เส้นทางสู่ชีวิตที่พอเพียง#13 ตอน หนีน้ำท่วมไปดูเศรษฐกิจพอเพียงที่บ้านปู่กับย่า#1

หมวดหมู่ของบล็อก: 

หลังจากเดินทางไกลจากใจกลางประเทศไทยกว่า 800 กม.สู่ดินแดนที่ทางเข้ายังเป็นถนนดินลูกรังชั่วนาตาปีขาดการเหลียวแลจากภาครัฐ



แต่พระราชดำริของในหลวงที่มีสายพระเนตรอันยาวไกลไม่เคยไปไม่ถึง ปู่ของน้องน้ำเหนือได้น้อมรับนำมาปฏิบัติเมื่อกว่า 20 ปีที่แล้ว วันนี้ลูกหลานได้อาศัยที่ดินที่เคยแห้งแล้ง ณ แห่งนี้ทำมาหากิน



เดินทางมาถึงแล้ว



ซูมเข้าไปดูใกล้ ๆ



ที่นาอยู่ติดบ้าน พอไปถึงสำรวจรวงข้าวสีทองผ่องอำไพในยามเช้าทันที



เริ่มเก็บเกี่ยวข้าวในนาบ้างแล้ว



ข้าวที่เก็บเกี่ยวรอตี



เช่นเคยไม่มีอะไรที่จะไม่ลงมือทำเอง...เหนือคำบรรยาย


ขอบคุณบ้านสวนพอเพียงครับ


โปรดติดตามตอนต่อไป

ความเห็น

เก่งจังครับฟาดข้าวเป็นด้วย :uhuhuh:

ชอบภาพสุดท้ายมาก :embarrassed:

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

เกษตรกรมือใหม่ครับข้าวก็งามดีจังยังจำได้กลิ่นข้าวหอมๆจากทุ่งนาในรุ่งอรุณครับ

ดีหรือชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงหรือต่ำอยู่ที่ทำตัว


บุคคลจะล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร

จากภาพ สามารถบอกเล่าเรื่องราวบรรยากาศ

สังคมชนบท ได้เป็นอย่างดี

สังคมที่มีแต่การช่วยเหลือและแบ่งปัน ชอบครับ

:sweating: พี่โตจนป่านนี้ยังไม่เคยฟาดข้าวเลย งานนี้อายเด็ก :uhuhuh:

สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี

อยากเคยสักครั้งก็ไปช่วยแม่แดง พ่อเวทย์ฟาดข้าวบ้างสิ ^^

น้องเก่งจังค่ะ ข้าวปัจจัยสำคัญที่สุด ปีนี้คนมีข้าวกินเองคือคนมีบุญ

จะปลุกทุกอย่างที่กิน แม้จะไม่ได้กินทุกอย่างที่ปลูก

ประทับใจภาพสุดท้ายมาก ๆ น่ารักจริง ๆ ชอบที่ครอบครัวนี้ปลูกฝังสิ่งดี ๆ ให้ลูกค่ะ บรรยากาศบ้านคุณปู่น่าอยู่จัง ชอบตรงที่นาติดกับบ้านนี่แหละ ไม่ต้องเดินทางไปไกล อยู่ที่บ้านก็เห็นนาตลอดเวลา  

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

เข้ามาดูแล้วก็ชื่นใจ

ภาพเด็กฟาดข้าวน่ารักดีค่ะ เด็กตัวเล็กแค่นี้ฟาดข้าวเป็นแล้ว ประสบการณ์เยอะกว่าคนกรุงเทพนะเนี่ย 555

น่าอยู่จังเลยจังหวัดอะไรครับ

:serenade: :relax2: :happy:

เดินตามความฝันของตัวเอง

หน้า