นิราศ..สุข..สดชื่น..เมื่อคืนถิ่น

เขียนโดย ตี๋ ครม. เมื่อ 23 มีนาคม, 2012 - 00:43
หมวดหมู่ของบล็อก: 
รื่นเริงบันเทิงใจ
Keywords: 
ออกจากงาน
กลับบ้านตรอกแค

...................................            นิราศร้างห่างไกลใจห่วงหา

ในที่สุดก็มาถึงซึ่งเวลา                      เปมิกาออกจากงานสู่บ้านตน

ศุกร์ สิบหกมีนาคมผมต้องรับ             ขนของกลับจากภูเก็ตอีกสักหน

ก้าวต่อไป ต้องท่องว่า จะอดทน          ไม่มีบ่นน้อยใจให้ได้ยิน

งานที่ทำก็ใช่ว่าจะไม่รัก                    ภาระหนักรอที่บ้านเหมือนด่านหิน

เพื่อนมาส่งอำลาน้ำตาริน                     มุ่งสู่ถิ่นกำเนิดก่อเกิดกาย

ชาวบ้านสวนน้องพี่ที่คุ้นหน้า              ถึงยามจากไม่ได้ลาพาใจหาย

มันเร่งเร้าลุกลนจนวุ่นวาย                   กว่าจะได้ออกเดินทางย่างสนธยา

            แม้ว่าการเดินทางจะเร่งรีบ      เข้าไปลา “ซุปเปอร์ชีพ” เสียหน่อยหนา

เคยซื้อของถูกใจใช้เรื่อยมา                  ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่ได้มาเยือน

 ผ่านชื่อบ้านนามเพราะว่า “เกาะแก้ว”          เคยเกาะแก้วเมามายใครจะเหมือน

แล้วเลิกเกาะมาได้หลายสิบเดือน          ยังมีเพื่อนเช่นเดิม เพิ่มค่าตน

ถึงหล่อยูง ท่าอยู่ อยู่คอยท่า             คอยเวลาจัดชีวีที่สับสน

มีสติยึดใจไม่ร้อนรน                            จะเป็นคนอยู่เคียงข้างทุกย่างไป

ในสมองทุกนาทีมีแต่แผน                   จนรถแล่นมาถึงบ้านกะไหล

ทางข้างหน้าที่ต้องก้าวยังยาวไกล       ขอเพียงใจไม่ท้อคงพอเพียง

            จอดพักรถสักครั้งที่พังงา        เพื่อพักผ่อนกายาหาอาหาร

สั่งหมูตุ๋นมะระมารับฯทาน                 เพราะกว่าจะถึงบ้านเกินครึ่งทาง

            ถึงบางเตย บ่อแสน แสนกลืนกล้ำ       อยากหาน้ำแสนบ่อไว้สรรค์สร้าง

เพราะน้ำคือชีวิตทุกทิศทาง                 แต่ถ้าเป็นบ่อร้างคงเศร้าใจ

ถึงมะรุ่ยทางยังยาวสู่อ่าวลึก                ยังรู้สึกมุ่งมั่นไม่หวั่นไหว       

ถึงบ้านกลางกระบี่นี่อีกไกล                ขับมาได้แค่ครึ่งทางทั้งง่วงนอน

           ถึงเหนือคลองแวะหากาแฟซด       ดื่มจนหมดตั้งหลักนั่งพักผ่อน

เมื่อรู้สึกชื่นกายหายง่วงนอน               ต้องเร่งจรเดินทางอย่างตั้งใจ

แล้วเลี้ยวรถเข้าไปทางเพหลา            ทางข้างหน้าคดเคี้ยวน่าเสียวไส้

ลำทับ บางขัน ยิ่งมั่นใจ                   อีกไกลถึงกะปางทางสบาย

เลือกเลี้ยวซ้ายมุ่งไปทางทุ่งสง             หากทางตรงควนหนองหงส์เปลี่ยวใจหาย

ถึงอ้อมหน่อยก็ดีกว่าลำบากกาย          ไม่เสียงอันตรายเหมือนอีกทาง

          รถมาถึงสถานบ้านสวนผัก                 คิดถึงงานที่รักที่รอสร้าง

จะปลูกผักอินทรีย์ที่ถูกทาง                 เป็นแบบอย่างรุ่นใหม่ให้สังคม

พอมาถึงไม้เสียบเลียบเข้าซ้าย             พอถึงบ้านควนไสใกล้สุขสม

อีกไม่นานได้พักผ่อนหย่อนอารมณ์     ได้ชื่นชมแตงลงรูที่อยู่รอ

รถข้ามทางรถไฟใจแน่แน่ว                 ใกล้ถึงแล้ว “บ้านตรอกแค” แน่แท้หนอ

เกือบตีสองปลอดภัยดีมีแรงพอ           ไม่รีรออาบน้ำปั๊บ(ปั๊บ) หลับสบาย ฯลฯ

5555555555

ความเห็น

วิทยา จิรา

23 มีนาคม, 2012 - 11:05

ขอร่วมแสดงความยินดีด้วยครับ และขออภัยที่อ่านนิราศไม่จบ (ซึ้งใจมาก) ขอชื่นชมในความแน่วแน่ครับ. ขอบคุณครับ.

ตี๋ ครม.

23 มีนาคม, 2012 - 12:08

ขอบคุณครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

ธนนันท์

23 มีนาคม, 2012 - 11:35

 

             ใจ "สู้" หรือเปล่า

        ไหวไหม....บอกมา

"โอกาส" ของผู้กล้า

"ศรัทธา" ไม่มี "ท้อ"

 

....กำลังใจเพียบ....จากคนบ้านสวน...น้องไพ...ทำได้ค่ะ....

ตี๋ ครม.

23 มีนาคม, 2012 - 12:09

ขอบคุณครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

alert

23 มีนาคม, 2012 - 12:29

:hi: อ่านจนจบ แต่งได้เก่งมากค่ะ ขอให้ทุกอย่างที่ตั้งใจไว้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดีนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :cheer3:

ตี๋ ครม.

23 มีนาคม, 2012 - 21:24

ขอบคุณครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

maw_tot

23 มีนาคม, 2012 - 20:55

เข้ามาให้กำลังใจครูตี๋และคุณไพ...นะค่ะ

ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ จะทำให้ยากทำไม


 

ตี๋ ครม.

23 มีนาคม, 2012 - 21:26

ขอบคุณครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

prikhom

24 มีนาคม, 2012 - 08:48

สู้ๆเป็นกำลังใจให้ค่ะ

ตี๋ ครม.

25 มีนาคม, 2012 - 20:06

ขอบคุณครับ

ตอนเป็นเด็ก....มีแรง มีเวลา แต่ไม่มีเงิน กลางคน.....มีเงิน มีแรง แต่ไม่มีเวลา ปั้นปลาย.....มีเงิน มีเวลา แต่ไม่มีแรง

หน้า