สูง .... สุดสอย ... ?

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    หากจะมีใคร เอ่ยปากถามข้าพเจ้าว่า ... ไปทำอะไรอยู่ที่สุราษฎร์ ฯ ?

        ข้าพเจ้า คงกระดากอยู่ ครามครัน ที่จะตอบว่า “ผมไปทำสวน”  ...

    เพราะข้าพเจ้า จริงจังกับคำตอบนั้น ไม่เต็มร้อย ... ตะลอน ขึ้นล่อง ทิ้งให้รก แทบร้าง คราวละนาน ๆ ... กลับลงไป ก็เอาใจใส่ไม่ถ้วนทั่ว ... ไม้บางต้น คงน้อยใจ ที่ไม่ได้รับการเอาใจใส่ ประหนึ่งเขาเป็น “วัชพืช” เพียงไม่ถูกกำจัดทิ้ง เท่านั้นเอง

    ที่นำมาให้ดูวันนี้ ... ก็ เป็นหนึ่ง ... ในพันธุ์ไม้หลายต้น ... ผู้ถูกลืมในยามปกติ ...

        ระลึกนึกได้ ... ยามเมื่อเขาออกผลมาถึงคราสอย ...!

 

 

 

 

     จริงอยู่ ... เขาไม่มีเท้าก้าวหนี ... แต่เขาก็เกาะกอด พุ่งยอด รี่ ... ขึ้นสุดสอย ...

    มีทุเรียนพันธุ์พื้นบ้านร่างสูงใหญ่ ... สมคบ รู้เห็นเป็นใจ ... ให้เกาะกอด

 

 

 

 

 

 

 

 

     บ้างก็ .... พึ่งพาอาศัย “พุ่มลองกอง” ...

     จึงค่อยยังชั่ว ... ไม่สูงนัก ...

     แต่ก็ยังลำบาก เมื่อยามเก็บ ... ไม่น้อยเช่นกัน

 

 

 


 

 

 

     ... เอาบันใด พาดปีนแล้ว ก็ยังสุดสอย ... เก็บรอมที่พอจะ เอื้อม – สอย ถึง ไว้ ครั้งละน้อย ๆ ...

 

 

 

 

 


 

 

 

 

         ผึ่งแดด ... แห้งได้ที่ ...

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

    สะสมได้แค่เนี๊ยะ ... สมน้ำหน้า ใครหนอ ?

 

 

 

 

 

 

         “ไม่เห็นโลง ... ไม่หลั่งน้ำตา” ... สำนวนจีนแปล นี้ .... เข้ากับเหตุการณ์นี้ สนิทนัก ...

           นี่ ... แค่โลงมา ให้น้ำตาหลั่ง ... ดีนะที่ยังไม่ถึงกะตาย ...

     พริกไทย เจ้าเอ๋ย ... คงไม่สายเนาะ ... ปีหน้า ฟ้าผืนเก่านี่แหละ  ... ยามฝนมา อากาศดี ... อันตัวข้า ฯ นี้ ... ขอโอกาสแก้ตัว สักหนนะ

     ขอให้คำมั่นว่า ... จะตอน ขยายพันธุ์ ... ลงหลักปักเสา ... ให้เจ้า (เอ๊ะ... รึให้เรา) ไม่ต้องปีนสูงอีกแล้ว จ้า....

ความเห็น

ใช่ค่ะคุณลุง  ต้นไม้ก็มีหัวใจ เมื่อโดนทอดทิ้งมันก็น้อยใจเป็น เพียงแต่มันพูดหรือรำพันออกมาไม่ได้เท่านั้นเอง  และมันก็ยังรักสถานที่ของมันจนไม่อาจหนีจากได้  นอกจากไม่ได้รับความเอาใจใส่จนกระทั่งมันตรอมใจตายจากไป......

 

 

 

ครับรับรู้ไว้ ...

    ภายภาคหน้าจะได้ไม่ทอดทิ้ง ...

      ทอดแล้ว จะพยายามกินให้หมด ... ฮุ ๆ ๆ ๆ

รักษาสุขภาพด้วยค่ะ คิดถึงเสมอทั้งป้าและลุงค่ะ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

   ขอบคุณ ครับ ...

     คิดถึง และ เข้าอ่านบล็อกเสมอ ... ชอบ

แล้วไค....รดน้ำให้...  เวลา...เติ้นไม่อยู่

    Sprinkle jet ที่ติดตั้งไว้ทั่วสวน ทำหน้าที่รดครับ ป้า

      แตคนที่ เข้าไปเอานิ้วเขีย Switch ขึ้น - ลง ฮัน ... ทันใค กะใคเขีย ครับ

        แตแขะหยานพริก ไม่ได้ติดตั้ง Sprinkle jet ไว้หรอกครับ ... หมันชาติอึด ขึ่นเกือบถึงหวัน แหล่ว

ไม่เป็นไรค่ะลุงพาโล ยังแก้ตัวทันอยู่Smile

"ความสุขของชีวิตในวันนี้ คือทำตามวิถีพอเพียงของพ่อ"

    ขอบคุณครับ

      กลับไป คงได้ลงมือ ... หากติดแล้งไม่นาน

ขนาดไม่ได้ไปเอาใจยังออกลูกให้ได้เก็บ ถ้าเอาใจเขา
 คงได้มากมายนะคะ

สูงสุดสอย แต่ก็สอยมาจนได้เยี่ยมค่ะ

หน้า