เมื่อน้องอาร์มอยากปลูกป่า....พี่นันก็ส่งเสริม

หมวดหมู่ของบล็อก: 

จากการที่ได้พูดคุยกับน้องอาร์มบ่อย ๆ รู้ว่าน้องมีความตั้งใจจริงในการอนุรักษ์ป่า มีแนวคิดในการรักษ์ป่า  เป็นเด็กที่มีความคิดแปลกแยกจากวัยรุ่นทั่ว ๆ ไป รักการทำเกษตรทุกอย่าง อยากจะทำทุกอย่างที่ชอบ เป็นเด็กที่มีความคิดคล้ายกับพี่นันมาก เราจึงพูดคุยกันอย่างถูกใจ ถูกคอ เป็นคอเดียวกัน  น้องอยากได้เมล็ดพันธุ์ต้นไม้ป่า ไปปลูกที่บ้านที่ อ.ดอกคำใต้ จ.พะเยา บ้านเกิดของน้อง  พี่นันมีป่าไม้ในครอบครอง หลายไร่ ก็อยากส่งเสริมน้อง เพื่อแผ่นดินที่รัก ของเรา ปลูกป่าให้แผ่นดินร่มเย็น เป็นลมหายใจของคนทั้งโลก พี่นันก็เลยไปดูว่า พอจะมีเมล็ดต้นอะไรที่พอจะเก็บได้ ก็เลยได้มา 1 อย่าง อย่างอื่น เพิ่งออกดอก หรือยังไม่แก่.....  

 

 

คุณแก่  อายุ  20 ปี แล้ว  พาตลุยฝ่าถนนทรายเข้าไป เกือบติดหล่มทราย....

 

 

ป่าโปร่ง มีไม้ แดง เต็ง รัง จิก ชาด กุง พยอม ยูง  ฯลฯ  พี่นัน ไม่ค่อยรู้จักชื่อต้นไม้นักหรอก บ่ใช่คนบ้านนอก อิอิ

 

 

ต้นแดงกับต้นชาด....จะมาหาเมล็ดให้น้องอาร์ม

 

 

ต้นชาด ตรงแหน๋ว สวยงามมาก อีก 2-3 ปี ก็เป็นเงินครึ่งหมื่น อิอิ ขายได้ค่ะ....

 

ที่ตรงนี้ วางเงินไปแล้วอาทิตย์ที่แล้ว  7  ไร่  ว่าจะคลอดรถคันใหม่ เลย...อด...จะปลูกมันไปก่อน รอให้ป่าไม้โต เพราะเขาตัดไปหมดแล้วเหลือแต่ตอ  พี่นันก็ชอบสวนป่า ไม่ค่อยชอบปลูกพืชเชิงเดี่ยวเหมือนกัน แต่ตอนนี้ขอปลูกมันก่อน หาเงินเลี้ยงลูก อิอิ  เขามาเช่าปลูกแตงกับเจ้าของเดิม เดินไปเก็บลูกไม้ เจอขวดยา สารเคมีที่เขาเอามาผสมพ่นแตง...สยอง...เพราะรู้ถึงพิษภัยของสารเคมีพวกนี้ดี  เมื่อตอนที่ยังทำสวนทุเรียนอยู่  พี่นันไม่ซื้อแตงโมกินมาหลายสิบปีแล้ว  ที่สวนป่ามรดกของปู่ที่ยกให้แปลงก่อนก็มีคน จ.กาฬสินธุ์มาเช่าที่ปลูกแตงเหมือนกัน  เขาจะย้ายแหล่งปลูกไปเรื่อย ๆ ใช้สารเคมีหนัก  ใครชอบกิน ระวังตัวค่ะ  กินที่ชาวบ้านปลูก ถึงลูกไม่ค่อยโต ไม่น่ากิน แต่ก็ปลอดภัย ไม่ค่อยมีอันตราย....หวานชื่นใจกว่ากันเยอะ...

 

 

เก็บแถว ๆ ที่รถจอด ไม่กล้าเดินไปไกล ๆ กลัว...หลง.....หลงทางเสียเวลา....หลงเธอ...คงไม่เสีย..ใจ...อิอิ

 

 

กลับมาถึงบ้าน ได้ของฝากจากแปดริ้วค่ะ พี่เหมียวไปเที่ยวเชียงใหม่มา มีของฝากน้องด้วย 

 

น้องก็รู้ว่า ช้าง เป็นสัญลักษณ์ของเมืองเชียงใหม่ แต่น้องก็ข้องใจ เลือกตัวอื่นให้น้องไม่ได้หรือคะ...แสลงใจจริง ๆ ตัวเดียวยังไม่พอใจ...มาเป็นคู่เลย....โมบาย ยังเป็นช้าง ตอกย้ำจริง ๆ 

 

เสื้อที่เขาสกรีนคำว่า "เมา...ได้ทุกวัน"  ไม่เอามาให้ล่ะคะ....น้องอยากได้ ไม่ใส่เองหรอกค่ะ....จะส่งต่อน่ะค่ะ....

 

ขอบคุณค่ะพี่เหมียว รักนะ จุ๊บ! จุ๊บ!  อิอิ  ระยะนี้ ชอบบอกรัก...ทุกคน..รัก...ตลอด...ทั้งเวบบ้านสวนเลยค่ะ

 

แล้วพี่จะเก็บลูกไม้ของต้นพันธุ์อื่น ๆ ส่งให้นะคะน้องอาร์ม อะไรแก่ก่อนก็ส่งก่อน จะได้ทันปลูกหน้าฝน  ฝากข่าวหาลุงโรสด้วยค่ะ  ลูกหมี่เพิ่งออกดอก  ฝากหาคุณปราโมทย์  ลูกแดง ก็เพิ่งออกดอก  รอหน่อยนะคะ จะเก็บส่งให้ไปปลูกป่าค่ะ ไม้ของอีสาน คงได้ไปโตที่ใต้  เรามาช่วยกันปลูกป่าค่ะ

 

พี่วัชรินทร์ชวนปลูกป่าทุกบล็อก....แม้แต่เวลาที่ได้คุยกัน พี่ยังออกข้อสอบให้น้องนันทำ...กลางอากาศ  โธ่!...ไม่ได้เป็นนักเรียนพี่สักหน่อย  พี่พยายามเน้นให้ช่วยกันปลูกป่า เพื่อตัวเราเอง เพื่อลูกหลาน  พี่บอกว่าเราหายใจทุกวัน แต่ไม่เคยสำนึกว่า ลมหายใจมาจากไหน ได้มาจากอะไร  เราจะทำยังไง จะมีอากาศไว้หายใจชั่ว ลูกหลาน เหลน โหลน  ถ้าโลกนี้ไม่มีต้นไม้  จะเอาออกซิเจนมาจากไหน

 

 พี่วัชรินทร์ ไม่ใช่จะเป็นคนปลูกผักสวย ๆ มาอวดพี่น้องชาวบ้านสวนเป็นอย่างเดียว  ไม่ใช่อัพรูปผักที่ปลูกสวย ๆ มาลงให้พวกเราเม้นท์...แล้วก็แล้วไป.... แต่พี่ยังเน้นให้เราช่วยกันปลูกป่า ปลูกต้นไม้   ไม่รู้ว่ามีใครสังเกตที่พี่วงเล็บไว้ข้างหลังบล็อกทุกบล็อกหรือเปล่า...ธนนันท์อยากช่วยพี่...ช่วยโลก...ขอตอกย้ำอีก....เราช่วยกันได้ค่ะ ปลูกวันละต้น  อาทิตย์ละต้น เดือนละต้น ปีละต้น  มีเวลาเมื่อไหร่ คิดได้เมื่อไหร่ ก็ลงมือเลยค่ะ....

 

      ปลูกป่ากันค่ะ...พี่น้อง...อิอิ 

ความเห็น

ขอบคุณพี่สาวสุดสวยมากๆเลยครับ

ที่ส่งเสริมในเรื่องของการปลูกป่ากับน้องเล็กคนนี้

น้องจะตั้งใจทำดังที่ได้พูดกับพี่นันท์ไว้ให้ได้พี่

 

เรามาช่วยกันปลูกป่า เพื่อ พ่อหลวง เพื่อลูก เพื่อหลาน เพื่อเหลน เพื่อคนไทยทุกคนครับ

พ่อหลวงท่านให้เราปลูกป่า เพื่อตัวเราเองค่ะ...เพื่อเพื่อนร่วมโลก เพื่อโลกของเราทุกคน  เราทำได้ ช่วย ๆ กันค่ะ  :love:

คิดอะไรไม่ออกบอกอะไรไม่ถูกต้องปรึกษาน้องธนนันท์  เธอทำได้ทุกอย่าง  แต่ขออย่างเดียวอย่าซื้อที่ดินจนหมดประเทศเหลือไว้ให้พี่สักไร่ก็พอใจแล้ว......

พี่จุ๋ม พูดเกินไปแล้วค่ะ...ทำน้องขำ หลับไม่ลงแน่คืนนี้....:uhuhuh:

ปลูกไม้ผลให้กลายเป็นป่า  ก็น่าจะพอเข้าเค้านะ   กระท้อน  ทุเรียน  ขนุน  มะม่วง  ลำไย  น้อยหน่า  มะพร้าว  รอบบ้านเราเลย  แล้วไม่นานก็เป็นป่าไปเอง

 

                                  ......ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นค่ะป้าเล็ก...:love:

 

แต่อยากแชร์ความคิดนี้นิดหน่อยค่ะ....ปลูกพืชที่เป็นไม้เศรษฐกิจ ไม้ผลพวกนี้ ต้องการการดูแลค่ะ ทั้งน้ำ ทั้งปุ๋ย ดินฟ้าอากาศ อุณหภูมิ  โรค แมลงศัตรูพืช  ขาดไม่ได้สักอย่าง ต้องดูแลทั้งหมดไปด้วยกัน 

ถ้าเราปลูก ๆ ๆ แล้วปล่อยตามธรรมชาติ ไม่เอาใจใส่ พืชผลพวกนี้ก็จะเป็นพืชพันธุ์ดูใบ  เผลอ ๆ ใบก็ไม่เหลือ สิ้นชีวิตไปก่อนวัยอันควร  เราต้องลงทุน ซื้อพันธุ์ การจัดการ ลงเงินไปแล้วไม่ได้ผลตอบแทนมา  ต้นไม้ก็ตาย ไม่ควรปลูกหรอกค่ะ

ปลูกพืชที่เหมาะสมกับภูมิประเทศนั้น ๆ จะเป็นทางเลือกที่ดี โดยเฉพาะคนที่ไม่มีเวลา มาเอาใจใส่ดูแลเต็มที่  ไม้ป่าพวกนี้ ไม่ ต้องซื้อพันธุ์ ไม่ต้องรดน้ำ ดูแลใส่ปุ๋ย พ่นยาไล่แมลง  ไม่ต้องปลูกด้วย เพราะลูกไม้ปลิวไปที่ไหนก็เกิดที่นั่น  เราช่วยสางออกก็โอเคแล้วค่ะ

วันก่อนเห็นภารโรง  เอากล้ามะม่วงมาวางเกือบ20ต้นมั้ง   ถามว่า  น้าซื้อมาหรือ  เขาว่า  เพาะเอง  อันนี้เพาะเมล็ด  ปลูกกิ่งตอนมันตายง่าย  น้ำท่วม3วันก็ตายแล้ว น้ำไม่ท่วมก็ตาย  ถ้าเป็นรากแก้ว  จะอยู่ได้  หลาย10ปี  เราปลูกไว้  เอาร่ม  ปลูกไว้กิน  ต้องเมล็ด  เออ....เขาย้อนยุคแล้วนะ  ทำแบบโบราณ   คงจะดีจริงๆนะ   เราย้อนบ้างดีกว่า

พี่นันท์ใจดีมาก แบบนี้ ต้นถอนต้นให้ น้องเลยครับ อิอิอิ

ถอนไม่ไหวจ้าตุ้ย....คงต้องใช้เครื่องทุ่นแรง....:sweating:

:cheer3:พี่ตั้งใจเลือกลายเสื้อให้เลยน่ะนั่น.....:uhuhuh:

หน้า