสามีลองให้คุณสามีดูแลเด็ก ๆ ดู อยู่ที่นี่จะค่อนข้างลำบาก หรือถึงขั้นเหนื่อยมากกับการดูแลเด็ก ๆ ถึงแม้จะเป็นแค่แม่บ้านก็ตาม เพราะเราต้องทำเองทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องเกี่ยวกับโรงเรียนของลูกๆ  เวลาลูก ๆ ไม่สบายไปโรงพยาบาล หรือเรื่อง อื่นๆ  ส่วนสามีจะทำงานหามรุ่งหามค่ำไม่ค่อยมีเวลาใส่ใจเรื่องเหล่านี้เท่าไหร่ ยิ่งถ้าเราทำงานด้วยดูแลงานบ้าน ด้วย เหนื่อยใจจะขาดเลยหละ

 ต่างกับเมืองไทยที่เรายังมีญาติพี่น้อง มีพ่อแม่อยู่ใกล้  ๆ จะไปไหนก็ฝากเด็ก ๆ ไว้ได้ แต่ครั้งนี้ อิ๋วก็โชคดี แม่ย่าและพี่สะใภ้จะดูแลเด็ก ๆ ให้ ทุกคนให้การสนับสนุนมในความคิดของอิ๋ว อยากทำอะไรก็ทำการเรียนมันเป็นสิ่งที่มีความรู้ติดตัวไม่ต้องกลัวอะไร เงินมีเท่าไหร่ก็หมดได้ถ้าไม่รู้จักใช้ แต่วิชาความรู้ไม่มีวันหมด (แม่และพี่สะใภ้อยู่คนละจังหวัด ต้องเตรียมเสื้อผ้าให้เด็ก ๆ และสามีด้วย)

 อีกอย่างที่ญี่ปุ่น ถึงเรียนจบปริญญาก็เอามาใช้ที่นี่ไม่ค่อยได้ ฉะนั้นถ้ามีทางเลือกที่ดีกว่าเราก็ต้องรีบคว้าพูดมาซะนานก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ไปเรียนแกะสลักกับพี่ดาตั้งใจว่าจะมาเป็นครูสอนแกะสลัก ควบคู่รำไทยเป็นการเผยแพร่ประเพณีและวัฒนธรรมไทย ถ้าความตั้งใจไปได้ดีก็อาจจะออกจากงานที่ทำแล้วมาทำงานนี้ค่ะ