จริง 9 ... เล่าแค่ 3

หมวดหมู่ของบล็อก: 

         "มัจฉามีทั่วท้อง      ชโลธร

     หาเงือกงูมังกร           ยากได้

     ทั่วด้าวพระนคร          คนมาก มีนา

     จักเสาะสัปปุรุษไซร้     ยากแท้จักมี ฯ"

         หนึ่ง ปี .... หนึ่งเดือน ... หนึ่งวัน ... หรือ หนึ่งชั่วโมง ของห้วงเวลาชีวิต ... มีสารพัดเหตุการณ์เข้ามาข้องเกี่ยว ... แต่ ! ...

     จะหาแก่นสาระจากเหตุการณ์ที่เข้ามาข้องเกี่ยวเหล่านั้น ได้สักกี่มากน้อย ... ?

     ข้าพเจ้าจึงได้ บังอาจ จั่วหัวไว้ด้วย “โคลงโลกนิติ สุภาษิต”

     ทั้งนี้ ... ก็ด้วยการเรียนรู้ความจริงจากตัวของข้าพเจ้าเอง ... กล่าวคือ

     ห้วงเวลาที่ข้าพเจ้า ลงไปพำนักที่สุราษฎร์ ฯ ... ประมาณ ร่วม สองเดือน ... มีหลาย ๆ เหตุการณ์ อุบัติ ... โคจร เข้ามา ... มีหลายเรื่องที่กระทบ เป็นปฏิสัมพันธ์โดยตรง และก็มีบางเรื่อง เพียง เฉียดมาข้องแวะใกล้ ๆ  ประหนึ่งสัมภเวสี ... แต่ขาดปัจจัยเอื้อต่อการเล่าสู่กันฟัง ช่วงหลัง ๆ ดีหน่อย ที่เข้าสู่บ้านเล็กได้บ้าง ...

        ส่วนบ้านใหญ่ ... ! .... ปิดสนิท !

     ที่จะนำมาเล่าสู่กันฟัง วันนี้ ... แม้จะไร้แก่น ... แต่คงไม่น้อยสาระ จนเกินไปนัก

          เอาละครับ ... โปรดสดับ ณ บัดนี้

     กลับถึงที่พำนักที่ สุราษฎร์ ฯ ทันทีที่เก็บสัมภาระซึ่งหอบติดตัวไปด้วยเสร็จ … จิตที่ถูกคลุมด้วย “มมังการ” ... จูงกายไป ยังเตาเผาถ่าน ที่สร้างจากถัง 200 ลิตร ซึ่งเคยเล่าไว้ใน “เล็ก ๆ ไม่ ...  ! ... ใหญ่ ๆ ทำ ... ?” (กลับไปอ่าน คลิ๊กตรงนี้) เมื่อ 1 มกราคม 2556 นี่เอง

          ครั้นเดินไปถึงโรงเรือน ... แหงะหน้าขึ้น ...

                โอ้ ... โฮ ! ...

 

 

 

 

 

     นี่คือสิ่งที่หลานหาไว้ต้อนรับ

 

 

 

 

 

 

     หมุนกายเดินกลับ ... หาเชื้อเพลิงเติมถังร่างกาย ... ไม่มีการพัก รอให้มีการสันดาป ... เดินกลับไปยังโรงเรือน

     กระบวนการแยกชั้นวรรณะ ทั้ง 4 ... เริ่มขึ้น ณ บัดนั้น ... !

     เปล่า ... ! มิใช่ ชาติชั้นวรรณะ 4 .... พราหมณ์ – กษัตริย์ – แพศย์ – ศูทร ... เฉกที่รู้ ๆ กันอยู่ไม่ ... แต่ !

 

 

 

 

   ที่เห็นนี่ ... ชั้นสูง ... เนื่องจากท่อนขนาดใหญ่ ... คัดไว้ใส่ข้างบน

 

 

 

 

 

 

   ที่เห็น ถัดหลังเตา คือ ... ชน ... เอ้ย ... ไม้ชั้นกลาง ... ก็คัดไม้ขนาดกลาง ๆ จากไม้ที่กองอยู่ ... ไว้จัดใส่ ประมาณ กลาง ๆ เตา

   และที่เห็นไกลสุด เป็นพวกชั้นต่ำ ขนาดเล็ก ไว้ใส่ล่างสุดของเตา 

 

 

 

 

   นี่ ไม่ได้เข้าไปรวมสังคมในเตา กับเขาหรอกนะ ...

   ไม่ใช่ ศูทร หรือ จัณฑาล หรอกนะ...

   แต่ถ้าไม่มีเขา เตาก็ไม่ติดไฟ ... ก็คัดไว้เป็นฟืนหน้าเตาครับ

 

 

 

 

 

 

   จากบล็อกที่อ้างถึงข้างต้น มีปุจฉาจากบางท่านว่า แล้วกิ่งไม้เล็ก ๆ เผาได้ไหม ? ... ก็เลยเอาภาพนี้มา วิสัชนา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     คุณลักษณะอีกประการของถ่านที่ได้จาก เตาเผา ถัง 200 ลิตร คือ ความมันวาว ของหน้าตัดถ่าน เมื่อถูกหัก ซึ่งไม่มีในถ่านเผาหลุม

 

 

 

 

 

 

     ถึงตอนนี้ ... หลาย ๆ ท่านอาจเยาะว่า “แค่เนี๊ยะ ... เอากองไม้แห้ง ๆ มาให้ดู ... ช่างไร้สาระ ...”

     ก็ต้องขออภัยที่รบกวนเวลา ... ด้วยความสามารถข้าพเจ้า มีแค่นี้จริง ๆ  ... เหตุการณ์ อาจมีถึง 9 แต่ ข้าพเจ้า มีความสามารถ เลือกนำมาบอกเล่าได้แค่ 3

   ด้วยเห็นว่า แม้กองฟืนแห้ง ๆ ... หากต้องการ ประสิทธิภาพ และคุณภาพของผลผลิต ก็จำต้อง จำแนกแยกแยะ ความเหมาะ ความควร ให้พอเหมาะ พอดี แก่การ

     สำหรับข้าพเจ้าแล้ว สิ่งนี้ เป็นอุทาหรณ์ ว่า

ชีวิตของข้าพเจ้า นี้ ... จะเฟ้นใช้อย่างไร จึงจะ เกิดประสิทธิภาพ

และมีคุณภาพ ที่เหมาะที่ควร

ความเห็น

นับถือในความเพียรพยายามจริง ๆ ค่ะ
เพราะหากไม่แยกแยะความไม่เท่าเทียมกัน
จะทำให้สิ่งที่ได้ไม่ดีเท่าที่ควรตามไปด้วย

   เป็นการทำหน้าที่ ... ให้ถูกใจธรรมชาติครับ ...

    หากจัดฟืนลงไปมั่ว ๆ ... เผาครั้งหนึ่ง ๆ ก็จะได้ผลผลิต "สามกษัตริย์" ... คือ

      ถ่านดำ - ถ่านขาว คือขี้เถ้า และ ถ่านดื้อด้าน คือไม้ที่ไม่ยอมเปลี่ยนสถานะ

        เสียเวลา ... เสียวัสดุ ... เสียพลังงานโดยใช่เหตุครับ

เห็นกองไม้ฟืนแล้ว รู้เลยว่า  อุดมสมบูรณ์   ทางนี้ไม้มี   แต่ไม่มีเตา  อ่ะ...อยากได้แล้วหลาวลุงเหอ

  เป็นดอกเบี้ยรายปีนะครับป้า ... ก้ากิงเงาะแขะตัดแตงทั้งเผิ่น ...

    ทำสักเตาตะ ... ขะไม้ลุย สองเตา กีหวา ป้าเหอ

สัจธรรม ชีวิต การแยกแยะ การนำไปใช้ ความพอในระดับที่เราพอ ความสุขในระดับที่เราสุข และแบ่งปันให้ผู้อื่นได้คิด ได้ทำ บุญและกุศลค่ะ

    ด้วยความยินดี ... ขอบคุณมาก ๆ ครับ

ได้ที่หล่ะ ต้องไปขอถ่านจากบ้านลุงพาโลดีกว่า อิอิ Laughing

"ความสุขของชีวิตในวันนี้ คือทำตามวิถีพอเพียงของพ่อ"

   ด้วยความยินดี ครับ ... แต่จะคุ้มกะค่าเดินทางไหมหนอ ...

ขอขอบคุณ มีประโยชน์สำหรับผมที่คิดจะเผาถ่านใช้เอง เพราะมีไม้ที่จะเยอะ โดยที่ไม่ต้องตัดต้นไม้

 

   ด้วยความยินดี ครัีบ...

 ครับ ! ... เป็นสัมมาทิฐิ ในการลดสิ่งที่เราเข้าใจว่าเป็นขยะ

หน้า