เรา..

หมวดหมู่ของบล็อก: 

          ผมมีภาระงานที่ต้องเดินทางไปกรุงเทพฯ..ทั้งที่ไม่อยากไป..เป็นห่วงสวนกลัวไม่มีคนดูแล..เลยนัดเจอสมาชิกผู้รู้ใจ..ไม่รู้ว่าเป็นพรหมลิขิต..หรือเปล่า..ช่วงนี้ผมกับคุณนุสิตาเจอกันบ่อยๆ..ทั้งที่ผมอยู่อุบลยังมีเหตุให้เดินทางไปกรุงเทพ..อืมม์..คนจะเจอกันไกลแค่ไหนก็ยังเจอกันได้เนาะ...

         นัดเจอที่อนุสาวรีย์..ผมขึ้นรถตู้จากเมืองทองธานีพอลงคิวรถตู้ก็ยืนงงๆ..เลยถามพ่อค้าแถวนั้นว่าสะพานควายหันหน้าไปทางไหนครับ..ไม่ใช่อะไรจะได้กำหนดทิศทางถูก..ระหว่างที่รอนุสิตาเลิกงานผมก็ไปยืนชื่นชมไฟแสงสีบนสะพานลอย..คนเดินผ่านไปผ่านมาบนสะพานตาลายเหมือนกัน..สงสัยไม่ค่อยชินคนเยอะๆ.

       ด้วยเหตุผลด้านเวลา..ผมกับคุณนุสิตาเลยตกลงไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือ..แน่นอนครับผมต้องเป็นเจ้าภาพอยู่แล้ว..เนื่องด้วยอาวุโสมากกว่าและเงินเดือนมากกว่า..แค่นี้เลี้ยงได้สบายมาก..ทีแรกผมสั้งที่ 10 ชามรวด..คุณนุสิตาท้วงว่าค่อยๆสั่งดีกว่าเลยลดเหลือ 6 ชาม..แล้วค่อยสั่งเพิ่ม..แหม..มันก็ต้องรักษาภาพพจน์กันมั่งละครับ..ไม่งั้นภาพพจน์คนหน้าตาดีบ้านสวนเสียหมด..ฮ่าๆๆๆๆฮิ้วววว....

       หลังจากนั้นก็กินไป.จีบกันไป.ทั้งโต๊ะมีแค่เราสองคน..งวดนี้คุยกันเป็นเรื่องส่วนตัวมากกว่าไม่ค่อยได้นินทาใคร..จำไม่ได้ว่ากลับกี่ทุ่ม..รู้แต่ว่าเริ่มเก็บร้านแล้วจึงกลับ..นี่ถ้าร้านไม่ปิดจะอยู่ต่อนะเนี่ย..ขากลับคุณนุสิตาเดินไปส่งที่รถตู้..กลัวผมหลง..อาทิตย์หน้าว่าจะนัดเจออีกสักครั้ง..ฮ่าๆๆๆฮิ้ววว..

ขอบคุณพ่อแม่ที่ให้กำเนิด..บรรพบุรุษที่รักษาแผ่นดินให้อาศัย..กำลังใจจากผู้ปกครอง..สมาชิกบ้านสวน..ผู้ใหญ่โสที่เคารพ..และบ้านสวนพอเพียงของเรา..ลำใย..

ความเห็น

:sweating: สุดท้ายแล้วกินกันคนละกี่ชามล่ะเนี่ยลุง... :uhuhuh:

โท้ๆๆ ไปกุงเต๊บแป้บเดียว ขาวขึ้นตั้งเยอะแน่ะ :love:

""

 

:bye: :bye: :bye:

เดินตามความฝันของตัวเอง

กินกันไม่เผื่อเลยนะ :desperate: :desperate:

ภาษาไทยเป็นภาษาของชาติไทย เรามาร่วมรณรงค์ใช้ภาษาไทยให้ถูกกันดีกว่าครับ

:admire:กินกี่ชามลุงลำใยสุดหล่อและคุณนุสิตาคนสวยกินแข่งหรือค่ะใครกินมากสุดจ่ายใช่ไหมค่ะ

คุณลำใยสั่งมาเพิ่มตั้ง 5 ชาม แล้วกินไม่หมด เราเลยรับภาระกินต่อเลย ทั้งหมด 2 คนกินกัน 11 ชาม เกี้ยวทอดอีกคนละ 1 ได้โปรโมชั่นกินน้ำอัดลมขวดลิตรฟรี 1 ขวด นุสิขอเก็บตั๋วนั้นไว้มากินรอบหน้ากะแฟน :uhuhuh:

:crying2: :crying2:

ขอบคุณที่นึกถึงกันทุกๆ ครั้งที่เข้ากรุงเทพฯนะคะ ยินดีเสมอถ้ามีเวลาค่ะ (=^.^=)

  ผมเริ่มรู้มั่งแล้วละครับว่า อาการที่เขาว่าขอบตาร้อนผ่าว ๆ เป็นยังไง ในเมื่อ คนหน้าตาดีพบกับคนหน้าตาสวย ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ สิบเอ็ดชามครับพี่น้อง...คือสาเหตุที่ทำให้ตาร้อนผ่าว ๆ ครับ อื้อ..เอาไว้ตรงไหนกันเนี่ย

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

ท่านวรพจน์..ว่างๆมาซดน้ำหมักกัน..ไม่ได้เข้าบ้านสวนหลายวันคิดถึงท่านมาก..วันก่อนอ่านบล็อกเห็นมะระขี้นก..พอจะแบ่งมาปลูกมั่งได้หรือเปล่าท่าน..กะเอาไปปลูกในสวน..

  ได้สิครับ สำหรับคุณลำไย ทันที เดี๋ยวผมจัดให้ ที่อยู่มาเลย ครับ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

หน้า