ไปทอดกฐิน เอาบุญมาฝากแล้วเด้อ!...พี่น้องบ้านสวนเฮา..

หมวดหมู่ของบล็อก: 

 

วันที่ 14  ต.ค. ธนนันท์หนีไปทอดกฐินที่อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี ก็เลยเอาบุญมาฝากพี่น้องบ้านสวนเรา มารับเอาบุญไปเด้อค่ะเด้อ...

 

มีรูปมาฝากด้วย

 

 

ส้มเปรี้ยว หลานสาวเป็นพลขับตลอดกาล ลูกพี่อ้อ พี่สาวคนที่ 2

 

 

เช้าวันเสาร์ต้องไปแห่ต้นดอกเงิน แต่งองค์ทรงเครื่องก่อน นางเอกลิเกหลงโรงค่ะ..อิอิ

 

 

ต้องใช้รถแห่เท่านั้น เดินไม่ไหว แห่หลายหมู่ (บ้าน) ขบวนรถยาวเหยียด รถเราคันที่ 4 รถพี่สาวตามหลัง

 

 

น้าสาว (น้องสาวแม่) มาตั้งรกรากที่บ้านผือ

 

 

 

ลูกสาวกับลูกชายธนนันท์เองจ้า...พี่แบ๋มกับน้องโต๋ ขอขึ้นข้างหลังน่าสนุกดี แต่พอแห่ไปได้สักพัก ขอไปนั่งรถเก๋งกับป้าเฉยเลย แดดร้อนมากๆๆ

 

 

ยายอ้วนนี่ใคร? ใครรู้ช่วยบอกที...ร้อนเหมือนกันค่ะ แต่ก็ทนเอา 

 

 

ลูกใครหว่า? รำสวยซะด้วย เหงื่อแตกเหงื่อแตน ....รำอยู่คนเดียวบนรถ

 

 

 

ชมว่ารำสวย รำไม่ยอมหยุดเลย บ้าย้อง...

 

 

จัดเต็มไปเลย...

 

 

ถึงแล้ววัดดอยสวรรค์  บ้านหนองแวง ต.ข้าวสาร อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี

 

 

บรรยากาศที่วัดร่มรื่นมากค่ะ เป็นวัดที่อยู่เชิงเขา ปลูกไผ่เต็มไปหมด หลายสายพันธุ์ ร่มรื่นจริง ๆ 

 

 

เป็นภาพที่ประทับใจและสวยงามจริง ๆ ธนนันท์ปลาบปลื้มมาก เห็นถึงความ เสียสละ ศรัทธา สามัคคี ของพี่น้องเรา เป็นกฐินสามัคคีค่ะ ได้เงินเข้าวัด สามแสนสองหมื่นกับเศษปลายไปเท่าไหร่ จำไม่ค่อยได้ ขออภัยค่ะ ถ้าใครอยากแทงหวย...

 

 

 

 

 

ธนนันท์วิ่งขึ้นเขาไปดักถ่ายรูป แทบยกขาไม่ขึ้น ลำพังเดินก็ก้าวขาลำบากแล้ว ยังวิ่งดักหน้าดักหลังเขาอีก ให้ลุงคนหนึ่งถ่ายรูปให้ รูปแรกแกถามว่าจะเอาอยู่เหรอ อ้าปากหอบขนาดนั้น แกเลยถ่ายให้ใหม่ พอได้ค่ะ...(หมายความว่าสวยแล้วค่ะ..อิอิ)

 

 

 

ขบวนยาวมากกกก ค่ะ...ถ้าใครได้เห็นภาพคงได้ปลาบปลื้มเหมือนธนนันท์ 

 

 

 

ชุดนี้เขาเอารถขึ้นเขาค่ะ มีแต่คนแก่ เด็กและคนป่วย มีธนนันท์กับน้องโต๋ที่อาจหาญเดิน (วิ่ง) ขึ้นเขา น้องโต๋ล้มกลิ้งตกเขาด้วย ขากลับก็เบรกไม่ทันล้มกลิ้งอีก ได้แผลทั้งขาขึ้นขาลง อดทนมากไม่ร้องเลย สนุกกับเพื่อน ๆ พี่ ๆ

 

 

 

โบสถ์สร้างบนเขาเลยค่ะ น้องแบ๋มต้องจูงป้าขึ้น ป้าอ้อกับป้าเปิ้ล พี่สาวธนนันท์เองค่ะ ข้างบนเขาเดินรอบโบสถ์แล้ว พวกนี้ยังไม่ถึงไหนเลย ธนนันท์ก็หาของกินก่อน เขามีโรงทาน อิ่มท้อง อิ่มบุญเลยค่ะ

 

 

 

โบสถ์กำลังสร้าง ยังต้องการปัจจัยอีกเยอะค่ะ อยู่บนเขา บรรยากาศสงบมาก ภูเขาล้อมรอบทั้งสี่ทิศเลย

 

 

 

กลับมาตอนเย็น ก็กินเนื้อย่างเกาหลีกันค่ะ แต่ไม่มีภาพเพราะลืมเปิดแฟลช มืดตื้ดตื๋อ...แล้วก็เช็คบ้านสวนหน่อยนึง แต่ไม่เม้นท์ใคร เพราะเน็ตช้ามาก แล้วก็แย่งกัน เอาไปสองเครื่องใช้ได้เครื่องเดียว เข้าคิวกันใช้ น้องโต๋กับพี่เปรี้ยวจะตีกันตาย น้องโต๋สู้ไม่ได้บ่นงึมงัม ๆ ขนาดห้าทุ่มยังไม่ยอมหลับ ยังกัดพี่เปรี้ยว "เล่นเน็ตสบายใจเลยนะพี่เปรี้ยว"  พอไฟกระตุก "สมน้ำหน้า พี่เปรี้ยวเล่นเน็ต ไฟดับเลย" อิจฉาพี่เขา

 

ไปอุดรวันศุกร์ค่ะ สำรวจเส้นทางจากดีเจรุจน์ ขอนแก่นแล้ว แต่ไปถึงเขื่อนอุบลรัตน์ ท้ายเขื่อนน้ำท่วมถนนค่ะพ่อแม่พี่น้อง น้ำไหลแรงมาก ขนาดรถกะบะล้อสูงแล้ว น้ำยังท่วมล้อ ถามพี่คนที่ยืนโบกให้สัญญาณรถ แกบอกไปได้ พี่เปิ้ลบ่นเป็นหมูกิน...เลยค่ะแกกลัวเครื่องยนต์พัง รถเพิ่งออกใหม่ยังไม่ถึง 2 เดือนดี คันที่ 4 แล้ว  ลุ้นช่วยกันทั้งคัน ตกหลุมทีร้องเสียงหลงเลย ธนนันท์โดนด่าหูชาเลย ในฐานะนักสำรวจเส้นทาง....

 

กลับเช้าวันอาทิตย์แต่ไม่ได้กลับบ้านค่ะ ไปท่าเสด็จต่อ โปรดติดตามตอนต่อไป....ท่าเสด็จ หนองคาย

 

ขอบคุณบ้านสวนแห่งนี้ ที่ทำให้เรามีเพื่อนเยอะแยะ ขอบคุณผู้ใหญ่ที่เป็นสื่อกลาง ขอบคุณเพื่อน ๆ สมช.ทุกท่าน ที่ทำให้เรารู้ว่าคนไทยยังรักกันอยู่...


ความเห็น

อนุโมทนาสาธุด้วยครับ

เห็นภาพแล้วขนลุกเลย ขบวนยิ่งใหญ่จริงๆ อยากมีโอกาสทำแบบนี้บ้าง แต่ชาตินี้คงไม่มีวาสนาค่ะ เพราะมาตั้งรกรากไกลเหลือเกิน

ใครที่เป็นแม่งานแล้วงานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี ถือว่ามีพรสวรรค์สูง เพราะส่วนใหญ่พอเสร็จงานแล้วจะมีแต่คำครหาตามมา นินทาว่าร้ายต่างๆนาๆ ว่าโกงเงินมั่งล่ะ ยักยอกเงินมั่งล่ะ ทั้งๆที่คนเป็นแม่งานเนี่ยเหนื่อยสายตัวแทบขาด ทุนหายกำไรหด ควักกระเป๋าตัวเองหละๆ เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ ทำบุญกับศาสนาถือว่าเป็นการทำงานที่ท้าทายนะค่ะ และคุณก็ทำได้ นับถือค่ะ ขอโมทนาสาธุกับบุญที่ทุกท่านได้รวมตัวกันทำในครั้งนี้ด้วยค่ะ สาธุ

 

คุณอ๊อด กฐินสามัคคีน่ะค่ะ ธนนันท์ไปร่วมงานไม่ได้เป็นแม่งาน เขาไม่ได้จัดงานอะไรใหญ่โตเลย ต้นเงินก็ทำบ้านใครบ้านมัน ถึงเวลาก็มารวมกันแห่เข้าวัด โรงทานก็มีคณะคนใจบุญใจกุศลมาทำแจก ไม่ได้หักเงินค่าจัดงานอะไรมากมายเลย วัดแทบจะได้เงินเข้าแบบเนื้อ ๆ ไม่ต้องชัก

เมื่อก่อนตอนอยู่ระยอง ธนนันท์กับแฟนเคยทำผ้าป่ากลับมาทอดที่บ้านเกิดแฟน ต้องวิ่งหาประธาน  รองประธาน คณะกรรมการ ต้องไปตามบ้านญาติพี่น้องของคนแถวนั้นที่เขามาช่วยหาคนซื้อบัตรนำเที่ยว (ขายบัตรรถ เงินเหลือเข้าวัด) วิ่งพิมพ์ซอง แจกซอง  เก็บซอง ขายบัตร (2 คันรถบัส) 

เหนื่อยมากค่ะ ต้องสละทั้งเงิน ทั้งเวลา เป็นเวลา 1 เดือน พอถึงเวลาไปทอดผ้าป่าเสร็จ โล่งเลยค่ะ ตั้งแต่นั้นมา เลยตั้งใจว่าจะทำบุญอะไรก็ขอเข้าร่วมก็พอ ไม่ขอเป็นแม่งานอีกแล้ว (เข็ด) 

 



แม่ไหย่ ข้อยมารับบุญนำเด้อ หน้าคือ คือกันเหม็ดแทะ เบิ่งแล้วหลง จักไผ๋เป็นไผ๋InnocentMoney mouth เอิ้กๆๆๆ

ชีวิตไม่ได้เกิดมา เพื่อยอมแพ้

 

 :admire2:    อีหลีบ่หนูหวึ่ง กะซ่างแม่ไหย่กะผู้งามกับเขาคือกันตั๋ว....อิอิ ขอบใจหลายเด้อ ที่เอาความจริงมาเว้า (อยากอายหลายเด้...):shy:

ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ มหาสมุทรไม่อิ่มด้วยน้ำทะเลฉันใด ผู้มีปัญญาย่อมไม่อิ่มด้วยการทำบุญฉันนั้น สาธุครับ

ดีหรือชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงหรือต่ำอยู่ที่ทำตัว


บุคคลจะล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร

ทางเส้นนี้ผมวิ่งอาทิตย์ละวันครับพี่ ช่วงที่ผมวิ่งน้ำยังไม่ท่วมเลยครับอยู่แค่ระดับถนน ได้ทั้งบุญได้ทั้งน้ำเลยครับ :uhuhuh: ยังมีอีกเส้นครับ อย่าเพิ่งเลี้ยวซ้ายแยกแรก ทางไปหนองบัวนะครับ(เส้นทางนี้ครับ ที่พี่เลี้ยวไป) ให้ตรงไปอีกประมาณ 3 โล แล้วค่อยเลี้ยวซ้ายข้ามเขา จะไม่มีน้ำเลยครับ


 

ไปมันทางนี้ล่ะ ร้านขายอาหารฝั่งขวามือ ที่เป็นเพิงใหญ่หน่อย มีดอกไม้ดาวเรือง ดอกบานไม่รู้โรยปลูกอยู่น่ะ (ขอพันธุ์เขามาด้วย)  ทำก้อยกุ้งแซ่บมาก..ก..ก  หอมข้าวคั่ว 50 บาท พี่เปิ้ลกินคนเดียวเลย  

หน้า