สิ่งนี้ ? ... บรรเทาโรคอิจฉา !

       เข้าอ่าน บล็อกผู้กล้า ... ขึ้นค้นหาประสบการณ์ บนเขาหลวง ... แล้วให้ งุ่นง่าน ด้วยโรค “อิจฉากำเริบ” ยิ่งนัก ...

     ความเหน็ดเหนื่อย  ที่ให้ผลตอบแทนด้วย ... สุข สดชื่น ... โปร่งใจ ... สัปฺปายะ ... ที่อื่นไม่มีให้ นอกจาก ... อ้อมอกธรรมชาติ ที่บริสุทธิ์ ... ที่ยิ่งใหญ่กว่าอื่นใด

คือ ต้นมิตรภาพต้นใหม่ ... ถึงแม้จะในกระถางเดิม

          นี่คือเหตุผล ... ให้เอ่ยวลีที่ว่า “อิจฉา ผู้กล้า” ...

     เมื่อ อิจฉากำเริบ ... ก็ต้องหาสิ่งบรรเทา ... แม้จะไม่ถึงขั้น บำบัดหาย ก็เหอะ ... ก็ ... เทียบกันไม่เทียมนี่ครับ ... เพราะที่นี่ ขาด ...

           “ภาคพื้น พนารัญ    จรแสน สราญรมย์

        เนินราบ สลับสม พิศเพลิน เจริญใจ”

       ก็จริงไหมล่ะ ... ดูซี !

    ในน้ำมีปลา .. ในนา ... (อ้อออ ... ขออภัยไม่มีนา ...)

    เป็นปลาวิเศษ ... ต้ม แกงไม่เปื่อย ... ปิ้ง ย่าง ไม่สุก

    อยู่ในวังน้ำตก งี้แหละ ... แมวยังไม่กวนเลย

ที่สะเทินน้ำสะเทินบก ... (ไม่ใช่ยุทโธปกรณ์ นะ)  ก็มี ... นี่ไง

นี่ถ้าคลานได้จริง ... ร้อน งี้ .. คงคลานลงน้ำไปแล้ว

    นี่ก็ใช่ สะเทินน้ำสะเทินบก หลบอยู่ใต้สะพาน

ใคร ชอบมุมไหน อยู่มุมนั้น ... ไม่ใช่ซีนะ ... ต้องบอกว่า “เรา ชอบมุมไหน ... ก็วางใส่มุมนั้น” ... จึงจะถูก

    ดู เหมือน ต่างแยกกันอยู่ ...

     แต่จริง ๆ แล้ว “บูรณาการ” ... (โปรดอย่าถาม ว่าแปลว่าอะไร ... ก็เขียนตามทีเขาชอบพูด ๆ กันในปัจจุบันนี้) ฮึ ๆ ๆ ๆ ...

อยู่ในแอ่งน้ำเดียว

     ศิขรเขานี้ มีแค่ กบ ... เต่า ... เหล่ามัจฉา เท่านั้นรึ ...

     สงสัย ... ก็เข้าไปดู ... โน่น คงมีคนอยู่ ละหนา !

     ก็เห็น เคหา อยู่รำไร ...

    เดินส่ายตา หาไป ...

    อ้ออออ ... นั่นไง ... เฒ่าทารก !

     จริง ๆ แล้ว ... ตรงนี้เคยนำเสนอไปครั้งหนึ่ง ใน “น้ำตกหน้าบ้าน ... อาหารอารมณ์” ... นี่คือสภาพตอนนั้น

     หลังผ่านเหตุการณ์น้ำท่วม ... ก็ยังไม่ได้บูรณะ ... ด้วยไม่แน่ใจว่า  “พระแม่” ... จะระลึกนึกถึงเราซ้ำอีกรึเปล่า ... ขึ้นมาเที่ยวนี้ ปรับ ภูมิทัศน์ ใหม่ ... จึงนำมาให้ดู ดีกว่าอยู่เปล่า ๆ ... ถ้าจะดูของเก่า คลิ๊กตรงนี้ครับ

     ท่านคงบอกว่า ... ลุง Paloo นี่เพี้ยนกู่ไม่กลับซะแล้ว จริง ๆ ... เอาของปลอม ๆ มาเข้าสมมติ ทั้ง น้านนน... แล้วเพ้อเจ้อ ...

     อ้าววว ... ก็ปลอมมาตั้งแต่เริ่ม แล้วแหละ .... เกินเพี้ยน ซะด้วยซ้ำละกระมัง

     อ้อ ... แต่หินที่นำมาทำของปลอม น่ะ หินจริง ๆ นะ ... ขนใส่รถขึ้นมาจาก “เมืองคอน” (นครศรี ฯ) ... เชียวหละ ถึงไม่ใช่จากเขาหลวงก็เหอะ ... เป็นไง ยืนยันความเพี้ยนได้ชัดยัง ... ฮุ ๆ ๆ ๆ

     ฮึ ๆ ๆ ๆ  ... ไหน ๆ จะเพี้ยนทั้งที ต้องเพี้ยนให้ไกลหน่อย จะได้ไม่เสียเที่ยว ...

         เฮออออ .... ได้ระบายแล้ว องศาขี้อิจฉาลดลงหน่อย ... คืนนี้คงหลับได้ไม่ปวดหัวหละ ...

     ฮึ ๆ ๆ ... ดีแต่ ชี้ บอกคนอื่น ... แต่ ตัวเองไม่ยักกะทำได้  ... นี่เราเป็นคนประเภทไหนกันนะ ? ... เป็น งง ... ซะจริง ๆ