เรื่องของ “กล้วย” ... ที่อาจไม่ “กล้วย”

    ตั้งแต่ไก่โห่ของวันนี้ (22 ต.ค. 2554)  มีผู้ปรารถนาดี...  ส่งข่าวมาบอก ว่าเขาจะเปิดประตูน้ำ ทุกบานที่มีอยู่ในคลองพระพิมลฯ และคลองมหาสวัสดิ์ ดังนั้นเพื่อไม่เป็นการประมาท จึงต้องวุ่นอยู่กับการเก็บของ บางส่วนเตรียมยกสูง แล้วมีบางส่วนที่เบา ๆ หน่อย ก็จัดเตรียมพร้อม ที่จะหอบหิ้วขึ้นไปไว้ชั้นบนซักห้วงเวลาหนึ่ง (ไป ๆ มา ๆ อาจเก็บ ขยะ “ของกู” ไว้ให้รกบ้านริเปล่าก็ไม่ทราบ)

    หากมีคำถามว่า กลัวน้ำท่วมหรือไง? ... ข้าพเจ้าตอบได้โดยไม่ลังเล ว่าเปล่าเลย และไม่กังวลใด ๆ ทั้ง ๆ ที่มีข่าวที่สื่อตอกย้ำอยู่ชั่วโมงละไม่รู้กี่หน ซึ่งจะด้วยความหวังดี หรือเพื่อสร้าง Rating ก็ช่าง ดีกว่า ไม่รู้ไม่เห็นอะไร ทั้งนี้ ทั้งนั้น อยู่ที่เราว่า เราจะเลือกบริโภคเข้าไปเพื่อสร้างภูมิคุ้มกัน หรือบริโภค Fast foods

         ทำไมข้าพเจ้าไม่กังวล? .... คำตอบหรือครับ

    .... ก็เพราะข้าพเจ้าโดนมาเกือบทุกปี ทั้งที่ทำงาน และที่บ้าน เป็นประหนึ่งวัคซีน ให้จิตสร้างภูมิคุ้มกันขึ้นมาโดยอัตโนมัติ ... แล้วเมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา หากพูดโดยสำนวนนักพนัน ก็จะบอกว่า ข้าพเจ้า “โดนสองเด้ง” คือขณะยุ่งอยู่กับการบำเพ็ญกุศลศพคุณพ่อที่เคารพรัก ...

    พระแม่คงคาผู้ประทานคุณอเนกอนันต์ ... ก็ชโลมความรักให้กับบ้านที่ นครศรีฯ เต็มเปา หลาย ๆ คนถามว่าข้าพเจ้า “จะทำไง?

    “เสร็จงาน ค่อยไปเลือกเก็บของที่ยังมีประโยชน์ไว้ใช้ ที่เหลือก็ทิ้ง” .... คือคำตอบจากข้าพเจ้า และข้าพเจ้าก็ทำเช่นนั้นจริง ๆ  ... ทั้งยังเกิดสำนึก ในคุณพระแม่คงคาอยู่ลึก ๆ ที่ช่วยตัดสินใจ ไม่งั้น จะทิ้งเจ้านี่ ... ก็ยังหวง ... จะทิ้งเจ้านู่น ... ก็เสียดาย

    ครานั้น ... พระแม่ฯ ท่านมาเลือกให้ทิ้ง บ้านจึงเบาขึ้น เพิ่มที่ว่างช่วยให้เดินสะดวกขึ้นเยอะ

     .... ก็เรื่องของธรรมชาตินะ .... ทำไมต้องเป็นอย่างที่เราอยากเสมอไปรึไง ... นั่นมันฝืนธรรมชาตินะ

    ... โอ๊ะ .... ว่าจะพูดเรื่องกล้วย กล้วย ... เผลอลอยตามน้ำไปถึงไหน ๆ ไม่รู้แล้วซิเรา .... เสียสติอีกแล้ว !

           จากหัวข้อที่ข้าพเจ้าตั้งขึ้น ท่านจะเห็นคำว่า กล้วย อยู่ สอง กล้วย

   ... กล้วยแรก ข้าพเจ้าหมายถึง กล้วยผลไม้ที่ท่านเห็นนี่แหละ

    ประโยชน์หลากหลาย ทราบกันดีอยู่ ไม่ต้องจารนัย แต่ข้าพเจ้าเล็งประโยชน์อีกประการ ซึ่งยังเป็นแค่ประกายความคิด ที่ถูกจุดติดจาก ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติสองสลึง

    เอ่ยถึงตอนนี้ บางท่านอาจหมั่นไส้เอาว่า  โอ้ย ... ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติสองสลึง อีกแย้วววว .... เบ่ ! ...

       ก็ต้องขออภัย ขอรับ จำต้องเอ่ยถึงจริง ๆ  และอนาคต คงต้อง นำมาอ้างอิงอีกหลายหน ทำไงได้ละครับ เพราะ อันว่าตัวข้าพเจ้านี้ คือประเภท

            “รู้น้อยว่ามากรู้     เริงใจ

        กลกบเกิดอยู่ใน      สระจ้อย 

         ไป่เห็นชเลน้อย      กลางสมุทร 

         ชมว่าน้ำบ่อน้อย     มากล้ำลึกเหลือฯ”

    ประกายความคิดเรื่องนี้ ถูกจุดขึ้นที่นั่น แต่ที่ข้าพเจ้า คิดจะนำไปบูรณาการกับความรู้ของลุงพูน(ขออภัยที่พาดพิง) เรื่อง “การหมักน้ำส้มสายชู” ที่ท่านทดลองด้วยตัวเอง เห็นผล แล้วนำประศาสน์ไว้ให้ เป็นวิทยาทาน หลายหน หลายครา จึงขอขอบคุณท่านมา ณ โอกาสนี้ด้วย

     จากน้ำส้มสายชูของลุงพูน ที่เป็นเชื้ออยู่ในจิต ... พอจิบ “น้ำหมักที่ทำจากกล้วยดิบ” ทีรสฉุนกึ๊ก ขึ้นสมอง ของท่านผู้ใหญ่สมศักดิ์ ความคิดของข้าพเจ้า ก็แล่นวูบ ... (คงได้เชื้อเข้าไป) ฮุ ๆ ๆ ...

      ... เห็นภาพ นี่เลยครับ

        ... ใช่ครับ ใช่ กล้วยสุก ที่ส่วนหนึง ทิ้งคาต้นไว้ให้เป็น "ปักษาหาร"

    น้ำส้มสายชู ลุงพูน ....  น้ำหมักกล้วย ผู้ใหญ่สมศักดิ์  ถูก Integration ขึ้นในห้วงคิดของข้าพเจ้า เป็น “น้ำส้มสายชูกล้วยน้ำว้าสุก”

    และตัดสินใจเงียบ ๆ คนเดียวในตอนนั้น ว่า จะต้องกลับไป “ลองผิด ลองถูก” อีกครั้งแล้วซีเรา ... ซึ่งสำหรับผู้น้อยประสบการณ์อย่างข้าพเจ้าแล้ว

     “กล้วย” ที่ว่า อาจจะไม่ “กล้วย” .... แต่ กลายเป็น ... “หิน” ...  ก็ได้ ....