ปลูกดอกไม้ริมระเบียง ในวันแม่แห่งชาติ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

จากวันแม่แห่งชาติ ของคุณกลอย จนมาถึง ปลูกดอกไม้ริมระเบียง ของคุณแป๋ว เลยเป็นที่มาของบล็อกนี้ครับ อ่านแล้วรู้สึกใช่เลย หวังว่าเพื่อนๆ ชาวบ้านสวนพอเพียงนำข้อคิดดีๆ ไปใช้ได้กับคนใกล้ตัว

ดอกไม้สีน้ำเงิน

เดินชนคนแปลกหน้า ฉันเอ่ยขอโทษไม่ตั้งใจ

เขากลับตอบ “ขออภัย ผมเองไม่ทันเห็นคุณ”

เราต่างสุภาพ ถ้อยทีถ้อยอาศัย แสดงน้ำใจแม้ไม่รู้จักกัน

แต่ที่บ้านเย็นวันนั้น ฉันทำอาหารอยู่ในครัว

ลูกสาวตัวน้อยแอบมายืนข้างหลัง ไม่ทันระวังฉันหันกลับมาชน

เธอล้มลง “อย่ามายืนเกะกะ” ฉันดุใส่

ลูกสาวเดินจากไป หัวใจเธอปวดร้าว

คืนนั้นฉันได้ยินเสียงกระซิบจากเบื้องลึกของหัวใจ

“กับคนแปลกหน้าเจ้าสุภาพได้ กับลูกรักชิดใกล้ ทำไมทำได้ลงคอ

ดูที่พื้นครัวสิ ดอกไม้หลากสีที่ลูกอุตส่าห์เก็บมาหวังให้เจ้าแปลกใจ

ตกเกลื่อนอยู่ทั่วไป น้ำตาเธอไหล เหตุใดไม่แลเห็น”

ฉันเพิ่งรู้ตัว เลยค่อยๆ ย่องเข้าไปนั่งคุกเข่าข้างเตียงลูก

“ตื่นเถิดคนดี ดอกไม้นี่ลูกเก็บมาให้แม่หรือ”

ลูกตอบ “ใช่ค่ะ หนูเห็นดอกไม้บานสวยงามเหมือนคุณแม่

รู้ว่าคุณแม่ต้องชอบ โดยเฉพาะดอกสีน้ำเงิน”

ฉันตื้นตันใจนัก “ลูกรัก แม่ขอโทษจริงๆ ที่เอ็ดหนู”

“แม่จ๋า ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูรักแม่”

“แม่ก็รักลูก แม่ชอบดอกไม้ของหนูมาก โดยเฉพาะสีน้ำเงินจ้ะ”

 

*** ถอดความจาก เรื่อง “Blue Flowers” ***

 

หากเราตายจากไปในวันพรุ่งนี้ อีกไม่กี่วันนายจ้างก็หาคนใหม่มาทำแทนได้

แต่ครอบครัวที่อยู่ข้างหลังอาจโศกเศร้าไปชั่วชีวิต ลองคิดดูว่าคุ้มไหม

หากเราจะทุ่มเทตัวเองให้กับงานมากกว่าครอบครัว

รู้ไหมคำว่า FAMILY ย่อมาจาก

(F)ATHER (A)ND (M)OTHER (I) (L)OVE (Y)OU.

ให้เวลากับพ่อ-แม่ของคุณมากขึ้นยามท่านแก่ตัวลง

รู้จักแบ่งเวลาให้กับงานและคนที่บ้านให้สมดุลกัน

หากมีใครมาบอกให้จัดความสำคัญเสียใหม่

จงย้อนถามกลับไปว่าครอบครัวสำคัญน้อยกว่าหรือไร?

เรื่อง ดอกไม้สีน้ำเงิน
เขียนโดย ดลฤดี วูอินทรานนท์


ความเห็น

เจ้โสคะ

แปลว่า คนเรียก  รักความยุติธรรมค่ะ     เลยเรียกให้เท่าเทียมกัน

(  แต่เอ๋ไม่เลี้ยงหมาค่ะ )

ฉันจะปลูก ผัก ให้ลูกทาน

บ้านน้องเอ๋ไม่เลี้ยงหมา  น้องต้นกล้าเลยรอดตัวไป  555555

กลัวลืมตัว เรียกลูกเป็น.......  เลยไม่ได้เลี้ยงค่ะ555555

(เดี๋ยวจะลงรูปให้ดูว่า  ที่บ้านเยงอะไรบ้าง55555)

ฉันจะปลูก ผัก ให้ลูกทาน

...ซึ้งจัง.....ดอกไม้สีน้ำเงิน

 

....ความสุขอย่างแท้จริง ด้วยหลักเศรษฐกิจพอเพียง....

เป็นครั้งที่2ค่ะ  ครั้งแรกได้ฟัง เมื่อวันแม่ปีไหนจำไม่ได้  ซาบซึ้ง  เหมือนจันทร์เจ้าว่า  ที่บ้านเลี้ยงหมา  2  ตัว  เวลาลูกแกล้งหมาก็บอกว่าอย่าแกล้งน้อง  เวลาหมาแกล้งลูกก็ดุหมา  เวลาเรียกหมาบางทีก็เรียกน้องคำเดียว  ลูกบอกว่า  น้องอยู่นี่ ลูกแทนตัวเองว่า น้อง ก็เหมือนมีลูก 1 คน กับ 2 ตัว  วันๆ  ก็ต้องให้ความสนใจเท่าๆกัน  วันไหนลุงมาก็เบาหน่อย มีคนรับภาระแทน 

ได้อ่านเป็นครั้งที่สองแล้วเหมือนกัน

หลังๆจะพยายามใส่ใจความรู้สึกของแม่มากขึ้นครับ

 

เถียงให้น้อยลง เอาใจแม่มากขึ้น กลับไปเจอแม่ให้มากที่สุดเท่าที่มากได้ ( กลับไปเืกือบทุกอาทิตย์ส่วนนึงเพราะว่าอยากเจอแม่ ) แม่ให้หิ้วไรมากรุงเทพก็พยายาามหิ้วมาให้หมด ( แต่ก่อนเอาบ้างไม่เอาบ้าง ) บางทีบางอารมณ์ ก็เห็นไม่ตรงกัน คิดไม่ตรงกัน แต่ก็พยายามเ้ข้าใจ แม่ให้มากที่สุด เพาะว่าคิดว่า ณ จุดๆหนึ่งคนเรามีมุมมองแล้วก็ แนวคิดไม่เหมือนกัน พยายามเข้าใจท่านให้มากที่สุด ( เอาไว้ก่อน )

 

คิดเสมอๆ ว่าท่านคงอยู่กับเราอีกไม่นาน ( เท่าที่เราต้องการหรอก ) เลยพยายามอยู่กับท่านให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

ขอให้ปฏิบัติอย่างนี้ให้ได้ตลอดชั่วอายุขัยของทั้งแม่ และ พ่อนะน้อง

อย่าให้เหมือนพี่ แม่จากไปโดยที่พี่ยังไม่ได้ตั้งตัวเลย อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ ก็คุยกันทุกวัน แต่ไม่รู้ว่าแม่ป่วยหนัก เราก็บ้างาน แล้วก็ติดเพื่อน สมัยนั้นโทรศัพท์มือถือก็ไม่มี วันนั้นกลับบ้านเห็นโน้ตติดอยู่บอกว่า แม่อยู่โรงพยาบาล ตามไปโรงพยาบาลยังดีที่ได้คุยกัน แม่ยังบอกว่าแม่ไม่เป็นไร และก็ไม่มีสัญญาณบอกว่าแกจะจากเรา ไป ติดต่อเรื่องย้ายห้องเสร็จก็กลับมาบ้าน พอเที่ยงคืนทางโรงพยาบาลโทรมาบอกว่าแม่ช็อค ต้องปั้มหัวใจ ยื้อไว้ได้ถึงเช้าแล้วแม่ก็จากไป

น้องป้อมยังมีโอกาสที่จะได้ดูแลพ่อแม่ ตั้งใจทำให้สุดความสามารถ อย่าปล่อยให้เวลาผ่านไปเหมือนพี่นะ

 

จะปลูกต้นไม้ในใจเธอ


สัญญาครับ จะพยายามทำให้ดีที่สุดตอนที่ยังมีโอกาสครับ

กับคนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัว เช่นที่บริษัท หรือเพื่อน ๆที่โรงเรียนของลูก เราก็ก้มหัว พูดดี ยิ้มแย้มแจ่มใสให้เขาตลอด พอกลับมาบ้านก็เปลี่ยนเป็นยักษ์ใส่ลูกทันที ขอบคุณนะค่ะสำหรับเนื้อหาที่ดี ๆ คงต้องมานั่งนึกทบทวนตัวเองให้มากขี้นแล้วหละค่ะ ครอบครัวมาก่อนเรื่องอื่นตามมาทีหลังใช่ไหมค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

หน้า